Ημέρες πένθους και θρήνου…Έως πότε...

  Έως πότε ο πολιτισμός μας θα προσπαθεί να μετατρέψει το «Λαό» σε κατευθυνόμενο και χειραγωγούμενο «Όχλο»; Πότε θα έρθουν καινούργιοι άνθ...

 

Έως πότε ο πολιτισμός μας θα προσπαθεί να μετατρέψει το «Λαό» σε κατευθυνόμενο και χειραγωγούμενο «Όχλο»;

Πότε θα έρθουν καινούργιοι άνθρωποι να συνοδέψουν την «βλακεία» στην τελευταία της κατοικία»; Επιτέλους θα πρέπει να μάθουμε να αναγνωρίζουμε και να μην παρασυρόμαστε από τον «απατηλό Λόγο» όταν αυτός εκφέρεται.

Γράφει ο Μάνος Δανέζης

Πότε επιτέλους, όπως έγραψε ο Νίκος Γκάτσος, θα ανθίσουν ετούτοι οι τόποι. Πότε θα έρθουν καινούργιοι άνθρωποι να συνοδέψουν την «βλακεία» στην τελευταία της κατοικία»; Στο μεταξύ μας σκοτώνουν με μικρές δόσεις, πολύ ταχτικά, πολύ σοφά. Κάθε μέρα γυρίζουμε στο σπίτι μας για να θάψουμε ένα νεκρό: μια σκέψη, ένα αίσθημα…»

Μέχρι τότε ο Οδυσσέας Ελύτης περιγράφει την απαράδεκτη σημερινή πραγματικότητα γράφοντας, «Ήδη, σας το είπα. Είναι η βαρβαρότητα. Την βλέπω να έρχεται μεταμφιεσμένη, κάτω από άνομες συμμαχίες και προσυμφωνημένες υποδουλώσεις. Δεν πρόκειται για τους φούρνος του Χίτλερ ίσως, αλλά μεθοδευμένη και οιονεί επιστημονική καθυπόταξη του ανθρώπου. Για τον πλήρη εξευτελισμό του. Για την ατίμωσή του».

Σήμερα, ζούμε στην εποχή των τεράτων και όπως ανέφερε ο Frederic Bastiat, «Όταν ο νόμος και η ηθική συγκρούονται μεταξύ τους, ο πολίτης έχει τη σκληρή επιλογή είτε να χάσει την αντίληψή του περί ηθικής, είτε να χάσει το σεβασμό του προς τους νόμους»

Αυτό το οποίο δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι ότι, το πρόβλημα του καιρού μας δεν είναι αυτοί που κάνουν το κακό, αλλά αυτοί που παρακολουθούν χωρίς να κάνουν τίποτα, βρίσκοντας μια κουτοπόνηρη δικαιολογία.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι στιγμές που περνάνε χωρίς να τολμήσουμε να αντιδράσουμε «Δεν Χάνονται, θα μας Κυνηγάνε Πάντα».

Ο κόσμος είναι αρκετά μεγάλος για να κρυφτούμε από κάποιους αλλά αρκετά μικρός για να κρυφτούμε «από εμάς τους ίδιους».

Οι «ατομικοί» παράδεισοι τελειώνουν (αν ήδη δεν έχουν τελειώσει). Για το λόγο αυτό μην αναρωτιόμαστε από εδώ και πέρα, «Για ποιόν χτυπάει η καμπάνα»; Η καμπάνα χτυπάει για όλους μας. Και μην ξεχνάμε τα λόγια του Δημόκριτου: «Για τους ανόητους, δάσκαλος δεν είναι η Λογική αλλά η Συμφορά»

Επιτέλους θα πρέπει να μάθουμε να αναγνωρίζουμε και να μην παρασυρόμαστε από τον «απατηλό Λόγο» όταν αυτός εκφέρεται.

«Απατηλός Λόγος», είναι ο Λόγος ο οποίος δεν εξυπηρετεί αυτούς στους οποίους «απευθύνεται», αλλά αυτούς που τον «εκφέρουν».

Άμεση συνέπεια αυτού του γεγονότος είναι, όπως έχει αναφέρει και ο Βολτέρος: «Αυτοί που μπορούν να σε κάνουν να πιστέψεις σε παραλογισμούς, μπορούν στη συνέχεια να σε κάνουν να διαπράξεις (ή να ανεχθείς) θηριωδίες…»

Τα σύννεφα στον Ορίζοντα γίνονται όλο και πιο πυκνά.

Ας προσέξουμε επιτέλους όταν διαλέγουμε (ή επιλέγουμε) …

«Μετά την απομάκρυνση από το Ταμείο, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται». Μακάρι τα παθήματα να έχουν γίνει μαθήματα...

Σχολιάστε το άρθρο μας

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.  To ιστολόγιο μας δεν υιοθετεί τις απόψεις των αρθρογράφων, ούτε ταυτίζεται με τα θέματα που αναδημοσιεύει από άλλες ενημερωτικές ιστοσελίδες και δεν ευθύνεται για την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και το περιεχόμενό τους.

Ακολουθήστε το ellinikiafipnisis.blogspot.com 

στο Facebook...

στο Twitter

στο Viber

στο Telegram

στο GAB...

κοινοποιήστε το και στους φίλους σας!