Ποιο είναι το κυρίαρχο πρόβλημα της πατρίδας μας σήμερα;

Η ισότιμη συμμετοχή της Ελλάδας στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, απαντούν οι απάτριδες δοσίλογοι της δεξιάς και της αριστεράς. Τα λεγόμενα εθνικ...

Η ισότιμη συμμετοχή της Ελλάδας στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, απαντούν οι απάτριδες δοσίλογοι της δεξιάς και της αριστεράς. Τα λεγόμενα εθνικά θέματα με πρώτο το «μακεδονικό», απαντούν οι εθνικιστές της ακροδεξιάς και της αριστεράς.

Του Δημήτρη Καζάκη

Και οι δυο λογικές θεμελιώνονται στην άρνηση της δημοκρατίας. Δηλαδή στην άρνηση ακόμη και να αναγνωρίσουν ότι κυρίαρχο πρόβλημα της πατρίδας σήμερα είναι το καθεστώς κατοχής, εκποίησης και εθνικού ακρωτηριασμού της Ελλάδας μέσα από την επίσημη δουλοπαροικία του χρέους που έχει επιβληθεί στη χώρα εδώ και 8 χρόνια. Κι αυτό θεμελιώνεται στο γεγονός ότι οι Ευρωπαίοι αρνούνται στην πράξη το δικαίωμα της εθνικής αυτοδιάθεσης του ελληνικού λαού.

Είναι τυχαίο πού οι δοσίλογοι και οι εθνικιστές επέλεξαν το ίδιο πεδίο αναμέτρησης; Όχι το καθεστώς κατοχής, αλλά την ονοματοθεσία των Σκοπίων. Κι έτσι έστησαν ένα παιχνίδι win-win για τους μεγάλους επικυρίαρχους.

Είναι τυχαίο που τόσο οι δοσίλογοι, όσο και οι εθνικιστές απέφυγαν όπως ο διάολος το λιβάνι να θέσουν την αντιπαράθεση για τα Σκόπια στη βάση των δημοκρατικών κυριαρχικών δικαιωμάτων του ελληνικού λαού; Είναι τυχαίο που κανένας τους δεν αναφέρθηκε στις διεθνείς συμβάσεις και συνθήκες που καθορίζουν τα σύνορα στα Βαλκάνια από την εποχή της Συνθήκης του Βουκουρεστίου 1913;

Από την εποχή του Κίρο Γκλιγκόροφ η ίδρυση του κράτους των Σκοπίων θεμελιώθηκε στην καταγγελία της Συνθήκης του Βουκουρεστίου του 1913. Σύμφωνα με τα μεγάλα αφεντικά των Σκοπίων, η Συνθήκη του Βουκουρεστίου επικύρωσε τον διαμελισμό της άλλοτε ενιαίας Μακεδονίας σε τρία τμήματα, το ελληνικό, το σερβικό και το βουλγαρικό. Η Μακεδονία υποτίθεται ότι πριν τους Βαλκανικούς πολέμους ήταν ενιαία με ενιαίο και κυρίαρχο το Μακεδονικό πληθυσμό, ο οποίος ήθελε την αυτονομία της.

Όμως οι κακοί Έλληνες, οι κακοί Σέρβοι και οι κακοί Βούλγαροι ενέργησαν ως κατακτητές της Μακεδονίας και την διαμέλισαν αναμεταξύ τους. Κι επομένως η ίδρυση της «Μακεδονίας» των Σκοπίων δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η απαρχή της αποκατάστασης του εθνικού διαμελισμού της άλλοτε ενιαίας Μακεδονίας από τους Βαλκανικούς πολέμους.

Σ’ αυτό βρίσκεται και το κεντρικό πρόβλημα με τη συμφωνία των Πρεσπών. Με την αναγνώριση της Μακεδονικής ταυτότητας στα Σκόπια, αναγνωρίζεται και η συγκεκριμένη ερμηνεία της Συνθήκης του Βουκουρεστίου, που θέλει την Ελλάδα, τη Σερβία και τη Βουλγαρία ως κατακτητές της πάλαι ποτέ ενιαίας Μακεδονίας. Η «βόρεια Μακεδονία» δεν είναι παρά ένα κομμάτι αυτής της παλιάς ενιαίας Μακεδονίας, η οποία είναι η πρώτη που απελευθερώθηκε από τον ζυγό του κατακτητή. Κι επομένως ανοίγει ο δρόμος για την απελευθέρωση και των άλλων γεωγραφικών διαμερισμάτων της κατακτημένης Μακεδονίας.

Συνεπώς, το πρώτο και βασικό πρόβλημα με το Σκοπιανό δεν είναι το πώς εννοεί ο καθένας τη Μακεδονία. Ούτε ποιο θα είναι το όνομα των Σκοπίων. Το πρώτο και βασικό είναι αν θα προασπιστούμε το ενιαίο και αδιαίρετο της ελληνικής επικράτειας με βάση τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου του 1913 και όπως αυτή επικυρώθηκε μεταπολεμικά από τη Συνδιάσκεψη του Σαν Φραντσίσκο το 1946.

Μπορεί να τεθεί ένα τέτοιο θέμα σε δημοψήφισμα; Μπορεί να τεθεί υπό αμφισβήτηση, μέσω δημοψηφίσματος, το διεθνές καθεστώς που διέπει τα σύνορα της χώρας; Ούτε κατά διάνοια.

Όποιος ζητά κάτι τέτοιο, είτε δεν ξέρει τι του γίνεται, είτε θέλει να ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου για την πατρίδα μας.

Μην ξεχνάμε ότι δεν υπάρχει κανένας καλύτερος τρόπος κατοχύρωσης στην πράξη μιας εθνικής μειονότητας στο έδαφός μιας χώρας από το δημοψήφισμα. Με ένα απλό δημοψήφισμα μπορεί να κατοχυρωθεί η οργανωμένη πολιτική έκφραση μιας εθνικής μειονότητας. Ακόμη κι αν εκφραστεί με ένα ελάχιστο ποσοστό.

Όποιος θεωρεί ότι το όνομα των Σκοπίων είναι το πιο σπουδαίο ζήτημα, είναι σίγουρο ότι πάσχει από εθνικιστική μυωπία, η οποία δεν έχει τίποτε να κάνει με τον δημοκρατικό πατριωτισμό του λαού. Αντίθετα ο πατριωτισμός του λαού ξεκινά με την προάσπιση των δικαίων του και των δικαιωμάτων του, όπως αυτά έχουν κατακτηθεί στην πράξη μέσα από διεθνείς συμβάσεις, που απηχούν τους εθνικούς και κοινωνικούς αγώνες του και καθορίζουν το ενιαίο και αδιαίρετο της εθνικής του επικράτειας.

Κι αυτά δεν μπαίνουν στη ζυγαριά κανενός δημοψηφίσματος. Είναι αναπαλλοτρίωτα δίκαια και δικαιώματα που κατοχυρώνουν τον σκληρό πυρήνα της εθνικής αυτοδιάθεσης του λαού μας στην πατρίδα του.

Ο Δημήτρης Καζάκης είναι Πρόεδρος του Ε.ΠΑ.Μ.