Ειδικού Συνεργάτη Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει αυτόν τον καιρό η γνώμη του Μεχμέτ Αλί Μπιράντ για το Πατριαρχείο Ο γνωστός δημοσιογράφος...
Ειδικού Συνεργάτη
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει αυτόν τον καιρό η γνώμη του Μεχμέτ Αλί Μπιράντ για το Πατριαρχείο
Ο γνωστός δημοσιογράφος θεωρεί «επαναστατικό» τον τρόπο με τον οποίο η τουρκική κυβέρνηση προσεγγίζει το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Ειδικότερα στην τακτική του στήλη στην εφημερίδα Χουρριέτ γράφει: «Η Τουρκία σιωπηλά και αθόρυβα κάνει ορισμένα βήματα που μπορεί να χαρακτηριστούν ως επανάσταση. Αλλάζει καθημερινά η προσέγγιση της προς το Πατριαρχείο.
Η πολιτική που ακολουθούσαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις ήταν πολύ διαφορετική. Αποκαλούσαν το Πατριαρχείο αυτοκρατορία του κακού που είχε σαν στόχο τη διάλυση της Τουρκίας. Ένα απόστημα που σχεδίαζε την κατάληψη της Μικράς Ασίας από την Ελλάδα. Το έβλεπαν σαν εχθρό που το φόρτωσαν οι ξένοι ιμπεριαλιστές με τη Συνθήκη της Λωζάννης στις πλάτες μας και έπρεπε μετά βδελυγμίας να το προστατεύσουμε.
Κάτω από την πίεση αυτής της ψυχολογίας ανέθεσαν στο Στρατό το θέμα του Πατριαρχείου. Για κάθε βήμα που θα γινόταν προς αυτή την κατεύθυνση ζητούσαν την έγκριση των τουρκικών Ένοπλων Δυνάμεων, οι οποίες απαιτούσαν κάθε φορά κάποια ανταλλάγματα στη Δ. Θράκη.
Εξαιτίας αυτής της πολιτικής τελέστηκαν από το 1950 και μετά νομικά εγκλήματα για τον σφετερισμό ακινήτων του Πατριαρχείου. Οι καταπιέσεις που ασκήθηκαν έναντι της ελληνικής Μειονότητας εφαρμόστηκαν και έναντι αυτού του θρησκευτικού ιδρύματος. Έφτασαν μέχρι το σημείο να κλείσουν τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Το κλείσιμο της Σχολής ισοδυναμεί με την διακοπή της κυκλοφορίας του αίματος σε ένα ζωντανό οργανισμό.
Πολύ πρόσφατα είδαμε στις Τηλεοράσεις μας ακαδημαϊκούς, δημοσιογράφους , πολιτικούς να μιλούν εναντίον του ηγέτη της Ορθοδοξίας, τον οποίο σέβεται όλος ο κόσμος. Ο Πατριάρχης μετονομάστηκε σε Πατριάρχη Φαναρίου και έγινε ομόλογος του καϊμακάμη Φαναρίου.
Αυτή η ανώμαλη κατάσταση άρχισε να αλλάζει μετά το 1990. Σημαντικό ρόλο σε αυτό έπαιξαν οι διεθνείς συνθήκες, η ενταξιακή πορεία της Τουρκίας στην Ε.Ε. , αλλά κυρίως η προσωπικότητα δυο ανθρώπων.
Ο κ. Βαρθολομαίος που εξελέγη το 1991 δεν έμοιαζε με τους προκατόχους του. Διεκδικεί τα δικαιώματά του, αλλά αναβαθμίζει την Τουρκία στη διεθνή κοινωνία και υποστηρίζει την ένταξη της στην Ε.Ε. Κατάφερε να αλλάξει την εικόνα που είχε η τουρκική κοινή γνώμη για το Πατριαρχείο.
Το δεύτερο πρόσωπο είναι ο κ. Ερντογάν, ο οποίος απάλλαξε τον Πατριάρχη από τον καϊμακάμη κι έγινε ο ίδιος συνομιλητής του. Συναντήθηκαν πολλές φορές. Πέρα από την προσωπική σχέση είδε τον Πατριάρχη με κατανόηση και όχι σαν διάβολο. Δεν προσπάθησε να αποδείξει την προσήλωση του στη θρησκεία πατώντας πάνω στο Πατριαρχείο. Υποσχέθηκε ότι θα ανοίξει τη Θεολογική Σχολή και ακόμα δεν καταλαβαίνω γιατί δεν το κάνει. Έκανε , όμως, ένα βήμα ζωτικής σημασίας στην Ιερά Σύνοδο. Παραχώρησε την τουρκική ιθαγένεια σε ιερείς που μετέχουν στη Σύνοδο και με τον τρόπο αυτό έκανε by-pass στο Πατριαρχείο. Το βήμα αυτό έχει ζωτική σημασία.
Στην επίσκεψη που πραγματοποίησε στην Αθήνα σχεδίασε να πάρει μαζί του τον Πατριάρχη και τον πρόεδρο της Διεύθυνσης Θρησκευτικών Υποθέσεων. Τερμάτισε τις συζητήσεις για την Οικουμενικότητα λέγοντας «Αφού αυτή η ιδιότητα δεν ενόχλησε τους προγόνους μας δεν ενοχλεί και εμάς». Τέλος, επέτρεψε την επιστροφή του Ορφανοτροφείου της Πριγκήπου στο Πατριαρχείο, γιατί παρά την απόφαση του ΕΔΑΔ, το σύστημα δικαιοσύνης στην Τουρκία μπορούσε να σύρει την υπόθεση τόσο, ώστε να βαρεθούν οι ενδιαφερόμενοι. Τα βήματα αυτά από όποια πλευρά και αν τα δει κανείς είναι πολύ σημαντικά».
Ας τα έχουν αυτά υπόψη τους οι Παρατηρητές του Ελσίνκι και άλλων διεθνών οργανισμών, αλλά και μερικοί Ελληναράδες που αποκαλούν «Τούρκο» τον Οικουμενικό Πατριάρχη χωρίς να γνωρίζουν το σταυρό του μαρτυρίου που κουβαλάει για την Ορθοδοξία, η οποία βάλλεται από παντού.
Από "ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ"
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει αυτόν τον καιρό η γνώμη του Μεχμέτ Αλί Μπιράντ για το Πατριαρχείο
Ο γνωστός δημοσιογράφος θεωρεί «επαναστατικό» τον τρόπο με τον οποίο η τουρκική κυβέρνηση προσεγγίζει το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Ειδικότερα στην τακτική του στήλη στην εφημερίδα Χουρριέτ γράφει: «Η Τουρκία σιωπηλά και αθόρυβα κάνει ορισμένα βήματα που μπορεί να χαρακτηριστούν ως επανάσταση. Αλλάζει καθημερινά η προσέγγιση της προς το Πατριαρχείο.
Η πολιτική που ακολουθούσαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις ήταν πολύ διαφορετική. Αποκαλούσαν το Πατριαρχείο αυτοκρατορία του κακού που είχε σαν στόχο τη διάλυση της Τουρκίας. Ένα απόστημα που σχεδίαζε την κατάληψη της Μικράς Ασίας από την Ελλάδα. Το έβλεπαν σαν εχθρό που το φόρτωσαν οι ξένοι ιμπεριαλιστές με τη Συνθήκη της Λωζάννης στις πλάτες μας και έπρεπε μετά βδελυγμίας να το προστατεύσουμε.
Κάτω από την πίεση αυτής της ψυχολογίας ανέθεσαν στο Στρατό το θέμα του Πατριαρχείου. Για κάθε βήμα που θα γινόταν προς αυτή την κατεύθυνση ζητούσαν την έγκριση των τουρκικών Ένοπλων Δυνάμεων, οι οποίες απαιτούσαν κάθε φορά κάποια ανταλλάγματα στη Δ. Θράκη.
Εξαιτίας αυτής της πολιτικής τελέστηκαν από το 1950 και μετά νομικά εγκλήματα για τον σφετερισμό ακινήτων του Πατριαρχείου. Οι καταπιέσεις που ασκήθηκαν έναντι της ελληνικής Μειονότητας εφαρμόστηκαν και έναντι αυτού του θρησκευτικού ιδρύματος. Έφτασαν μέχρι το σημείο να κλείσουν τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Το κλείσιμο της Σχολής ισοδυναμεί με την διακοπή της κυκλοφορίας του αίματος σε ένα ζωντανό οργανισμό.
Πολύ πρόσφατα είδαμε στις Τηλεοράσεις μας ακαδημαϊκούς, δημοσιογράφους , πολιτικούς να μιλούν εναντίον του ηγέτη της Ορθοδοξίας, τον οποίο σέβεται όλος ο κόσμος. Ο Πατριάρχης μετονομάστηκε σε Πατριάρχη Φαναρίου και έγινε ομόλογος του καϊμακάμη Φαναρίου.
Αυτή η ανώμαλη κατάσταση άρχισε να αλλάζει μετά το 1990. Σημαντικό ρόλο σε αυτό έπαιξαν οι διεθνείς συνθήκες, η ενταξιακή πορεία της Τουρκίας στην Ε.Ε. , αλλά κυρίως η προσωπικότητα δυο ανθρώπων.
Ο κ. Βαρθολομαίος που εξελέγη το 1991 δεν έμοιαζε με τους προκατόχους του. Διεκδικεί τα δικαιώματά του, αλλά αναβαθμίζει την Τουρκία στη διεθνή κοινωνία και υποστηρίζει την ένταξη της στην Ε.Ε. Κατάφερε να αλλάξει την εικόνα που είχε η τουρκική κοινή γνώμη για το Πατριαρχείο.
Το δεύτερο πρόσωπο είναι ο κ. Ερντογάν, ο οποίος απάλλαξε τον Πατριάρχη από τον καϊμακάμη κι έγινε ο ίδιος συνομιλητής του. Συναντήθηκαν πολλές φορές. Πέρα από την προσωπική σχέση είδε τον Πατριάρχη με κατανόηση και όχι σαν διάβολο. Δεν προσπάθησε να αποδείξει την προσήλωση του στη θρησκεία πατώντας πάνω στο Πατριαρχείο. Υποσχέθηκε ότι θα ανοίξει τη Θεολογική Σχολή και ακόμα δεν καταλαβαίνω γιατί δεν το κάνει. Έκανε , όμως, ένα βήμα ζωτικής σημασίας στην Ιερά Σύνοδο. Παραχώρησε την τουρκική ιθαγένεια σε ιερείς που μετέχουν στη Σύνοδο και με τον τρόπο αυτό έκανε by-pass στο Πατριαρχείο. Το βήμα αυτό έχει ζωτική σημασία.
Στην επίσκεψη που πραγματοποίησε στην Αθήνα σχεδίασε να πάρει μαζί του τον Πατριάρχη και τον πρόεδρο της Διεύθυνσης Θρησκευτικών Υποθέσεων. Τερμάτισε τις συζητήσεις για την Οικουμενικότητα λέγοντας «Αφού αυτή η ιδιότητα δεν ενόχλησε τους προγόνους μας δεν ενοχλεί και εμάς». Τέλος, επέτρεψε την επιστροφή του Ορφανοτροφείου της Πριγκήπου στο Πατριαρχείο, γιατί παρά την απόφαση του ΕΔΑΔ, το σύστημα δικαιοσύνης στην Τουρκία μπορούσε να σύρει την υπόθεση τόσο, ώστε να βαρεθούν οι ενδιαφερόμενοι. Τα βήματα αυτά από όποια πλευρά και αν τα δει κανείς είναι πολύ σημαντικά».
Ας τα έχουν αυτά υπόψη τους οι Παρατηρητές του Ελσίνκι και άλλων διεθνών οργανισμών, αλλά και μερικοί Ελληναράδες που αποκαλούν «Τούρκο» τον Οικουμενικό Πατριάρχη χωρίς να γνωρίζουν το σταυρό του μαρτυρίου που κουβαλάει για την Ορθοδοξία, η οποία βάλλεται από παντού.
Από "ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ"
Δεν υπάρχουν σχόλια
Μπορείτε να γράψετε και να σχολιάσετε τα πάντα, αλλά αν το κείμενο σας περιέχει υβριστικούς χαρακτηρισμούς σας ενημερώνουμε ότι δεν θα δημοσιεύεται. Σε περίπτωση καθυστέρησης δημοσίευσης των σχολίων ζητούμε συγγνώμη και παρακαλούμε να μην βγάζετε αυθαίρετα συμπεράσματα. Με σεβασμό και εκτίμηση η διαχείριση του ιστολογίου