Ποντιακή γενοκτονία

Μία ακόμη “ημέρα μνήμης” για ένα από τα λαμπρότερα ελληνικά φύλλα, καταντά μία ακόμη ημέρα θρήνου και αγανακτήσεως για την συνεχιζόμενη...

Μία ακόμη “ημέρα μνήμης” για ένα από τα λαμπρότερα ελληνικά φύλλα, καταντά μία ακόμη ημέρα θρήνου και αγανακτήσεως για την συνεχιζόμενη κοροϊδία της τραγωδίας του Ποντιακού ελληνισμού.

Μία ακόμη ημέρα πόνου για κάθε εναπομείναντα Έλληνα, μία ακόμη ημέρα αδιαφορίας για το ιταμόν, αντίχριστον, και ανελλήνιστον ελλαδικό κράτος.

Μετά την δολοφονία του Ι. Καποδίστρια και την έξωσιν του βασιλέως Όθωνος, το από τότε μέχρι σήμερον υπάρχον ελλαδικόν κράτος (πλην ελαχιστότατων βραχύβιων εξαιρέσεων), ΕΝΑΝ ΜΟΝΟΝ ΣΤΟΧΟΝ ΕΙΧΕΝ, την καταστροφήν του έθνους. Μέσα στο “πρόγραμμα” αυτό ενετάχθη και ο αφανισμός του Ποντιακού – Μικρασιατικού (Ιωνικού) Ελληνισμού.

Μέχρι προσφάτως το ξενοκίνητον, ξενόδουλον και προδοτικόν    ελλαδικόν κράτος απέδειξε ότι, τηρή “ευλαβώς” έναντι των αφεντικών του, την τακτικήν αυτήν. Δευτέρα “γενοκτονία” αποτελεί το “μάντρωμα” χιλιάδων Ποντίων στον κεκορεσμένων  πληθυσμιακώς ελλαδικόν χώρον, παίρνοντας τους από την πανάρχαιον ελληνική γη των, όπου έτυχεν ακόμη να υπάρχουν.

Αντί ο ποντιακός ελληνισμός να παραμείνη εκεί απ’όπου τον εξερρίζωσαν και ενισχυθή με χρήματα, έργα υποδομής, δασκάλους, καθηγητάς, υλικόν παιδείας κ.λ.π. από το κράτος, με το πρόσχημα της … “αγάπης” και του “πόνου” για τους “ξενιτεμένους αδερφούς”, εστίβαζαν σε άθλια καταλύματα και υπό αθλίους όρους διαβιώσεως, χιλιάδες καλών Ελλήνων, δίδοντας το τελευταίο κτύπημα κατά του μείζονος ελληνισμού ο οποίος επί χιλιετίας υπήρξεν το στήριγμα και η δεξαμενή δυνάμεων του έθνους.

Και ενώ εμείς έχομε γεμίσει “επετείους” θρήνων και οδυρμών το σιχαμερό πολιτικό κατεστημένο, ανάλγητο, πεπορωμένο, προκλητικό, εορτάζει απάνω στο χαμένο ελληνικό αίμα την … “ελληνοτουρκική φιλία”.

Μέσα από την σημερινήν επέτειον, ενώνουμε τον πόνο μας για την σφαγήν των Ποντίων αδελφών μας με την πίκρα μας για το κατάντημα του όλου ελληνισμού και ερωτούμε όποιον απέμεινεν Έλληνας : ΩΣ ΠΟΤΕ ΑΚΟΜΗ ;

Πηγή