Ένα καθοριστικό έτος για την Ευρώπη

Το 2013 θα αποτελέσει πρόκληση για την Ιταλία αλλά και για την Ευρώπη Οι γενικές και προεδρικές εκλογές στην Ιταλία θα δοκιμάσουν τ...

Το 2013 θα αποτελέσει πρόκληση για την Ιταλία αλλά και για την Ευρώπη

Οι γενικές και προεδρικές εκλογές στην Ιταλία θα δοκιμάσουν το βαθμό στον οποίο τα παραδοσιακά κόμματα έχουν επανασυνδεθεί με την κοινή γνώμη, καθώς και την ικανότητά τους να συνεχίσουν τη διαδικασία μεταρρύθμισης που ξεκίνησε το 2011. Θα είναι μια καθοριστική χρονιά για την Ευρώπη καθώς οι 17 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που μοιράζονται το ευρώ, θα πρέπει να βρουν το πολιτικό όραμα και τη δύναμη να ανοικοδομήσουν την Οικονομική και Νομισματική Ένωση σε πιο γερά θεμέλια.

Οι Ιταλοί έχουν σημειώσει μεγάλη πρόοδο στην προσπάθειά για την επίτευξη των στόχων. Η χώρα έχει και πάλι ένα σημαντικό πρωτογενές πλεόνασμα και, καθώς ο προϋπολογισμός φτάνει σε ισορροπία σε διαρθρωτικούς όρους, το χρέος θα αρχίσει να μειώνεται, με βοήθεια από την πώληση δημοσίων ακινήτων και συμμετοχών. Το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων θα επιτρέψει στην οικονομία να δυναμώσει, σε συνδυασμό με τη λήξη της κρίσης του ευρώ.

Οι Ιταλοί είναι ιδιαίτερα υπερήφανοι που έχουν εντείνει τον ανταγωνισμό και τονδυναμισμό στην οικονομία, για παράδειγμα στον τομέα των επαγγελματικών υπηρεσιών και στον τομέα της ενέργειας. Αυτό δημιουργεί ένα πιο ευνοϊκό περιβάλλον για τις επιχειρήσεις, την ενίσχυση της απασχόλησης και σημαίνει χαμηλότερες τιμές για τους καταναλωτές. Η αγορά εργασίας έχει γίνει πιο ευέλικτη, κάτι που θα αυξήσει την παραγωγικότητα και θα ενθαρρύνει τις εταιρείες να προσλάβουν ξανά. Τα δημόσια οικονομικά της Ιταλίας είναι πλεόν από τα πιο βιώσιμα στον ανεπτυγμένο κόσμο με την αύξηση της πραγματικής ηλικίας συνταξιοδότησης και με τις συντάξεις πλήρως εναρμονισμένες με βάση τις εισφορές, έτσι ώστε να παροπλίζεται η ωρολογιακή βόμβα της γήρανσης του πληθυσμού που οι άλλες χώρες ακόμη δεν έχουν και να είναι οι Ιταλοι καθησυχασμένοι ότι οι απόγονοί τους θα απολαύσουν τα οφέλη ενός συστήματος πρόνοιας.

Η πορεία προς την αύξηση της ανταγωνιστικότητας της χώρας σαφώς δεν έχει ολοκληρωθεί, αλλά η συνεργασία με την κοινωνία θα συνεχιστεί, διότι έχει κατανοήσει ότι αυτό είναι προς το συμφέρον και των μελλοντικών γενεών. Κατά το παρελθόν έτος οι ιταλικές οικογένειες έχουν ζήσει πολλές θυσίες, συμπεριλαμβανομένου ενός εκ νέου φόρου ακίνητης περιουσίας, το πάγωμα όλων των συντάξεων, αλλά και μια μικρή αύξηση των ειδικών φόρων κατανάλωσης για τα καύσιμα κίνησης και  όλα αυτά ενώ, αντιμετωπίζουν την αυξανόμενη ανεργία των νέων.

Ωστόσο, δεν υπήρχε σχεδόν καμία κοινωνική αναταραχή: οι πολίτες κατανοούν ότι οι θυσίες και οι μεταρρυθμίσεις ήταν για το καλό της χώρας, η οποία δεν συμβάλλει πλέον στην κρίση της ζώνης του ευρώ, αλλά, αντιθέτως, βοηθάει για την επίλυσή της. Ένας πιο λιτός δημόσιος τομέας και η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής ήταν το κλειδί για την κατανόηση.

Ομοίως, τα πολιτικά κόμματα εμφανίζουν συνέπεια και υπευθυνότητα στην στήριξη της κυβέρνησής προς τη δημοσιονομική εξυγίανση και τη διαδικασία μεταρρύθμισης. Και το έχουν κάνει με τέτοιο τρόπο ώστε οι χρηματοπιστωτικές αγορές να παραμείνουν υπό έλεγχο. Αλλά και επειδή οι δυνάμεις της κοινωνίας καταδεικνύουν μια αλλαγή νοοτροπίας μακριά από την ευνοιοκρατία, και την προστασία κεκτημένων συμφερόντων, τα οποία εξηγούν γιατί το χρέος της Ιταλίας είναι πάνω από το 100% του ΑΕΠ της.

Ο τρόπος που η Ιταλία θα πορευτεί το 2013 εξαρτάται πρώτα απ 'όλα από την επίλυση της κρίσης που ξεκίνησε το 2007 με την κατάρρευση της αμερικανικής αγοράς ενυπόθηκων δανείων υψηλού κινδύνου και έφτασε, μέσω της πτώσης της Lehman Brothers το 2008, στη μεγάλη ύφεση του 2009. Τα αποτελέσματα ήταν τα τεράστια δημοσιονομικά ελλείμματα και χρέη της Ευρώπης.

Μάλλον έχουμε δει τα χειρότερα της κρίσης της ευρωζώνης. Το 2013 θα είναι το έτος, που θα ανοικοδομηθεί η Οικονομική και Νομισματική Ένωση της Ευρώπης ώστε να γίνει πραγματικά μη αναστρέψιμη. Η νέα αρχιτεκτονική είναι ήδη γνωστή, ξεκινώντας με την κεντρική εποπτεία του τραπεζικού τομέα, κάτι που θα αποτελεί προϋπόθεση για την άμεση ανακεφαλαιοποίηση, όταν απαιτείται, των τραπεζών, αν θέλουμε να αποφύγουμε τη στενή σχέση μεταξύ του δημόσιου χρέους και των κατεστραμμένων τραπεζών. Μαζί με αξιόπιστα συστήματα εγγύησης καταθέσεων και εργαλεία εξυγίανσης των τραπεζών θα εξασφαλίσουν την καλύτερη εποπτεία του τραπεζικού τομέα, καθώς και την προστασία των φορολογουμένων και καταθετών.

Πέρα από το τραπεζικό σύστημα, θα πρέπει να ενσωματώσουμε καλύτερα τις δημοσιονομικές και οικονομικές πολιτικές μας. Αμοιβαία ευθύνη και αλληλεγγύη είναι οι λέξεις κλειδιά. Η Ιταλία έχει υπερψηφίσει το σύμφωνο των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών. Αυτό είναι καλό δεδομένου ότι οι περισσότερες χώρες της ΕΕ είναι ώριμες οικονομίες, με μεγάλο σε ηλικία πληθυσμό οι οποίες δεν μπορούν να αναπτυχθούν μέσω δανεισμού, αλλά χρειάζεται έρευνα, καινοτομία και πιο δυναμικές αγορές. Αλλά η χώρα χρειάζεται τώρα την οικονομική ανάπτυξη ώστε να σταματήσει η αιμορραγία της αγοράς εργασίας. Όλα αυτά μπορούν να γίνουν σε συνδυασμό με την ενίσχυση της δημοκρατικής νομιμότητας και λογοδοσίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Υπάρχει ακόμα πολύ και σημαντική δουλειά. Χωρίς αμφιβολία το πιο δύσκολο καθήκον της Ευρώπης είναι να αποκατασταθεί η αμοιβαία εμπιστοσύνη. Αλλά αν ο Jean Monnet, ο Alcide De Gasperi, ο Κόνραντ Αντενάουερ, ο Wim Beyen και οι άλλοι ιδρυτές της ΕΕ ήταν σε θέση να ξεκινήσουν η διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, όταν οι πληγές της πιο φρικτής σύγκρουσης του κόσμου ήταν ακόμη νωπές, και εμείς πρέπει να πετύχουμε. Αυτό που έχουμε χτίσει μαζί είναι μια ισχυρή δύναμη για κοινές δημοκρατικές αξίες, ευημερία και ειρήνη. Μπορούμε να την απολαμβάνουμε, αλλά και να τη διαφυλάξουμε για τις μελλοντικές γενιές.

 Πηγή