Άρον άρον αποκαθήλωσον αυτόν...!

Πριν δύο χιλιάδες χρόνια ο ιδρυτής της χριστιανικής θρησκείας παρεπέμφθη σε δίκη, από εκείνους που ενοχλούσε η διδασκαλία του για αγάπη, ισό...

Πριν δύο χιλιάδες χρόνια ο ιδρυτής της χριστιανικής θρησκείας παρεπέμφθη σε δίκη, από εκείνους που ενοχλούσε η διδασκαλία του για αγάπη, ισότητα, δικαιοσύνη. Το γωνιακό μαγαζάκι που είχαν και πουλούσαν ελπίδα στους αμαθείς και φοβισμένους πελάτες τους, τους πιστούς τους, έβλεπαν με τρόμο ότι κινδύνευε από την διδασκαλία Εκείνου. Η συνέχεια είναι γνωστή αφού ο κατευθυνόμενος όχλος προτίμησε να χαρίσει την ελευθερία στον Βαραββά και να οδηγήσει τον Ιησού στον θάνατο. Άρον άρον σταύρωσον Αυτόν, παρότρυναν τον Πόντιο Πιλάτο και ο θάνατος του Ιησού στον Σταυρό είναι το μεγάλο μάθημα καρτερίας και ταπεινοφροσύνης, ανά τους αιώνες.
Σήμερα ορισμένοι συνάνθρωποί μας, για λόγους που δεν αντέχουν στη βάσανο της κοινής λογικής, της ισοτιμίας, της δημοκρατίας, αλλά δρουν ως διέξοδος σε προσωπικά συμπλέγματα και στην μικροφροσύνη τους, προσπαθούν με κάθε τρόπο να κατεδαφίσουν παραδόσεις και σύμβολα. Το σκηνικό που στήνουν είναι το ίδιο με εκείνο, δύο χιλιάδες χρόνια πριν.
Η ΣΤΑΥΡΩΣΗ ΤΩΝ ΙΔΕΩΝ
Δίκες, δημοσιογραφίσκοι σε ρόλους Άννα ή Καϊάφα, πολιτικοί σε ρόλο Πόντιου Πιλάτου, όμως στο εδώλιο δεν υπάρχουν πρόσωπα, αλλά σύμβολα και ιδέες.
Έτσι μία ωραία ημέρα του σωτηρίου έτους 2000 μ.Χ. κάποια γυναίκα από την Φινλανδία που ζεί στην Ιταλία, η Soile Tuulinki Lautsi μητέρα δύο παιδιών, αποφάσισε ότι ο Σταυρός με τον Εσταυρωμένο που υπάρχει σε όλες τις σχολικές αίθουσες της γειτονικής Ιταλίας, από το 1861, αποτελεί εμπόδιο στην μόρφωση και διαπαιδαγώγηση των τέκνων της. Από εκείνη την ημέρα και μέχρι το 2006 προσπαθούσε εναγωνίως να επιτύχει την «αποκαθήλωση» του Εσταυρωμένου από τις σχολικές αίθουσες, με κάποια απόφαση της Ιταλικής Δικαιοσύνης. Έξι χρόνια εμμονής, επιμονής και εμπαθείας που όμως δεν απέδωσαν καρπούς. Τον Ιούλιο του 2006 η Lautsi εναπόθεσε όλες τις ελπίδες της στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και πριν λίγες ημέρες είχε στα χέρια της την πολυπόθητη «απόφαση». Σύμφωνα με αυτήν, η ύπαρξη του Σταυρού σε εμφανή σημεία των αιθουσών διδασκαλίας, μπορεί να θεωρηθεί από τους μαθητές ως θρησκευτική ένδειξη και να αισθάνονται ότι τους παρέχεται μόρφωση και παιδεία σε ένα περιβάλλον που κυριαρχείται από μια συγκεκριμένη θρησκεία. Αυτό μπορεί να αποτελεί ενόχληση για μαθητές αθέους ή άλλων θρησκευμάτων ιδιαιτέρως δε αν ανήκουν σε κάποια θρησκευτική μειονότητα. Η απόφαση όμως κάνει και άλλες διαπιστώσεις. Η ελευθερία ( των παιδιών ) να μην πιστεύουν σε καμία θρησκεία, δεν εξασφαλίζεται μόνον με την απουσία θρησκευτικών τελετών ή μαθημάτων αλλά επεκτείνεται σε πρακτικές και σύμβολα που αναφέρονται σε κάποια πίστη ή θρησκεία. Το Δικαστήριο δεν συμφωνεί με την ύπαρξη εντός των αιθουσών διδασκαλίας του συμβόλου (του Σταυρού), που είναι συνδεδεμένο με τον καθολικισμό, την επικρατούσα θρησκεία στην Ιταλία, αφού αποτελεί εμπόδιο στην πλουραλιστική παιδεία, θεμέλιο της δημοκρατικής κοινωνίας.
ΜΩΑΜΕΘΑΝΟΣ ΔΙΚΑΣΤΗΣ
Για την ιστορία και μόνο μνημονεύω ότι η σύνθεση του Δικαστηρίου ήταν επταμελής, ένας δε δικαστής ήταν Τούρκος. Δεν ανήκω στην κατηγορία εκείνων που λένε ότι δεν σχολιάζουν τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης. Για τον λόγο αυτό θεωρώ ότι είναι σημαντικό να γνωρίζουν όλοι ότι μια χώρα αποκομμένη από τις ρίζες της και τις παραδόσεις της είναι καταδικασμένη σε αφανισμό. Οι νέοι σήμερα στην πλειονότητά τους αγνοούν τις ρίζες και τις παραδόσεις και το χειρότερο είναι ότι ορισμένοι έχουν αναλάβει εργολαβικά την εξαφάνιση και την καταστροφή τους. Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για την «αποκαθήλωση» του Σταυρού από τα ιταλικά σχολεία εκτός από αγανάκτηση προκαλεί και θυμηδία αφού πλέον κάθε πολίτης μπορεί να ζητήσει και με το δίκιο του άλλωστε, την κατάργηση του σταυρού από την σημαία της Μ. Βρετανίας, της Ελβετίας, της Νορβηγίας, της Σουηδίας αλλά και της Ελλάδος αφού σαφώς συνδέεται με την θρησκεία και μπορεί να εμποδίσει την επιτυχή κοινωνική και πολιτιστική ένταξη διαφόρων αθέων ή μη Χριστιανών που ανήκουν σε μειονότητες και ζούν στις χώρες αυτές. Ο λαός μας λέει πως αν δεν βοηθήσεις τον γείτονα όταν καίγεται το σπίτι του, σύντομα θα καεί και το δικό σου. Η φωτιά έφτασε στην Ιταλία και είμαι σίγουρος ότι στην χώρα μας θα βρεθούν μερικοί «εμπρηστές» που με μεγάλη σπουδή θα φροντίσουν ώστε να εξαπλωθεί η φωτιά και στον τόπο μας. Ήδη βουλευτής του ΣΥ.ΡΙΖ.Α δεν έχασε χρόνο και κατέθεσε σχετική ερώτηση στην Βουλή, απευθυνόμενη στην υπουργό Παιδείας.
Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ
Σε ότι αφορά στην χώρα μας εκτός από τις κατά καιρούς επιθέσεις που δέχεται η Ορθοδοξία από τους γνωστούς πολιτικούς που αρνούνται, κατά παράβαση των κανονισμένων να ορκιστούν στην Βουλή, έχουμε και την γνωστή παρέα του διασκεδαστή της πλάκας και των ομοίων του δημοσιογράφων, καλλιτεχνών, αντιστασιακών και δεν συμμαζεύεται, που βγάζουν σπυράκια με την σημαία μας, με τις εθνικές επετείους, τις παρελάσεις κλπ. Έτσι δεν αποκλείεται να βρεθεί κάποιος «οικονομικός μετανάστης» ξέρετε εσείς από αυτούς που θα γίνουν Έλληνες και θα ψηφίζουν, να επικαλεστεί ψυχολογικά προβλήματα, αδυναμία προσαρμογής, αδυναμία να μορφώσει τα παιδιά του όπως εκείνος κρίνει σωστό, όταν βλέπει στα σχολικά βιβλία τους την φωτογραφία του Κολοκοτρώνη, ή τους συμμαθητές τους να παρελαύνουν σε παρελάσεις. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας αν οι ταγοί του τόπου αντιδράσουν όπως οι Ιταλοί γείτονές μας. Ο πρωθυπουργός S. Berlusconi δήλωσε ορθά κοφτά ότι η απόφαση του Ε.Δ.Δ.Α. είναι αντίθετη προς το αίσθημα της συντριπτικής πλειονότητας του Ιταλικού λαού και δεν θα εφαρμοστεί σε καμία περίπτωση. Αλλά και όλα τα πολιτικά κόμματα από την άκρα δεξιά μέχρι και τους κομμουνιστές χαρακτήρισαν σε διαφορετικούς τόνους και αποχρώσεις την απόφαση, ως απαράδεκτη. Έτσι απλά, τίμια και με παλληκαριά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ