Το «Μακεδονικό» και ο επερχόμενος...όλεθρος

Αυτό που έρχεται δεν είναι απλά ο βιασμός της ιστορικής αλήθειας, αλλά ο βιασμός των ζωών μας. Ημών και των παιδιών μας. Του Γιώργο...

Αυτό που έρχεται δεν είναι απλά ο βιασμός της ιστορικής αλήθειας, αλλά ο βιασμός των ζωών μας. Ημών και των παιδιών μας.

Του Γιώργου Ιεροδιάκονου

Ένα βίντεο 5 λεπτών. Μια ιστορία χιλιάδων χρόνων. Πώς μπορεί να χωρέσει το ένα μέσα στο αλλο; Δεν γνωρίζω την ταυτότητα του Ε.Ο.Ε. (Ερευνητικός Οργανισμός Ελλήνων), που το ανάρτησε και ούτε που με ενδιαφέρει. Ούτε αν με κατατάξει ο ένας κι ο άλλος στην αριστερή ή την δεξιά πολιτική γεωγραφία. Με ενδιαφέρει μόνο η γεωγραφία της βαλκανικής. Κι αυτή η γεωγραφία βοά για την ελληνικότητά της.

Να το δεχθώ ότι οι πολιτικές διεργασίες αιώνων κατήτμησαν αυτό τον ενιαίο χώρο (την χερσόνησο του Αίμου) σε μικρά-μικρά κρατήδια, προκεκτοράτα των Μεγάλων δυνάμεων. Ένα απ’ αυτά και η μικρή Ελλάδα μας. Να δεχθώ ότι τώρα πλέον, οι βόρειες περιοχές της χερσονήσουν κατοικούνται σήμερα κι από άλλους λαούς (κυρίως Σλαύους και Αλβανούς).

Να δεχθώ πως είμαστε «καταδικασμένοι» να συμβιώσουμε ειρηνικά. Όμως, πώς μπορεί να γίνει αυτό όταν δεν σεβόμαστε την ιστορία και την, «ενδεχομένως», κοινή καταγωγή τμημάτων της εθνοτικής μας διαστωμάτωσης;

Δεν έχω τίποτα με τους Σκοπιανούς. Φυσιολογικές οι αντιδράσεις τους μετά από δεκαετίες μεθοδικής διαπαιδαγώγησης. Φυσιλογικές και οι εμμονές τους.

Τα έχω όμως με όλους εκείνους, που ήδη σε ανύποπτους χρόνους σχεδίαζαν και έστηναν το σκηνικό ενός προδιαγεγραμμένου Αρμαγεδώνα. Διότι δεν ήταν τυχαίο που το 1944 ο Τίτο αποφάσισε να μετωνομάσει την επαρχία της Βαρντάσκα σε Μακεδονία. Ούτε που η πολιτική ιθύνουσα τάξη δεν αντέδρασε τότε. Βλέπετε, ο Τίτο τότε ήταν σύμμαχος των προτεκτόρων μας και αντίπαλος των Σοβιετικών. Κι εμείς, όπως πάντοτε, «their masters voice».

Το ίδιο και σήμερα. Και δεν αναλογίζονται οι μικρόνοοι τι σημαίνει ύπαρξη δύο γειτονικών κρατών με το ίδιο όνομα, ή μάλλον, ακόμα χειρότερα, ολόκληρη γεωγραφική περιφέρεια του ενός να φέρει την ονομασία του γειτονικού κράτους. Ουσιαστικά, να παραχωρεί σ’ εκείνο το κράτος την ιστορική του ονομασία.

Ίσως και να το αναλογίζονται. Αλλά να μην τους ενδιαφέρει. Είπαμε: their masters voice. Ότι πουν τα αφεντικά! Ακόμα κι αν αυτό που ετοιμάζουν στα σκοτεινά τους γραφεία, είναι όλεθρος!

Με ενδιαφέρει κυρίως να αναλογιστούμε όλοι εμείς τι ακριβώς μας επιφυλάσσεται. Διότι αυτό που έρχεται δεν είναι απλά ο βιασμός της ιστορικής αλήθειας, αλλά ο βιασμός των ζωών μας. Ημών και των παιδιών μας.

Αυτή η περιοχή γεννά πάντοτε πολέμους. Όχι μόνο σήμερα. Από την προϊστορική αρχαιότητα. Κι αυτό διότι ο βαλκανικός χώρος συνδέει την Δύση με την Ανατολή. Μέσω αυτού αναζητά διέξοδο προς την Μεσόγειο η Ανατολή και μέσω αυτού η Δύση αποτρέπει αυτή την διέξοδο. Αυτό συνέβαινε πάντα, αυτό συμβαίνει και τώρα. Γι’ αυτό και, τόσο η Δύση, όσο και η Ανατολή, πολέμησαν –και πολεμούν ακόμα- το όραμα του Ρήγα Φεραίου για μια ενιαία Βαλκανική Ομοσπονδία. Διότι αυτό θα καθιστούσε αυτό το κράτος παντοδύναμο.

Την έζησαν αυτή την παντοδυμανία κατά την αρχαιότητα με την Ελληνική ηγεμονία. Και δεν θέλουν να το ξαναζήσουν ξανά. Γι’ αυτό και η μεθοδική κατάτμησή του, γι’ αυτό οι πόλεμοι, γι’ αυτό οι αιματοχυσίες.

Αυτό ετοιμάζουν και σήμερα. Το προσχεδίασαν ήδη από την εποχή του Τίτο. Κι εμείς μιλάμε απλά για το όνομα. Και δεν αντιμβανόμαστε ότι αυτό ειδικά το όνομα είναι το φιτίλι του ολέθρου που μας ετοιμάζουν.

Κράτατε, αδέρφια. Κρατάτε γερά! Διότι έρχονται μαύρες μέρες. Μέρες, που τις έχουμε ξαναζήσει στις πολυχιετή ιστορία μας. Κι αυτή η εξέλιξη είναι, δυστυχώς, αναπόδραστη. Εκτός κι αν... Εκτός κι αν ξεμπερδέξουμε με τα εδώ «τσουτσέκια» των ενορχηστρωτών της. Και μιλάω για την πολιτική κάστα της χώρας, στο ΣΥΝΟΛΟ της.

Ή την ανατρέπουμε σήμερα, ή καλούμαστε αύριο να υποστούμε τον όλεθρο μαζί με τα ... αποκαΐδια της!