Όσοι ζωντανοί….

Τι άλλο έχεις να χάσεις; Τι περιμένεις; Τι άλλο μπορεί να σε φοβίσει; Γράφει ο Θωμάς Αναστασιάδης Από το 2009 που ξεκίνησε η κρίσ...

Τι άλλο έχεις να χάσεις; Τι περιμένεις; Τι άλλο μπορεί να σε φοβίσει;

Γράφει ο Θωμάς Αναστασιάδης

Από το 2009 που ξεκίνησε η κρίση, αγωνιζόμαστε καθημερινά για την οικονομική μας επιβίωση. Νέα παιδιά, με όνειρα, πτυχία, τεχνογνωσία, δουλεύουν νυχθημερόν, αρκετοί μάλιστα κάνουν 2 και 3 δουλειές ταυτόχρονα για να μπορέσουν να πληρώσουν τις δόσεις σε ασφαλιστικά ταμεία, δάνεια, κάρτες, ρεύμα….

Οι παλαιότερες γενιές, οι σημερινοί συνταξιούχοι, αν όχι με λιγότερη δουλειά πάντως σίγουρα όχι με περισσότερη, με αναμφισβήτητα χαμηλότερη τεχνογνωσία, χωρίς ιδιαίτερες σπουδές, κατάφεραν και έκαναν περιουσίες . Ο σημερινός σαραντάρης ηλεκτρολόγος για παράδειγμα, με πολύ ανώτερη τεχνογνωσία από τον ηλεκτρολόγο της δεκαετίας του 80 και 90, με ένα αυτοκίνητο γεμάτο εργαλεία…θεωρείται επιτυχία εάν καταφέρει να πληρώσει την δόση στο ΤΕΒΕ… Ο ηλεκτρολόγος του 1985, με ένα κοφτάκι και ένα δοκιμαστικό κατσαβίδι στην τσέπη, κατάφερνε και έκτιζε σπίτι, αγόραζε χωράφια κτλ

Δουλεύουμε σε τρελούς ρυθμούς, με απίστευτο άγχος, γκρίνια και είναι κοινό μυστικό ότι ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ σήμερα, είναι αυτός που καταφέρνει απλά να πληρώνει τις υποχρεώσεις του. Όλα αυτά ισχύουν για αυτούς που έχουν εργασία. Γιατί υπάρχουν και πολλοί που αναζητούν εργασία και δεν βρίσκουν. Υπάρχουν φυσικά και πολλοί που περιμένουν να βρούν μια εργασία αποκλειστικά στον τομέα που σπούδασαν, με τις προϋποθέσεις που έχουν βάλει στο μυαλό τους και που απλά όμως δεν υπάρχει…

Ανήκω και εγώ σε αυτούς που κάνουν περισσότερες από μια δουλειά. Συναναστρέφομαι καθημερινά με εκατοντάδες ανθρώπους και υπάρχει ΟΜΟΦΩΝΑ η ίδια άποψη, παντού η ίδια εικόνα. Δουλειά, δουλειά και στο τέλος του μήνα….τίποτε. Πολλοί επέλεξαν ή αναγκάστηκαν να ακολουθήσουν τον δρόμο της ξενιτιάς. Διάβαζα πρίν από λίγο στο http://www.enikos.gr/society/583445/erevna-sok-meiothike-dramatika-o-ellinikos-plithysmos ότι ο πληθυσμός μας μειώνεται δραματικά, κανείς μας δεν γνωρίζει αν θα υπάρχει σύνταξη σε λίγα χρόνια, υπάρχουν τεράστια ζητήματα σε όλους τους τομείς και οχι άδικα μπορεί να συμπεράνει κανείς ότι ΤΙΠΟΤΑ δεν πάει καλά.

Όλα αυτά είναι απόρροια της αδιαφορίας και του «ωχαδερφισμού». Απόρροια του «εσύ θα σώσεις την Ελλάδα; Κοίτα την πάρτη σου..». Απόρροια των επιλογών μας να ψηφίζουμε με αντάλλαγμα έναν διορισμό, μια μετάθεση, κάποιο ρουσφέτι. Και ανεχόμαστε τα πάντα. Να μας κουνάνε το δάχτυλο και να μας κάνουν μαθήματα οι γενιές που κατέστρεψαν την Ελλάδα.

Όσοι ζωντανοί λοιπόν...πρέπει να δείξουμε καταρχήν αλληλεγγύη στον Έλληνα. Ναι πρώτα να κοιτάξουμε τον ΕΛΛΗΝΑ, όπως πολύ απλά ένας δήμαρχος πρέπει να κοιτάει ΠΡΩΤΑ τους πολίτες της πόλης του, μια μάνα τα δικά της παιδιά κτλ Να συμμετέχουμε στα κοινά. Να διεκδικούμε, να υποστηρίξουμε ανθρώπους της γενιάς μας, ανθρώπους που έχουν κολλήσει ένσημα, που αγωνίζονται και ζουν ΓΙΑ ΙΔΕΕΣ και δεν ζουν ΑΠΟ ΙΔΕΕΣ. Να επιλέξουμε την αποτελεσματικότητα από τις θεωρίες...Να επιλέξουμε αυτάρκεις προσωπικότητες και όχι λιγούρια που μπορούν να επιβιώσουν μόνο όταν κάθονται σε καρέκλες εξουσίας. Ας διαβάσουμε βιογραφικά, να δούμε και να αξιολογήσουμε ΠΕΠΡΑΓΜΕΝΑ και όχι οράματα. Βιογραφικά όχι γνώσεων...βιογραφικά ΖΩΗΣ. Ο Καμμένος και ο Τσίπρας είχαν οράματα και πύρινους λόγους. Εάν όμως μπαίναμε στον κόπο να διαβάσουμε το βιογραφικό τους θα ξέραμε ότι είναι «άκαπνοι». Το ίδιο ισχύει για την πλειοψηφία του πολιτικού μας προσωπικού.

Όσοι ζωντανοί λοιπόν, οργανωνόμαστε, υποστηρίζουμε τις δράσεις που αφορούν τον τόπο μας, την πατρίδα μας. Σε κάθε χώρο, υπάρχουν οι προσωπικότητες που αξίζουν και οι άνθρωποι που απλά θεωρητικολογούν, μόνο λένε και δεν πράττουν. Ας τους απομονώσουμε. Όλους αυτούς που έκατσαν στο σβέρκο μας και μας έκαναν να φοβόμαστε...που μας έπεισαν ότι δεν μπορεί να αλλάξει τίποτε.

Δίνουμε το παρόν στις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας για την Μακεδονία μας, στις εκδηλώσεις των εθελοντικών ομάδων που προσφέρουν οτιδήποτε στον τόπο μας και τους πολίτες, στις εκδηλώσεις των συλλόγων που προάγουν τον αθλητισμό ή τον πολιτισμό. Λέμε ΝΑΙ στον εκκλησιαστικό τουρισμό, στους ανθρώπους που διοργανώνουν εκδηλώσεις οι οποίες φέρνουν στον τόπο μας τουρίστες από άλλες πόλεις ή και χώρες. Λέμε ΝΑΙ στην δράση και ΟΧΙ στην κριτική από το καφενείο. Ότι δεν μας αρέσει ας το αλλάξουμε. Ας ΤΟΥΣ αλλάξουμε.

Τι άλλο έχεις να χάσεις; Τι περιμένεις; Τι άλλο μπορεί να σε φοβίσει;

Αντί να σηκωθείς να χαιρετίσεις τον βουλευτή...σήκω και χαιρέτισε τον Νίκο, τον Κώστα, την Μαρία, την Ελένη...

Όλοι μαζί. Είναι πλέον υποχρεωτικό το ΜΑΖΙ γιατί αλλιώς θα τελειώσουμε ένας, ένας...