Ο Ερντογάν κέρδισε χρόνο στην Λιβύη - Η μπάλα στο γήπεδο του Χαφτάρ

Λίγες ώρες μετά την Διάσκεψη του Βερολίνου, ξεκίνησαν ήδη οι πρώτες συγκρούσεις μεταξύ των δυνάμεων του Χαφτάρ και των δυνάμεων της κυβ...

Λίγες ώρες μετά την Διάσκεψη του Βερολίνου, ξεκίνησαν ήδη οι πρώτες συγκρούσεις μεταξύ των δυνάμεων του Χαφτάρ και των δυνάμεων της κυβέρνησης Σαράτζ. Η εξέλιξη δεν αποτελεί έκπληξη.

Γράφει ο Λυκοκάπης Γιώργος

Στην πραγματικότητα, η συγκεκριμένη ειρηνευτική διάσκεψη, κατέληξε κυρίως σε ευχολόγια περί εκεχειρίας, παρά σε απτά αποτελέσματα.

Πόσο μάλλον που είχε το παράδοξο να πραγματοποιηθεί, χωρίς την συμμετοχή των άμεσα εμπλεκόμενων πλευρών του λιβυκού εμφυλίου. Ο επικεφαλής του Λιβυκού Εθνικού Στρατού στρατάρχης Χαφτάρ και ο πρωθυπουργός Σαράτζ έμαθαν τα αποτελέσματα των διαπραγματεύσεων κυριολεκτικά εκ των υστέρων! Είναι τέτοιο το κλίμα καχυποψίας ανάμεσα στις δύο πλευρές που οι δύο αντίπαλοι απέφυγαν να συναντηθούν, έστω και για μερικά λεπτά, στο Βερολίνο.

Είναι γνωστό πως ήταν ο Σαράτζ, η θέση του οποίου είναι εξαιρετικά επισφαλής, που καίγονταν για επίτευξη εκεχειρίας. Όμως, θεωρούμε πως δεν θα δείξει ιδιαίτερη σπουδή στον αφοπλισμό των ισλαμικών παραστρατιωτικών ομάδων που αποφασίστηκε στην Διάσκεψη. Γνωρίζει πως θα αποτελέσει πολιτική αυτοκτονία για τον ίδιο αν τολμήσει να συγκρουστεί με την βάση των υποστηρικτών του.

Από την άλλη, ο Χαφτάρ δεν φαίνεται να έχει εγκαταλείψει οριστικά τα σχέδια του για κατάληψη της Τρίπολης, την μόνη πόλη που δεν ελέγχουν οι δυνάμεις του. Πολιτοφυλακές του έχουν ήδη ξεκινήσει οικονομικό πόλεμο κατά του Σαράτζ, αποκλείοντας τις εξαγωγές πετρελαίου από τις πετρελαιοπηγές που βρίσκονται στην ανατολική πλευρά της Λιβύης.

Ο Ερντογάν προστάτης του Σαράτζ

Ενδεικτικό των μετέωρων αποτελεσμάτων της διάσκεψης είναι πως καλεί σε «πολιτική λύση» και τήρηση του «εμπάργκο όπλων του ΟΗΕ» στην εμπόλεμη Λιβύη, αποφεύγοντας ταυτόχρονα να συγκροτήσει κάποιον μηχανισμό επίτευξης και παρακολούθησης των συγκεκριμένων φιλόδοξων στόχων. Μοιάζει δύσκολη η όποια πολιτική λύση κι όχι μόνο λόγω των φιλοδοξιών που τρέφει ο Λίβυος στρατάρχης.

Για τα αραβικά κράτη που τον υποστηρίζουν αποτελεί casus belli τόσο η συμμετοχή της λιβυκής Μουσουλμανικής Αδελφότητας στην κυβέρνηση Σαράτζ, όσο και η συμμαχία του με την Τουρκία. Από την πλευρά του ο Ερντογάν έχει κατανοήσει(;) τα όρια του και φαίνεται πως θα αποφύγει την αποστολή δυνάμεων του τουρκικού στρατού στην Λιβύη. Γι' αυτό και δήλωσε πως στην εμπόλεμη χώρα δρουν αποκλειστικά Τούρκοι εκπαιδευτές, όχι τουρκικά στρατεύματα.

Δείτε τη συνέχεια του άρθρου στο slpress.gr