Ραγιαδισμός…ως πότε;

Ως πότε πια θα αντιδρούμε λες κι έχουμε εμείς το άδικο; Του Κωνσταντίνου Παπαδόπουλου Σειρά γεγονότων και περιστατικών, με πρωτ...

Ως πότε πια θα αντιδρούμε λες κι έχουμε εμείς το άδικο;

Του Κωνσταντίνου Παπαδόπουλου

Σειρά γεγονότων και περιστατικών, με πρωταγωνιστές τους «φίλους» Τούρκους, μέσα στο 2018 έρχονται να επιβεβαιώσουν αυτό που αιώνες τώρα αποτελεί «ειδοποιό διαφορά» της Ελλάδας σε σύγκριση με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης. 

Με τέτοιον γείτονα η χώρα μας δεν έχει χρόνο για εφησυχασμό, αναγκάζεται να σπαταλά κονδύλια σε εξοπλισμούς και συντήρηση πολεμικού υλικού, ανθρώπινο δυναμικό σε διαρκή επιφυλακή κι ετοιμότητα, να μην αξιοποιεί περιουσιακά στοιχεία της προς όφελός της. Δυστυχώς όλα αυτά αμφισβητούνται ακόμα και από Έλληνες πολίτες. Θεωρητικά, ικανά σκεπτόμενους, πολιτικά δραστηριοποιημένους και «ευσυνείδητους», κατά όπως τους συμφέρει!

Αλήθεια, πόσες φορές ακούμε δημόσια δηλώσεις κατάκρισης της ελληνικής πλευράς σε κάθε μορφή αντίδρασης στην τουρκική προκλητικότητα; Να συμφωνήσω ότι η εξωτερική πολιτική ασκείται με σύνεση και ψυχραιμία, ώριμη σκέψη και διορατικότητα. Αυτό όμως απέχει κατά πολύ από κινήσεις ραγιαδισμού, νωχελικότητα, αδράνεια και δειλία. Να υπερασπιστείς την κυριαρχία στα σύνορά σου, να ασκήσεις νόμιμα δικαιώματά σου, να εφαρμόσεις το διεθνές δίκαιο!

Γράφτηκαν και διοχετεύτηκαν πολλά και στα ΜΜΕ. Για όλα τα περιστατικά. Πως οι δύο στρατιωτικοί μας δεν έδειξαν τη δέουσα προσοχή και παρασύρθηκαν εντός Τουρκίας, όπου και συνελήφθησαν! Ότι η ακταιωρός «Γαύδος» «…κακώς βρέθηκε στα Ίμια»! Ότι το τούρκικο ελικόπτερο «δεν παραβίασε εθνικό εναέριο χώρο» στη νήσο Ρω και η φρουρά αντέδρασε παρορμητικά (κυβερνητική θέση)! Ότι ο Έλληνας πιλότος που χάθηκε την ώρα του καθήκοντος στην ουσία κατέπεσε από «βέρτιγκο» και το περιστατικό από κάποιους σαχλούς περιγράφηκε ως και «εργατικό ατύχημα»! Ότι Έλληνες πολίτες που ύψωσαν τη σημαία σε ελληνικό έδαφος «άσκησαν εξωτερική πολιτική»!

Αντί φυσικά να αποδεχτούμε την πραγματικότητα! Ότι ένα σύνηθες περιστατικό στα σύνορα του Έβρου, μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας, αντιμετωπίστηκε με πρωτοφανή τρόπο για να συνδέσει δύο υποθέσεις άσχετες μεταξύ τους, δείγμα της πάγιας τουρκικής πρακτικής! Ότι η ακταιωρός «Γαύδος» κινούνταν εντός ελληνικών χωρικών υδάτων περιπολώντας στα σύνορά μας! Ότι η φρουρά στη νήσο Ρω ορθά εξαπέλυσε προειδοποιητικές βολές σε ελικόπτερο που πετούσε χαμηλά και παραβίασε τον εθνικό εναέριο χώρο! Ότι Έλληνας πιλότος πλήρωσε με τη ζωή του άλλη μια προσπάθεια αναχαίτισης εχθρικών μαχητικών αεροπλάνων που παραβίασαν τα εναέρια σύνορά μας! Ότι οι Τούρκοι, ισχυρίζονται ότι, κατέβασαν την ελληνική σημαία από ελληνικό έδαφος! Για ποια ελληνική ευθύνη μιλάμε;

Αλήθεια, ως πότε οι αντιδράσεις και τα σχόλιά μας για παρόμοια περιστατικά θα εμφανίζουν τάσεις απόκρυψης της αλήθειας και παραλλαγής της πραγματικότητας; Ως πότε θα στρουθοκαμηλίζουμε; Ως πότε οι Έλληνες θα πρέπει να διαιωνίζουμε αισθήματα ηττοπάθειας, χαμηλού ηθικού και να παρουσιαζόμαστε κατώτεροι των περιστάσεων; Μια κατάθεση στεφάνου σε μνήμη «ηρωικώς πεσόντων ανδρών» από τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας, σε θάλασσα ελληνική, γιατί πρέπει να θεωρείται πρόκληση και όχι ιερό καθήκον απέναντι στους νεκρούς μας;

Μήπως οι αξιώσεις των Σκοπιανών στις «διαπραγματεύσεις» δεν αντιμετωπίζονται με χαρακτηριστική ηττοπάθεια, επίσης; Μήπως δεν γινόμαστε μάρτυρες τις ίδιας πολιτικής πρακτικής και από τους Σκοπιανούς, μετά τους Τούρκους; Αμφισβήτηση, «χρησικτησία» αμφισβήτησης, διεκδίκηση! Ποιες οι δυναμικές ελληνικές απαντήσεις στις «κόκκινες γραμμές» της χώρας;

Ως πότε πια θα αντιδρούμε λες κι έχουμε εμείς το άδικο; Ως πότε θα συμπεριφερόμαστε ως ραγιάδες, μιας άλλης εποχής, κι όχι ως περήφανοι σύγχρονοι Έλληνες, που σεβόμαστε τον εαυτό μας, περιφρουρούμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και υπερασπιζόμαστε το διεθνές δίκαιο; Ήμαρτον δηλαδή!

Πηγή