Ο Ριζοσπάστης αποκαλύπτει την υποκρισία του Τσίπρα…

Ο ΣΥΡΙΖΑ ορέγεται καπιταλιστική ανάπτυξη με ενσωμάτωση του λαού. Παρουσιάζει το μείγμα διαχείρισης στη Βραζιλία σαν πρότυπο που θέλε...

• Ο ΣΥΡΙΖΑ ορέγεται καπιταλιστική ανάπτυξη με ενσωμάτωση του λαού.

• Παρουσιάζει το μείγμα διαχείρισης στη Βραζιλία σαν πρότυπο που θέλει να εφαρμόσει στην Ελλάδα αν κυβερνήσει.

Μετά τη Βραζιλία και απ' την Αργεντινή η αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ, με επικεφαλής τον Αλ. Τσίπρα, συνέχισε να πλέκει το εγκώμιο ενός μείγματος αστικής διαχείρισης που για τα λαϊκά συμφέροντα δεν έχει καμία διαφορά απ' το εφαρμοζόμενο σήμερα στην ΕΕ. 

Προσπερνώντας το παράδειγμα της ίδιας της Αργεντινής, που επιβεβαιώνει πως είτε έτσι είτε αλλιώς οι λαοί είναι οι μεγάλοι χαμένοι, και επικεντρώνοντας στα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, ο Αλ. Τσίπρας δήλωσε με σαφήνεια ότι επιθυμούν να αντλήσουν απ' την εμπειρία της Αργεντινής για την αποφυγή μιας χρεοκοπίας. Κι ακόμα να μελετήσουν «τις πολιτικές της παραγωγικής ανασυγκρότησης, της ανάπτυξης, της τόνωσης της κατανάλωσης, που κατάφεραν να οδηγήσουν από το 2003 και μετά τη χώρα στην ανάκαμψη και στην έξοδο από την κρίση».

Και αυτά λέγονται την ώρα που η Αργεντινή βρίσκεται ξανά αντιμέτωπη με το φάσμα της ύφεσης, ενώ ο λαός δεν κατόρθωσε να ξεφύγει ποτέ απ' το δόκανο της φτώχειας και της ανεργίας, γεγονός που επιβεβαιώνει ότι καπιταλιστική ανάπτυξη και ανασυγκρότηση είναι έννοιες ασύμβατες με τα λαϊκά συμφέροντα.

Στην προσπάθεια εξεύρεσης συμμάχων για λογαριασμό της αστικής τάξης της Ελλάδας ο Αλ. Τσίπρας προειδοποίησε τους κεφαλαιοκράτες της Αργεντινής ότι αν δεν ανακοπεί το μείγμα διαχείρισης που προκρίνει η Γερμανία - όπου σκοπίμως επιμένει να χρεώνει την ευρωενωσιακή φιλομονοπωλιακή στρατηγική - τότε εξ αντανακλάσεως θα δεχτεί πλήγμα και η καπιταλιστική οικονομία της Αργεντινής.

Συσκοτίζοντας το χαρακτήρα της κρίσης και τις αιτίες της ισχυρίστηκε ότι αυτή προέκυψε «ως ένα πρόβλημα ανταγωνισμού στην Ευρώπη σε σύγκριση με τις ανταγωνιστικές οικονομίες του Ευρω-Βορρά». Απέδωσε στην Μέρκελ προσωπικά την επιδίωξη «να συμπιέσει τις οικονομίες του Νότου» ώστε «να δημιουργεί ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα για τις εξαγωγές της βιομηχανίας του Βορρά». Και πρόσθεσε πως αυτή η πολιτική «μπορεί να δημιουργεί κέρδη στο μεγάλο κεφάλαιο (...) αλλά βάζει σε κίνδυνο την παγκόσμια οικονομία και σταθερότητα. Διότι η συνεχόμενη ύφεση των οικονομιών του Νότου (...) απειλεί με επιβράδυνση την παγκόσμια οικονομία. Αρα, εξ αντανακλάσεως απειλεί και τις χώρες και τις οικονομίες που δεν έχουν επιλέξει τη νεοφιλελεύθερη οδό (...) όπως η Αργεντινή, η Βραζιλία».

Κι ενώ όλα τα παραπάνω δεν αφορούν παρά σε μια προσπάθεια εκμετάλλευσης του ανταγωνισμού ανάμεσα σε αστικές τάξεις διαφορετικών χωρών και προσεταιρισμού τους προς όφελος εκείνου του τμήματος της αστικής τάξης της Ελλάδας που έχει συμφέρον από ένα άλλο μείγμα διαχείρισης, ο Αλ. Τσίπρας είχε το θράσος να δηλώσει ότι «έχουμε ένα κοινό συμφέρον οι λαοί του κόσμου, να σταματήσουμε αυτή την καταστροφική στρατηγική της Μέρκελ», όταν στην Αργεντινή είναι φως φανάρι πως κανένα όφελος δεν έχουν οι λαοί από κανένα μείγμα αστικής διαχείρισης.

Μάλιστα, ο Αλ. Τσίπρας εξήρε το παράδειγμα του λαού της Αργεντινής, που αν και πέρασε «δυσκολίες, πίστεψε στις δυνάμεις του και κατάφερε να ξεπεράσει την κρίση με αξιοπρέπεια». Αυτό που εγκωμιάζει εδώ ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ είναι το ότι ο λαός της Αργεντινής δεν κατάφερε να μετουσιώσει την οργή και τη δυσαρέσκειά του σε οργανωμένη ταξική πάλη ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων, αλλά χειραγωγήθηκε απ' την αυταπάτη της εναλλαγής στην αστική διαχείριση και ενσωματώθηκε.

Οχι τυχαία και ο υπουργός Εξωτερικών της Αργεντινής, Εκτορ Μάρκος Τίμερμαν, κατά τη συνάντησή του με τον Αλ. Τσίπρα διαμαρτυρήθηκε λέγοντας πως είναι άδικο να θεωρείται «παράδειγμα προς αποφυγήν η Αργεντινή, με δεδομένη την αξιοπρεπή στάση που επέδειξε ο λαός της Αργεντινής από το 2003 και μετά»!

Τα εγκώμια του Αλ. Τσίπρα απέσπασε και ο υπουργός Εργασίας της Αργεντινής, Κάρλος Τομάδα, για το πώς κατόρθωσε η κυβέρνησή του να ενσωματώσει λαϊκές δυνάμεις και να αμβλύνει τη λαϊκή αγανάκτηση. «Βάλατε στόχο να ξανακερδίσετε την εργασία σε μια κατεστραμμένη χώρα και το πετύχατε», είπε ο Αλ. Τσίπρας στον υπουργό που θεωρείται ο αρχιτέκτονας της πολιτικής που εφαρμόστηκε στη χώρα απ' το 2003 και μετά, μιας πολιτικής ανάκαμψης της καπιταλιστικής κερδοφορίας με το λαό ριγμένο στο καναβάτσο, στη φτώχεια και την ανεργία.

Τι δείχνει το παράδειγμα της Βραζιλίας;

Ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει το μείγμα διαχείρισης στη Βραζιλία σαν πρότυπο που θέλει να εφαρμόσει στην Ελλάδα αν κυβερνήσει. Τι γίνεται όμως στη Βραζιλία;

Η Πρόεδρος της Βραζιλίας - της 6ης μεγαλύτερης οικονομίας παγκόσμια - Ντίλμα Ρούσεφ, με την οποία συναντήθηκε ο Αλ. Τσίπρας την περασμένη βδομάδα, δήλωσε πρόσφατα ότι οι αυξήσεις μισθών θα πρέπει στο εξής να βασίζονται στην παραγωγικότητα. Μέχρι τώρα, οι αυξήσεις που δίνονταν σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα ήταν στα όρια του πληθωρισμού, ο οποίος «τρέχει» στη Βραζιλία με πάνω από 5%. Η σύνδεση του μισθού με την παραγωγικότητα δε σημαίνει βέβαια αυτόματα και αυξήσεις, αλλά συνεπάγεται και μειώσεις. Σε κάθε περίπτωση, η σύνδεση μισθού και παραγωγικότητας είναι από τα πάγια αιτήματα των βιομηχάνων και των άλλων καπιταλιστών όπου Γης.

Η αστική τάξη της Βραζιλίας δε θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση, παρά την αγιογραφία που της έχει φιλοτεχνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Με στόχο επίσης την αύξηση της παραγωγικότητας, η κυβέρνηση της Βραζιλίας σκοπεύει να επεκτείνει σε άλλες έντεκα μεγάλες βιομηχανίες τη μείωση ενός φόρου που επιβάλλεται στο μισθολόγιο και που μέχρι τώρα ίσχυε για τέσσερις μόνο βιομηχανίες. Σύμφωνα με εκτιμήσεις της κυβέρνησης, το μέτρο θα οδηγήσει σε μείωση του κόστους των εργοδοτών κατά 3,5 δισ. δολάρια το χρόνο. Θα συμβάλει δηλαδή στην αύξηση της κερδοφορίας τους, άρα της ανταγωνιστικότητας, στερώντας έσοδα από το κράτος, το οποίο θα τα αναζητήσει προφανώς από τους εργαζόμενους και το λαό. Αρα, στο μείγμα διαχείρισης της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης της Βραζιλίας περιλαμβάνεται η μείωση της φορολογίας για το κεφάλαιο, προκειμένου να γίνει πιο ανταγωνιστικό. Κι ας καμώνεται - σκοπίμως αόριστα - ο ΣΥΡΙΖΑ ότι μια δική του κυβέρνηση θα φορολογήσει το κεφάλαιο και θα πετύχει ταυτόχρονα ανάπτυξη.

Μόλις τον περασμένο Φλεβάρη, η κυβέρνηση της Βραζιλίας είχε ζητήσει προσφορές για τη διαχείριση τριών μεγάλων αεροδρομίων. Αμεσα αναμένεται να ζητήσει ανάλογες προσφορές και για άλλα αεροδρόμια. Δηλαδή, συμπράξεις με τα μονοπώλια για να διαχειρίζονται κρατικές υποδομές, που φτιάχτηκαν με χρήμα του λαού. Κι αυτό για να μειωθεί το κόστος λειτουργίας για το κράτος και να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα της βραζιλιάνικης οικονομίας, η οποία το 2010 κατέγραψε ανάπτυξη 7,5%, αλλά το 2011 «έπεσε» στο 2,7% και το 2012 προβλέπεται γύρω στο 2%.

Τον περασμένο Αύγουστο, η Πρόεδρος της Βραζιλίας κάλεσε τους επιχειρηματίες να συμμετάσχουν στην υλοποίηση επενδυτικών σχεδίων για κατασκευή και διαχείριση υποδομών (κύρια δρόμοι και λιμάνια), ύψους 66 δισ. δολαρίων για τα επόμενα πέντε χρόνια. Πρόκειται για υποδομές από τις οποίες οι ιδιώτες θα έχουν άμεσο κέρδος, αφού συμμετέχουν με κρατικό χρήμα στην κατασκευή και αναλαμβάνουν τη διαχείριση. Αλλά θα έχουν και μακροπρόθεσμο όφελος, αφού αυτές οι υποδομές γίνονται για το κεφάλαιο. Οπως είπε η Πρόεδρος της Βραζιλίας, «επιθυμούμε καλύτερα έργα υποδομής για να μειωθούν τα κόστη των επιχειρήσεων». Κι αυτό επειδή ο σίδηρος, η σόγια και άλλα προϊόντα μεταφέρονται σε κακής κατάστασης δρόμους και σε απαρχαιωμένα λιμάνια, με αποτέλεσμα να βρίσκονται ακινητοποιημένα για πολλές βδομάδες, προτού φορτωθούν στα πλοία. Αρα, αυξάνουν τα κόστη για τους καπιταλιστές και ο χρόνος είναι χρήμα.

Ολα αυτά σε μια χώρα αναπτυσσόμενη, όπου μόνο το 14% των δρόμων είναι ασφαλτοστρωμένοι και λείπουν στοιχειώδεις υποδομές, ζωτικής σημασίας για τις λαϊκές ανάγκες. Είναι χαρακτηριστικό ότι το World Economic Forum κατατάσσει την ποιότητα έργων υποδομής της Βραζιλίας στην 104η θέση, μεταξύ των 142 χωρών. Αρα υπάρχει παρθένο έδαφος για επενδύσεις, οι οποίες, όπως διαβεβαίωσε η Πρόεδρος της Βραζιλίας, θα γίνουν από το κεφάλαιο, για το κεφάλαιο και τους μισθούς συνδεδεμένους με την παραγωγικότητα. Δηλαδή, με ακόμα πιο φτηνούς εργάτες, ακόμα πιο ευέλικτο δημόσιο, προσαρμοσμένο στις ανάγκες των καπιταλιστών.

Αυτή είναι η ανάπτυξη στη Βραζιλία, την οποία εκθειάζει ο ΣΥΡΙΖΑ και την προβάλλει σαν μοντέλο για ανάπτυξη και στην Ελλάδα. Ανεξάρτητα από το μείγμα διαχείρισης του καπιταλισμού, σε ανάπτυξη ή κρίση, ανταγωνιστικότητα και επενδύσεις γίνονται με έναν και μόνο τρόπο: Με κρατικό χρήμα στους ιδιώτες, με μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, με μείωση της φορολογίας στους καπιταλιστές, με υποχώρηση του κράτους από τομείς της οικονομίας, όπου μέχρι τώρα διατηρούσε κάποιες θέσεις, με ιδιωτικοποιήσεις ή συμπράξεις. Δηλαδή, ανάπτυξη στον καπιταλισμό σημαίνει μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα για το κεφάλαιο και περισσότερη φτώχεια για το λαό, ανεξάρτητα από το μείγμα της διαχείρισης και σε ποια χώρα εφαρμόζεται. Αυτή είναι η ουσία που πρέπει να δει ο λαός, πίσω από τις διακηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ ότι αν κυβερνήσει, θα συνταιριάξει την καπιταλιστική ανάπτυξη με τη λαϊκή ευημερία.

Από "Ριζοσπάστη"