ΠΑ-ΣΟΚ και δέος...!

Με μισθούς…Βουλγαρίας και τιμές Γερμανίας θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε από το 2011, τουλάχιστον όσοι εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα ΠΑ-ΣΟΚ ...

Με μισθούς…Βουλγαρίας και τιμές Γερμανίας θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε από το 2011, τουλάχιστον όσοι εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα
ΠΑ-ΣΟΚ και δέος έρχεται στα μισθολογικά εκατομμυρίων Ελλήνων με τις επιχειρησιακές συμβάσεις οι οποίες θα γίνουν σιγά – σιγά και ατομικές και θα οδηγήσουν σε πρώτη φάση στη μείωση των μισθών σχεδόν κατά το ένα τρίτο όσων ισχύουν σήμερα. Να ήταν πολλά τα λεφτά που παίρνουν σήμερα οι ιδιωτικοί υπάλληλοι στο εμπόριο, τον τουρισμό, τη βιομηχανία, τη βιοτεχνία κ.λπ. να το καταλάβουμε.
Να κοπούν οι μισθοί των golden boys στον ιδιωτικό τομέα που λαμβάνουν ετήσιες αποδοχές από 100.000 ευρώ και πάνω να το δεχθούμε και να πούμε και μπράβο. Σκεφτείτε ότι στο Mega ο Γ. Πρετεντέρης μόνο που δεν έβαλε τα… κλάματα για το τι περιμένει τους ιδιωτικούς υπαλλήλους, βάζοντας προφανώς και τον εαυτό του στα θύματα της κυβέρνησης. Όμως, η συντριπτική πλειοψηφία των ιδιωτικών υπαλλήλων έχουν μισθούς του χιλιάρικου και με το ζόρι.
Και καλούνται μ’ αυτά να κάνουν οικογένεια, να πληρώσουν δάνεια, να ανοίξουν σπίτι, να πληρώσουν φόρους και περαιώσεις να τακτοποιήσουν ημιυπαίθριους, κι ότι μείνει να φάνε αυτοί και τα παιδιά τους. Στον ιδιωτικό τομέα (τουλάχιστον στο μεγαλύτερο μέρος) δεν υπάρχουν επιδόματα σαν αυτά που συναντά κανείς στο Δημόσιο. Δεν υπάρχουν επιδόματα για να προσέχουν τη λίμνη Κάρλα η οποία έχει αποξηρανθεί εδώ και χρόνια. Ούτε υπάρχουν επιδόματα όπως αυτά που δίνονται στους οδηγούς λεωφορείων. Εκεί δίνεται επίδομα ευθύνης επειδή λέει κουβαλάνε κόσμο και είναι υπεύθυνοι γι’ αυτούς. Επίσης, επίδομα γιατί παραδίδουν τα λεωφορεία στους άλλους οδηγούς όταν τελειώνει η βάρδια τους.
Στον ιδιωτικό τομέα δεν υπάρχουν επιδόματα για… καυσόξυλα, ούτε για χρήση κομπιούτερ ενώ δεν ξέρει κανείς ούτε να ανοίγει τον υπολογιστή.
Η μεγάλη μερίδα των εργαζόμενων σε ιδιωτικές επιχειρήσεις βολεύονται με το μισθό τους και με τα ψίχουλα που μπορεί να τους δώσει το αφεντικό τους. Στις καλές εποχές μοιράστηκε και κανένα μπόνους, εδώ και χρόνια πάει κι αυτό. Η συντριπτική πλειοψηφία, κι όχι οι “βολεμένοι” σφουγκοκωλάριοι της εργοδοσίας, έχουν μηνιάτικα με βάση τις συλλογικές συμβάσεις της ΓΣΕΕ και τις ωριμάνσεις που προβλέπει η εργατική νομοθεσία.
Ερχεται, λοιπόν το ΔΝΤ και ζητά κάθετη μείωση των μισθών, λες και το να μειωθεί ένας μισθός 800 ευρώ είναι το ίδιο με τη μείωση ενός μισθούς 3.000 ευρώ.
Αυτό που μας περιμένει από το 2011 και έπειτα είναι ένα ζοφερό τοπίο που όμως δεν είναι πρωτόγνωρο. Οπου πάει το ΔΝΤ δημιουργεί την ίδια κατάσταση. Αργεντινή, Λετονία, Ουγγαρία κ.λπ. είναι ακριβώς ότι θα γίνει η Ελλάδα σε λίγα χρόνια. Κι όλο αυτό οι κυβερνώντες μας το παρουσιάζουν ως “ευτυχία” όπως είπε και ο κ. Πάγκαλος για το Μνημόνιο.
Θα αλλάξει δηλαδή η Ελλάδα με το να μειωθούν οι μισθοί 30%, να μην υπάρχουν συλλογικές συμβάσεις, να κάνουν κουμάντο οι εργοδότες, να βάζουν εκβιαστικά διλήμματα του στυλ “ή δουλειά με μικρό μισθό ή ανεργία”. Και φυσικά δε θα υπάρχει καμιά αντίδραση αφού όλοι θα επιλέγουν το μισθό που θα δίνει εν είδει ελεημοσύνης ο εργοδότης και θα του λένε και ευχαριστώ.
Με ιδιαίτερη περιέργεια, λοιπόν, αναμένουμε τις πρώτες επιχειρησιακές συμβάσεις οι οποίες ήδη σχεδιάζονται στα γραφεία των επιχειρηματιών, τραπεζιτών, βιομηχάνων, εμπόρων κ.λπ. Η μείωση μισθών σε πολλές επιχειρήσεις, όπως στον Σκάι με την αποστολή ενός απλού… mail ή ακόμη και η υποχρεωτική άδεια μετ’ αποδοχών στην τράπεζα Πειραιώς είναι σημάδια του εργασιακού Αρμαγεδδώνα. Με ευθύνη της κυβέρνησης η οποία ακούει και εκτελεί. Κι αν ο κ. Παπακωνσταντίνου βγαίνει και επιχαίρει διότι, όπως λέει, σώθηκε ο 13ος και 14ος μισθός, έχουν γνώση οι φύλακες. Θα έλθει ο καιρός του.
Πόσα χτυπήματα μπορεί να αντέξει ο μέσος Ελληνας και πόσες φορές είναι σε θέση να βάλει το χέρι στην τσέπη;
Πηγή