Κυβερνητική έμπνευση και όχι «τροϊκανή» απαίτηση το άρθρο 37!

Ο «εργασιακός μεσαίωνας» είναι αποκλειστικό έργο ΠΑΣΟΚ...! Το μείζον ζήτημα του «πραγματικού συντάκτη» του άρθρου 37 έθεσε στην Κομισιόν με ...

Ο «εργασιακός μεσαίωνας» είναι αποκλειστικό έργο ΠΑΣΟΚ...!

Το μείζον ζήτημα του «πραγματικού συντάκτη» του άρθρου 37 έθεσε στην Κομισιόν με σχετική ερώτησή του ο Ευρωβουλευτής Κ. Πουπάκης μετά και τη δημοσιοποίηση της επιστολής του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης και Υπουργού Οικονομικών προς την επικεφαλής του Δ.Ν.Τ. κα Λαγκάρντ. Σε αυτό το πλαίσιο ο Κ. Πουπάκης έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Όπως προκύπτει ο εργασιακός μεσαίωνας και η κοινωνική αποσύνθεση που διαμορφώνεται με το περιεχόμενου του άρθρου 37, δεν είναι απλά μια παράλογη «τροϊκανή απαίτηση» που σπεύδει τυφλά και αδιαπραγμάτευτα να υιοθετήσει η κυβέρνηση, αλλά αποτελεί μια ακόμη αποκλειστική έμπνευση του κυβερνώντος κόμματος με εγκληματικές συνέπειες για την κοινωνία και την πραγματική οικονομία. Την ώρα που οι κοινωνικοί εταίροι τοποθετήθηκαν ξεκάθαρα υπέρ της διαφύλαξης του θεσμού των Συλλογικών Συμβάσεων ως εγγύηση...

για την εργασιακή ειρήνη και την εύρυθμη λειτουργία του ανταγωνισμού, η κυβέρνηση επιβάλλει μονομερώς και «πραξικοπηματικά» τη διάλυση της κοινωνικής προστασίας, δημιουργώντας συνθήκες οριστικής κατάρρευσης της εμπορικής και παραγωγικής δραστηριότητας του τόπου. Τα μέτρα που «νομοθετούν» έχουν ξεπεράσει κάθε «κόκκινη γραμμή», οι πολιτικές τους έχουν πλέον εξαντλήσει τα κατώτατα όρια αντοχής και ανοχής εργαζόμενων, συνταξιούχων, ανέργων, μικρομεσαίων επιχειρηματιών και του αγροτικού κόσμου. Η «ανεξέλεγκτη χρεοκοπία» της κοινωνίας εγκυμονεί έντονους κινδύνους για ανεξέλεγκτες καταστάσεις και κάποιοι, όσο και αν κρύβονται πίσω από το προσωπείο της «τρόικας», πρέπει επιτέλους να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
Ακολουθεί η κατατεθείσα Ερώτηση

Ημερoμηvία : 21/10/2011

Θέμα: Εργασιακές μεταρρυθμίσεις μόνιμου χαρακτήρα στην Ελλάδα μονομερώς επιβαλλόμενες και χωρίς προηγούμενη διαβούλευση με τους κοινωνικούς εταίρους.

Με αφορμή τον κοινοβουλευτικό διάλογο που διεξήχθη στην Ελληνική Βουλή στο πλαίσιο της ψήφισης του Πολυνομοσχεδίου «Συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις, ενιαίο μισθολόγιο-βαθμολόγιο, εργασιακή εφεδρεία και άλλες διατάξεις εφαρμογής του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012-2015» δημοσιοποιήθηκαν οι επιστολές του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης & Υπουργού Οικονομικών προς την επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ αναφορικά με τις δεσμεύσεις που πρόκειται να λάβει η χώρα μας για την εκταμίευση της 6ης δόσης. Στη σχετική αλληλογραφία δεν εμφανίζεται η αναγκαιότητα της συμπερίληψης στο «Πολυνομοσχέδιο» των ρυθμίσεων που περιγράφονται στο άρθρο 37 το οποίο προβλέπει μεταξύ άλλων την αναστολή επέκτασης των κλαδικών συμβάσεων, την δυνατότητα σύναψης επιχειρησιακών συμβάσεων από «ενώσεις προσώπων» καθώς και την κατάργηση της ευνοϊκότερης διάταξης στην περίπτωση συρροής Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, ρυθμίσεις που αντίκεινται στις βασικές αρχές του ελληνικού εργατικού δικαίου και δεν λαμβάνουν υπόψη την ελληνική παράδοση σε ό, τι αφορά τη συλλογική διαπραγμάτευση και εκπροσώπηση. Σε αυτήν την κατεύθυνση και με δεδομένη τη συμμετοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην «Τρόικα» ερωτάται η Επιτροπή:

• Η σύνταξη του περιεχομένου του άρθρου 37 πραγματοποιήθηκε κατόπιν απαίτησης της Τρόικα ή αποτελεί προϊόν απόφασης της ελληνικής κυβέρνησης;

• Πώς κρίνει το γεγονός ότι τόσο σημαντικές αλλαγές στις ελληνικές εργασιακές σχέσεις επιβάλλονται μονομερώς και δεν αποτέλεσαν αντικείμενο εκτενούς και επαρκούς προηγούμενης διαβούλευσης με τους κοινωνικούς εταίρους, καθώς η σημασία του κοινωνικού διαλόγου στις εργασιακές μεταρρυθμίσεις εμπεριέχεται σε κάθε επίσημο κείμενο της Ε.Ε.-ακόμη και σε αυτά των αξιολογήσεων των κρατών μελών- ενώ και ο ίδιος ο Επίτροπος L. Andor πολλάκις έχει αναφέρει ότι ο κοινωνικός διάλογος οφείλει να βρίσκεται στο επίκεντρο των δράσεων τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο;

• Πώς είναι δυνατόν να λαμβάνονται χωρίς καμία κοινωνική νομιμοποίηση τέτοια μέτρα μόνιμου χαρακτήρα που διαμορφώνουν συνθήκες κοινωνικής έκρηξης και υπονομεύουν την κοινωνική και εργασιακή ειρήνη; Ήδη έχει προκληθεί έντονη κοινωνική αναταραχή στη χώρα -θρηνούμε ένα νεκρό διαδηλωτή- και είναι ιδιαιτέρως αβέβαιο αν η κυβέρνηση μπορεί να διαχειριστεί την έκρυθμη κοινωνική κατάσταση και ο όποιος εμπνευστής αυτών των μέτρων να αναλάβει την ευθύνη ή τη συνευθύνη της νομοθέτησής τους.