“Ταξιδεύοντας σ’ όλο τον κόσμο και βλέποντας τις δυνατότητες που έχει η χώρα μου να σπαταλιώνται ανώφελα, καταλαβαίνω την απογοήτευση της νέ...
“Ταξιδεύοντας σ’ όλο τον κόσμο και βλέποντας τις δυνατότητες που έχει η χώρα μου να σπαταλιώνται ανώφελα, καταλαβαίνω την απογοήτευση της νέας γενιάς. Μόλις πριν από λίγους μήνες, όπως είπε ο Καθηγητής Featherstone, χιλιάδες νεαροί Έλληνες βγήκαν στους δρόμους για να εκφράσουν την απογοήτευσή τους για το πολιτικό μας σύστημα.
Με το δίκιο τους οι νέοι Έλληνες, νιώθουν απόγνωση. Τα τελευταία πέντε χρόνια, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, η νεοσυντηρητική κυβέρνηση, έφερε την οικονομία μας στο χείλος της χρεοκοπίας και πάγωσε την πρόοδο σε όλα τα μέτωπα.
Όπως τόσοι Έλληνες, αισθάνομαι λύπη, αλλά και αγανάκτηση για τη χώρα μου, μια χώρα όπου πριν από πέντε μόνο χρόνια, οι άνθρωποι είχαν αυτοπεποίθηση και ήταν αισιόδοξοι για το μέλλον τους, μια χώρα που φιλοξένησε τους ασφαλέστερους και πιο φιλόξενους Ολυμπιακούς Αγώνες που έγιναν ποτέ, που μπήκε στην Ευρωζώνη, που έπαιζε αποφασιστικό ρόλο στη διατήρηση της ειρήνης, της δημοκρατίας και της σταθερότητας στα Βαλκάνια, που είχε αναπτύξει μια νέα ελπιδοφόρα σχέση με τον ιστορικό αντίπαλό της, την Τουρκία, που συντέλεσε αποφασιστικά στην είσοδο της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ενίσχυσε τις προοπτικές άλλων χωρών της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, να γίνουν κι εκείνες μέλη της Ε.Ε.
Σήμερα, η Eurostat κατατάσσει την Ελλάδα ανάμεσα στις πιο απαισιόδοξες χώρες και λαούς της Ε.Ε. Στην ελληνική αγορά εργασίας, η πολιτική χειραγώγηση και η υποστήριξη «των φίλων» αποκλείουν τους απόφοιτους των πανεπιστημίων από τις αξιοπρεπείς εργασίες και τις καλές προοπτικές. Ένας στους τέσσερις νέους είναι άνεργος. Οι γονείς, εξουθενωμένοι από τα χρέη, πρέπει να κάνουν δύο και τρεις δουλειές για να ζήσουν την οικογένειά τους. Ένας στους πέντε Έλληνες ζει τώρα κάτω από το όριο της φτώχειας.
Οι ελληνικές οικογένειες πληρώνουν από το εισόδημά τους για την υγεία και την παιδεία, περισσότερα από οποιονδήποτε άλλο Ευρωπαίο. Τα κρατικά κονδύλια για την παιδεία αντιστοιχούν μόλις στο 3% του ΑΕΠ, το μικρότερο ποσοστό της Ευρωζώνης.
Το εκπαιδευτικό μας σύστημα πνίγει τις φιλοδοξίες της δυναμικής νεολαίας μας, ευνοεί την ανιαρή, παπαγαλίστικη μάθηση και δεν αντιστοιχεί στις ανάγκες της οικονομίας μας. Επίσης, μαθαίνω ότι πολλοί νέοι Έλληνες αναρωτιούνται μήπως είναι καλύτερο να εγκαταλείψουν τη χώρα τους, για ένα καλύτερο μέλλον στο εξωτερικό, κάτι που ακούγαμε περίπου σαράντα χρόνια πριν, ακόμα και πιο παλιά, όταν είχαμε μαζική μετανάστευση.
Κάτω από όλα αυτά τα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα, υπάρχει και μια αδιαμφισβήτητη αίσθηση ότι, δεν έχουμε δικαιοσύνη, αλλά ότι επικρατεί το δίκαιο του ισχυρού. Υπάρχει η αίσθηση της διαφθοράς, της ανισότητας, η αίσθηση ότι το πολιτικό μας σύστημα είναι είναι αιχμάλωτο και ότι πολλοί πόροι, ανθρώπινοι ή φυσικοί, κατασπαταλώνται.”
OMIΛΙΑ ΓΙΩΡΓΟΥ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΣΤΟ LONDON SCHOOL OF ECONOMICS
==================
Κύριε πρόεδρε όλα αυτα που λέτε είναι σωστά, αλλά με τον δέοντα σεβασμό πρεπει να σας υπενθυμίσω το: “Τα εν οίκω μη εν δήμω”…
Για εμάς -τους Έλληνες- οι λόγοι είναι προφανείς.
Με το δίκιο τους οι νέοι Έλληνες, νιώθουν απόγνωση. Τα τελευταία πέντε χρόνια, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, η νεοσυντηρητική κυβέρνηση, έφερε την οικονομία μας στο χείλος της χρεοκοπίας και πάγωσε την πρόοδο σε όλα τα μέτωπα.
Όπως τόσοι Έλληνες, αισθάνομαι λύπη, αλλά και αγανάκτηση για τη χώρα μου, μια χώρα όπου πριν από πέντε μόνο χρόνια, οι άνθρωποι είχαν αυτοπεποίθηση και ήταν αισιόδοξοι για το μέλλον τους, μια χώρα που φιλοξένησε τους ασφαλέστερους και πιο φιλόξενους Ολυμπιακούς Αγώνες που έγιναν ποτέ, που μπήκε στην Ευρωζώνη, που έπαιζε αποφασιστικό ρόλο στη διατήρηση της ειρήνης, της δημοκρατίας και της σταθερότητας στα Βαλκάνια, που είχε αναπτύξει μια νέα ελπιδοφόρα σχέση με τον ιστορικό αντίπαλό της, την Τουρκία, που συντέλεσε αποφασιστικά στην είσοδο της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ενίσχυσε τις προοπτικές άλλων χωρών της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, να γίνουν κι εκείνες μέλη της Ε.Ε.
Σήμερα, η Eurostat κατατάσσει την Ελλάδα ανάμεσα στις πιο απαισιόδοξες χώρες και λαούς της Ε.Ε. Στην ελληνική αγορά εργασίας, η πολιτική χειραγώγηση και η υποστήριξη «των φίλων» αποκλείουν τους απόφοιτους των πανεπιστημίων από τις αξιοπρεπείς εργασίες και τις καλές προοπτικές. Ένας στους τέσσερις νέους είναι άνεργος. Οι γονείς, εξουθενωμένοι από τα χρέη, πρέπει να κάνουν δύο και τρεις δουλειές για να ζήσουν την οικογένειά τους. Ένας στους πέντε Έλληνες ζει τώρα κάτω από το όριο της φτώχειας.
Οι ελληνικές οικογένειες πληρώνουν από το εισόδημά τους για την υγεία και την παιδεία, περισσότερα από οποιονδήποτε άλλο Ευρωπαίο. Τα κρατικά κονδύλια για την παιδεία αντιστοιχούν μόλις στο 3% του ΑΕΠ, το μικρότερο ποσοστό της Ευρωζώνης.
Το εκπαιδευτικό μας σύστημα πνίγει τις φιλοδοξίες της δυναμικής νεολαίας μας, ευνοεί την ανιαρή, παπαγαλίστικη μάθηση και δεν αντιστοιχεί στις ανάγκες της οικονομίας μας. Επίσης, μαθαίνω ότι πολλοί νέοι Έλληνες αναρωτιούνται μήπως είναι καλύτερο να εγκαταλείψουν τη χώρα τους, για ένα καλύτερο μέλλον στο εξωτερικό, κάτι που ακούγαμε περίπου σαράντα χρόνια πριν, ακόμα και πιο παλιά, όταν είχαμε μαζική μετανάστευση.
Κάτω από όλα αυτά τα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα, υπάρχει και μια αδιαμφισβήτητη αίσθηση ότι, δεν έχουμε δικαιοσύνη, αλλά ότι επικρατεί το δίκαιο του ισχυρού. Υπάρχει η αίσθηση της διαφθοράς, της ανισότητας, η αίσθηση ότι το πολιτικό μας σύστημα είναι είναι αιχμάλωτο και ότι πολλοί πόροι, ανθρώπινοι ή φυσικοί, κατασπαταλώνται.”
OMIΛΙΑ ΓΙΩΡΓΟΥ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΣΤΟ LONDON SCHOOL OF ECONOMICS
==================
Κύριε πρόεδρε όλα αυτα που λέτε είναι σωστά, αλλά με τον δέοντα σεβασμό πρεπει να σας υπενθυμίσω το: “Τα εν οίκω μη εν δήμω”…
Για εμάς -τους Έλληνες- οι λόγοι είναι προφανείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Μπορείτε να γράψετε και να σχολιάσετε τα πάντα, αλλά αν το κείμενο σας περιέχει υβριστικούς χαρακτηρισμούς σας ενημερώνουμε ότι δεν θα δημοσιεύεται. Σε περίπτωση καθυστέρησης δημοσίευσης των σχολίων ζητούμε συγγνώμη και παρακαλούμε να μην βγάζετε αυθαίρετα συμπεράσματα. Με σεβασμό και εκτίμηση η διαχείριση του ιστολογίου