Υποψήφιος Δήμαρχος Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ: Διαδηλώσεις, όχι εθνικιστικές «πασαρελάσεις»

Συνεχίζοντας την παραληρηματική και ανθελληνική του προπαγάνδα ο ΣΥΡΙΖΑ, μέσω του υποψηφίου Δημάρχου του στη Θεσσαλονίκη αυτή τη φορά, κ...

Συνεχίζοντας την παραληρηματική και ανθελληνική του προπαγάνδα ο ΣΥΡΙΖΑ, μέσω του υποψηφίου Δημάρχου του στη Θεσσαλονίκη αυτή τη φορά, κάνει την καθιερωμένη ετήσια επίθεση του προς τις παρελάσεις.

Κάνει την καθιερωμένη ετήσια επίθεση του σε έναν θεσμό που έστω και με την χείριστη σημερινή μορφή του, κρατά ζωντανό ένα κομμάτι της ιστορικής και εθνικής μας μνήμης. Κάτι που φυσικά ορισμένοι δεν το θέλουν. 

Φυσικά στα σημεία στα οποία ο κ. Μηταφίδης μιλά για την σημερινή κατάσταση της απόλυτης εξάρτησης μας από τους ξένους εξουσιαστές δεν μπορούμε να μην συμφωνήσουμε. Όμως για άλλη μια φορά οι κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ, δυστυχώς, χρησιμοποιούν την τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι Έλληνες σήμερα για να επιτεθούν σε εθνικά ζητήματα, σε παρελάσεις, στην ύπαρξη ιστορικής μνήμης, στη θρησκεία μας και σε «θεσμοθετημένους εθνικούς μύθους για το ’21» όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο ίδιος ο Υποψήφιος Δήμαρχος Θεσσαλονίκης στο κείμενο του left.gr που ακολουθεί:

Τ. Μηταφίδης: Διαδηλώσεις, όχι εθνικιστικές «πασαρελάσεις»!

«Το εμβληματικό σύνθημα στην πλατεία Συντάγματος στη μαθητική παρέλαση τον Οκτώβρη του 2006, ‘‘oύτε παρελάσεις, ούτε θρησκευτικά, θέλουμε σχολεία δημοκρατικά!’’ περιγράφει το σχολείο των πραγματικών κοινωνικών αναγκών και δικαιωμάτων»

«’’Φτάνουν πια τα λόγια, τα τριμμένα, τα μάταια λόγια, όποιου Έπους!’’, θα φώναζε από τον τάφο του ο Σικελιανός, μπουχτισμένος από τις βαλσαμωμένες εθνικές επετείους, τους βαρύγδουπους πανηγυρικούς, τις ανιαρές μεγαλοστομίες των ‘‘επισήμων’’, που διαγκωνίζονται σε υπερπατριωτικές κορώνες στα κανάλια», επισημαίνει σε δήλωσή του, με αφορμή την παρέλαση της 25ης Μαρτίου, ο υποψήφιος Δήμαρχος Θεσσαλονίκης, επικεφαλής της δημοτικής κίνησης «Θεσσαλονίκη Ανοιχτή Πόλη» Τριαντάφυλλος Μηταφίδης.

Ολόκληρη η δήλωσή του έχει ως εξής:

«Αν οι παρελάσεις προηγούμενων χρόνων σημαδεύονταν από την αμφισβήτηση του δικαιώματος των παιδιών των μεταναστών να ‘‘σηκώνουν’’ την ελληνική σημαία, φέτος θα σημαδευτούν από τις οργισμένες διαμαρτυρίες των απολυμένων Δ.Υ., που ένα αιώνα μετά, αρνούνται να ξαναπαίξουν την τραγωδία της πλατείας Κλαυθμώνος.     

 

Ωρύονται οι θεματοφύλακες των ‘‘ιερών και οσίων του έθνους’’ που δάσκαλοι και μαθητές επιμένουν να διαδηλώνουν, αντί να ‘‘παρελαύνουν’’ μπροστά σ’ αυτούς που ποδοπατούν την αξιοπρέπειά τους. Τώρα πια δεν είναι οι ‘‘διαταραγμένοι διανοητικά και ψυχικά  διανοούμενοι’’ που ζητούν να καταργηθούν οι μιλιταριστικής κοπής μαθητικές παρελάσεις. Είναι οι εκπαιδευτικοί της μαχόμενης έδρας. Το εμβληματικό σύνθημα στην πλατεία Συντάγματος στη μαθητική παρέλαση τον Οκτώβρη του 2006, ‘‘oύτε παρελάσεις, ούτε θρησκευτικά, θέλουμε σχολεία δημοκρατικά!’’ περιγράφει το σχολείο των πραγματικών κοινωνικών αναγκών και δικαιωμάτων.

Η ιστορία είναι παρούσα! Επειδή οι σημερινοί μας αγώνες για ένα πραγματικά δωρεάν δημόσιο σχολείο και αξιοπρεπή ζωή λοιδορούνται από τους κυρίαρχους κύκλους, θυμηθείτε πως τους αγωνιστές του ΄21, στις μέρες τους, τους είπαν ‘‘κλέφτες’’, τους αγωνιστές του ΄40 και της Εθνικής Αντίστασης ‘‘τρομοκράτες’’, τους αγωνιστές και τα παιδιά του Πολυτεχνείου ‘‘αλήτες’’. Θέλουν να μας πείσουν πως τα πράγματα δεν αλλάζουν και πως ‘‘είναι φρόνιμο να κάτσουμε στα αυγά μας’’, για να μπορούν να ταΐζουν ανενόχλητοι τα σαρκοβόρα της τρόικας.

Η εξουσία έχει πάντοτε τρόπο να αλλάζει το νόημα των γεγονότων και των λέξεων: Ο πιο διαδεδομένος - θεσμοθετημένος εθνικός μύθος για το ’21 είναι η δήθεν κήρυξή της από τον Π.Π. Γερμανό στις 25 Μαρτίου στην Αγία Λαύρα, αν και ο ίδιος γράφει στα ‘‘Απομνημονεύματά’’ του πως βρισκόταν στα Νεζερά της Αχαΐας! Εξάλλου, πώς να ευλογούσε μια εξέγερση, που είχε ανάψει ‘’ο απατεών και εξωλέστατος Παπαφλέσσας’’ και απέκρουαν οι «πεφοβισμένοι» πρόκριτοι;

Ο βασιλιάς  Όθων το 1838 μετέθεσε την εθνική γιορτή από την 1η Ιανουαρίου - όπως την είχε καθιερώσει η Α΄ Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου – στις 25 Μαρτίου, για να την αποκόψει από τις επαναστατικές–φιλελεύθερες καταβολές της και να της προσδώσει θρησκευτικό χαρακτήρα. Δεν δίσταζε μάλιστα να απαγορεύει το ‘‘νόμιμο εορτασμό’’ της επετείου, όταν απειλούνταν αντιμοναρχικές διαδηλώσεις.

Η ‘‘εικονοκλαστική’’ αυτή αναφορά στην ιστορία της 25ης Μαρτίου δεν αρκεί, φυσικά, για να γκρεμίσει βαθιά ριζωμένα ταμπού της ‘‘εθνικώς ορθής’’ Ιστορίας μας. Κριτικές, μαχητικές νεανικές συνειδήσεις δεν μπορούν να αναπτυχθούν με την ακαδημαϊκή αναδίφηση της ιστορίας ή την επιλεκτική μνήμη. Και οι εκπαιδευτικοί δεν ανέχονται πια τον άχαρο ρόλο του αφηγητή - διεκπεραιωτή μιας απονευρωμένης ‘‘εξεταζόμενης ιστορικής ύλης’’».