Ποια Ευρώπη; Ποιοι ηγέτες;

Γεια σας, βλέποντας το πολιτικό σύστημα στην τρίτη οικονομία της Ευρώπης να ταρακουνιέται λόγω ύφεσης και μέτρων δημοσιονομικής προσαρ...

Γεια σας, βλέποντας το πολιτικό σύστημα στην τρίτη οικονομία της Ευρώπης να ταρακουνιέται λόγω ύφεσης και μέτρων δημοσιονομικής προσαρμογής, αντιλαμβανόμαστε ότι η κατάσταση για την Ευρώπη είναι ιδιαίτερα κρίσιμη. Ίσως πιο κρίσιμη από ποτέ.

Γράφει ο Γιώργος Φακίτσας

Έχοντας το σύνολο του Ευρωπαϊκού Νότου στα όρια της χρεοκοπίας, η Ευρώπη δεν πρέπει απλά να αναθεωρήσει της στάση της αλλά πρέπει να αλλάξει όλο το οικοδόμημα στο οποίο βασίζεται.

Δημιουργήθηκε μία ένωση ώστε η ζωή των πολιτών μέσα σε αυτή να γίνει πιο όμορφη, πιο άνετη, πιο απολαυστική. Αντί για αυτό, το αποτέλεσμα ήταν η υπερχρέωση και η μεταφορά του "πλούτου" προς την Γερμανία, κυρίως σε άυλη μορφή (δάνεια).

Συγχρόνως με την οικονομική κρίση και το μοντέλο "τσαρλατάνο", η Ευρώπη έχει ακόμα ένα σοβαρό πρόβλημα. Έχει τεράστια ανάγκη από ενέργεια και δύο σημαντικούς αντιπάλους: την εδραιωμένη σε αυτόν τον τομέα Αμερική και την πλούσια Κίνα...

Δεν μπορεί να θεωρηθεί τυχαίο το γεγονός ότι η οικονομική κρίση στην Ευρώπη ήρθε συγχρόνως με την επιβεβαίωση της θεωρίας ύπαρξης φυσικού αερίου και πετρελαίου στην Ελλάδα.

Κανένα κράτος - μέλος της Ευρώπης δεν έχει πετρέλαια στο υπέδαφος του. Άρα εξαρτώμαστε ενεργειακά από τρίτες χώρες όπου μπορούν να εκμεταλλευτούν αυτή την εξάρτησή μας για την ικανοποίηση των δικών τους συμφερόντων... Αυτό όμως ανατρέπεται με την ανακάλυψη αποθεμάτων σε Ελλάδα και Κύπρο.

Ακόμα όμως και τώρα, που έχουν βρεθεί και έχουν επιβεβαιωθεί αυτά τα αποθέματα στο υπέδαφός μας, η Ευρώπη λειτουργεί πιο γραφειοκρατικά ακόμα και από την χειρότερη Ελληνική δημόσια υπηρεσία. Οι αποφάσεις αργούν, τα λάθη ακολουθούν το ένα μετά το άλλο και το σύστημα του αυτόματου πιλότου σε συνδυασμό με την τύχη έχουν μπει ξανά σε λειτουργία. 

Τα διάφορα μικροκομματικά και διακρατικά συμφέροντα έχουν ενεργοποιηθεί και πάλι, περιμένοντας τις εκλογές της Γερμανίας. Βρισκόμαστε για άλλη μία φορά στην θέση να περιμένουμε σωτήριες αποφάσεις από ακατάλληλους ανθρώπους. Τόσο σε εγχώριο όσο και σε Ευρωπαϊκό επίπεδο.

Οι δικοί μας πολιτικοί καλούνται να διαχειριστούν τον ορυκτό πλούτο της χώρας, όταν είναι εντελώς ανίκανοι να διαχειριστούν ακόμα και τα απλά καθημερινά προβλήματα... Πόσο πιθανό λοιπόν είναι να έχουν θετική έκβαση όλες αυτές οι συζητήσεις?

Στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης με την τρόικα δεν έχει πέσει ακόμα το θέμα των ενεργειακών αποθεμάτων μας, κάνοντας ότι κανείς δεν το γνωρίζει. Κι όμως είναι ίσως το πιο ισχυρό μας χαρτί σε μία διαπραγμάτευση που μέχρι τώρα οι όροι ήταν εναντίον μας.

Αλλά και η Ευρώπη δεν φαίνεται πρόθυμη να μας υποστηρίξει σε αυτόν τον τομέα, ακόμα και αν το συμφέρον της είναι εμφανές. Ελλάδα και Κύπρος αναζητούν την υποστήριξη του Ισραήλ (άρα έμμεσα των ΗΠΑ) στην εξόρυξη ενεργειακών αποθεμάτων, ενώ και οι δύο ανήκουν στην ΕΕ. Προφανώς τα υπόγεια παιχνίδια είναι έντονα και θα μείνουν για πολλά χρόνια άγνωστα σε εμάς.

Έχοντας όμως λαούς που υποφέρουν από ανεργία και οι αγορές τους έχουν στερέψει, η στάση των κυβερνήσεων και γενικά της ΕΕ τους εξοργίζει και τους ωθεί ακόμα πιο γρήγορα σε μία αντίδραση που δεν θα μπορεί να ελεγχθεί.

Αν ακούσαμε πολύ εύκολα την φράση "το ευρώ δεν είναι φετίχ", δεν μπορούμε να αποκλείσουμε ότι θα ακούσουμε και την ακραία άποψη ότι "η δημοκρατία δεν είναι φετίχ"... Και πριν με κατηγορήσετε για υπερβολή, δείτε την δυναμική που αναπτύσσουν τα άκρα...

Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι ούτε η στάση της Ευρώπης, ούτε η στάση της Ελληνικής κυβέρνησης θα αλλάξει άμεσα και εύκολα. Θα χαθεί τόσος πολύτιμος χρόνος που όταν εμείς θα βγάζουμε πετρέλαιο, τα αυτοκίνητα θα χρησιμοποιούν νερό...

Τελικά το όνειρο της Ενωμένης Ευρώπης θα παραμείνει για πολλά χρόνια ακόμα όνειρο... 

Πηγή