To ψευτοδίλημμα της αποχής

Το γνωρίζουμε όλοι μας. Το Σύστημα που κυβερνάει στην εποχή μας, έχει πάρα πολλούς μηχανισμούς προστασίας των συμφερόντων του αλλά και αυτοπ...

Το γνωρίζουμε όλοι μας.
Το Σύστημα που κυβερνάει στην εποχή μας, έχει πάρα πολλούς μηχανισμούς προστασίας των συμφερόντων του αλλά και αυτοπροστασίας του εαυτού του.
Το πλέον αποδεκτό παράδειγμα προς απόδειξη του παραπάνω, τουλάχιστον για εδώ στην Ελλάδα, είναι το διπολικό σύστημα εξουσίας.
Για χρόνια πολλά, οι Έλληνες πηγαίνουν από το ένα κόμμα στο άλλο, ευελπιστώντας πως η απογοήτευση του ενός, μετά από μια άθλια διακυβέρνηση, θα μετατραπεί σε ελπίδα αναδιοργάνωσης του άλλου.
Και για χρόνια πολλά, οι Έλληνες αντιλαμβάνονται πως το ‘’νέο κόμμα’’ που έρχεται με ελπίδες και οράματα, δεν ασκεί καμία διαφορετική πολιτική από το παλαιότερο, που οι πολίτες αποφάσισαν να αντικαταστήσουν.
Αλλά, το Σύστημα, ως μηχανισμό αυτοπροστασίας, έχει φέρει εις πέρας το δύσκολο πλάνο της πανελλήνιας πλάνης, με μεγάλη επιτυχία.
Είτε μέσω εφημερίδων, είτε μέσω τηλεόρασης, είτε μέσω προβολής της ‘’άλλης πρότασης’’, έχει καταφέρει να εγκλωβίσει τους πολίτες μέσα σε ένα φαύλο κύκλο μεταξύ των δύο ‘’αντικρουόμενων’’ πολιτικών δυνάμεων, που στην ουσία όμως εκφράζουν την ίδια ακριβώς πολιτική.
Οι Έλληνες, δυσαρεστούνται από το ΠΑΣΟΚ, ψηφίζουν ΝΔ για να αλλάξει τα πράγματα, δέχονται το πλήγμα από την πολιτική της ΝΔ, η οποία αποδεικνύεται πως είναι ακριβώς η ίδια με το ΠΑΣΟΚ, και ξαναεπιστρέφει στο ΠΑΣΟΚ, μιας και το Σύστημα κατευθύνει τα νήματα στη διαμόρφωση της κριτικής ικανότητας των πολιτών.
Για πολλά χρόνια, είμαστε μάρτυρες του ίδιου έργου.
Τα δύο κόμματα να εναλλάσσονται στη εξουσία, χωρίς όμως ΠΟΤΕ, κανένα εκ των δύο, να έχει αποδείξει πως αξίζει έστω και στο ελάχιστο μια δεύτερη ευκαιρία, μπας και μπορέσει να αλλάξει κάτι. Και έτσι, εν τέλει, το μόνο που αλλάζει κάθε φορά, είναι το χρώμα της σημαίας που κουνάει ο ταλαίπωρος ο Έλληνας στις πλατείες και στα μπαλκόνια. Μια είναι μπλε, μια είναι πράσινο.
Ακόμη και τα κόμματα της ‘’άλλης άποψης’’, που αναδεικνύονται μέσα στο Σύστημα, είναι προϊόντα του ίδιου του Συστήματος.
Άρα, μακροπρόθεσμα, εξυπηρετούν τα ίδια συμφέροντα, δηλαδή των εγκλωβισμό των πολιτών στο διπολικό σύστημα.
Είτε λόγω μηδενικής πρότασης, είτε λόγω ακραίων θέσεων και προτάσεων, τα κόμματα της ‘’άλλης άποψης’’, πάντα απογοητεύουν τους πολίτες και τους οδηγούν στην Ουσία, ξανά στην παγίδα του δικομματισμού, μιας και οδηγούν ξανά ους πολίτες στο να εναποθέτουν τις ελπίδες τους στα κόμματα που ήδη τους έχουν απογοητεύσει.
Αυτό δεν είναι τυχαίο. Τα προβαλλόμενα κόμματα της ΄’άλλης άποψης’’, δεν έχουν να προτείνουν τίποτα παραπάνω ως προς τη βελτίωση της κατάστασης. Τους ενδιαφέρει μονάχα η εναλλαγή προσώπων στην εξουσία, ώστε να ικανοποιήσουν τις δικές τους εγωιστικές θέσεις. Αυτό, όσο καλά και να είναι καμουφλαρισμένο, αργά ή γρήγορα θα γίνει απόλυτα ξεκάθαρο στους πολίτες.
Οπότε, με τη σειρά τους, θα αναζητήσουν αλλού μια νέα πρόταση.
Εκεί ακριβώς επανέρχεται το Σύστημα, και προτείνει ξανά τα δύο γνωστά κόμματα.
Το παραπάνω είναι εύκολα να το κατανοήσει ο καθένας μας, αν μελετήσει τις εναλλαγές ψηφοφόρων από τα δύο κόμματα σε κομματικούς φορείς τύπου ΣΥΝ, ΣΥΡΙΖΑ, Οικολόγοι-Πράσινοι, ΔΙΚΚΗ, Χρυσή Αυγή κτλ.
Φαινόμενα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ (το πιο πρόσφατο) όπου γίνεται αρχικά αποδέκτης ενός μεγάλου ποσοστού δυσαρεστημένων πολιτών, για να καταλήξει μέσω δικών του ακραίων θέσεων, να τους ‘’επιστρέψει΄’ στα δύο μεγάλα κόμματα, είναι γνωστά και μάλιστα μπορείς άφοβα να τα χαρακτηρίσεις και ως τα ‘’κρυφά χαρτιά’’ του Συστήματος, τα οποία τα βγάζει μονάχα κάθε φορά που διακρίνει την απέχθεια των πολιτών για τους κύριους εκφραστές του (του Συστήματος).
Τώρα, όμως συμβαίνει και ένα άλλο γεγονός.
Πρωτόγνωρο.
Και εξίσου ανησυχητικό.
Το Σύστημα βγάζει ακόμη ένα ‘’κρυφό χαρτί’’.
Αυτό της Αποχής.
Γινόμαστε μάρτυρες, σε αυτές τις εκλογές, ενός πρωτοφανούς γεγονότος.
Η Αποχή, πλέον προωθείται. Και προωθείται από το ίδιο το Σύστημα.
Για να το αναλύσουμε λιγάκι.
Σήμερα, που όλα τα σκάνδαλα έχουν βγει στη φόρα...
Σήμερα, που και τα δύο κόμματα έχουν ξεκάθαρα φανερώσει το πραγματικό τους πρόσωπο...
Σήμερα, που η απέχθεια και η δυσαρέσκεια των πολιτών ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΥΟ κόμματα έχει φτάσει σε σημεία έντονου προβληματισμού...
Σήμερα, που ακόμη και κόμματα τύπου ΣΥΡΙΖΑ, που εκφράζουν και καλά την ‘’άλλη πρόταση’’, έχουν αποκαλυφθεί ως προς τον σκοπό που εξυπηρετούν και τον ρόλο που έχουν, από την αρχή, αναλάβει ως προς την χειραγώγηση και τον περιορισμό της αντίδρασης των πολιτών...
...έρχεται η Αποχή.
Σε αυτές τις εκλογές, ο κόσμος είναι πολύ έντονα προβληματισμένος.
Έχει ξεκαθαρίσει μέσα του τη Σήψη και τη Διαφθορά που κυριαρχεί στα δύο μεγάλα κόμματα. Έχει ξεκαθαρίσει πως φαινόμενα τύπου ΣΥΡΙΖΑ, στην ουσία καθοδηγούν την δυναμική της αντίδρασης ξανά υπέρ των συμφερόντων του Συστήματος.
Έχει αποφασίσει να οδηγήσει στα άκρα την Πολιτική Ζωή του τόπου.
Και είναι φυσικό, εφόσον ισχύουν όλα αυτά, να κάνει κάτι πρωτόγνωρο.
Να στρέψει το βλέμμα του, σε κόμματα που έως τώρα, αποδεχόταν με κλειστά τα μάτια και χωρίς κρίση, όλα όσα το ίδιο το Σύστημα του προπαγάνδιζε.
Κόμματα που είτε ,έως τώρα , αποδεχόταν χωρίς κρίση τον όρο του ‘’φασίστα’’ και του ‘’απαρχαιωμένου’’, είτε , έως τώρα, αποδεχόταν την , προβαλλόμενη, έως μηδενιστική τους πρόταση.
Και γυρνώντας το βλέμμα πάνω τους, με δεδομένη την αυξημένη κριτική ικανότητα, πλέον, η οποία οφείλεται στην έντονη αγανάκτηση και στην απέχθεια για το ίδιο το Σύστημα αλλά για όλες τις ‘’εναλλακτικές’’ που το ίδιο προτείνει, διακρίνει πως όλα όσα γνώριζε για αυτά τα κόμματα δεν ισχύουν.
Ασχολείται, έντονα προβληματισμένος όπως είναι, με τις θέσεις τους.
Μαθαίνει τις προτάσεις τους.
Παρακολουθεί το Λόγο τους.
Και αντιλαμβάνεται πως πιθανόν, τόσο καιρό έκανε λάθος που εγκλωβιζόταν σε έναν φαύλο κύκλο. Που θεωρούσε ως δεδομένα και τεκμηριωμένα όλα όσα το ίδιο το Σύστημα του παρουσίαζε για αυτά τα κόμματα.
Και είναι λογικό, μέσα στον έντονο προβληματισμό του, να θεωρήσει πως αξίζει να δώσει τη ψήφο του σε αυτά τα κόμματα, μιας και κάθε άλλη ‘’επιλογή’’ έχει ξεκαθαρίσει πως εξυπηρετεί το ίδιο Σύστημα που έχει ήδη αποφασίσει να χτυπήσει με τη ψήφο του.
Το Σύστημα όμως, γνωρίζει και προβλέπει.
Και έχει ήδη έτοιμο τον μηχανισμό ασφαλείας για την αυτο-προστασία του.
Και αυτός ο μηχανισμός, είναι η Αποχή.
Όταν κανένα άλλο τρυκ δεν πιάνει, όταν δεν μπορεί να προτείνει το δεύτερο κόμμα ως λύση στην διακυβέρνηση του πρώτου, εφόσον ο κόσμος έχει διακρίνει την ομοιότητα των θέσεών τους, όταν δεν μπορεί να βασιστεί στα ελεγχόμενα κόμματα της ‘’άλλης πρότασης’’, εφόσον ο κόσμος έχει επίσης διακρίνει τον λόγο ύπαρξής τους (διατήρηση του δικομματισμού), τότε η μοναδική λύση που διακρίνει είναι αυτή της Αποχής.
Με κύριο στόχο, να μην ψηφίσουν οι πολίτες κάποιο κόμμα που εναντιώνεται στις αρχές του, προτιμάει να μην ψηφίσουν οι πολίτες καθόλου.
Από να δει να βγαίνουν δεύτερες οι δικές του ‘’προτάσεις’’ προτιμάει να δει να μην βγαίνει κανένας πρώτος.
Και για αυτό το λόγο, προβάλει την Αποχή.
Όλα τα ΜΜΕ, όλες οι κατευθυνόμενες εταιρίες δημοσκοπήσεων, όλοι οι ελεγχόμενοι ‘’άνθρωποι του πνεύματος’’ προβάλουν ως λύση στη γενικευμένη δυσαρέσκεια του κόσμου προς το Σύστημα, την Αποχή.
Δεν είναι τυχαίο, που σε αυτές τις εκλογές θεωρείται δεδομένη η μεγάλη Αποχή.
Δεν είναι τυχαίο, διότι είναι απόφαση του Συστήματος.
Δεν είναι η πρώτη φορά, που ο κόσμος νιώθει αηδιασμένος από τα κόμματα εξουσίας.
Ούτε είναι η πρώτη φορά που οι εκλογές γίνονται σε καλοκαιρινή περίοδο.
Ούτε σαφώς είναι η πρώτη φορά που η Κυριακή των εκλογών προηγείται αργίας.
Γιατί λοιπόν, τόση εμμονή για επιλογή ‘’της παραλίας από τη ψήφο’’;;;
Πρέπει να το δούμε ξεκάθαρα.
Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα είναι μία.
Το Σύστημα ΔΕΝ θέλει να πάμε να ψηφίσουμε, διότι γνωρίζει πως αν πάμε, θα καταψηφίσουμε ΚΑΘΕ ΔΙΚΗ ΤΟΥ πρόταση και θα δώσουμε τη ψήφο μας σε κόμματα που δεν θέλει το Σύστημα να δει μπροστά του.
Όλα τα κόμματα του Συστήματος, όλα τα ΜΜΕ, όλοι οι πολιτικοί αναλυτές, αναφέρονται στην Αποχή. Βεβαίως, το κάνουν πολύ εκλεπισμένα και έξυπνα. Ζητούν το κόσμο ‘’να μην πάει στις παραλίες’’ και να έρθει να ψηφίσει, αλλά θεωρεί δεδομένη την Αποχή. Μάλιστα τη θεωρούν και δικαιολογημένη.
Όλοι οι εκπρόσωποι των κομμάτων του Συστήματος, εξουσίας και μη, δηλώνουν πως ‘’κατανοούν την δυσαρέσκεια των πολιτών’’. Αλλά πως την μεταφράζουν;;;
Μα, φυσικά με την Αποχή.
Διότι τους συμφέρει.
Συμφέρει η Αποχή, το Σύστημα.
Αυτό θέλει, αυτή την εποχή.
Τώρα, που δεν μπορεί να εγκλωβίσει άλλο τους πολίτες, προτιμάει να τους κατευθύνει προς την Αποχή. Και το κάνει πολύ έξυπνα. Και με επιτυχία.
Πόσοι συμπολίτες μας, έχουν αποφασίσει να μην πάνε να ψηφίσουν;;;
Πόσου συμπολίτες μας, έχουν δηλώσει πως είναι τόσο απογοητευμένοι, που δεν θα συμμετέχουν καθόλου στις εκλογές;;;
Πιστεύετε πως όλοι αυτοί, αν τελικά πάνε να ψηφίσουν, θα ψηφίσουν τις προτάσεις του Συστήματος, δηλαδή τα κόμματα που αυτό προτείνει, είτε εξουσίας είτε μη;;;
Φυσικά και όχι.
Όλοι αυτοί που πέφτουν στο ψευτοδίλημμα της Αποχής, είναι δεδομένο πως αν πάνε να ψηφίσουν, θα δώσουν τη ψήφο τους σε κόμμα που το Σύστημα δεν θέλει.
Και για αυτό, θέτει το ίδιο το Σύστημα, το δίλημμα της Αποχής.
Διότι, ακόμη μια φορά, ο μηχανισμός αυτοπροστασίας του, είναι εν πλήρη λειτουργία.

Εστάλη από Αναγνώστη