Τι κρύβει η παραίτηση του Mario Monti

Αν και κατανοητή, η απόφαση του Mario Monti όσαν αφορά την πρόθεσή του να παραιτηθεί από πρωθυπουργός θα προκαλέσει σοβαρές, βραχυπρόθε...

• Αν και κατανοητή, η απόφαση του Mario Monti όσαν αφορά την πρόθεσή του να παραιτηθεί από πρωθυπουργός θα προκαλέσει σοβαρές, βραχυπρόθεσμες επιπτώσεις. 

• Αυτό σημαίνει ότι η κυβέρνησή του θα ολοκληρώσει τη θητεία της, κατά πάσα πιθανότητα με άτακτο και ενδεχομένως χαοτικό τρόπο.

Ο κ. Monti είπε στον Πρόεδρο Giorgio Napolitano, στις 8 Δεκεμβρίου ότι θα παραιτηθεί μόλις ψηφιστεί ο προϋπολογισμός του 2013. Αλλά φαίνεται ότι πολλά άλλα μέτρα για τα οποία η κυβέρνησή του είχε εργαστεί τους τελευταίους μήνες τώρα δεν θα προλάβουν να ψηφιστούν (ή, στην περίπτωση των μέτρων που θεσπίστηκαν με υπουργική απόφαση, να επικυρωθούν) στο κοινοβούλιο. 

Η 'καταδικασμένη' πλέον νομοθεσία περιλαμβάνει άρθρα για τον ανταγωνισμό, τη φορολογία και την απλούστευση της γραφειοκρατίας. Θα μπορούσε να τεθεί σε ισχύ η νέα συνταγματική δέσμευση για έναν ισοσκελισμένο προϋπολογισμό. Ίσως το πιο σημαντικό από όλα, ένα πακέτο μέτρων για την τόνωση της οικονομικής ανάπτυξης είναι επισφαλές - ιδιαίτερα επειδή ο Corrado Passera, υπουργός οικονομικής ανάπτυξης, τόλμησε να επικρίνει την απόφαση του Σίλβιο Μπερλουσκόνι να θέσει υποψηφιότητα για πρωθυπουργός και έχει γίνει στόχος από  οπαδούς του κ. Μπερλουσκόνι.

Η απροσδόκητη κίνηση του κ. Monti έχει επίσης διαλύσει ότι αμυδρή ελπίδα παρέμενε για ένα νέο εκλογικό νόμο. Έτσι, οι Ιταλοί θα ψηφίσουν και πάλι κάτω από τις ίδιες, άθλιες ρυθμίσεις που τους στερούν την ουσιαστική τοπική αντιπροσωπεία (οι νομοθέτες επιλέγονται από κλειστές λίστες στις πολυεδρικές εκλογικές περιφέρειες.)

Επιδεινώνοντας το κλίμα αβεβαιότητας, είναι πολύ πιθανό και  ο ίδιος ο κ. Napolitano να παραιτηθεί σύντομα. Η θητεία του λήγει το Μάιο, αλλά ο ίδιος έχει πει ότι δεν θα ήταν σωστό γι 'αυτόν να διορίσει τον επόμενο πρωθυπουργό και στη συνέχεια να αφήσει τον διάδοχό του να αντιμετωπίσει τις συνέπειες.

Η πιο πρόσφατη αναταραχή στο σπάνια-ήρεμο πολιτικό τοπίο της Ιταλίας δεν σημαίνει απαραίτητα ότι ο κ. Μπερλουσκόνι θα έρθει πίσω στην εξουσία με εντολή να μειώσει φόρους και να αυξήσει δαπάνες. Το κόμμα του, PDL, είναι σε διαίρεση και οι

δημοσκοπήσεις το τοποθετούν γύρω στο 15%. Οι ίδιες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ακόμα και μια συμμαχία με τη Λίγκα του Βορρά, η οποία πλέον καθίσταται δυνατή, αλλά και με άλλους, θα κερδίσει λιγότερο από το 25% το μερίδιο των ψήφων. Φαίνεται απίθανο ότι μια τέτοια συμμαχία θα μπορούσε να εξασφαλίσει μια ολοκληρωτική νίκη.

Αλλά σε μια ήδη συγκεχυμένη κατάσταση στην οποία ένα κόμμα του οποίου ηγείται ένας κωμικός, ο Beppe Grillo, είναι υπολογίσιμη δύναμη  και φημολογείται πως έχει τη τη δεύτερη μεγαλύτερη δύναμη οποιουδήποτε πολιτικού κινήματος, ο κ. Μπερλουσκόνι, οι οπαδοί και οι σύμμαχοί του θα μπορούσαν να είναι σε θέση να καθορίσουν τα γεγονότα μετά τις γενικές εκλογές.

Ο κ. Μπερλουσκόνι είχε σχεδόν τρεις μήνες κατά τους οποίους το PDL θα κρατούσε ζωντανή την κυβέρνηση στο κοινοβούλιο, με την πολιτική της αποχής και όχι της αντιπολίτευσης. Κατά την περίοδο αυτή, θα είχε τη δυνατότητα να σχεδιάσει την προεκλογική εκστρατεία του, την αναδιοργάνωση των οπαδών του και, ταυτόχρονα να κινείται συνολικά κατά της λιτότητας και των άλλων πολιτικών της κυβέρνησης, ενώ ο ίδιος θα παρουσιαζόταν ως ο άνθρωπος που θα δείξει στο εκλογικό σώμα ένα λιγότερο επώδυνο δρόμο. Όμως, λόγω της απόφασης του κ. Monti το Σαββατοκύριακο, ο κ. Μπερλουσκόνι τώρα ωθείται βιαστικά σε πρόωρες εκλογές, πιθανώς στις 17  Φεβρουαρίου, και με τις διακοπές των Χριστουγέννων, της Πρωτοχρονιάς και των Φώτων να μεσολαβούν.

Ο πρωθυπουργός έδωσε επίσης το περιθώριο στον εαυτό να πάρει μέρος στις εκλογές ως ηγέτης μιας νέας, πιο νηφάλιας, και περισσότερο υπεύθυνης, κέντρο-δεξιάς. Αν ήταν να το κάνει, θα μπορούσε κάλλιστα να προσελκύσει μερικούς από τις πιο δυσαρεστημένους οπαδούς του μεγιστάνα των μέσων ενημέρωσης, κυρίως συντηρητικούς καθολικούς και μερικούς από τους πρώην νεο-φασίστες τους οποίους ο κ. Μπερλουσκόνι συνωμοτούσε, μέχρι πριν από λίγες ημέρες, να αποδιώξει από το PDL. Αλλά μια υποψηφιότητα Monti θα δημιουργούσε επίσης μια ευκαιρία για τον κ. Μπερλουσκόνι να παρουσιάσει όλους τους αντιπάλους του, και όχι μόνο τον κ. Monti, ως υποστηρικτές μιας «κυβέρνησης φόρων».

Αν και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν τον κ. Monti να εξακολουθεί να χαίρει καθολικού σεβασμού, δείχνουν επίσης διαδεδομένη δυσαρέσκεια με το αποτέλεσμα της πολιτικής του στα διαθέσιμα εισοδήματα τους και απέχθεια για  την κυβέρνησή του. Υπό αυτές τις συνθήκες, μια εκστρατεία στην οποία ο κ. Μπερλουσκόνι προσφέρει φορολογικές ελαφρύνσεις, δήθεν για τη δυναμική της οικονομίας, θα μπορούσε να έχει μεγάλη απήχηση.

Η επερχόμενη προεκλογική εκστρατεία θα είναι, πάνω απ 'όλα, μια δοκιμασία για την ωριμότητα και ρεαλισμό των Ιταλών ψηφοφόρων. Θα μπορούσε κανείς να αισθάνεται πιο σίγουρος αν οι ίδιοι δεν είχαν ήδη επιλέξει τρεις φορές τον κ. Μπερλουσκόνι ως ηγέτη τους.

Πηγή