Η ιστορική ομιλία της 4ης Ιουνίου του Μπαράκ Ομπάμα για τη συμφιλίωση της Αμερικής με τον μουσουλμανικό κόσμο άνοιξε νέους πολιτικούς στη Μέ...
Η ιστορική ομιλία της 4ης Ιουνίου του Μπαράκ Ομπάμα για τη συμφιλίωση της Αμερικής με τον μουσουλμανικό κόσμο άνοιξε νέους πολιτικούς στη Μέση Ανατολή. Η πολιτική ηγεσία των Αράβων εξέλαβε τις τοποθετήσεις του προέδρου των ΗΠΑ ως προπομπό ριζοσπαστικής αναθεώρησης της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. αλλά είναι αμφίβολο κατά πόσο η ισραηλινή κυβέρνηση έχει κατανοήσει το μέγεθος της σημασίας τους.
Η στρατηγική του Αμερικανού προέδρου είναι απλή και προσβλέπει στην επιβεβαίωση του ηγεμονικού ρόλου των ΗΠΑ, όχι διά της ωμής επιβολής, αλλά μέσω ήπιων πρακτικών που θα επιτρέψουν στην υπερδύναμη την επαναπροσέγγιση των κρατών του αναπτυσσόμενου κόσμου, αποφεύγοντας την αποξένωση των παραδοσιακών τους συμμάχων. Ο κ. Ομπάμα πρέπει να διαχειριστεί την παγκόσμια οικονομική κρίση δίχως να διαταράξει τις λεπτές ισορροπίες στη σφαίρα των διεθνών σχέσεων και να αποκαταστήσει το κύρος των ΗΠΑ στον αραβικό κόσμο, προκειμένου να στεφθούν με επιτυχία οι προσπάθειες για την ομαλή αποχώρηση από το Ιράκ, τη σταθεροποίηση του Αφγανιστάν, την επίλυση του ιρανικού προβλήματος και την ίδρυση παλαιστινιακού κράτους.
Από την πλευρά του, ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, Μπένζαμιν Νετανιάχου, θα εξαντλήσει κάθε περιθώριο προκειμένου να αποφύγει μια σύγκρουση με την Ουάσιγκτον, η οποία θα είχε καταστροφικές συνέπειες για τον ίδιο και τον κυβερνητικό του συνασπισμό. Σήμερα εμφανίζεται αποφασισμένος να πετύχει μεταβατικές συμφωνίες με μικρό πολιτικό κόστος που θα είναι αποδεκτές από τους υπερεθνικιστές του συμμάχους. Μεταβατικές συμφωνίες, που θα του επιτρέψουν στο μέλλον να επιρρίψει την ευθύνη μιας πιθανής αποτυχίας των διαπραγματεύσεων στους Αραβες και οι οποίες θα κρατήσουν σε ασφαλή απόσταση την κυβέρνηση Ομπάμα, μέχρι την ανάδυση κάποιας άλλης κρίσης ικανής να αποσπάσει την προσοχή του προέδρου των ΗΠΑ.
Αντιμέτωπος με την τακτική της καθυστέρησης του κ. Νετανιάχου, ο κ. Ομπάμα γνωρίζει ότι δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει το χαρτί του περιορισμού της οικονομικής και στρατιωτικής βοήθειας προς το Ισραήλ. Παρ’ όλα αυτά, ο κ. Ομπάμα μπορεί να τερματίσει την πάγια τακτική της άσκησης βέτο προς όφελος του Ισραήλ στο Συμβούλιο Ασφαλείας και να περιορίσει τη στρατιωτική συνεργασία. Μπορεί ακόμα να απαιτήσει από το Ισραήλ να υπογράψει τη Συνθήκη για τη Μη Διάδοση των Πυρηνικών Οπλων ή να καταστήσει σαφές προς την κυβέρνηση Νετανιάχου ότι τα εθνικά συμφέροντα των δύο κρατών δεν συμπίπτουν, γεγονός που συνεπάγεται μηδενική ενημέρωση της ισραηλινής πλευράς όσον αφορά τις διαπραγματεύσεις με το Ιράν.
Είναι δεδομένο ότι τέτοιες κινήσεις θα προκαλέσουν νευρικότητα στην ισραηλινή κυβέρνηση. Μια στρατηγική έμμεσων μέτρων κατά του Ισραήλ μπορεί να αποφέρει αποτελέσματα, καθώς πρόκειται για κινήσεις που δεν επηρεάζουν την ασφάλεια του εβραϊκού κράτους. Μένει να δούμε αν ο κ. Ομπάμα είναι διατεθειμένος να πιέσει τους Ισραηλινούς σε τέτοιο βαθμό προκειμένου να πετύχει τους δικούς του στόχους.
Η στρατηγική του Αμερικανού προέδρου είναι απλή και προσβλέπει στην επιβεβαίωση του ηγεμονικού ρόλου των ΗΠΑ, όχι διά της ωμής επιβολής, αλλά μέσω ήπιων πρακτικών που θα επιτρέψουν στην υπερδύναμη την επαναπροσέγγιση των κρατών του αναπτυσσόμενου κόσμου, αποφεύγοντας την αποξένωση των παραδοσιακών τους συμμάχων. Ο κ. Ομπάμα πρέπει να διαχειριστεί την παγκόσμια οικονομική κρίση δίχως να διαταράξει τις λεπτές ισορροπίες στη σφαίρα των διεθνών σχέσεων και να αποκαταστήσει το κύρος των ΗΠΑ στον αραβικό κόσμο, προκειμένου να στεφθούν με επιτυχία οι προσπάθειες για την ομαλή αποχώρηση από το Ιράκ, τη σταθεροποίηση του Αφγανιστάν, την επίλυση του ιρανικού προβλήματος και την ίδρυση παλαιστινιακού κράτους.
Από την πλευρά του, ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, Μπένζαμιν Νετανιάχου, θα εξαντλήσει κάθε περιθώριο προκειμένου να αποφύγει μια σύγκρουση με την Ουάσιγκτον, η οποία θα είχε καταστροφικές συνέπειες για τον ίδιο και τον κυβερνητικό του συνασπισμό. Σήμερα εμφανίζεται αποφασισμένος να πετύχει μεταβατικές συμφωνίες με μικρό πολιτικό κόστος που θα είναι αποδεκτές από τους υπερεθνικιστές του συμμάχους. Μεταβατικές συμφωνίες, που θα του επιτρέψουν στο μέλλον να επιρρίψει την ευθύνη μιας πιθανής αποτυχίας των διαπραγματεύσεων στους Αραβες και οι οποίες θα κρατήσουν σε ασφαλή απόσταση την κυβέρνηση Ομπάμα, μέχρι την ανάδυση κάποιας άλλης κρίσης ικανής να αποσπάσει την προσοχή του προέδρου των ΗΠΑ.
Αντιμέτωπος με την τακτική της καθυστέρησης του κ. Νετανιάχου, ο κ. Ομπάμα γνωρίζει ότι δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει το χαρτί του περιορισμού της οικονομικής και στρατιωτικής βοήθειας προς το Ισραήλ. Παρ’ όλα αυτά, ο κ. Ομπάμα μπορεί να τερματίσει την πάγια τακτική της άσκησης βέτο προς όφελος του Ισραήλ στο Συμβούλιο Ασφαλείας και να περιορίσει τη στρατιωτική συνεργασία. Μπορεί ακόμα να απαιτήσει από το Ισραήλ να υπογράψει τη Συνθήκη για τη Μη Διάδοση των Πυρηνικών Οπλων ή να καταστήσει σαφές προς την κυβέρνηση Νετανιάχου ότι τα εθνικά συμφέροντα των δύο κρατών δεν συμπίπτουν, γεγονός που συνεπάγεται μηδενική ενημέρωση της ισραηλινής πλευράς όσον αφορά τις διαπραγματεύσεις με το Ιράν.
Είναι δεδομένο ότι τέτοιες κινήσεις θα προκαλέσουν νευρικότητα στην ισραηλινή κυβέρνηση. Μια στρατηγική έμμεσων μέτρων κατά του Ισραήλ μπορεί να αποφέρει αποτελέσματα, καθώς πρόκειται για κινήσεις που δεν επηρεάζουν την ασφάλεια του εβραϊκού κράτους. Μένει να δούμε αν ο κ. Ομπάμα είναι διατεθειμένος να πιέσει τους Ισραηλινούς σε τέτοιο βαθμό προκειμένου να πετύχει τους δικούς του στόχους.
Από "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"
Δεν υπάρχουν σχόλια
Μπορείτε να γράψετε και να σχολιάσετε τα πάντα, αλλά αν το κείμενο σας περιέχει υβριστικούς χαρακτηρισμούς σας ενημερώνουμε ότι δεν θα δημοσιεύεται. Σε περίπτωση καθυστέρησης δημοσίευσης των σχολίων ζητούμε συγγνώμη και παρακαλούμε να μην βγάζετε αυθαίρετα συμπεράσματα. Με σεβασμό και εκτίμηση η διαχείριση του ιστολογίου