Όχι στην προεκλογική εκμετάλλευση των προσφυγικών

Η μεγάλη διαμάχη που έχει ξεσπάσει γύρω από τα προσφυγικά της Λεωφόρου Αλεξάνδρας και την μεταβίβασή τους στο ΤΑΙΠΕΔ αντικατοπτρίζει όλε...

Η μεγάλη διαμάχη που έχει ξεσπάσει γύρω από τα προσφυγικά της Λεωφόρου Αλεξάνδρας και την μεταβίβασή τους στο ΤΑΙΠΕΔ αντικατοπτρίζει όλες τις παθογένειες του δημοσίου διαλόγου στη χώρα μας.

Γράφει ο Γρηγόρης Λέων- Ιατροδικαστής

Σύμβουλος 7ης Δ.Κ. Δήμου Αθηναίων

Κραυγές, αφορισμοί, καταγγελίες και λεονταρισμοί, ιδιαίτερα από όσους τόσα χρόνια δεν έκαναν τίποτα άλλο από το να συμβάλλουν με την αδιαφορία ή με τις ενέργειές τους στην απαξίωση ενός μνημείου αστικής μνήμης που ανήκει σε ολόκληρη την πόλη.

Πρώτος και “καλύτερος” ο δήμος της Αθήνας. Ο κ. Καμίνης που επαίρεται για τη θαυμάσια επίδοσή του στο ΕΣΠΑ δε κατάφερε να αξιοποιήσει καμία χρηματοδοτική ευκαιρία για να διασώσει καταρχήν και να αναδείξει στη συνέχεια τα προσφυγικά. Προφανώς το ιδιοκτησιακό τους καθεστώς ήταν ένα πρόβλημα, ωστόσο θα περίμενε κανείς από ένα δήμαρχο που είχε στηριχθεί από την τότε κυβέρνηση και μετέπειτα συνιστώσα της συγκυβέρνησης, να έχει αξιοποιήσει καλύτερα τη στήριξη αυτή. Σε τελική ανάλυση ο δήμαρχος θα έπρεπε να έχει παρουσιάσει μια πρόταση εφικτή και υλοποιήσιμη ώστε να μη φτάσουμε στη σημερινή κατάσταση.

Αλλά και ο κ. Σακελλαρίδης μαζί με το ΣΥΡΙΖΑ που υπεραμύνονται της ανάγκης αξιοποίησης θα ήταν καλύτερο να θυμηθούν τις αντιδράσεις τους και την “οργή ” τους κάθε φορά που η πολιτεία σκέφτονταν και μόνο να επιβάλλει την τάξη και τη νομιμότητα σε ένα χώρο όπου καταληψίες, κακοποιά στοιχεία, ναρκωτικά και παράνομοι μετανάστες δημιουργούσαν ένα εκρηκτικό και εξαιρετικά επικίνδυνο για τους κατοίκους της περιοχής κλίμα.

Και για όσους νομίζουν ότι καταγγέλλω τους υπόλοιπους για να αποφύγω να πάρω θέση: Τα προσφυγικά της Λεωφόρου Αλεξάνδρας ανήκουν στο δήμο της Αθήνας και θα πρέπει να επιστρέψουν σε αυτόν. Όχι ως κληροδότημα όμως, αλλά βάσει συγκεκριμένου, υλοποιήσιμου και κοστολογημένου σχεδίου. Και σίγουρα με τη σύμπραξη ιδιωτών. Αυτό που έχει σημασία τελικά είναι η διατήρηση της μνήμης μέσα από τη συντήρηση και ανάδειξη των κτηρίων. Η χρήση έρχεται σε δεύτερη μοίρα -όταν 50 χρόνια τώρα κανείς δεν ενδιαφέρθηκε σοβαρά για αυτή- υπό την προϋπόθεση να σέβεται την εικόνα αλλά και τους σημερινούς κατοίκους της ευρύτερης περιοχής.

Σε συνδυασμό με το θέμα του γηπέδου της Λεωφόρου, η ανάπλαση αυτή μπορεί να δώσει πραγματικά νέα πνοή σε μια περιοχή της Αθήνας που ασφυκτιά από την κίνηση και την πυκνή πολεοδόμηση. Αν όμως αναλωθούμε σε άσκοπες κινήσεις εντυπωσιασμού και προεκλογικές υποσχέσεις, τα προσφυγικά θα γίνουν όντως μνημεία: της θυσίας της ιστορίας της πόλης μας στο βωμό της μικροπολιτικής και της ανικανότητας.

Πηγή