Tου Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Στις χώρες που η αποχή αναγορεύεται σε πρώτη δύναμη, αυτό που ευδοκιμεί είναι η πολιτική ασυδοσία, και ο εφιάλτης της π...
Tου Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Στις χώρες που η αποχή αναγορεύεται σε πρώτη δύναμη, αυτό που ευδοκιμεί είναι η πολιτική ασυδοσία, και ο εφιάλτης της παγκόσμιας διακυβέρνησης σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά του.
Ακόμα και στην Ελλάδα, η αποχή από τις ευρωεκλογές εν μέσω πολιτικής σήψης του συστήματος και των «λειτουργών» του, δεν οδήγησε σε πολιτικές ανατροπές. Αντίθετα έφερε τον πολιτικό εφιάλτη στην κυβερνητική εξουσία. Και τον έφερε πιο στυγνό… πιο ασύδοτο… περισσότερο ανάλγητο… πραγματικά δολοφονικό. Αυτό ήταν το τίμημα της αποχής…
Όταν το πολιτικό σύστημα φουλάρισε τις μηχανές του γενικευμένου ξεπουλήματος, κάποιοι συνειδητοποίησαν πως το να δηλώνεις «πατριώτης» πουλάει. Στήθηκαν λοιπόν πρόχειρα οι μπερντέδες του «πατριωτισμού», και ο καθένας σήκωσε το δικό του «οικογενειακό» πατριωτικό μπαϊράκι.
Το αποτέλεσμα είναι γνωστό:
Είχαμε τα πασίγνωστα «πατριωτικά» υπερψηφίσματα του μνημονίου…
Τις επίσης πασίγνωστες «πατριωτικές» προβοκάτσιες που λειτούργησαν αποσυνθετικά στην ανάγκη της ενδυνάμωσης του κινήματος των πολιτών…
Όπως είχαμε και διάφορες μεγαλεπήβολες δήθεν «πατριωτικές» πρωτοβουλίες με απώτερο στόχο το μάντρωμα των πολιτών και την εναπόθεσή τους στην ποδιά της Σαμαρικής “αναγέννησης”.
ΠΑΤΡΙΔΟΚΑΠΗΛΟΙ ΚΑΙ ΚΑΙΡΟΣΚΟΠΟΙ
Κάποιοι λοιπόν, κάπως έτσι αντιλαμβάνονται τον πατριωτισμό.
Ως ετεροκαθοριζόμενη σημαία ευκαιρίας, ανεξάρτητα από τον τρόπο με τον οποίο εκδηλώνεται.
Αυτός είναι και ο λόγος που στο πολιτικό μας λεξιλόγιο κατέχουν εξέχουσα θέση τόσο οι πατριδοκάπηλοι, όσο και οι καιροσκόποι.
Δεν πρόκειται για λέξεις απλές, αλλά για έννοιες με βαθύ ενοχικό περιεχόμενο και εφιαλτικό φορτίο.
Δυστυχώς, αυτή τη μεγάλη αλήθεια που συχνότατα μας διαφεύγει, τη συνειδητοποιούν πρωτίστως οι αρνητές του πατριωτισμού, οι εθνομηδενιστές και οι κάθε λογής υποτακτικοί, ξενόδουλοι και οι προσκυνημένοι ραγιάδες.
Και αυτή η διαπίστωση είναι που τους εξοπλίζει με θράσος και προκλητικότητα.
Αυτή είναι που τους εξασφαλίζει τη σχετική άνεση τόσο στο σχεδιασμό, όσο και στην οργάνωση των ολέθριων επιδιώξεών τους.
Αυτή είναι που τους παρέχει και τα περιθώρια αδίστακτων ελιγμών στην προσπάθειά τους να ευνουχίσουν τα αγνά πατριωτικά συναισθήματα ενός λαού, για να προωθήσουν ακόμα και τους πλέον επικίνδυνους και εθνοκτόνους σχεδιασμούς τους.
Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα του Παπατζή που δε δίστασε να αναγορεύσει σε πατριωτικό καθήκον την αποδοχή του μνημονίου, όπως δε δίστασε μιλώντας στη Μυτιλήνη να κάνει λόγο για την ανάγκη αυτοπεποίθησης απέναντι στην πατρίδα.
Ποιος είναι αυτός???
Ο Γιώργος Παπανδρέου.
Ο πολιτικός που δε δίστασε να εκχωρήσει αμαχητί και πάντως συνειδητά την εθνική κυριαρχία της χώρας, στη χούντα της παγκόσμιας διακυβέρνησης. Αυτή είναι η κατάντια μας…
Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΥ
Ωστόσο…
Αυτή και μόνο η επίκληση, δεν καταδεικνύει μονάχα το μεγαλείο των πατριωτικών συναισθημάτων στην ψυχή αυτού του λαού (αφού σ αυτόν καταφεύγουν στα δύσκολα ακόμα και οι αρνητές του), αλλά είναι ταυτόχρονα και αποκαλυπτική της λογικής του νερωμένου κρασιού με την οποία αντιλαμβάνονται κάποιοι το μεγαλείο αυτής της πρωτογενούς ανθρώπινης ιδεολογίας. Και αυτή ακριβώς είναι η ξεφτίλα μας…
Ας σοβαρευτούμε…
Αγνός και άδολος πατριωτισμός, δε σημαίνει ανταγωνιστικότητα στην ορθότητα ή μη της άποψης.
Ο αγνός και άδολος πατριωτισμός, δεν επιβεβαιώνεται και δεν καταξιώνεται με ανούσια και πεισματικά κονταροκτυπήματα, ανάμεσα σε κείνους που «διεκδικούν» μια θέση στο Πάνθεον των υποστηρικτών του.
Ο αγνός και άδολος πατριωτισμός, δεν υπηρετείται με πρακτικές προσωρινού «παρκαρίσματος» των αηδιασμένων από τον ενδοτισμό ψηφοφόρων, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ως ατιμωτική παρακαταθήκη πριν την επανεκχώρησή τους στις συνιστώσες του πολιτικού συστήματος.
Ο αγνός και άδολος πατριωτισμός σημαίνει πριν απ όλα καταλαγή με γνώμονα την υπεράσπιση των δίκιων του τόπου σου και του λαού σου.
Και το σημαντικότερο, ο αγνός και άδολος πατριωτισμός, κατά κανόνα εκδηλώνεται με μια ατελεύτητη προσπάθεια συνοχής και όχι αποδόμησης, ενός πανίσχυρου μετώπου ισάξιου του στόχου που καλείται να υπηρετήσει.
Αυτό το μέτωπο πρέπει να είναι ικανό:
Α. Να τρομάξει όλους εκείνους που τόλμησαν να θέσουν σε αμφισβήτηση τις μεγάλες αξίες αυτού του τόπου. Και…
Β. Να εμπνεύσει την παμψηφία αυτού του λαού, σε αγωνιστική συστράτευση για τα δίκαια τα δικά του, για την αξιοπρέπεια του, και για το μέλλον του τόπου του.
Από την άποψη αυτή, ο αγνός και άδολος πατριωτισμός, δε συμβαδίζει με συμπλεγματικές συμπεριφορές μικρότητας και κοντόφθαλμης εγωιστικής αυτοπροβολής.
Αντίθετα ταυτίζεται με τη γεμάτη αυταπάρνηση προσπάθεια και δικαιώνεται ΜΟΝΟ στο βαθμό που μπορεί να συμβάλει στην κοινή υπόθεση και στην καθολική αφύπνιση αυτού του λαού, για το μέλλον του τόπου του και για το αύριο των παιδιών του.
Με αυτή την έννοια, την ιδιότητα του πατριώτη, κανείς και σε κανέναν δεν μπορεί να την επιβάλει για τον εαυτό του ως αδιαμφισβήτητη αρετή.
Είναι μια ιδιότητα που μας αναγνωρίζεται από την κοινωνία, μόνο εάν κι εφ όσον την αξίζουμε πραγματικά.
ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΝΕΟ ΕΑΜ
Λυδία λίθος και παράγοντας καθοριστικός που θα κρίνει τη συνέπεια λόγων και έργων του καθένα, δεν είναι και δε θα αποτελέσουν ποτέ οι φωνασκίες που οδηγούν σε αποδυνάμωση ενός αληθινού, αυθεντικού και αποτελεσματικά στοχευμένου πατριωτικού μετώπου.
Τη συνέπεια επίσης λόγων και έργων, δε θα την κρίνει η επίκληση αυθαίρετων ιδεολογημάτων, που αντί να αξιοποιούν στο έπακρο τη δεδομένη δυναμική για ευρύτατες κοινωνικές συσπειρώσεις, δημιουργούν τείχη πλασματικής αντιπαράθεσης που οδηγούν στον απομονωτισμό και την αποδυνάμωση.
Το πλέγμα των πολιτικών του εθνομηδενισμού, του ενδοτισμού και του ραγιαδισμού, έχει συγκεκριμένο τρόπο με τον οποίο εκδηλώνεται, είναι συγκεκριμένοι οι φορείς που ασκούν τις συγκεκριμένες πολιτικές, είναι συγκεκριμένα τα κέντρα που τις οργανώνουν και τις κατευθύνουν, και μόνο με συγκεκριμένη δράση, ενιαία, αδιαίρετη, παλλαϊκή και κυρίως αποφασισμένη, μπορεί να ανακοπεί αυτός ο επικίνδυνος κατήφορος.
Η συνέπεια της στάσης του καθένα λοιπόν απέναντι σ αυτό το καθήκον, μια συνέπεια που θα είναι διαρκής και αταλάντευτη και δε θα κομπορρημονεί ταμπουρωμένη πίσω από κοντόφθαλμα προσχήματα και προσχηματικά ιδεολογήματα, είναι αυτή που θα κρίνει την αυθεντικότητα των πραγματικά πατριωτικών συναισθημάτων όλων μας.
Στο νέο ΕΑΜ που καλείται να συγκροτήσει ο Ελληνικός λαός, οι μόνοι που δεν πρέπει να έχουν θέση είναι οι φαφλατάδες, οι τυχάρπαστοι, και οι ηγετίσκοι που με κάθε τρόπο πυροδοτούν συστηματικά αυτή την προσπάθεια.
Οι αυτοδιοικητικές εκλογές που έρχονται, είναι μια κορυφαία πολιτική μάχη.
Το ζήτημα δεν είναι τι θα απορρίψει αυτός ο λαός.
Είναι άλλωστε δεδομένο πως τις εφαρμοζόμενες πολιτικές τις έχει ήδη απορρίψει στη συνείδησή του.
Το κορυφαίο ζήτημα είναι τι θα απαιτήσει με την ψήφο του.
Θα συμβιβαστεί με μια απλή πολιτική καταδίκη???
Θα αρκεστεί στο να προβάλει πως θα ήθελε μια άλλη πολιτική γενικά η το χειρότερο κάποιους άλλους διαχειριστές πολιτικών ίδιων με αυτές που εφαρμόζονται???
Ή θα απαιτήσει την ανατροπή του φαύλου πολιτικού συστήματος και την άμεση οργάνωση του ξεσηκωμού του για να πάρει στα χέρια του το μέλλον του τόπου του και την ουσιαστική αλλαγή στη ζωή του??? Αυτό είναι το διακύβευμα.
Και το βέβαιο είναι πως κοψοχέρηδες την επόμενη των εκλογών, αυτή τη φορά δεν μπορούν να υπάρξουν. Θα υπάρχουν μόνο συνένοχοι και επικίνδυνοι αβανταδόροι.
«ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΘΗΝΑ»
Στο δήμο της Αθήνας κάτι καινούριο γεννιέται.
Είναι η πρωτοβουλία που ανέλαβε η «ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ» προκειμένου να τροποποιήσει την ατζέντα της πολιτικής αντιπαράθεσης, και να καταδείξει συγκεκριμένες πολιτικές ικανές να οδηγήσουν στην αποφασιστική ανατροπή των σχεδίων της παγκόσμιας διακυβέρνησης και των πολιτικών της ανδρεικέλων.
Απέναντι σ αυτή τη γενικευμένη και πολυεπίπεδη επιδρομή σε βάρος του Ελληνισμού συνολικότερα, δεν υπάρχουν περιθώρια για φτιασιδώματα και μερεμέτια εξωραϊσμού.
Η οργάνωση του λαϊκού ξεσηκωμού με στόχο την ανατροπή του φαύλου πολιτικού συστήματος και η παραδειγματική τιμωρία των ενόχων για όλα όσα βιώνουμε σήμερα, είναι η μοναδική διέξοδος.
Η Αθήνα μπορεί και πρέπει να κάνει την αρχή. Το ντόμινο του ξεσηκωμού θα αγκαλιάσει όλη τη χώρα.
Η «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΘΗΝΑ» είναι ο συνδυασμός που τόλμησε να βάλει την πραγματική πολιτική ατζέντα και φυσικά το πραγματικό διακύβευμα αυτής της πολιτικής αναμέτρησης.
Χωρίς μισόλογα…
Χωρίς ασάφειες…
Και το σημαντικότερο… χωρίς την οποιαδήποτε πρόθεση να στρογγυλέψει τις γωνίες.
Είναι ο συνδυασμός που δεν εγκλωβίστηκε στους διαξιφισμούς της «αυτοδιοικητικής» διαχείρισης, αλλά τόλμησε να μιλήσει ξεκάθαρα για τον πολιτικό χαρακτήρα της επερχόμενης αναμέτρησης.
Είναι ο συνδυασμός που δεν αποζητά ψήφο καταμέτρησης, αλλά την ενεργητική συμμετοχή του πολίτη στη διαδικασία της πολιτικής ανατροπής των σχεδιασμών της παγκόσμιας διακυβέρνησης.
Αυτό θέλουμε…
Αυτό αποζητούμε…
Και αυτό θέσαμε απλά και ξεκάθαρα από την πρώτη στιγμή.
Σε αυτή την πολιτική μάχη, ο πολίτης της Αθήνας έχει πολλαπλές ευκαιρίες υποταγής.
Είναι οι επιλογές που κατά κόρον δοκίμασε, και οι οποίες τον έκαναν άλλοτε να ντρέπεται γι αυτές και άλλοτε να αισθάνεται ατιμασμένος κοψοχέρης.
Είναι οι επιλογές που εξαντλούνται στην ανέξοδη φανφαρολογία και που παραμένουν άτολμες και απρόθυμες να αφουγκραστούν τις πραγματικές διαθέσεις του.
Σε όλες αυτές έρχεται να προστεθεί ακόμα μία.
Πρόκειται για την ολέθρια επιλογή της αποχής.
Πρόκειται για επιλογή υπεκφυγής και φυγοδικίας.
Πρόκειται για επιλογή αντίθεσης, που δεν καταδεικνύει θέση.
Πρόκειται για επιλογή που βολεύει το πολιτικό σύστημα και ας ισχυρίζονται το αντίθετο οι ένθερμοι υποστηρικτές της.
Πρόκειται για επιλογή απάθειας και κοινωνικού παροπλισμού, που δεν απειλεί ούτε το σύστημα ούτε τα υποταγμένα όργανά του.
Η περιφρόνηση του πολιτικού συστήματος και των θεσμών, δεν οδηγεί στην ανατροπή αλλά στον εκχυδαϊσμό και στην εφιαλτική μεταλλαγή του.
Η διεθνής εμπειρία είναι ξεκάθαρη.
Στις χώρες που η αποχή αναγορεύεται σε πρώτη δύναμη, αυτό που ευδοκιμεί είναι η πολιτική ασυδοσία.
Ακόμα και στην Ελλάδα, η αποχή από τις ευρωεκλογές εν μέσω πολιτικής σήψης του συστήματος και των «λειτουργών» του, δεν οδήγησε σε πολιτικές ανατροπές, αντίθετα έφερε τον πολιτικό εφιάλτη στην κυβερνητική εξουσία.
Και τον έφερε πιο στυγνό… πιο ασύδοτο… περισσότερο ανάλγητο… πραγματικά δολοφονικό.
Ο πολίτης της Αθήνας, έχει λοιπόν πάμπολλες επιλογές συμβιβασμού, και μια επιλογή καθολικής παραίτησης.
Έχει όμως και μια επιλογή μάχης.
Και αυτή είναι το ψηφοδέλτιο της ανατροπής.
Το ψηφοδέλτιο της «ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΑΘΗΝΑΣ»
Αν ακούσει τις σειρήνες που τον καλούν στην υποταγή και την παραίτηση σήμερα, θα είναι άξιος της τύχης του αύριο.
Με το ψηφοδέλτιο της «ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΑΘΗΝΑΣ» σήμερα, μπορεί να πάρει στα χέρια του την τύχη της χώρας του και το μέλλον των παιδιών του αύριο.
Πηγή
Στις χώρες που η αποχή αναγορεύεται σε πρώτη δύναμη, αυτό που ευδοκιμεί είναι η πολιτική ασυδοσία, και ο εφιάλτης της παγκόσμιας διακυβέρνησης σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά του.
Ακόμα και στην Ελλάδα, η αποχή από τις ευρωεκλογές εν μέσω πολιτικής σήψης του συστήματος και των «λειτουργών» του, δεν οδήγησε σε πολιτικές ανατροπές. Αντίθετα έφερε τον πολιτικό εφιάλτη στην κυβερνητική εξουσία. Και τον έφερε πιο στυγνό… πιο ασύδοτο… περισσότερο ανάλγητο… πραγματικά δολοφονικό. Αυτό ήταν το τίμημα της αποχής…
Όταν το πολιτικό σύστημα φουλάρισε τις μηχανές του γενικευμένου ξεπουλήματος, κάποιοι συνειδητοποίησαν πως το να δηλώνεις «πατριώτης» πουλάει. Στήθηκαν λοιπόν πρόχειρα οι μπερντέδες του «πατριωτισμού», και ο καθένας σήκωσε το δικό του «οικογενειακό» πατριωτικό μπαϊράκι.
Το αποτέλεσμα είναι γνωστό:
Είχαμε τα πασίγνωστα «πατριωτικά» υπερψηφίσματα του μνημονίου…
Τις επίσης πασίγνωστες «πατριωτικές» προβοκάτσιες που λειτούργησαν αποσυνθετικά στην ανάγκη της ενδυνάμωσης του κινήματος των πολιτών…
Όπως είχαμε και διάφορες μεγαλεπήβολες δήθεν «πατριωτικές» πρωτοβουλίες με απώτερο στόχο το μάντρωμα των πολιτών και την εναπόθεσή τους στην ποδιά της Σαμαρικής “αναγέννησης”.
ΠΑΤΡΙΔΟΚΑΠΗΛΟΙ ΚΑΙ ΚΑΙΡΟΣΚΟΠΟΙ
Κάποιοι λοιπόν, κάπως έτσι αντιλαμβάνονται τον πατριωτισμό.
Ως ετεροκαθοριζόμενη σημαία ευκαιρίας, ανεξάρτητα από τον τρόπο με τον οποίο εκδηλώνεται.
Αυτός είναι και ο λόγος που στο πολιτικό μας λεξιλόγιο κατέχουν εξέχουσα θέση τόσο οι πατριδοκάπηλοι, όσο και οι καιροσκόποι.
Δεν πρόκειται για λέξεις απλές, αλλά για έννοιες με βαθύ ενοχικό περιεχόμενο και εφιαλτικό φορτίο.
Δυστυχώς, αυτή τη μεγάλη αλήθεια που συχνότατα μας διαφεύγει, τη συνειδητοποιούν πρωτίστως οι αρνητές του πατριωτισμού, οι εθνομηδενιστές και οι κάθε λογής υποτακτικοί, ξενόδουλοι και οι προσκυνημένοι ραγιάδες.
Και αυτή η διαπίστωση είναι που τους εξοπλίζει με θράσος και προκλητικότητα.
Αυτή είναι που τους εξασφαλίζει τη σχετική άνεση τόσο στο σχεδιασμό, όσο και στην οργάνωση των ολέθριων επιδιώξεών τους.
Αυτή είναι που τους παρέχει και τα περιθώρια αδίστακτων ελιγμών στην προσπάθειά τους να ευνουχίσουν τα αγνά πατριωτικά συναισθήματα ενός λαού, για να προωθήσουν ακόμα και τους πλέον επικίνδυνους και εθνοκτόνους σχεδιασμούς τους.
Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα του Παπατζή που δε δίστασε να αναγορεύσει σε πατριωτικό καθήκον την αποδοχή του μνημονίου, όπως δε δίστασε μιλώντας στη Μυτιλήνη να κάνει λόγο για την ανάγκη αυτοπεποίθησης απέναντι στην πατρίδα.
Ποιος είναι αυτός???
Ο Γιώργος Παπανδρέου.
Ο πολιτικός που δε δίστασε να εκχωρήσει αμαχητί και πάντως συνειδητά την εθνική κυριαρχία της χώρας, στη χούντα της παγκόσμιας διακυβέρνησης. Αυτή είναι η κατάντια μας…
Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΥ
Ωστόσο…
Αυτή και μόνο η επίκληση, δεν καταδεικνύει μονάχα το μεγαλείο των πατριωτικών συναισθημάτων στην ψυχή αυτού του λαού (αφού σ αυτόν καταφεύγουν στα δύσκολα ακόμα και οι αρνητές του), αλλά είναι ταυτόχρονα και αποκαλυπτική της λογικής του νερωμένου κρασιού με την οποία αντιλαμβάνονται κάποιοι το μεγαλείο αυτής της πρωτογενούς ανθρώπινης ιδεολογίας. Και αυτή ακριβώς είναι η ξεφτίλα μας…
Ας σοβαρευτούμε…
Αγνός και άδολος πατριωτισμός, δε σημαίνει ανταγωνιστικότητα στην ορθότητα ή μη της άποψης.
Ο αγνός και άδολος πατριωτισμός, δεν επιβεβαιώνεται και δεν καταξιώνεται με ανούσια και πεισματικά κονταροκτυπήματα, ανάμεσα σε κείνους που «διεκδικούν» μια θέση στο Πάνθεον των υποστηρικτών του.
Ο αγνός και άδολος πατριωτισμός, δεν υπηρετείται με πρακτικές προσωρινού «παρκαρίσματος» των αηδιασμένων από τον ενδοτισμό ψηφοφόρων, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ως ατιμωτική παρακαταθήκη πριν την επανεκχώρησή τους στις συνιστώσες του πολιτικού συστήματος.
Ο αγνός και άδολος πατριωτισμός σημαίνει πριν απ όλα καταλαγή με γνώμονα την υπεράσπιση των δίκιων του τόπου σου και του λαού σου.
Και το σημαντικότερο, ο αγνός και άδολος πατριωτισμός, κατά κανόνα εκδηλώνεται με μια ατελεύτητη προσπάθεια συνοχής και όχι αποδόμησης, ενός πανίσχυρου μετώπου ισάξιου του στόχου που καλείται να υπηρετήσει.
Αυτό το μέτωπο πρέπει να είναι ικανό:
Α. Να τρομάξει όλους εκείνους που τόλμησαν να θέσουν σε αμφισβήτηση τις μεγάλες αξίες αυτού του τόπου. Και…
Β. Να εμπνεύσει την παμψηφία αυτού του λαού, σε αγωνιστική συστράτευση για τα δίκαια τα δικά του, για την αξιοπρέπεια του, και για το μέλλον του τόπου του.
Από την άποψη αυτή, ο αγνός και άδολος πατριωτισμός, δε συμβαδίζει με συμπλεγματικές συμπεριφορές μικρότητας και κοντόφθαλμης εγωιστικής αυτοπροβολής.
Αντίθετα ταυτίζεται με τη γεμάτη αυταπάρνηση προσπάθεια και δικαιώνεται ΜΟΝΟ στο βαθμό που μπορεί να συμβάλει στην κοινή υπόθεση και στην καθολική αφύπνιση αυτού του λαού, για το μέλλον του τόπου του και για το αύριο των παιδιών του.
Με αυτή την έννοια, την ιδιότητα του πατριώτη, κανείς και σε κανέναν δεν μπορεί να την επιβάλει για τον εαυτό του ως αδιαμφισβήτητη αρετή.
Είναι μια ιδιότητα που μας αναγνωρίζεται από την κοινωνία, μόνο εάν κι εφ όσον την αξίζουμε πραγματικά.
ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΝΕΟ ΕΑΜ
Λυδία λίθος και παράγοντας καθοριστικός που θα κρίνει τη συνέπεια λόγων και έργων του καθένα, δεν είναι και δε θα αποτελέσουν ποτέ οι φωνασκίες που οδηγούν σε αποδυνάμωση ενός αληθινού, αυθεντικού και αποτελεσματικά στοχευμένου πατριωτικού μετώπου.
Τη συνέπεια επίσης λόγων και έργων, δε θα την κρίνει η επίκληση αυθαίρετων ιδεολογημάτων, που αντί να αξιοποιούν στο έπακρο τη δεδομένη δυναμική για ευρύτατες κοινωνικές συσπειρώσεις, δημιουργούν τείχη πλασματικής αντιπαράθεσης που οδηγούν στον απομονωτισμό και την αποδυνάμωση.
Το πλέγμα των πολιτικών του εθνομηδενισμού, του ενδοτισμού και του ραγιαδισμού, έχει συγκεκριμένο τρόπο με τον οποίο εκδηλώνεται, είναι συγκεκριμένοι οι φορείς που ασκούν τις συγκεκριμένες πολιτικές, είναι συγκεκριμένα τα κέντρα που τις οργανώνουν και τις κατευθύνουν, και μόνο με συγκεκριμένη δράση, ενιαία, αδιαίρετη, παλλαϊκή και κυρίως αποφασισμένη, μπορεί να ανακοπεί αυτός ο επικίνδυνος κατήφορος.
Η συνέπεια της στάσης του καθένα λοιπόν απέναντι σ αυτό το καθήκον, μια συνέπεια που θα είναι διαρκής και αταλάντευτη και δε θα κομπορρημονεί ταμπουρωμένη πίσω από κοντόφθαλμα προσχήματα και προσχηματικά ιδεολογήματα, είναι αυτή που θα κρίνει την αυθεντικότητα των πραγματικά πατριωτικών συναισθημάτων όλων μας.
Στο νέο ΕΑΜ που καλείται να συγκροτήσει ο Ελληνικός λαός, οι μόνοι που δεν πρέπει να έχουν θέση είναι οι φαφλατάδες, οι τυχάρπαστοι, και οι ηγετίσκοι που με κάθε τρόπο πυροδοτούν συστηματικά αυτή την προσπάθεια.
Οι αυτοδιοικητικές εκλογές που έρχονται, είναι μια κορυφαία πολιτική μάχη.
Το ζήτημα δεν είναι τι θα απορρίψει αυτός ο λαός.
Είναι άλλωστε δεδομένο πως τις εφαρμοζόμενες πολιτικές τις έχει ήδη απορρίψει στη συνείδησή του.
Το κορυφαίο ζήτημα είναι τι θα απαιτήσει με την ψήφο του.
Θα συμβιβαστεί με μια απλή πολιτική καταδίκη???
Θα αρκεστεί στο να προβάλει πως θα ήθελε μια άλλη πολιτική γενικά η το χειρότερο κάποιους άλλους διαχειριστές πολιτικών ίδιων με αυτές που εφαρμόζονται???
Ή θα απαιτήσει την ανατροπή του φαύλου πολιτικού συστήματος και την άμεση οργάνωση του ξεσηκωμού του για να πάρει στα χέρια του το μέλλον του τόπου του και την ουσιαστική αλλαγή στη ζωή του??? Αυτό είναι το διακύβευμα.
Και το βέβαιο είναι πως κοψοχέρηδες την επόμενη των εκλογών, αυτή τη φορά δεν μπορούν να υπάρξουν. Θα υπάρχουν μόνο συνένοχοι και επικίνδυνοι αβανταδόροι.
«ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΘΗΝΑ»
Στο δήμο της Αθήνας κάτι καινούριο γεννιέται.
Είναι η πρωτοβουλία που ανέλαβε η «ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ» προκειμένου να τροποποιήσει την ατζέντα της πολιτικής αντιπαράθεσης, και να καταδείξει συγκεκριμένες πολιτικές ικανές να οδηγήσουν στην αποφασιστική ανατροπή των σχεδίων της παγκόσμιας διακυβέρνησης και των πολιτικών της ανδρεικέλων.
Απέναντι σ αυτή τη γενικευμένη και πολυεπίπεδη επιδρομή σε βάρος του Ελληνισμού συνολικότερα, δεν υπάρχουν περιθώρια για φτιασιδώματα και μερεμέτια εξωραϊσμού.
Η οργάνωση του λαϊκού ξεσηκωμού με στόχο την ανατροπή του φαύλου πολιτικού συστήματος και η παραδειγματική τιμωρία των ενόχων για όλα όσα βιώνουμε σήμερα, είναι η μοναδική διέξοδος.
Η Αθήνα μπορεί και πρέπει να κάνει την αρχή. Το ντόμινο του ξεσηκωμού θα αγκαλιάσει όλη τη χώρα.
Η «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΘΗΝΑ» είναι ο συνδυασμός που τόλμησε να βάλει την πραγματική πολιτική ατζέντα και φυσικά το πραγματικό διακύβευμα αυτής της πολιτικής αναμέτρησης.
Χωρίς μισόλογα…
Χωρίς ασάφειες…
Και το σημαντικότερο… χωρίς την οποιαδήποτε πρόθεση να στρογγυλέψει τις γωνίες.
Είναι ο συνδυασμός που δεν εγκλωβίστηκε στους διαξιφισμούς της «αυτοδιοικητικής» διαχείρισης, αλλά τόλμησε να μιλήσει ξεκάθαρα για τον πολιτικό χαρακτήρα της επερχόμενης αναμέτρησης.
Είναι ο συνδυασμός που δεν αποζητά ψήφο καταμέτρησης, αλλά την ενεργητική συμμετοχή του πολίτη στη διαδικασία της πολιτικής ανατροπής των σχεδιασμών της παγκόσμιας διακυβέρνησης.
Αυτό θέλουμε…
Αυτό αποζητούμε…
Και αυτό θέσαμε απλά και ξεκάθαρα από την πρώτη στιγμή.
Σε αυτή την πολιτική μάχη, ο πολίτης της Αθήνας έχει πολλαπλές ευκαιρίες υποταγής.
Είναι οι επιλογές που κατά κόρον δοκίμασε, και οι οποίες τον έκαναν άλλοτε να ντρέπεται γι αυτές και άλλοτε να αισθάνεται ατιμασμένος κοψοχέρης.
Είναι οι επιλογές που εξαντλούνται στην ανέξοδη φανφαρολογία και που παραμένουν άτολμες και απρόθυμες να αφουγκραστούν τις πραγματικές διαθέσεις του.
Σε όλες αυτές έρχεται να προστεθεί ακόμα μία.
Πρόκειται για την ολέθρια επιλογή της αποχής.
Πρόκειται για επιλογή υπεκφυγής και φυγοδικίας.
Πρόκειται για επιλογή αντίθεσης, που δεν καταδεικνύει θέση.
Πρόκειται για επιλογή που βολεύει το πολιτικό σύστημα και ας ισχυρίζονται το αντίθετο οι ένθερμοι υποστηρικτές της.
Πρόκειται για επιλογή απάθειας και κοινωνικού παροπλισμού, που δεν απειλεί ούτε το σύστημα ούτε τα υποταγμένα όργανά του.
Η περιφρόνηση του πολιτικού συστήματος και των θεσμών, δεν οδηγεί στην ανατροπή αλλά στον εκχυδαϊσμό και στην εφιαλτική μεταλλαγή του.
Η διεθνής εμπειρία είναι ξεκάθαρη.
Στις χώρες που η αποχή αναγορεύεται σε πρώτη δύναμη, αυτό που ευδοκιμεί είναι η πολιτική ασυδοσία.
Ακόμα και στην Ελλάδα, η αποχή από τις ευρωεκλογές εν μέσω πολιτικής σήψης του συστήματος και των «λειτουργών» του, δεν οδήγησε σε πολιτικές ανατροπές, αντίθετα έφερε τον πολιτικό εφιάλτη στην κυβερνητική εξουσία.
Και τον έφερε πιο στυγνό… πιο ασύδοτο… περισσότερο ανάλγητο… πραγματικά δολοφονικό.
Ο πολίτης της Αθήνας, έχει λοιπόν πάμπολλες επιλογές συμβιβασμού, και μια επιλογή καθολικής παραίτησης.
Έχει όμως και μια επιλογή μάχης.
Και αυτή είναι το ψηφοδέλτιο της ανατροπής.
Το ψηφοδέλτιο της «ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΑΘΗΝΑΣ»
Αν ακούσει τις σειρήνες που τον καλούν στην υποταγή και την παραίτηση σήμερα, θα είναι άξιος της τύχης του αύριο.
Με το ψηφοδέλτιο της «ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΑΘΗΝΑΣ» σήμερα, μπορεί να πάρει στα χέρια του την τύχη της χώρας του και το μέλλον των παιδιών του αύριο.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια
Μπορείτε να γράψετε και να σχολιάσετε τα πάντα, αλλά αν το κείμενο σας περιέχει υβριστικούς χαρακτηρισμούς σας ενημερώνουμε ότι δεν θα δημοσιεύεται. Σε περίπτωση καθυστέρησης δημοσίευσης των σχολίων ζητούμε συγγνώμη και παρακαλούμε να μην βγάζετε αυθαίρετα συμπεράσματα. Με σεβασμό και εκτίμηση η διαχείριση του ιστολογίου