Λεφτά υπάρχουν να φάνε και οι κότες...

Του Γιάννη Δαραβίγκα Και να θέλω να ασχοληθώ με οποιοδήποτε θέμα της επικαιρότητας οι άνθρωποι της Ιπποκράτους δεν με αφήνουν. Κάθε εβδομάδα...

Του Γιάννη Δαραβίγκα

Και να θέλω να ασχοληθώ με οποιοδήποτε θέμα της επικαιρότητας οι άνθρωποι της Ιπποκράτους δεν με αφήνουν. Κάθε εβδομάδα όλο και κάτι θα κάνουν που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τα λόγια και τις υποσχέσεις τους. Ο επί των Οικονομικών Υπουργός περιγράφει ένα ζοφερό μέλλον: λήξεις προγραμμάτων απασχόλησης, απολύσεις, καθήλωση μισθών, αύξηση φόρων και λοιπών κρατήσεων, απάλειψη πρόσθετων παροχών, διαγραφή οδοιπορικών, κατάργηση υπερωριών, και άλλα παρόμοια "πρωτότυπα" μέτρα προοιωνίζονται ασφυκτικό "σφίξιμο ζωναριού" για τους εργαζομένους του ευρύτερου δημοσίου τομέα (ο ιδιωτικός, έτσι κι αλλιώς, έχει αφεθεί στο έλεος του Θεού...) Όμως, μήπως "υπάρχουν λεφτά"; Μήπως οι κυβερνώντες μας δουλεύουν; Γιατί πώς αλλιώς να ερμηνευθούν 5 (πέντε) απανωτές αποφάσεις του Υπουργού "Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης" κυρίου Λοβέρδου, που δημοσιεύονται στο ΦΕΚ υπ' αριθμ. 2382 της 26ης Νοεμβρίου 2009, τεύχος Β΄. Η λοβέρδειος πεντάδα εγκρίνει την υπερωριακή απασχόληση του διοικητικού προσωπικού του ΙΚΑ, για το τελευταίο τρίμηνο το 2009 (δηλαδή μετά την παλινόρθωση του σοσιαλισμού εν Ελλάδι) και για όλο το 2010.
ΥΠΕΡΩΡΙΕΣ ΝΑ ΦΑΝΕ ΚΑΙ ΟΙ ΚΟΤΕΣ
Και πόσο θα κοστίσουν αυτές οι υπερωρίες (των 5 λοβέρδειων αποφάσεων); Μόλις 54.425.865,24 ευρώ!!! Δεν θα αμφισβητηθεί εδώ η ανάγκη να παραχθεί από τις Υπηρεσίες του ΙΚΑ το προσδοκώμενο έργο. Ούτε, φυσικά, θα αμφισβητηθεί η υποχρέωση της Διοίκησης - εργοδοσίας να αμείβει κανονικά το υπερωριακώς εργαζόμενο προσωπικό της. Αμφισβητείται όμως η ειλικρίνεια, η αξιοπιστία, η σοβαρότητα των κυβερνητικών προθέσεων. Γιατί δεν πάει να κραυγάζεις για την ανάγκη περιορισμού των δαπανών, να απολύεις τους είλωτες των stages, και ταυτόχρονα να εγκρίνεις 55 εκατομμύρια για υπερωρίες!!
Αυτά και άλλα πολλά μου δίνουν την εντύπωση ότι η υπόθεση οικονομική κρίση στην Ελλάδα έχει σκαρφαλώσει σ’ ένα δένδρο, καταβροχθίζει μπανάνες, μας κοιτάει από ψηλά και ξεκαρδίζεται στα γέλια. Ο «μπαμπούλας» που τον βάφτισαν οικονομική κρίση ή χρεωκοπία ή πτώχευση ή όπως αλλιώς θέλετε, δεν έχει καμία σημασία, αποδεικνύεται μέρα με την μέρα ότι είναι μια άκακη μαϊμού. Δεν μπορώ να ερμηνεύσω με άλλο τρόπο τα όσα περίεργα, ύποπτα και αντιφατικά συμβαίνουν στην χώρα από τους υπεύθυνους της οικονομικής πολιτικής.
Ο ΛΕΦΤΑΣ
Θυμάμαι προεκλογικώς ότι ο κ. Παπανδρέου ενώ ισχυριζόταν πως δεν γνώριζε την πραγματική εικόνα της οικονομίας μας, παρ’ όλα αυτά γενναιόδωρα επεσφράγιζε όλες τις προεκλογικές εξαγγελίες του με την αρχοντική επωδό "Λεφτά υπάρχουν" (θυμίζοντας την ανάλογης βαρύτητας ατάκα του μακαρίτη Αυλωνίτη στην ταινία "Ο Λεφτάς"), παράλληλα όμως υποσχόταν να φέρει στην Ελλάδα διακεκριμένους οικονομολόγους, βραβευμένους με Νόμπελ και άλλα τέτοια συμπαθητικά, οι οποίοι θα βοηθούσαν στην οικονομική ανόρθωση της χώρας. Σήμερα όμως αποδεικνύεται ότι ο κ. Παπανδρέου αρκετό χρόνο πριν τις εκλογές γνώριζε πολύ καλά με την παραμικρή λεπτομέρεια την οικονομική θέση της χώρας από το στόμα του πλέον αρμοδίου, δηλαδή του διοικητού της Τραπέζης Ελλάδος, και έτσι δεν έκρινε σκόπιμο, προφανώς για να μην μας πάρουν στο ψιλό, να καλέσει σε βοήθεια τους διάσημους οικονομολόγους αρκούμενος στις γνώσεις και ικανότητες του κ. Παπακωνσταντίνου. Άλλωστε και για το σκιάχτρο της πτώχευσης της χώρας που διώχνει μακριά κάθε κακή σκέψη των ιθαγενών για αυξήσεις μισθών, συντάξεων και διαφόρων άλλων παροχών, ο κ. Προβόπουλος ξεκαθάρισε τα πράγματα: “Με ακούσατε να µιλάω για πτώχευση; Είπα εγώ αυτή τη λέξη; Μήπως θυµάστε την οµιλία του πρωθυπουργού στο Υπουργικό Συµβούλιο, που ανέφερε τη λέξη "πτώχευση", και µας µπερδεύετε;” Από όσα προηγουμένως ανέφερα αβίαστα προκύπτει το συμπέρασμα ότι απλώς η οικονομία της χώρας μας βρίσκεται σε κάποιο τούνελ, λες και βγήκε ποτέ απ’ αυτό τα τελευταία 30 χρόνια, και πως στην άκρη του τούνελ εμφανίζεται περιοδικά κάποιο φώς. Το μυστικό όμως είναι, ότι το φώς αυτό ανάλογα με τις περιστάσεις και τις συγκυρίες το αναβοσβήνουν οι τραπεζίτες, οι Ευρωπαίοι εταίροι μας και όποιος άλλος έχει πρόσβαση στον διακόπτη.
ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΤΩΧΕΥΣΟΥΜΕ
Στόχος λοιπόν αυτής της αμπελοφιλοσοφίας περί χρεωκοπίας, πτώχευσης, οικονομικής ύφεσης, διεθνών συνομωσιών εις βάρος της οικονομίας της Ελλάδος, (που έχει πολλά κοινά με την μεγάλη συζήτηση που έχει αρχίσει γύρω από την προβλεπόμενη από τους Μάγια συντέλεια του κόσμου τον Δεκέμβριο του 2012) περί της υπαρκτής μεν αλλά χρόνιας οικονομικής κρίσης στον τόπο μας, δεν είναι άλλος από την δημιουργία μειωμένων έως μηδενικών προσδοκιών στους πολίτες για βελτίωση της οικονομικής τους θέσης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ