Αν θένε την Ελλάδα ας μας σκοτώσουν όλους

Η πλειοψηφία θεωρεί ότι η έλλειψη εκπαίδευσης ευθύνεται για το ότι γίναμε άβουλα όντα. Ένας αγαπημένος φίλος με ρώτησε γιατί σε τόσες γ...

Η πλειοψηφία θεωρεί ότι η έλλειψη εκπαίδευσης ευθύνεται για το ότι γίναμε άβουλα όντα. Ένας αγαπημένος φίλος με ρώτησε γιατί σε τόσες γενιές ελάχιστοι ήταν οι άξιοι.

Της Στεφανίας Λυγερού

Άχρηστοι γίνονται οι άνθρωποι όταν διδάσκονται με λόγια φούμαρα, από διδάσκαλους ανάξιους.

Η δική μου η γενιά διδάχτηκε από τέτοιους. Γονείς, δάσκαλοι, κοινωνία, πολιτεία έκαναν κηρύγματα τα οποία οι ίδιοι δεν τηρούσαν. Μας έμαθαν το «εγώ έκανα παπαριές, κοίτα εσύ να θριαμβεύσεις». Διαπαιδαγώγηση κι αυτή ε; Σοφού διδασκάλου!!

Ένας γονιός (δάσκαλος, κοινωνία, πολιτεία) που τηρεί την ηθική, που πράττει κατά συνείδηση κι όχι κατά το συμφέρον, που τιμά τις αξίες του, που δεν συμβιβάζεται για την βολή του, αυτός μόνο νοείται διδάσκαλος. Νοείσαι διδάσκαλος ΜΟΝΟ αν αυτά που διδάσκεις τα έχεις κάνει πρώτα ο ίδιος πράξη.

Σήμερα ζούμε με την ουρά στα σκέλια, όχι ελλείψει εκπαιδεύσεως, αλλά γιατί μας δασκάλεψαν άχρηστοι.

Οι προδότες παρέδωσαν την χώρα αμαχητί και δίχως πόλεμο κι ο πολίτης σέρνεται στο χώμα, ανήμπορος να αντιταχθεί, έχοντας εφεύρει άπειρες δικαιολογίες για να μπορεί να σιγήσει την συνείδησή του, όπως: 

• δεν αντιστέκομαι μην χάσω την δουλειά μου, πώς θα θρέψω την οικογένειά μου 

• δεν αντιστέκομαι θα μου πάρουν το σπίτι, στο δρόμο να μην καταλήξουν τα παιδιά μου 

• δεν αντιστέκομαι ένας άνθρωπος μόνος του τι μπορεί να τους κάνει, αυτοί έχουν όλα τα μέσα, ότι και να κάνω σίγουρα θα νικήσουν 

• δεν αντιστέκομαι αν μπω φυλακή ή αν πεθάνω άδικα θα πάω, ας είμαι έξω και ζωντανός μπορεί (αν είναι θέλημα θεού!!) να μου δοθεί η ευκαιρία να παλέψω κλπ. (Άπειρα μπορείς να προσθέσεις, από δικαιολογίες άλλο τίποτα.)

Ξέρεις «διδάσκαλε» που νοιάζεσαι για το παιδί σου τι του μαθαίνεις; 

• Να κοιτάζει την βολή του, το προσωπικό του συμφέρον, κι όχι το σωστό 

• να μην στέκεται αγέρωχος απέναντι στο όποιο πρόβλημα για να το αντιμετωπίσει, παρά να βάζει την ουρά στα σκέλια και να περιμένει να λυθεί ή διά μαγείας ή να το τρώει στη μάπα μια ζωή, ωσάν ανίκανος 

• να μην έχει αξίες 

• να πουλά την συνείδηση/τον εαυτό του. Εύγε, κατασκεύασες έναν όμοιό σου. Και η μεταλαμπάδευση καλά κρατεί...

Ξέρεις πώς δημιουργήθηκαν αυτές οι βαρύγδουπες φράσεις «νυν υπερ πάντων η πατρίς», «ή ταν ή επί τας», «ελευθερία ή θάνατος»; Κατάληξαν σ’ αυτές!! Δημιουργήθηκαν αναγκαστικά, ήταν το καταληκτικό πόρισμα, αφού προηγουμένως δοκίμασαν όλες τις επιλογές (δικαιολογίες). Σε κάθε πόλεμο ο εχθρός ήταν ισχυρότερος, μάταιη ήταν κάθε αντίσταση, δεν ήταν ποτέ η ώρα (έτοιμος ο λαός να αντισταθεί), περίμεναν να επωάσουν τα ωά, να φτιάξουν στρατηγικά σχέδια για σίγουρες νίκες, και μέχρι τότε προτιμότερο ήταν να ζουν ως δούλοι στο έδαφός τους, πάντα με δικαιολογία τα παιδιά τους, για να μην σφαγιαστούν και χαθεί το έθνος. Κι ΑΦΟΥ έζησαν αρκετά ως δούλοι, κάποιαααα στιγμή κατέληξαν στα «νυν υπερ πάντων η πατρίς», «ή ταν ή επί τας», «ελευθερία ή θάνατος». Γιατί ήταν μονόδρομος!! Σου χρειάζεται να το ζήσεις για να το εμπεδώσεις;

Δεν έχει όπλα αυτός ο πόλεμος, ΑΛΛΑ απαιτεί να καταφέρουμε ακριβώς τα ίδια!! Να προτιμούμε τον θάνατο από το να μας πάρουν τη χώρα. Να προτιμούμε τον θάνατο από το να ζήσουμε ως δούλοι. Να προτιμούμε τον θάνατο από το να καταπατήσουμε τις αξίες μας.

Η εποχή δεν σου ζητά να πάρεις όπλο, ζητά όμως, όπως σε κάθε πόλεμο, να σταθείς στο ύψος σου, ανδρείος. Να μην υπακούς στους νόμους τους, να μην τους υπηρετείς, ό,τι αποτέλεσμα κι αν φέρει η ανυπακοή σου, να μην φοβηθείς ούτε τη σύλληψη ούτε τον θάνατο, να μην λυγίσεις, να μην σταματήσεις να τους πολεμάς, να μην σκύψεις το κεφάλι, κι όλα αυτά μέχρι το τέλος (το δικό τους ή το δικό σου). Το σπίτι σου, την γη σου, την θάλασσά σου, τον αέρα σου, τα βουνά σου θένε; Μπορούν να τα πάρουν, πάνω από το πτώμα σου.

Αν θένε την Ελλάδα πρέπει πρώτα να μας σκοτώσουν όλους!!!

Αυτό είναι το χρέος του ανθρώπου, να μην αφήνει να του πάρουν την γη που τον ανέστησε, γιατί αλλιώς δεν έχει αξία η ζωή του. Αυτό είναι το ένα και μόνο σωστό (το δίκαιο). Από το να ζήσεις άνανδρος, ηττημένος, δούλος, μακράν καλύτερος ο θάνατος.

Έχει ήδη αποδειχτεί, αλλά ο απαίδευτος δεν γίνεται να το δει αν δεν το πάθει πρώτα. Η γνώση, η αλήθεια, το σωστό δεν μεταβιβάζονται.