Ρωσία και Κίνα αμφισβητούν το δολάριο

Μετά την κριτική που άσκησαν «με το καλημέρα»- δικαιολογημένα, όσο και εκ του ασφαλούς- οι ηγέτες της Ρωσίας και της Κίνας στις ανεπτυγμένες...

Μετά την κριτική που άσκησαν «με το καλημέρα»- δικαιολογημένα, όσο και εκ του ασφαλούς- οι ηγέτες της Ρωσίας και της Κίνας στις ανεπτυγμένες οικονομίες της καπιταλιστικής Δύσης για τον ρόλο που διαδραμάτισαν στη γέννηση και στην εξάπλωση της παγκόσμιας κρίσης, τα πνεύματα καταλάγιασαν κάπως στο Νταβός της Ελβετίας, και όλοι οι παριστάμενοι, περισσότερο ή λιγότερο «ένοχοι» για την κατάσταση, άρχισαν χθες να ασχολούνται με το «ζουμί» της Συνόδου: τη διερεύνηση μιας κοινής διεξόδου από την κρίση.

Χθες, οι πρωθυπουργοί της Κίνας και της Ρωσίας, Γουέν Ζιαμπάο και Βλαντίμιρ Πούτιν, συνέχισαν τις επιθέσεις τους στο διεθνές νομισματικό σύστημα, και ιδιαίτερα στην «κυριαρχία του δολαρίου», συγκροτώντας έναν άτυπο σινορωσικό «άξονα» μεταρρύθμισης: ο κ. Ζιαμπάο υποσχέθηκε μάλιστα σε κοινή συνέντευξη Τύπου (μετά τη συνάντησή τους στο Βερολίνο) με την καγκελάριο της Γερμανίας Ανγκελα Μέρκελ να διατηρήσει το «χρήμα του λαού», το κινεζικό γουάν, σε «λογικά και ισορροπημένα επίπεδα», και κατηγόρησε εμμέσως ξανά τις ΗΠΑ για τις «ισχυρές διακυμάνσεις στις ισοτιμίες των νομισμάτων», για τις οποίες «δεν ευθύνεται η Κίνα». Η κυρία Μέρκελ συμφώνησε, γενικώς και αορίστως, στην ανάγκη «αναμόρφωσης του νομισματικού συστήματος», και επιτέθηκε, όπως και ο κ. Ζιαμπάο στην τάση «ενίσχυσης του κρατικού προστατευτισμού»: πράγμα λογικό, καθώς οι δύο χώρες είναι οι μεγαλύτερες εξαγωγικές οικονομίες του πλανήτη. Ομως πέραν τούτου- και μερικών επιμέρους συμφωνιών για σινογερμανική συνεργασία σε έργα υποδομής, σιδηροδρόμους υψηλής ταχύτητας κ.ά.-, ουδέν: στην ουσία αμφότεροι μίλησαν για την ανάγκη να είναι «αποτελεσματική» η σύνοδος του G20 που έχει προγραμματιστεί για τον επόμενο Απρίλη στο Λονδίνο, και στην οποία αναμένεται να εμφανιστεί και να παρουσιάσει τις όποιες προτάσεις του ο μεγάλος απών του Νταβός, ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα.

Το «blame game», το παιχνίδι της απόδοσης των ευθυνών, όπως αποκαλούν την ιδιότυπη «κολοκυθιά» που παίζεται αυτές τις μέρες μεταξύ των ηγετών στο Νταβός, είναι λοιπόν το εύκολο κομμάτι- ιδίως από τη στιγμή που οι νέοι εκπρόσωποι της μεγαλύτερης ενόχου, των ΗΠΑ, προτίμησαν να μην κάνουν το υπερατλαντικό ταξίδι ως τη χιονισμένη Ελβετία και να παραμείνουν στην Ουάσιγκτον. Το δύσκολο είναι αυτοί που τελικά πήγαν, να παρουσιάσουν μια κοινή θέση: όχι για το τι συνέβη με την τοξική χρηματοπιστωτική βόμβα διασποράς των αδηφάγων τραπεζών της Wall Street, αφού σε αυτό συμφωνούν λίγο ως πολύ όλοι, αλλά στο τι θα πρέπει να γίνει από εδώ και πέρα - με ή χωρίς τις ΗΠΑ.

Και σε αυτόν τον τομέα, δυστυχώς, φαίνεται πως τα αντικρουόμενα εθνικά συμφέροντα της κάθε διεθνούς οικονομικής δύναμης υπερισχύουν του κοινού, διεθνούς συμφέροντος, ακόμη και όταν τα κράτη αυτά συμφωνούν στην κριτική τους επί των άλλων- όπως συνέβη προχθές με τους ηγέτες της Ρωσίας και της Κίνας.

Στο επίκεντρο του Φόρουμ βρέθηκε, άλλωστε, η διαμάχη ανάμεσα στις ΗΠΑ και στην Κίνα, καθώς η Ουάσιγκτον εξακολουθεί να ασκεί πιέσεις στο Πεκίνο για να ανατιμήσει το νόμισμα της Κίνας, η χαμηλή ισοτιμία του οποίου κατέστησε εξαιρετικά ανταγωνιστικές τις κινεζικές εξαγωγές. Αν πιστέψουμε μάλιστα τις τελευταίες δηλώσεις του υπουργού Οικονομικών των ΗΠΑ Τίμοθι Γκάιτνερ, μοναδική υπεύθυνη για το τεράστιο εμπορικό έλλειμμα των ΗΠΑ είναι η χειραγώγηση του γουάν από την Κίνα!

Από την πλευρά της, ούτε η Ευρώπη δείχνει ικανή να δείξει τον δρόμο της εξόδου από την κρίση: ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Γκόρντον Μπράουν, που πριν από λίγους μήνες εμφανιζόταν ως «θαυματοποιός» και έπεισε τις περισσότερες ανεπτυγμένες χώρες να ακολουθήσουν το παράδειγμά του, αγοράζοντας με κρατικό χρήμα τα «τοξικά» προϊόντα των προβληματικών τραπεζών, αντιμετωπίζει τώρα εντονότατη κριτικήόχι μόνο στο εφετινό Νταβός, αλλά και μέσα στο ίδιο του το κόμμα και φυσικά στη βρετανική οικονομία, που βλέπει πως τα «θαύματά» του δεν πιάνουν.

Ο γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί, που με τη σειρά του έκανε τους τελευταίους μήνες πλήθος αναφορές στην ανάγκη διεθνούς συνεργασίας για έναν «νέο καπιταλισμό», τηρεί τις τελευταίες εβδομάδες ουσιαστικά σιγή ιχθύος, ενώ το Παρίσι και οι άλλες μεγάλες πόλεις συγκλονίζονται από απεργίες και διαδηλώσεις. Στη Γερμανία, η κυρία Μέρκελ βλέπει τη μεγάλη χώρα της να αντιμετωπίζει μια μακρύτερη και βαθύτερη του αναμενομένου ύφεση, που απειλεί με κατάρρευση την ίδια τη βιομηχανική της βάση. Και, όταν οι μεγάλες οικονομίες της Ευρώπης συνταράσσονται συθέμελα, τι να πει κανείς για τις μικρότερες- όπως ας πούμε για αρκετές από τις χώρες της Ανατολικής, «Νέας» Ευρώπης, που φλερτάρουν καθημερινά με τη χρεοκοπία;

ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Ολοι προσβλέπουν στον Ομπάμα!

Το πρώτο συμπέρασμα που προκύπτει από την δεύτερη ημέρα των εργασιών στο Νταβός είναι πως, όσο και αν όλοι αποδοκιμάζουν τις ΗΠΑ για την κρίση, στην ουσία περιμένουν από αυτές να βγάλουν το φίδι από την τρύπα! Οπως αναφέρει το ΒΒC «ανεξαρτήτως των επικρίσεωνκάθε προσπάθεια για παγκόσμια οικονομική μεταρρύθμιση θα εξαρτηθεί από τις ενέργειες των ΗΠΑ,που αντιπροσωπεύουν το ένα τέταρτο της παγκόσμιας οικονομίας . Η μεταρρύθμιση όμως του συστήματος δεν εντάσσεται ανάμεσα στις προτεραιότητες των ΗΠΑ...Και δεδομένου ότι οι ΗΠΑ συνεχίζουν να διατηρούν το δικαίωμα τού βέτο στο ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζαδεν μπορούν να αναμένονται ουσιαστικές αλλαγές,χωρίς την αμερικανική συναίνεση»!

Από το " ΒΗΜΑ"