Ανθρώπινα δικαιώματα και εθνικοκοινωνισμός...!

Γράφει ο ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ Έχουν γίνει πολλές διαβουλεύσεις, έχει χυθεί πολύ μελάνι και έχουν συναφθεί ανάλογες συμφωνίες και διεθνείς συμ...

Γράφει ο ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ

Έχουν γίνει πολλές διαβουλεύσεις, έχει χυθεί πολύ μελάνι και έχουν συναφθεί ανάλογες συμφωνίες και διεθνείς συμβάσεις σε επίπεδο διεθνών οργανισμών για τον προσδιορισμό και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Έχουν μάλιστα προηγηθεί στα πλαίσια εκάστου κράτους έντονο παρασκήνιο και θυσίες στο δρόμο προς τις διεθνείς διαβουλεύσεις. Οι δε συμφωνίες έχουν υποστεί στο διάβα του χρόνου πολλές και ποικίλες τροποποιήσεις που έχουν ως αιτία είτε την προσαρμογή και την ομαλή διαβίωση ομάδος πολιτών σε πραγματικές συνθήκες είτε την εκμετάλλευση του ανθρώπινου παράγοντα για την εκτροπή της κοινωνικής και πολιτικής ομαλότητας του εθνικού κράτους.

Είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση που η έκβασή της εξαρτάται από τα χέρια που τη χειρίζονται. Εξαρτάται από τις βαθύτερες σκοπιμότητες και το βαθμό που τίθενται υπό προστασία οι οφειλόμενες και ωφέλιμες ελευθερίες ή οι φκιασιδωμένες και επιβλαβείς ελευθεριότητες.

Αν δηλαδή λαμβάνονται υπόψη οι πραγματικές ανάγκες των πολιτών στο δικαίωμα της έκφρασης και της ευημερίας στον τόπο που ανήκουν ή αν υπάρχει επικάλυψη ανθρωπίνων δικαιωμάτων από άλλα ή ψευδεπίγραφα δικαιώματα που διαστέλλονται και καταλύουν την πραγματική σχέση δικαίου και συμφέροντος μεταξύ πολιτών και κράτους.

Είναι προφανές δηλαδή ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα συνδέονται με τους πολίτες της εθνικής κοινότητος, τους γηγενείς που έχουν αποκολληθεί λόγω βίαιων γεγονότων από την εθνική κοινότητα, πάσα ελληνική κοινότητα όπου γης και εκτάκτως τις τυχούσες αλλοεθνείς ομάδες που τυχόν έχει καλέσει για προσωρινούς εργασιακούς και μόνον λόγους η εθνική λαϊκή κοινότητα με πεπερασμένο χρονοδιάγραμμα.

Τα ανθρώπινα δικαιώματα συνδέονται λοιπόν με τις ανθρώπινες ελευθερίες που καλύπτονται υπό καθεστώς πλήρους νομιμότητας, κοινωνικής ομαλότητας και εθνικής αναγκαιότητας. Προσδιορίζονται ουσιαστικά ως το τελικό άθροισμα της ελευθερίας και του νόμου. Η δε αυθεντικότητα αυτών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αναδύεται στην ταυτόχρονη πρόοδο και ανάπτυξη Πατρίδος και Λαού. Είναι η εκδήλωση του σεβασμού στον άνθρωπο ως παραγωγό αγαθών, υπηρεσιών, πολιτικών ιδεών και λόγου, και πολιτισμικών αγαθών. Ως κινητήριο μοχλό του Έθνους, καταδεικνύοντας Πίστη σε Αρχές και Αξίες. Σε Θεό και Πατρίδα. Αυτή είναι η βάση σκέψης και η πολιτική θεώρηση του Εθνικοκοινωνισμού για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες του πολίτη.

Υπάρχει βέβαια και η επιβεβλημένη αντιμετώπιση των στρεβλώσεων στην υπόθεση ανθρώπινα δικαιώματα. Στρεβλώσεις που θέλει να ντύσει ο διεθνιστικός νεοταξισμός και τα κομματικά του εργαλεία, φιλελεύθερα και σοσιαλδημοκρατικά, με το ένδυμα των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» προκειμένου να φτάσει στην τελική εφαρμογή της παγκοσμιοποίησης στις εθνικές κοινότητες. Μιλάμε για συμπεριφορές όπως η πολιτικοποίηση ανατρεπτικών κινήσεων σε βάρος των δομών του παραδοσιακού κράτους, η επιβολή συστημικών μειοψηφιών είτε ανήθικων είτε εθνικά ανύπαρκτων πληθυσμιακών ομάδων σε βάρος της ηθικής, της βουλήσεως και εκφράσεως της πλειοψηφίας και της εθνικής και κοινωνικής συνοχής.

Είναι ακόμη και η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο υπό τον τύπο της λαθρομετανάστευσης που μπολιάζει με τα δεινά φτώχιας και εγκληματικότητας σκόπιμα τα έθνη. Γιατί αναμφισβήτητα δεν είναι ανθρωπισμός ούτε το φτηνό μεροκάματο ούτε το ανακάτωμα των λαών ούτε η αφαίρεση ανθρώπινης ζωής ούτε το εμπόριο της ψήφου από «προοδευτικούς» εχθρούς του έθνους. Ειδικά όταν οι ίδιοι αυτοί οι «προοδευτικοί» τύποι αρνούνται τα νόμιμα ανθρώπινα δικαιώματα των Ελλήνων στις σκλάβες ελληνικές πατρίδες σε γλώσσα, θρησκεία, παιδεία, εργασία, περιουσία και πολιτική διοίκηση.

Και επειδή ο Εθνικοκοινωνισμός παρουσιάζεται ως ο «κακός» της υπόθεσης Πολιτεία και Ανθρώπινα Δικαιώματα, η απάντηση η δική μας είναι πως το πρώτο μέλημά μας είναι η δημιουργία μιας Ισχυρής Εθνικής Λαϊκής Πολιτείας που να παρέχει στους πολίτες της προστασία ζωής, ελευθερία πολιτικής έκφρασης, κοινωνική συνοχή, πλήρη και αξιοπρεπή εργασία, συμμετοχή στις πολιτικές αποφάσεις με απόλυτη Πίστη στο Έθνος και τη Φυλή, παροχή εθνικής παιδείας, διαφύλαξη της εθνικής και θρησκευτικής ταυτότητας.

Προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για τον Ελληνικό Εθνικοκοινωνισμό είναι επιπλέον ο φραγμός της διείσδυσης του διεθνισμού και της παγκοσμιοποίησης, αλλά και της επικράτησης διαλυτικών τάσεων που απειλούν την ύπαρξη και την ισχυρή παρουσία του Εθνικού Κράτους. Φραγμός απόλυτος και αδιαπραγμάτευτος.

Ανθρώπινο δικαίωμα και μάλιστα ιερό είναι η προάσπιση της ελληνικότητας των αδελφών μας στις σκλάβες ελληνικές πατρίδες και η απόλυτη έκφραση της βουλήσεως και επιθυμίας αυτών. Ανθρώπινο δικαίωμα είναι να παραμείνουν οι πλατείες, οι γειτονιές και τα σχολεία στην διάθεση των Ελλήνων δίχως τον φόβο των ναρκωτικών και άλλων κινδύνων. Ανθρώπινο δικαίωμα είναι ο απόλυτος και ταυτόχρονος σεβασμός Πατρίδος και Ανθρώπου. Αυτά είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα σύμφωνα με την Ελληνική Θεώρηση των Πραγμάτων και τον Ελληνικό Εθνικοκοινωνισμό.

Πηγή