Γιωργου Λωρίτη Δικηγόρου Το γνωστό σκάνδαλο των υπερτιμολογήσεων των προμηθειών των νοσοκομείων νομίζω ότι εσφαλμένως θεωρείται νομότυπο και...
Γιωργου Λωρίτη Δικηγόρου
Το γνωστό σκάνδαλο των υπερτιμολογήσεων των προμηθειών των νοσοκομείων νομίζω ότι εσφαλμένως θεωρείται νομότυπο και όχι παράνομο μόνο και μόνο επειδή η υπερτιμολογημένη τιμή εμπίπτει μέσα στο εύρος που θέτει η σχετική Υπ. Απ. ορίζοντας ανώτατη τιμή. Άλλως π.χ. , με τη λογική αυτή του νομότυπου , και εάν υποθέσουμε ότι δεν υπάρχει ανώτατο όριο στο κέρδος των εμπόρων αυτοκινήτων, ένα αυτοκίνητο μεσαίου κυβισμού π.χ. ένα Renault 1.600 κ.ε. που πωλείται από το εργοστάσιο π.χ. 10.000 ευρώ και καταλήγει στην Ελλάδα να πωλείται από όλους τους εμπόρους από 16.500 – 17.500 , εάν ένας έμπορος πωλήσει το ίδιο αυτοκίνητο σε τιμή 10 ή 20 φορές μεγαλύτερη , δηλ. 165.000 ευρώ ή 330.000 ευρώ (αποκρύπτοντας από τον ανύποπτο αγοραστή ότι το αυτοκίνητο αυτό στην «πιάτσα» πωλείται 10 φορές φθηνότερα), θα πρέπει να θεωρείται αυτό νομότυπο και όχι παράνομο (απλώς και μόνο ελλείψει ανωτάτου ορίου κέρδους). Δεν αντέχει στο περί δικαίου αίσθημα του πολίτη η άποψη αυτή ότι δηλ. δεν είναι παράνομο (αλλά νομότυπο) το να πωλείται ένα αυτοκίνητο των 16.500 ευρώ στην τιμή των 330.000 ευρώ. Ο απλός άνθρωπος θεωρεί μετ’ αγανακτήσεως ότι ο έμπορος κορόιδεψε και εξαπάτησε τον αγοραστή και θεωρεί φυσική την ποινική τιμωρία του εμπόρου. Μήπως αυτή η αντίληψη δεν στέκει νομικά-ποινικά ;
Απεναντίας νομίζω ότι συντρέχουν όλα τα στοιχεία για την διάγνωση των ποινικών αδικημάτων της απιστίας με δράστη τον υπεύθυνο του νοσοκομείου (με συνεργό τον έμπορο) είτε της απάτης με δράστη τον έμπορο (και συνεργό την «απίστευτη» ανεπάρκεια του υπευθύνου του νοσοκομείου). Για να μην μετατρέψω το παρόν σε κουραστικό νομικό πόνημα , αναφέρω μόνο τα επίμαχα στοιχεία : Επειδή ο υπεύθυνος του νοσοκομείου είναι «απίστευτο» (κυριολεκτικά) το να μην γνωρίζει ότι η χρέωση της αξίας είναι 10πλάσια από την κανονική , η ενδεχόμενη (και ερευνητέα) αυτή γνώση μετατρέπει τον υπεύθυνο του νοσοκομείου σε ένοχο απιστίας αφού ζημιώνει προφανώς και προκλητικά και εν γνώσει του την περιουσία του νοσοκομείου (390 Π.Κ.). Εάν όμως θεωρήσουμε ως έχοντας άγνοια και γι’ αυτό «ανύποπτο» τον υπεύθυνο του νοσοκομείου , τότε , είναι φυσικό και λογικό να δεχθούμε ότι δεν θα προχωρούσε σε μια τέτοια προκλητική και ζημιογόνα σύμβαση , εάν γνώριζε αυτή την συνταρακτική και σκανδαλώδη υπερπολλαπλάσια χρέωση. Όμως ο προμηθευτής του νοσοκομείου έχει την υποχρέωση βάσει των συναλλακτικών ηθών και της καλής πίστεως να μην παρασιωπά ή αποκρύπτει το σκανδαλωδώς υπερβολικό της χρεώσεως αυτής που , εάν τη γνώριζε το νοσοκομείο, δεν θα αγόραζε , ασχέτως του εάν εμπίπτει στα όρια της Υπ. Αποφάσεως (386 Π.Κ.). Η Υπ. Απ. δεν απαγορεύει στα νοσοκομεία να αγοράσουν τις γάζες σε λογικές τιμές ούτε αναγκάζει τα νοσοκομεία να αγοράσουν σε 10πλάσιες τιμές , απλώς βάζει ένα χαζό (μήπως σκοπίμως ;) ανώτατο όριο. Παρά την ύπαρξη της Υπ. Απ. τα νοσοκομεία θα μπορούσαν με ελάχιστη επιμέλεια να βρουν προμηθευτές με λογικές τιμές.
Ο τρόπος με τον οποίο αποκρύπτονται και αποτρέπονται οι λογικές τιμές συνιστά απάτη ή απιστία και η ύπαρξη του ανωτάτου ορίου στην Υπ. Απ. δεν αναιρεί τα διαπραχθέντα ποινικά αδικήματα , αλλά απλώς αδυνατεί να τα αποτρέψει.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΩΡΙΤΗΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
loritisg@gmail.com
Το γνωστό σκάνδαλο των υπερτιμολογήσεων των προμηθειών των νοσοκομείων νομίζω ότι εσφαλμένως θεωρείται νομότυπο και όχι παράνομο μόνο και μόνο επειδή η υπερτιμολογημένη τιμή εμπίπτει μέσα στο εύρος που θέτει η σχετική Υπ. Απ. ορίζοντας ανώτατη τιμή. Άλλως π.χ. , με τη λογική αυτή του νομότυπου , και εάν υποθέσουμε ότι δεν υπάρχει ανώτατο όριο στο κέρδος των εμπόρων αυτοκινήτων, ένα αυτοκίνητο μεσαίου κυβισμού π.χ. ένα Renault 1.600 κ.ε. που πωλείται από το εργοστάσιο π.χ. 10.000 ευρώ και καταλήγει στην Ελλάδα να πωλείται από όλους τους εμπόρους από 16.500 – 17.500 , εάν ένας έμπορος πωλήσει το ίδιο αυτοκίνητο σε τιμή 10 ή 20 φορές μεγαλύτερη , δηλ. 165.000 ευρώ ή 330.000 ευρώ (αποκρύπτοντας από τον ανύποπτο αγοραστή ότι το αυτοκίνητο αυτό στην «πιάτσα» πωλείται 10 φορές φθηνότερα), θα πρέπει να θεωρείται αυτό νομότυπο και όχι παράνομο (απλώς και μόνο ελλείψει ανωτάτου ορίου κέρδους). Δεν αντέχει στο περί δικαίου αίσθημα του πολίτη η άποψη αυτή ότι δηλ. δεν είναι παράνομο (αλλά νομότυπο) το να πωλείται ένα αυτοκίνητο των 16.500 ευρώ στην τιμή των 330.000 ευρώ. Ο απλός άνθρωπος θεωρεί μετ’ αγανακτήσεως ότι ο έμπορος κορόιδεψε και εξαπάτησε τον αγοραστή και θεωρεί φυσική την ποινική τιμωρία του εμπόρου. Μήπως αυτή η αντίληψη δεν στέκει νομικά-ποινικά ;
Απεναντίας νομίζω ότι συντρέχουν όλα τα στοιχεία για την διάγνωση των ποινικών αδικημάτων της απιστίας με δράστη τον υπεύθυνο του νοσοκομείου (με συνεργό τον έμπορο) είτε της απάτης με δράστη τον έμπορο (και συνεργό την «απίστευτη» ανεπάρκεια του υπευθύνου του νοσοκομείου). Για να μην μετατρέψω το παρόν σε κουραστικό νομικό πόνημα , αναφέρω μόνο τα επίμαχα στοιχεία : Επειδή ο υπεύθυνος του νοσοκομείου είναι «απίστευτο» (κυριολεκτικά) το να μην γνωρίζει ότι η χρέωση της αξίας είναι 10πλάσια από την κανονική , η ενδεχόμενη (και ερευνητέα) αυτή γνώση μετατρέπει τον υπεύθυνο του νοσοκομείου σε ένοχο απιστίας αφού ζημιώνει προφανώς και προκλητικά και εν γνώσει του την περιουσία του νοσοκομείου (390 Π.Κ.). Εάν όμως θεωρήσουμε ως έχοντας άγνοια και γι’ αυτό «ανύποπτο» τον υπεύθυνο του νοσοκομείου , τότε , είναι φυσικό και λογικό να δεχθούμε ότι δεν θα προχωρούσε σε μια τέτοια προκλητική και ζημιογόνα σύμβαση , εάν γνώριζε αυτή την συνταρακτική και σκανδαλώδη υπερπολλαπλάσια χρέωση. Όμως ο προμηθευτής του νοσοκομείου έχει την υποχρέωση βάσει των συναλλακτικών ηθών και της καλής πίστεως να μην παρασιωπά ή αποκρύπτει το σκανδαλωδώς υπερβολικό της χρεώσεως αυτής που , εάν τη γνώριζε το νοσοκομείο, δεν θα αγόραζε , ασχέτως του εάν εμπίπτει στα όρια της Υπ. Αποφάσεως (386 Π.Κ.). Η Υπ. Απ. δεν απαγορεύει στα νοσοκομεία να αγοράσουν τις γάζες σε λογικές τιμές ούτε αναγκάζει τα νοσοκομεία να αγοράσουν σε 10πλάσιες τιμές , απλώς βάζει ένα χαζό (μήπως σκοπίμως ;) ανώτατο όριο. Παρά την ύπαρξη της Υπ. Απ. τα νοσοκομεία θα μπορούσαν με ελάχιστη επιμέλεια να βρουν προμηθευτές με λογικές τιμές.
Ο τρόπος με τον οποίο αποκρύπτονται και αποτρέπονται οι λογικές τιμές συνιστά απάτη ή απιστία και η ύπαρξη του ανωτάτου ορίου στην Υπ. Απ. δεν αναιρεί τα διαπραχθέντα ποινικά αδικήματα , αλλά απλώς αδυνατεί να τα αποτρέψει.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΩΡΙΤΗΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
loritisg@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια
Μπορείτε να γράψετε και να σχολιάσετε τα πάντα, αλλά αν το κείμενο σας περιέχει υβριστικούς χαρακτηρισμούς σας ενημερώνουμε ότι δεν θα δημοσιεύεται. Σε περίπτωση καθυστέρησης δημοσίευσης των σχολίων ζητούμε συγγνώμη και παρακαλούμε να μην βγάζετε αυθαίρετα συμπεράσματα. Με σεβασμό και εκτίμηση η διαχείριση του ιστολογίου