Επανεκκίνηση της μεσαίας τάξης αλλιώς θα συνεχίσει να εξαθλιώνεται ο Έλληνας!

Είναι αυτοχειρία το να επιχειρεί κάποιος στο παρόν τοξικό περιβάλλον, μετά 4 χρόνια μη-αλλαγών και μη-μεταρρυθμίσεων και κατόπιν εκατοντ...

Είναι αυτοχειρία το να επιχειρεί κάποιος στο παρόν τοξικό περιβάλλον, μετά 4 χρόνια μη-αλλαγών και μη-μεταρρυθμίσεων και κατόπιν εκατοντάδων αλλαγών στο φορολογικό σύστημα, όλες προς το χειρότερο.

Του Αγη Βερούτη

Αποτέλεσμα αυτών είναι το λουκέτο σε 100.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις, πολλές εκ των οποίων χτίστηκαν με το μεράκι και τον μόχθο γενεών, και η εκτόξευση της ανεργίας στο 1,5 εκατομμύριο ανθρώπων (όχι ζώων), ενώ εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά βρίσκονται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και 38% των Ελλήνων ζουν κάτω από το όριο της ακραίας φτώχειας.

Το κράτος κατάφερε όχι μόνο να μεταδώσει τη χρεοκοπία του στο Λαό, αλλά με μένος να εξασφαλίσει πως όσοι έπεσαν θύματα της ακόρεστης όρεξής του για ρευστότητα, δεν θα είχαν πια την δυνατότητα να εργαστούν για μια δεκαετία, άρα τους καταδικάζει στην κοινωνική περιθωριοποίηση, στη δυστυχία, στη φτώχια, με όπλο της στρογγυλή σφραγίδα του κράτους.

Φυσικά οι αποφάσεις εκείνες που λαμβάνονται για να διατηρηθεί το Κτήνος, δεν λαμβάνονται από κάποια μυθική οντότητα, αλλά από τους ίδιους εκείνους τους ανθρώπους που ο Λαός εξέλεξε για να τον κυβερνήσουν με την προοπτική ότι θα κάνουν τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις σε χρόνο έγκαιρο για να μη φτάσουν τα πράγματα εδώ που είναι σήμερα.

Είναι βέβαιο ότι οι άνθρωποι που πήραν τις αποφάσεις που έφεραν την Ελλάδα εδώ που είναι σήμερα, δεν θα είναι εκείνοι που θα την βγάλουν από τη θέση που οι ίδιοι με τις αποφάσεις τους την έφεραν καταπατώντας κάθε έννοια ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ισονομίας, δικαίου.

Αν κάποιος μπορεί να κάνει τις μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η κοινωνία για να περισώσει τα όποια ρετάλια οικονομικής δραστηριότητας έχουν απομείνει εκτός κράτους, πρέπει άμεσα να δοθεί έμφαση στην επανεκκίνηση της ιδιωτικής δραστηριότητας. Η λαφυραγώγηση του κράτους, δεν αποτελεί μεταρρυθμιστικό έργο, όσο και αν το νομίζουν οι κομματάνθρωποι.

Οι μεταρρυθμίσεις αφορούν ζωντανούς. Οι νεκροί δεν μεταρρυθμίζονται.

Για να επανεκκινηθεί, λοιπόν, η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα και να επανέλθει στην ευημερία η μεσαία τάξη, χρειάζονται συγκεκριμένες δράσεις που να στοχεύουν στην δεύτερη ευκαιρία για τη μεσαία τάξη που έχει εξαθλιωθεί:

1. Απλοποίηση του φορολογικού, κυρίως άροντας την υποχρέωση απόδοσης ΦΠΑ σε επιχειρήσεις με ετήσιο τζίρο μικρότερο από 100.000 ευρώ ετησίως, όπως ισχύει στο Ηνωμένο Βασίλειο. Κυρίως αυτές οι επιχειρήσεις θα πρέπει να φορολογούνται στη βάση εσόδων-εξόδων, ώστε να μπορούν να μειώσουν τα κόστη τήρησης βιβλίων, και τα έσοδα πρέπει να λογίζονται μόνο τα εισπραχθέντα, και όχι τα τιμολογηθέντα. Στην παρούσα αγορά με τα λουκέτα να πολυβολούν το ένα μετά το άλλο, όποιος καταφέρει να κρατηθεί ανοιχτός δεν πρέπει να τιμωρείται με φορολόγηση εσόδων που δεν θα πληρωθεί ποτέ.

2. Έκδοση χαμηλότοκων καλυμμένων ομολόγων ειδικού σκοπού (με ιδιοκτησίες και τίτλους του δημοσίου που δεν είναι δεσμευμένα στο ΤΑΙΠΕΔ), τα οποία θα ενέχουν ρόλο συμπληρωματικού νομίσματος, όπως χρησιμοποιείται το Ελβετικό Wir (http://en.wikipedia.org/wiki/WIR_Bank). Αυτό πρέπει να δρομολογηθεί άμεσα, προκειμένου να διευκολυνθεί η επιστροφή της ρευστότητας στην οικονομία που έχει στερέψει από ρευστότητα αφενός λόγω υπερφορολόγησης, και αφετέρου από τις επιπτώσεις του αρνητικού ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών περιλαμβανομένων των πληρωμών τόκων και χρεολυσίων. Καθώς το νόμισμα αυτό δεν θα είναι μετατρέψιμο στο εξωτερικό, η νέα ρευστότητα δεν θα αυξήσει τόσο έντονα τις εισαγωγές, δημιουργώντας χάσμα εκ νέου στο Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών.

Με αυτό το συμπληρωματικό νόμισμα (ομόλογο ειδικού σκοπού με ονομαστικό επιτόκιο 0,1%), θα μπορέσει να χρηματοδοτηθεί η επανεκκίνηση της οικονομίας, καθώς είναι απίθανο να έρθει κάποιος από το εξωτερικό για να επενδύσει τα 30-60 δισεκατομμύρια ευρώ που χρειάζονται για να επαναφέρουν το ΑΕΠ στο σημείο που θα ήταν χωρίς την υπερφορολόγηση.

Κανένας κανονισμός της Ευρωζώνης δεν απαγορεύει τη έκδοση καλυμμένων ομολόγων, τα οποία ακριβώς επειδή θα είναι καλυμμένα, δεν θα βαρύνουν το κρατικό χρέος.

3. Παροχή ρευστότητας σε όσες επιχειρήσεις μπορούν να διατηρηθούν ανοιχτές, με άτοκα τραπεζικά δάνεια σε συμπληρωματικό νόμισμα, επιδοτούμενου του 100% του επιτοκίου από τα ΕΣΠΑ, ενώ όσες συνεχίζουν και εξυπηρετούν έστω και με 2-3 μήνες καθυστέρηση τα προϋπάρχοντα δάνειά τους, να λάβουν και εκείνες ελάφρυνση επιτοκίων από τα ΕΣΠΑ ώστε να βοηθηθούν να μείνουν ανοιχτές και να συντηρήσουν τις εναπομείνασες θέσεις εργασίας που έχουν σήμερα.

4. Υποβοήθηση αντιμετώπισης χρεών για να αποφευχθούν οι μαζικές χρεοκοπίες των μικρομεσαίων που συντηρούν περισσότερο από το 57% των συνολικών θέσεων εργασίας της οικονομίας.

Πάγωμα όλων των οφειλών προς το κράτος των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, οι οποίες συνεχίζουν να επιζούν με μείωση τζίρου μεγαλύτερη από 50%, και μηδενισμός όλων των προστίμων και τόκων, ώστε να είναι μελλοντικά εφικτό να εξοφληθούν. Όπως είναι τώρα, δεν θα εισπραχθεί τίποτε ποτέ, και αν εισπραχθεί κάτι, θα είναι ανθρώπινο αίμα και σάρκες.

5. Οριστικός μηδενισμός όλων των καθυστερημένων οφειλών προς ΟΑΕΕ, με αντίστοιχη αφαίρεση των συνταξίμων ετών που δεν έχουν πληρωθεί από τους μικρομεσαίους που οφείλουν. Οριστικός μηδενισμός οφειλών για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για τα έτη που δεν τους είχε επιτραπεί η πρόσβαση στο σύστημα υγείας. Εκτός από απάνθρωπη αυτή η σημερινή λειτουργία του ΟΑΕΕ ως κιμαδομηχανή μικρομεσαίων, είναι και παράνομη και αντισυνταγματική, σύμφωνα με τον έγκριτο Καθηγητή Νομικής, κ. Μανιτάκη.

Για την ηθική τάξη, πιθανόν θα πρέπει να αναζητηθούν νομικές ευθύνες από τους αποφασίζοντες σε αυτές τις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, από το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας, τον Άρειο Πάγο, και να επιβληθούν εξοντωτικές ποινές σε όσους κατέλυσαν το Σύνταγμα της Ελλάδας. Για την ηθική τάξη και την επιστροφή του αισθήματος δικαίου του Λαού.

6. Κεφαλαιοποίηση όλων των οφειλών προς τα ασφαλιστικά ταμεία, αφού αφαιρεθούν πρόστιμα και προσαυξήσεις, και ρύθμιση σε 300 άτοκες δόσεις, ώστε να μπορέσουν οι επιχειρήσεις να τα πληρώνουν χωρίς να οδηγηθούν σε λουκέτα, και να μπορούν να συντηρήσουν τις εναπομείνασες θέσεις εργασίας.

7. Αποσύνδεση της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης από τη συνταξιοδότηση και ξεχωριστή πληρωμή. Κατάργηση όλων των ασφαλιστικών ταμείων και θέσπιση χαμηλού φόρου εργασίας, πχ 50-150 ευρώ ανά θέση εργασίας. Αντίστοιχα, θέσπιση εθνικής σύνταξης με εισοδηματικά κριτήρια (στο πνεύμα του νόμου 4093/2012), ώστε κανείς που χρειάζεται τα χρήματα να μην καταδικάζεται να ζει στην ακραία φτώχεια, ενώ όποιος δεν την χρειάζεται λόγω υψηλών εισοδημάτων από άλλες πηγές (πχ ενοίκια ή τόκους καταθέσεων), να μην επιβαρύνει το σύστημα.

8. Εξασφάλιση του ελάχιστου αφορολόγητου εισοδήματος των 7.000 ευρώ για όλους, ανεξαρτήτως αντικειμένου ενασχόλησης. Μείωση φορολογικών συντελεστών για επιχειρηματίες που έχουν μόνιμους υπαλλήλους αορίστου χρόνου, με πρόσθετο αφορολόγητο ποσόν πχ 2.000 ευρώ ετησίως, για κάθε θέση εργασίας που συντηρούν στην επιχείρησή τους, ως στήριξη και κίνητρο για την δραστική μείωση της ανεργίας.

9. Άμεση κατάργηση όλων των φόρων υπέρ τρίτων, των τεκμηρίων που κυρίως βλάπτουν οικονομικά τη φτωχοποιημένη πρώην μεσαία τάξη, και εξορθολογισμός των φόρων στην οικοδομή και τα αυτοκίνητα.

10. Κατάργηση τουλάχιστον του 80% των κρατικών ρυθμίσεων για τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, στα πλαίσια της διευκόλυνσης δημιουργίας νέων μόνιμων θέσεων εργασίας για την καταπολέμηση της ανεργίας.

Τα ισοδύναμα μέτρα, για τα παραπάνω που χρειάζεται να γίνουν για να επανεκκινηθεί η οικονομία, είναι πολύ απλά εφόσον υιοθετηθεί το συμπληρωματικό νόμισμα/καλυμμένο ομόλογο ειδικού σκοπού, στα πρότυπα της Ελβετίας. Η αναθέρμανση της οικονομίας θα προσθέσει έσοδα στο κράτος δίνοντας τη δυνατότητα να κατέβουν οι συντελεστές φορολόγησης στα επίπεδα των γειτονικών χωρών μας, προσελκύοντας επενδύσεις και στο βιομηχανικό τομέα, και στην πρωτογενή παραγωγή, και στις υπηρεσίες.

Όλα τα παραπάνω μπορούν να γίνουν χωρίς περικοπές στο μισθολόγιο του Δημοσίου, αρκεί να διωχθούν δικαστικά και να εκδιωχθούν από τη μισθοδοσία του δημοσίου, για την ηθική τάξη, όσοι τυχόν έχουν εξαπατήσει το ελληνικό κράτος με πλαστά πτυχία και δικαιολογητικά, ενώ μέρος των μισθών των υπαλλήλων του δημοσίου (πχ 33%) θα πρέπει να πληρώνεται για κάποια χρόνια στο αφορολόγητο νέο συμπληρωματικό νόμισμα.

Επίσης πρέπει να γίνει το ίδιο και με τις παλαιές συντάξεις, ενώ οι νέες συντάξεις θα πρέπει να βγαίνουν με εισοδηματικά κριτήρια, και να πληρώνονται επίσης σε συνδυασμό ευρώ / συμπληρωματικού νομίσματος.

Είναι διέξοδος τα παραπάνω για όποιον αναγνωρίζει ότι η μεσαία τάξη εξαθλιώθηκε για τη διατήρηση του κράτους-Κτήνους, πρέπει να λάβει δεύτερη ευκαιρία για να διεκδικήσει ό,τι κάθε άνθρωπος στον πολιτισμένο κόσμο: το δικαίωμα να αναζητήσει κάθε άνθρωπος την ευτυχία του, χωρίς τις δαγκάνες του ανάλγητου κρατισμού να τον εμποδίζουν και να τον εξαθλιώνουν.

Εναλλακτικά, θα συνεχίσει να εξαθλιώνεται ο Έλληνας.

Πηγή