Η εκτυφλωτική ομοφωνία στην εκδήλωση του ΕΛΙΑΜΕΠ – Γιώργος, Ντόρα, Κατρούγκαλος και Ροζάκης

Το γεγονός ότι όλοι οι ομιλητές συμφώνησαν σχεδόν σε όλα δεν συνιστά πρόοδο όπως ελέχθη. Συνιστά πηγή ανησυχίας. Γράφει ο Καραγιάνν...

Το γεγονός ότι όλοι οι ομιλητές συμφώνησαν σχεδόν σε όλα δεν συνιστά πρόοδο όπως ελέχθη. Συνιστά πηγή ανησυχίας.

Γράφει ο Καραγιάννης Μάνος

Η πρόσφατη εκδήλωση του ΕΛΙΑΜΕΠ για τα ελληνοτουρκικά είχε ενδιαφέρον για έναν και μόνο λόγο. Μας έδωσε μια αρκετά καλή εικόνα σχετικά με το πως σκέφτονται τα μέλη του πολιτικού προσωπικού που διαχειρίστηκαν στο παρελθόν την ελληνική εξωτερική πολιτική.

Ο Γιώργος Κατρούγκαλος υπηρέτησε ως αναπληρωτής υπουργός και υπουργός Εξωτερικών από το 2016 μέχρι το 2019. Ο Γιώργος Παπανδρέου διετέλεσε υπουργός Εξωτερικών την περίοδο 1999-2004 και πρωθυπουργός από το 2009 μέχρι το 2011. Η Ντόρα Μπακογιάννη ήταν υπουργός Εξωτερικών την περίοδο 2006-2009. Τέλος, ο Χρήστος Ροζάκης διετέλεσε υφυπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση Σημίτη την περίοδο 1996-1997.

Η εμπειρία και των τεσσάρων είναι σεβαστή και αδιαμφισβήτητη. Η κεντρική ιδέα όλων των τοποθετήσεων ήταν ότι το διεθνές δίκαιο είναι ένα ισχυρό (ίσως το ισχυρότερο) όπλο της Ελλάδας στην αντιπαράθεση της με την Τουρκία. Πράγματι, είναι σημαντικό ότι πολλές διατάξεις της Σύμβασης του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982 ευνοούν την ελληνική πλευρά. Κανείς όμως από τους ομιλητές δεν έδωσε μια πειστική απάντηση στο ερώτημα τι θα συμβεί αν η Τουρκία δεν υπογράψει ένα συνυποσχετικό για προσφυγή στην Χάγη, που θα περιλαμβάνει μόνο την οριοθέτηση της ελληνικής υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ.

Ο μεν Γιώργος Παπανδρέου εξέφρασε την ελπίδα ότι η Τουρκία θα πειστεί γιατί έχει ανοικτά μέτωπα αλλού, η δε Ντόρα Μπακογιάννη απέφυγε να απαντήσει επικαλούμενη την ελληνική διαπραγματευτική τακτική. Ταυτόχρονα και οι δύο τους αποδέχθηκαν ότι η ευρωπαϊκή προοπτική της Άγκυρας έχει βαλτώσει, αλλά εξέφρασαν την ισχυρή πεποίθηση ότι ο διάλογος πρέπει να μείνει ζωντανός.

Το ΕΛΙΑΜΕΠ και η σχετικοποίηση της τουρκικής απειλής

Όλα αυτά ήταν λίγο ή πολύ γνωστά. Αυτό που έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον είναι η προσπάθεια "σχετικοποίησης" της τουρκικής απειλής. Ο Γιώργος Παπανδρέου αναφέρθηκε στους φόβους του Ισμαήλ Τζεμ για τη συγκρότηση μιας "Ορθόδοξης συμμαχίας", ενώ η κυρία Μπακογιάννη μίλησε για το αίσθημα "περικύκλωσης της Τουρκίας". Μόνο που η Τουρκία του 2020 δεν έχει καμία σχέση με την Τουρκία του 1974 ή του 2004.

Δείτε τη συνέχεια του άρθρου στο slpress.gr