Εθνικές εκλογές 2009: Συγχαρητήρια στους Έλληνες

"Απόλυσαν" τον Καραμανλή και "τιμώρησαν" τον Giorgo. Του φόρτωσαν τον "μουντζούρη" της εξουσίας και τώρα τον π...

"Απόλυσαν" τον Καραμανλή και "τιμώρησαν" τον Giorgo.
Του φόρτωσαν τον "μουντζούρη" της εξουσίας και τώρα τον περιμένουν.
Ο δικομματισμός στο απόλυτο αδιέξοδο.

Ο Γιωργάκης "θριάμβευσε" και αυτό ήταν το χειρότερο δυνατό σενάριο τόσο για τον ίδιο όσο και γι' αυτούς που βρίσκονται πίσω του. Ο Giorgo αναγκαστικά θα έρθει σε μετωπική "σύγκρουση" με την ιστορία και δεν έχει μπροστά του επιλογές. Ή θα την κερδίσει —πράγμα απίθανο— ή θα φάει τα "μούτρα" του —πράγμα πολύ πιθανό—. Η χώρα μας βρίσκεται σε ένα πολύ κρίσιμο σημείο της πορείας της και αυτός ο οποίος μπαίνει επικεφαλής της δεν έχει την πολυτέλεια της χρονοβόρας και πολυτελούς "αποτυχίας" των προκατόχων του. Θα κριθεί άμεσα και ολοκληρωτικά, γιατί αυτό επιβάλουν οι συνθήκες. Όποιος βρέθηκε στη λάθος θέση να επιχειρεί τα λάθος πράγματα, θα το πληρώσει πολύ άσχημα.
Συμβαίνει πάντα με τους αφελείς να βρίσκονται σε λάθος σημείο τη λάθος ώρα και ο Γιωργάκης είναι αφελής. Ο Γιωργάκης δεν κατάλαβε ότι οι εποχές δεν είναι όλες ίδιες. Δεν ζητάς πάντα ό,τι έχει κάποιος στα χέρια του, γιατί μερικές φορές μπορεί και να στο δώσει. Να στο δώσει πολύ πιο εύκολα απ' ό,τι νομίζεις. Γιατί; Γιατί μπορεί αυτό να είναι επικίνδυνο και όλοι θέλουν να ξεφορτώνονται τα επικίνδυνα "φορτία". Αυτό ακριβώς έπαθε ο Γιωργάκης. Δεν κατάλαβε ότι ο ελληνικός λαός βρίσκεται μπροστά σε ένα τραγικό αδιέξοδο. Λάθη και αθλιότητες δεκαετιών έρχονται σήμερα και συγκλίνουν σε ένα τραγικό σημείο. Βαδίζουμε ολοταχώς προς τη χρεοκοπία και ο ελληνικός λαός στην κυριολεξία βαστά στα χέρια του μια "βόμβα".
Αυτήν τη "βόμβα" ζήτησε ο Γιωργάκης. Μάλιστα, επειδή είναι ανασφαλής και δεν ήταν σίγουρος ότι οι Έλληνες θα του παραχωρούσαν τα προβλήματά τους, προσπάθησε πέρα από κάθε λογική να "πλειοδοτήσει". Προκειμένου να πάρει τα προβλήματά μας στα χέρια του, ξεπέρασε κάθε όριο. Εν μέσω μιας τρομερής και παγκόσμιας κρίσης —και την Ελλάδα να μην έχει "προετοιμαστεί" στοιχειωδώς να την αντιμετωπίσει— ο Μέγας Γιωργάκης όχι μόνον ισχυρίστηκε ότι έχει σχέδιο και χρήματα για να μας "σώσει", αλλά σε μια άνευ προηγουμένου κίνηση σιγουριάς και αυτοπεποίθησης όρισε και χρονικό ορίζοντα. Επτά ημέρες χρειάστηκε ο Θεός για να δημιουργήσει τον κόσμο και 100 ημέρες χρειάζεται ο Γιωργάκης για να σώσει την Ελλάδα. Τόση σιγουριά αυτό το παιδί.
Στο τέλος "έπεισε" τον λαό και του παραχώρησε τη "βόμβα". Το 44% των Ελλήνων αποφάσισε να την τοποθετήσει στα "χέρια" του και υποχρέωσε τους υπολοίπους να τον ακολουθούν. Σαν τον πρόγονό του Μωυσή έτσι και ο Εβραίος Γιωργάκης θ' αναλάβει να διασχίσει τον "ωκεανό" της παγκόσμιας κρίσης και να μας βγάλει στην ασφαλή "ξηρά". Γι' αυτόν τον λόγο, μόλις βγήκαν τα αποτελέσματα, μας ζήτησε να τον "ακολουθήσουμε". "ΠΑΜΕ"… μας είπε …και μπήκε μπροστά. Η μόνη διαφορά με τον πρόγονό του είναι ότι δυστυχώς γι' αυτόν δεν θα μοιραστεί την αποτυχία του με τους ακολουθούντες. Ο ίδιος θα είναι αυτός που θα καταστραφεί σε περίπτωση λάθους και όχι ο λαός. Οι λαοί, δυστυχώς γι' αυτόν, δεν έχουν πάντα την τύχη των ηγετών τους.
Ο ελληνικός λαός έδειξε για ακόμα μια φορά ότι η τύχη δεν τον εγκαταλείπει στα δύσκολα. Άσχετα με το γιατί και το πώς αποφάσισε να βάλει στο "τιμόνι" τον Γιωργάκη, ένα πράγμα είναι σίγουρο. Με την πράξη του, είτε ηθελημένα είτε αθέλητα, έθεσε τα θεμέλια να γκρεμίσει για πάντα τον δικομματισμό. Η αυτοδυναμία του ΠΑΣΟΚ είναι αυτή, η οποία τρομοκρατεί εκείνους που μεθοδεύουν τα πράγματα. Η αυτοδυναμία ήταν το απόλυτα αρνητικό φαινόμενο, που θα μπορούσε να τους συμβεί.
Για να ερμηνεύσει κάποιος τα δεδομένα, θα πρέπει να γνωρίζει τη λειτουργία μιας κατάστασης. Η δύναμη του δικομματισμού οφειλόταν στην ομαλή διαδοχή μεταξύ "αποτυχημένων". Στη δυνατότητα να υπάρχει ομαλή διαδοχή μεταξύ αυτών, που με την ψήφο του λαού δεν φοβούνταν την "αποτυχία" και ως εκ τούτου δεν είχαν πρόβλημα να εξυπηρετούν ξένα συμφέροντα. Η δύναμή του δηλαδή οφειλόταν στο γεγονός ότι ο καθένας από αυτούς κυβερνούσε μέχρι να "νοσήσει" οι ίδιος και την ίδια ώρα κάλυπτε τον χρόνο "ανάρρωσης" του άλλου.
Μέχρι ν' αποφασίσει ο λαός ότι τον κυβερνούσε ένας "άρρωστος" και άρα ανίκανος, υπήρχε ο χρόνος ν' "αναρρώσει" ο προηγούμενος και να διεκδικήσει ξανά την εξουσία. Μέχρι να γεννηθεί και να ισχυροποιηθεί κάποιος τρίτος και μπει σφήνα στον δικομματισμό, επανερχόταν "υγιής" και φουριόζος ο προηγούμενος "άρρωστος". Η διακυβέρνηση Σημίτη έδωσε στην "άρρωστη" Νέα Δημοκρατία του Μητσοτάκη τον χρόνο για ν' "αναρρώσει". Η κυβέρνηση Καραμανλή έδωσε τον αντίστοιχο χρόνο στο "άρρωστο" ΠΑΣΟΚ του Γιωργάκη να κάνει το ίδιο. Όλοι αποτυχημένοι και όλοι έτοιμοι να ξαναναλάβουν καθήκοντα. Στα ίδια καθήκοντα που προηγουμένως είχαν αποτύχει. Εύκολα αντιλαμβανόμαστε ότι το μυστικό της επιβίωσης του δικομματισμού βρίσκεται στον χρόνο που εξασφαλίζουν οι αποτυχημένοι μέχρι να "ξεχαστεί" η αποτυχία τους και να επανέλθουν δριμύτεροι.
Για να καταλάβει κάποιος τον λόγο που ο σημερινός "θρίαμβος" του Γιωργάκη απειλεί τον δικομματισμό, θα πρέπει να γνωρίζει τι ακριβώς θα ήταν το ιδανικό στις παρούσες συνθήκες. Να γνωρίζει τι ακριβώς τους συνέφερε και να το συγκρίνει μ' αυτό που έγινε. Το ιδανικό για τον δικομματισμό θα ήταν η συγκυβέρνηση. Τα δύο κόμματα από κοινού μάς έφεραν στη σημερινή αθλιότητα και τα δύο κόμματα έπρεπε να μοιραστούν το κόστος της οδυνηρής επαναφοράς της ελληνικής οικονομίας σε μια στοιχειωδώς ομαλή λειτουργία.

Η συνέχεια στο http://www.eamb.gr/new_text/ekloges2009ap.htm