Η Πορεία του Χρέους στα χρόνια της Μεταπολίτευσης

Ενδιαφέρον έχει να εξετάσουμε την πορεία του χρέους της πατρίδας μας από το 1974 έως σήμερα, στα χρόνια δηλαδή της «ανάπτυξης & της ...

Ενδιαφέρον έχει να εξετάσουμε την πορεία του χρέους της πατρίδας μας από το 1974 έως σήμερα, στα χρόνια δηλαδή της «ανάπτυξης & της προόδου», της Μεταπολίτευσης, του ψευδούς δίπολου ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και των παχιών αγελάδων, τον καιρό που εδραιώθηκε στη χώρα μας η ξενοκρατία και απωλέσθηκε η εθνική κυριαρχία, στα χρόνια που «άνθισε» η αστική δημοκρατία δυτικού τύπου στην ιερή μας πατρίδα, την Ελλάδα.

Τα παρακάτω προέρχονται από το βιβλίο “Η Ελλάδα που αγάπησα, η Ελλάδα της χρεωκοπίας” του Κώστα ΜΠΕΗ:

Όταν κατέρρευσε για τους δικούς του λόγους το καθεστώς των Συνταγματαρχών το 1974 το ελληνικό δημόσιο χρέος δεν ήταν διεθνές αλλά ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ και περιοριζότανε στο ασήμαντο ποσοστό του 20,8% του ετήσιου Ακαθάριστου Εθνικού προϊόντος (εφεξής ΑΕΠ)

Αυτό το δημόσιο εσωτερικό χρέος παρέλαβε η πρώτη κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή και το παρέδωσε δε στο ΠΑΣΟΚ του ’81 (στον Σύριζα της εποχής) με μια μικρή αύξηση συνολικά στο 26,5% του ΑΕΠ.

Όταν το 1989, ύστερα από δύο τετραετίες κυβέρνησης του τόπου από το ΠΑΣΟΚ, το ΠΑΣΟΚ έπεσε από την εξουσία, το δημόσιο εσωτερικό χρέος της χώρας μας έκανε ένα τεράστιο άλμα έχοντας ανέβει στο 64,2% του ΑΕΠ.

Επακολούθησε ο σχηματισμός οικουμενικής κυβέρνησης από τα τρία – εξίσου αμαρτωλά και παμφάγα – κόμματα, της Νέας Δημοκρατίας (του Μητσοτάκη), του ΠΑΣΟΚ (του Αντρέα Παπανδρέου) και του ΚΚΕ (του Χαρίλαου Φλωράκη), με πρωθυπουργό τον καθηγητή Ξενοφώντα Ζολώτα που μόλις δε προσφάτως αποκαλύφθηκε δημοσίως ότι, εκείνη την εποχή, η ελληνική κυβέρνηση δεν ήταν σε θέση να πληρώνει μισθούς και συντάξεις χωρίς ΔΙΕΘΝΗ ΕΠΑΧΘΗ δανεισμό, χωρίς να το έχει ανακοινώσει στον φερόμενο ως «κυρίαρχο» ελληνικό λαό. Όμοια όπως ποτέ δεν λογοδότησαν και τα τρία αυτά αμαρτωλά κόμματα για τις χοντρές μίζες που τότε – κρυφά – είχαν εισπράξει από τη Simens!... Σε αυτή την περίοδο το χρέος της πατρίδας μας μετατράπηκε από εσωτερικό σε εξωτερικό που ήταν μέχρι πρότινος.

Όταν η Νέα Δημοκρατία του κ. Μητσοτάκη εκ νέου παρέδωσε την διακυβέρνηση του τόπου στο ΠΑΣΟΚ το ελληνικό δημόσιο εξωτερικό πλέον χρέος είχε σκαρφαλώσει στο αστρονομικό ποσό – για εκείνη την εποχή – του 98,3% του ΑΕΠ δηλαδή πέντε φορές μεγαλύτερο από το ύψος στο οποίο βρισκόταν την εποχή της δικτατορίας.

Επακολούθησαν οι δύο τετραετίες με πρωθυπουργό τον Κώστα Σημίτη που κράτησε (ή κατ’ άλλους κατάφερε να εμφανίζει) το ποσοστό του δημοσίου εξωτερικού χρέους στο ίδιο βασικώς ύψος που βρισκόταν όταν ο κ. Σημίτης ανέλαβε την αρχηγία του κόμματος και την πρωθυπουργία , δηλαδή στο 98,9% του ΑΕΠ κάτι που τυπικώς επέτρεψε την είσοδο της χώρας μας στην Ευρωζώνη.

Την πρώτη διετία της κυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή το χρέος έμεινε περίπου σταθερό. Όμως ύστερα από δύο χρόνια το 2009 όταν έπεσε από την εξουσία ο Καραμανλής το ατίθασο εξωτερικό δημόσιο χρέος μας είχε πια σκαρφαλώσει στο απαγορευτικό ύψος του 126,8% του ΑΕΠ και το 2010 το δημόσιο χρέος πέταξε για άλλους ουρανούς και ξεπέρασε το 150% του ΑΕΠ.

Τα δικά μας σχόλια θα είναι απλά και αναμενόμενα. Κατά την πρώτη περίοδο της διακυβέρνησης της Ν.Δ. (1974-1981) το χρέος οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι αυξήθηκε ελάχιστα από την πολύ χαμηλή τιμή που είχε ήδη κατά την περίοδο του Στρατιωτικού καθεστώτος και επίσης διατήρησε την ιδιότητα του ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ χρέους κάτι πολύ σημαντικό ειδικά για την βιωσιμότητά του. Στην 1η περίοδο διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ (1981-1989) το ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ χρέος της πατρίδας μας έκανε ένα τεράστιο άλμα, αποτέλεσμα προφανώς της καταστρεπτικής και λαοπλάνης οικονομικής πολιτικής του “Τσοβόλα, δώσ'τα όλα”.

Το 1989 “διαπιστώθηκε” αλλά και κρύφτηκε από τον ελληνικό λαό το γεγονός ότι υπήρχε μεγάλη αδυναμία καταβολής μισθών και συντάξεων και ως αποτέλεσμα το Ελληνόφωνο κράτος αναγκάστηκε να δανειστεί από εξωτερικές και διεθνείς πηγές με τη τραγική συνέπεια το χρέος να μετατραπεί από ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ σε ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ, επαχθές και απεχθές . Έτσι μπήκε ο πρώτος μεγάλος οικονομικός (μόνο;) κρίκος εξάρτησης και εξουσίας από τον ξένο παράγοντα. Η περίοδος διακυβέρνησης από τον Κων/νο Μητσοτάκη ήταν εξίσου άσχημη διότι το ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ πλέον χρέος μέσα σε 2-3 χρόνια αυξήθηκε κατακόρυφα. Κατά τις 2 τετραετίες διακυβέρνησης του Κώστα Σημίτη το ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ “ατίθασο” χρέος φάνηκε (αν ήταν έτσι...) να εμφανίζει σταθεροποιητικές τάσεις και να παραμένει όμως σε υψηλά ποσοστά (κοντά στο 100% του ΑΕΠ). Και έτσι με αυτά τα δεδομένα μπήκαμε και στο πολυπώθητο Ευρώ και στην νομισματική ένωση. Την πρώτη περίοδο διακυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή το χρέος της πατρίδας μας έμεινε σχεδόν σταθερό ενώ η δεύτερη περίοδος διακυβέρνησης του αποδείχθηκε αρκετά καταστροφική όπως και η περίοδος διακυβέρνησης του Γ.Α.Π. κατά τις οποίες το χρέος ξεπέρασε κατά πολύ το 100% του Α.Ε.Π.

 Χρέος μας απέναντι στους Λαό, τους απογόνους και και τους προγόνους μας είναι η πατρίδα μας να βρει την χαμένη εθνική της ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια και στον επίκαιρο όσο ποτέ οικονομικό τομέα.

Πηγή