Αμμόχωστος, «Έρημη Πόλη»

  Ο χρόνος είναι εναντίον μας, σύμμαχος της Τουρκίας και της επεκτατικής της πολιτικής. Η Κύπρος, μια ευρωπαϊκή χώρα, παραμένει μοιρασμένη...

 

Ο χρόνος είναι εναντίον μας, σύμμαχος της Τουρκίας και της επεκτατικής της πολιτικής.

Η Κύπρος, μια ευρωπαϊκή χώρα, παραμένει μοιρασμένη, το έτος 2020 με τις χιλιάδες εκτοπισμένων να στερούνται το δικαίωμα επιστροφής.

Της Δένας Αναξαγόρου Τουμαζή

Την 15η Νοεμβρίου μπήκε στην Αμμόχωστο ο Ερντογάν, με την κουστωδία του. Ο «Θίασος του Αττίλα» έδωσε μια παράσταση επονομαζόμενη «πικ-νικ», σε ένα λευκό κιόσκι που στήθηκε στην παραλία, γύρω από το οποίο φυτεύτηκαν άρον-άρον δέντρα και άνθη. Το κακόγουστο σκηνικό που λάμβανε χώρα στη σκλαβωμένη μας γη παρέπεμπε σε μια τουρκική μελό-ταινία.

Η Αμμόχωστος παρέμεινε περίκλειστη για 46 χρόνια, από τότε που έγινε η Β’ τουρκική εισβολή, στις 14 Αυγούστου του 1974. Ένα μήνα πριν, είχε γίνει το πραξικόπημα της Χούντας των Συνταγματαρχών και στις 20 Ιουλίου, οι Τούρκοι εισέβαλαν στο νησί. Βομβαρδισμοί, μαζικές δολοφονίες, βιασμοί. Οι άνθρωποι έφυγαν κυνηγημένοι από Κερύνεια, Μόρφου, Καρπασία, Αμμόχωστο, αμέτρητα χωριά και κωμοπόλεις. Κανείς δεν επέστρεψε κι ας πέρασε ήδη μισός αιώνας κατοχής. Πρώτη φορά στη μακραίωνη ιστορία του νησιού που δέχτηκε άπειρες εισβολές και κατακτητές, οι κάτοικοι του ξεριζώθηκαν με τη βία από τη γη των προγόνων τους και από τα σπίτια τους.

Οι παππούδες, οι γονείς, οι θείοι, οι γείτονες, αυτοί που αποτελούσαν τον κόσμο μας, δεν υπάρχουν πια. Έχουν φύγει από τη ζωή, όλοι με τον ίδιο καημό και τον ανεκπλήρωτο πόθο της επιστροφής. Τα χωριά και τα σπίτια τους κατοικήθηκαν από ξένους, εποίκους φερμένους από άγονα χωριά της Ανατολίας. Οι εκκλησίες μας έγιναν τζαμιά και τα ξωκλήσια στάβλοι για τα ζώα.

Στις γειτονιές της Λευκωσίας, της μοναδικής μοιρασμένης πρωτεύουσας της Ευρώπης, αντηχούν ολημερίς από τα μεγάφωνα των μουσουλμανικών τεμενών οι φωνές των ιμάμηδων. Το κατεχόμενο βουνό μας, ο Πενταδάκτυλος είναι κατακρεουργημένος, με μια γιγάντια τουρκική σημαία χαραγμένη στη γη, η οποία μάλιστα φωταγωγείται τα βράδια και φαίνεται από δεκάδες χιλιόμετρα μακριά, ορατή ακόμη και όταν πετάς με αεροπλάνο.

Τα ψηφίσματα του ΟΗΕ αντηχούν πλέον στ’ αυτιά μας ως ένα επιφώνημα, σαν να λέμε «Ωιμέ». Ακόμη και η ΕΕ αντιδρά με χλιαρές δηλώσεις αντί παρεμβάσεων και κυρώσεων ενάντια στην Τουρκία και στην προκλητικότητα του Ερντογάν, που παραβιάζει προκλητικά την ΑΟΖ μας και τώρα απειλεί να εποικήσει την Αμμόχωστο που για μισό αιώνα αποτελούσε μια στρατιωτική ζώνη της Τουρκίας, εγκαταλελειμμένη και φυλακισμένη σε συρματοπλέγματα, η οποία με τα χρόνια πήρε την ονομασία «πόλη φάντασμα».

Η Κύπρος, μια ευρωπαϊκή χώρα, παραμένει μοιρασμένη, το έτος 2020 με τις χιλιάδες εκτοπισμένων να στερούνται το δικαίωμα επιστροφής. Ακόμη κηδεύουμε τους αγνοουμένους μας, τα οστά των οποίων βρέθηκαν σε ομαδικούς τάφους και ταυτοποιούνται με τη μέθοδο του DNA. Ναι, «η γης δεν έχει κρικέλια για να την πάρουν στον ώμο και να φύγουν» όπως δεν είχαν άλλωστε η Κωνσταντινούπολη, η Σμύρνη και άλλες χαμένες πατρίδες. Ο χρόνος είναι εναντίον μας, σύμμαχος της Τουρκίας και της επεκτατικής της πολιτικής.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου