Ο Ελληνισμός χρειάζεται επειγόντως μια νέα ηρωική Έξοδο!

TΟΥ ΣΑΒΒΑ ΙΑΚΩΒΙΔΗ Ο μέγας Ναπολέων είπε, κάποτε, πως σε έναν λαό, που έχει ηττηθεί, χρειάζεται μια επανάσταση. Δηλαδή μια εξανάσταση ψυχών,...

TΟΥ ΣΑΒΒΑ ΙΑΚΩΒΙΔΗ
Ο μέγας Ναπολέων είπε, κάποτε, πως σε έναν λαό, που έχει ηττηθεί, χρειάζεται μια επανάσταση.
Δηλαδή μια εξανάσταση ψυχών, μυαλών, βούλησης και θέλησης, αποφασιστικότητας και αγώνα για να ξαναστηθεί στα πόδια του. Να αποκαθάρει τα λάθη και να επουλώσει τις πληγές του, να ανακτήσει την αξιοπρέπειά του και να εκτιναχθεί προς τα εμπρός. Ο Ελληνισμός κατέπεσε στα γόνατα. Σέρνεται. Γελοιοποιείται και αυτορεζιλεύεται.
Ευθύνεται τα μέγιστα για το κατάντημά του. Και τώρα εκλιπαρεί τη στήριξη των εταίρων του, για να μην ακουστεί ξανά η απαίσια κραυγή, «δυστυχώς, επτωχεύσαμεν». Πριν πτωχεύσει οικονομικά ο Ελληνισμός πτώχευσε ηθικά, αξιακά, εθνικά, πατριωτικά.
Πού είναι η περιώνυμη ελληνική περηφάνια; Πού είναι το ανεπανάληπτο ελληνικό φιλότιμο; Πού είναι η ελληνική λεβεντιά με την ανίκητη θωριά στις κρίσιμες ώρες;
Πού είναι η ελληνική αρχοντιά, αυτή που μας ανέδειξε και μας καθιέρωσε ως ηγήτορες του πολιτισμού; Πού είναι, προπάντων, η ελληνική αξιοπρέπεια, που πυρπολούσε τις καρδιές και πύργωνε τη θέληση να αγωνιστούμε γι’ αυτήν την έρμη πατρίδα;
Όλα σχεδόν κατερειπωμένα, διαλυμένα, σκεπασμένα από παχύ στρώμα σκόνης και λήθης,
θυσία στον ατομοκεντρισμό, στην εγωπάθεια, στην ασύλληπτη αρπαχτή, στην προχειρότητα,
στην ανευθυνότητα. Τώρα, σπεύσαμε στην Ευρώπη και παρακαλέσαμε να μας σώσουν. Να
σωθεί η Ελλάδα για να σωθεί η ευρωζώνη, για να σωθεί και η αξιοπρέπεια της Ευρωπαϊκής
Ένωσης, αυτής της πανίσχυρης οικονομικά Ένωσης, που συμπεριφέρεται ως υπανάπτυκτη
χώρα!
Πώς κατάντησε έτσι η Ελλάδα μας; Πώς οι Έλληνες κατάντησαν έτσι την Ελλάδα; Δυστυχώς, στα ίδια βήματα ακολουθεί, σε μικρότερο βαθμό, και η τουρκοκατεχόμενη Κύπρος. Και δεν φαίνεται να καταλαβαίνει πού μας οδηγούν οι γενναίες προσφορές του Δ. Χριστόφια στους Τούρκους κατακτητές.
Πριν από καιρό, προσκλήθηκα από τον Όμιλο Πνευματικής Ανανεώσεως και είχα την τιμή να μιλήσω στα μέλη του, την περ. Τρίτη, με θέμα: «Η επιβίωση του Ελληνισμού στην εποχή της παγκοσμιοποίησης». Μεταξύ άλλων, είπα και τα εξής, με αφορμή και την επέλαση του αδίστακτου τουρκισμού:
«Ο Ελληνισμός δεν υπήρξε ποτέ πολυάριθμος. Ήταν και είναι ευάριθμος μπροστά στην υπεροψία των αριθμών, στην αλαζονεία των πυροβόλων και στην ακαμψία των συμφερόντων. Διαθέτει, όμως, υπερόπλα που, δυστυχώς, τα υποτιμά και τα αχρηστεύει με την αδιαφορία ή την ανυπαρξία εκείνης της περηφάνιας, που αναδύει η αμάχητη ελληνική αρχοντιά και λεβεντιά, και η αξεπέραστη τελετουργία των τεχνητών του μαρμάρου, των πελεκητών του λόγου και των λαξευτών της λέξης. Αυτά τα υπερόπλα, με τα οποία μπορούμε να πολεμήσουμε πρώτα τη δική μας μιζέρια και αναίρεση, είναι κατ’ αρχήν ο ελληνικός πολιτισμός μας, που φώτισε και καταύγασε την ανθρωπότητα.
Συνταιριασμένος με την Ορθοδοξία και τη χριστιανική θρησκεία μας, είναι το αήττητο πυρηνικό μας κεφάλαιο ενάντια σε αμφισβητήσεις, ψεύδη και παραποιήσεις.»
Οι άλλοι ισχυροί πυλώνες της επιβίωσης του Ελληνισμού είναι η ελληνοχριστιανική μας παράδοση και, προπάντων, η ελληνική παιδεία μας. Ελληνική παιδεία σημαίνει Ελλάδα και ελληνικότητα των Ελλήνων της Κύπρου. Η Κύπρος δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς την Ελλάδα. Κι αν χαθεί η Κύπρος, η Ελλάδα θα ακρωτηριασθεί και θα συρρικνωθεί. Κι όμως: Από τη σημερινή κυβέρνηση και τον υπουργό Παιδείας προωθείται απογαλακτισμός της Κύπρου από την Ελλάδα, επειδή η παιδεία μας είναι πάρα πολύ ελληνοκεντρική και εθνοκεντρική, άρα δεν ταιριάζει, λένε, με την κωμική και γελοία πολιτική της λεγόμενης δικοινοτικής επαναπροσέγγισης και της πονηρής πολυπολιτισμικότητας. Όπως ο πολύ αγαπητός μου Ανδρέας Παστελλάς, φιλόλογος-ποιητής, σημειώνει, «ο ελληνικός πνευματικός πολιτισμός και η Ιστορία της Κύπρου θεμελιώθηκαν πάνω σε πανάρχαια και στέρεα δομικά υλικά», δηλ. η ελληνική γλώσσα, τα δημιουργήματα στους τομείς των Γραμμάτων και των Τεχνών, και αυτά ακριβώς αποτελούν την κιβωτό της συλλογικής μας μνήμης, επειδή ανά τους αιώνες διαμόρφωσαν την ιδιαίτερη ελληνική φυσιογνωμία μας.» Θα συμφωνήσω και θα προσυπογράψω ασμένως όσα ο Κώστας Ε. Χατζηστεφάνου, τ. Αναπληρωτής καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και πρώην υφυπουργός Παιδείας υπογραμμίζει: ‘’Για να επιβιώσει ο Ελληνισμός, πρέπει να εξουδετερωθούν όσοι απεργάζονται τον εθνικό αποχρωματισμό και τον θρησκευτικό αποπροσανατολισμό του, με την αποσύνδεσή μας από τις φυλετικές και γλωσσικές ρίζες μας, το ιστορικό παρελθόν μας, από τον πνευματικό και πολιτιστικό πλούτο και τη θρησκευτική μας παράδοση’’. Για να εξουδετερωθούν, όμως, οι υπονομευτές και οι τυμβωρύχοι της ελληνικής γλώσσας, οι διαστρεβλωτές και οι δολιοφθορείς της Ιστορίας, οι αμφισβητίες του ελληνικού πολιτισμού μας και να χαθούν, ως τήκεται κηρός, οι υβριστές και οι λασπολόγοι κατά της Ορθοδοξίας, κανείς από εμάς δεν δικαιούται πια να σιωπά, και ουδείς νομιμοποιείται να ανέχεται όσα τεκταίνονται. Σιωπή σημαίνει ανοχή και συνενοχή, δηλαδή συμβολή στην κατερείπωση του ελληνοχριστιανικού πνευματικού, πολιτιστικού, ιστορικού και εθνικού οικοδομήματος, που σκέπει και θω- ρακίζει τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία.» Θα κλείσω με τα λόγια του Νικηφόρου Βρεττάκου: ‘’Αυτό που είπε ο Μεσολογγίτης Χαρίλαος Τρικούπης: ‘Η Ελλάς προώρισται να ζήσει και θα ζήσει’, έχουμε ρίζες και μπορεί να βγει αληθινό. Αρκεί, όπως εκείνοι δεν φοβόντουσαν το θάνατο, να μη φοβόμαστε κι εμείς την αλήθεια. Και να παραδεχθούμε: Έχουμε κι εμείς σήμερα ανάγκη από μια Έξοδο. Μια έξοδο από τον ασφυκτικό κλοιό της ίδιας της ολιγωρίας μας, του ίδιου του ψεύδους μας, του ίδιου του εαυτού μας.
Οφείλουμε να αντιτάξουμε άμυνα στην εθνική μας φθορά. Έχουμε ανάγκη, σαν Έθνος από ένα άλλο τείχος, μιαν άλλη τάφρο. Οι ψυχές των παιδιών μας, μέσα στη γενική κρίση που τα περιβάλλει, έχουν μείνει ανοχύρωτες’’».
Χρειαζόμαστε επειγόντως, στην Ελλάδα και στην Κύπρο, μια νέα ηρωική Έξοδο από τη μιζέρια, την παραίτηση, τον ωχαδερφισμό, την ιδιοτέλεια και το ζεμανφουτισμό. Για να σωθούμε, να σώσουμε τον τόπο και να θωρακίσουμε τα παιδιά μας.
Από "ΣΗΜΕΡΙΝΗ"