Ο πόλεμος της δικαιοσύνης

Η ειρήνη, η ηρεμία και η αρμονία στις σχέσεις ανθρώπων και λαών, κατοικούν στα χώματα εκείνα όπου συνυπάρχουν η εθνική συνοχή και η κοινω...

Η ειρήνη, η ηρεμία και η αρμονία στις σχέσεις ανθρώπων και λαών, κατοικούν στα χώματα εκείνα όπου συνυπάρχουν η εθνική συνοχή και η κοινωνική δικαιοσύνη.

Γράφει ο ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ

Όταν υπάρχει η ελευθερία και η αξιοκρατία, τότε η δικαιοσύνη βασιλεύει ανάμεσα στους λαούς. Όταν όμως το κριτήριο τής ανθρώπινης ενέργειας είναι η λεηλασία τής ύλης και η τυραννική ηγεσία τού διεθνισμού, η χρεοκοπία ήθους και εθνικής κυριαρχίας, τότε επέρχεται πόλεμος αμείλικτος ανάμεσα στους λεύτερους και τούς τυράννους.

Έργο τής πολιτείας μεταξύ άλλων είναι η δημιουργία ενός νομοθετικού πλαισίου, ένα σύνολο σαφών κανόνων που ορίζουν τις αποδεκτές σχέσεις μεταξύ των πολιτών και των πολιτειακών θεσμών. Υπέρτερος νόμος όλων είναι το Δίκαιο τού Έθνους και η αυτοδιάθεση τού λαού. Όταν οι θεσμοί προώθησης και διασφάλισης τού κοινού καλού καταλαμβάνονται είτε από διεφθαρμένους εσωτερικούς άρπαγες τής εθνικής περιουσίας είτε από αλλοφύλους εισβολείς πάσης μορφής, οικονομικής ή στρατιωτικής ή άλλης, οι διεφθαρμένοι υποχρεωτικά ανατρέπονται και οι εισβολείς πολεμούνται.

Η δικαιοσύνη είναι ένα ύψιστο αγαθό που κατακτιέται είτε με ειρηνικούς τρόπους είτε με στρατιωτικούς. Δεν σχετίζεται μονάχα με το γραφειοκρατικό πνεύμα τού νόμου. Διότι ο νόμος και η εξουσία που τον εφαρμόζει υπάρχουν ακόμη κι όταν ένα κράτος έχει καταλυθεί και τελεί υπό την διοίκηση κατακτητή. Ο δε κατακτητής δύναται στις διεθνείς σχέσεις των λαών να έχει όχι μόνο παράνομη αλλά και νόμιμη ή νομότυπη υπόσταση. Και νόμιμη ή νομότυπη υπόσταση έχει ο κατακτητής όταν κατέχει την οικονομική επιτροπεία και την ανοχή ή συνεργασία των αρχών τού κατακτημένου έθνους.

Το Έθνος δικαιούται και υποχρεούται να ανατρέψει πάσα μορφή τυραννίας. Και τύραννος δεν είναι αυτός που ενώνει το λαό, ώστε να εργαστεί και να πολεμήσει κάτω από την μία και μόνη ιδεολογική στέγη τού Έθνους. Τύραννος είναι αυτός που διασπάει έναν λαό με πρόσχημα την κομματική διαφοροποίηση, αυτός που θέτει το πρόσκαιρο όφελος επάνω από τη ζωή τού αδερφού του, αυτός που θέτει την οποιαδήποτε διεθνιστική και υπερεθνική ομήγυρη επάνω από την εθνική κοινότητα. Ο δε λαός αν υποταχθεί στην ακαταστασία τού Οίκου τής Φυλής, είναι συνυπεύθυνος.

Η ομαλότητα τού εθνικού βίου έχει σχηματιστεί από τον Θεό και εδράζεται επάνω στο ήθος, την πίστη, τον εθνικό δεσμό των μελών τής όμαιμης φυλετικής κοινότητας και την ακεραιότητα τού εθνικού εδάφους. Το δε εθνικό κράτος ορίζει την διαβάθμιση των πολιτών του με γνώμονα τα προσωπικά χαρίσματα, την φιλαλληλία, το ενδιαφέρον και τον αλτρουισμό για προκοπή και παραγωγή έργου επ’ ωφελεία τού κοινωνικού συνόλου. Λεύτερος εστί ο κραταιός και ο κραταιός βαστάει γερά στα χέρια του το δίκαιον.

Δίκαιο είχε στους χρόνους τής Εθνικής Επαναστάσεως τού 1821 ο Εθνάρχης Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, πλην όμως ο επίτροπος που δέσμευσε την λευτεριά των έργων τού Στρατηγού, τον καταδίκασε σε θάνατο και κατόπιν σε ισόβια δεσμά. Το γιαταγάνι τού Κολοκοτρώνη έδιωξε τον Τούρκο και η διεθνιστική πολιτική των υπερεθνικών συμμαχιών έφερε τις ξιφολόγχες για να δικάσουν τον Έλληνα. Αυτή η ιστορία επαναλαμβάνεται με ήπιους κομματικούς τρόπους, μπόλικο ψέμα και διαφθορά ως κανόνας ζωής τής αστικής δημοκρατίας.

Υπέρτατος νομοθέτης τής Ελλάδος είναι ο πιστός, εργατικός και πολεμικός Ελληνισμός. Είναι ο Ελληνισμός που σκάβει τη γη και βγάζει στο φως αγαθά και πλούτο ελληνικό. Είναι ο Ελληνισμός που ελέγχει οικονομικά και στρατιωτικά την γεωπολιτική αυλή του, εξισώνοντας όλα τα ιστορικά εδάφη κάτω από τα λάβαρα τής Ιερής Ελλάδος. Είναι ο Ελληνισμός που έχει ως Θεό, Πατέρα και Αρχηγό τής Πίστεως και τής Πατρίδος τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό. Είναι ο Ελληνισμός που σέβεται τον Θεό, την ανθρώπινη ζωή, τον δίκαιο μόχθο και την Πατρίδα.

Πόλεμος λοιπόν εστί η επικράτηση τής δικαιοσύνης και μάλιστα πόλεμος καθημερινός. Η δικαιοσύνη είναι κυρίως ο πόλεμος τής ειρηνικής περιόδου. Μα και ο ίδιος ο πόλεμος των στρατιωτικών μέσων δεν είναι πάντοτε μήτε άδικος μήτε φόβητρο. Είναι η επιβεβλημένη θωράκιση των ειρηνικών έργων από τούς κακόβουλους που θέλουν να κλέψουν τον κόσμο μας. Ο πόλεμος είναι εν πολλοίς ακριβώς όπως το έθεσε ο Ηρόδοτος, Πατήρ των Πάντων. Κτίζει πολιτείες, ενώνει εδαφικά και κυριαρχικά εθνικά αδέρφια, ανοίγει τον δρόμο για την ομαλή έλευση τής Πίστεως και τού Πολιτισμού.

Εκείνοι που θέτουν την πολεμική υπόθεση ως φοβική κατάσταση, είναι αυτοί οι ίδιοι που θέλουν να υπνώσουν τη λαϊκή συνείδηση, ώστε να αποδεχτεί αυτή την τυραννία και τη διάλυση των εθνών ως αναγκαίο κακό ή ακόμη και δίκαιη κατάσταση. Εάν ένας λαός αποδεχτεί τις απώλειες ενός πολέμου ως νόμιμη κατάσταση, αν ένας λαός αποδεχτεί ως πάγιο καθεστώς την αποκοπή εδάφους από τον εθνικό κορμό, τότε ο διαμεσολαβητής δήθεν σύμμαχος και οι σκυφτοί πολιτικοί θα φέρουν ως κανονικό κάθε αντεθνικό και υποχρεωτικό νόμο.

Το Ζωντανό Έθνος φτιάχνει διαρκώς πολιτισμό και μεγαλώνει διαρκώς την εθνική του επικράτεια επάνω στα εδάφη που άντρωσαν οι προηγούμενες γενιές του. Το άκοπο χρήμα, η εκβιαστική ειρήνη και η βολή δεν είναι όροι αποδεκτοί από το αληθινό Ελληνικό Έθνος. Η κινητικότητα, η πολεμική αρετή, η εθνική ισχύς είναι η βάση τής ζωής τού Ελληνισμού. Η οικουμενικότητα τής αλήθειας που μάς εδόθη Θεόθεν με την Ορθοδοξία, η ένωση τής φυλετικής μας αλυσίδας στην γεωφυσική της πληρότητα, η ενέργεια των πανελλήνων όπου γης είναι η ταυτότητά μας. Με το πολεμικό ατσάλι να ωθεί μπροστά τα δίκαια τής Μεγάλης Ελλάδος.

Πόλεμος είναι αναμφίβολα η ζωή τού Ελληνισμού. Πόλεμος κοσμογονίας και δικαιοκρισίας. Δικαιοκριτές και Πολεμιστές Θεού, Αγίων και Ηρώων είμαστε εμείς οι Έλληνες. Και είναι ο ένας από τούς δύο κύριους λόγους που πολεμείται η Φυλή μας. Ο άλλος λόγος είναι το ακριβό και πανοραμικό οικόπεδο που μάς έδωσε ο Θεός και τράνωσαν ηρωικές γενιές Ελλήνων. Και τώρα είναι η δική μας σειρά να αποκαταστήσουμε τις λαβωματιές, τσακίζοντας αχαμνούς και νεοταξίτες. Με το ατσάλι και το δίκαιο, Μεγάλη Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών και Εθνικιστών.