Το παγκόσμιο σύστημα έφθασε στα όριά του: Καταστροφικά προβλήματα και περιβαλλοντική ερήμωση του πλανήτη

Το παγκόσμιο πολιτικοοικονομικό σύστημα του 21ου αιώνα δυσκολεύει εξαιρετικά την κοινωνική επιβίωση των λαών και των δύο ημισφαιρίων....

Το παγκόσμιο πολιτικοοικονομικό σύστημα του 21ου αιώνα δυσκολεύει εξαιρετικά την κοινωνική επιβίωση των λαών και των δύο ημισφαιρίων.

Γράφει ο Νικόλαος Λ. Μωραίτης. Ph.D

Αν οι  γνώσεις σας πάνω σε οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά θέματα οριοθετούνται μέσα από εμπειρικά στοιχεία, με αυτό το κείμενο θα προσπαθήσω να σας πείσω ότι, εκτός από μια  διαρκώς περιοριζόμενη ομάδα της ανώτερης οικονομικής τάξης που ανήκει στον Πρώτο και τον Τρίτο Κόσμο, το παγκόσμιο πολιτικοοικονομικό σύστημα του 21ου αιώνα δυσκολεύει εξαιρετικά την κοινωνική επιβίωση των λαών και των δύο ημισφαιρίων. Όμως, το γεγονός αυτό δεν  είναι και το χειρότερο από τα επιμέρους τραγικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα που καταδεικνύουν την οριστική λήξη του συστήματος. 

Δρασκελίζοντας τη γη με όρους βιομηχανικού θηρίου, το σημερινό παγκόσμιο σύστημα προκαλεί την καταστροφή του περιβάλλοντος και τη θανατηφόρα ρύπανση ολόκληρου τουπλανήτη. 

Οι τραυματισμοί αυτοί επιβαρύνουν όλους: από τους πλούσιους Σαουδάραβες και τα μέλη των ελίτ των ΗΠΑ και της Κίνας, ως και τις πιο φτωχές κοινότητες του Αφγανιστάν και της Υποσαχάριας Αφρικής. 

Πληκτρολογώντας τη λέξη «ρύπανση» στο Google, σε συνδυασμό με το όνομα οποιασδήποτε χώρας, πολιτείας, επαρχίας, μεγάλης πόλης, ωκεανού, ποταμού ή λίμνης θα βρείτε πολλά στοιχεία που περιγράφουν για την, κατά περίπτωση, δηλητηρίαση τροφών και ύδατος, την καταστροφή του παγκόσμιου περιβάλλοντος, τις παθολογικές ασθένειες που προκαλούν η δηλητηρίαση και η καταστροφή του, όπως επίσης και για την πλήρη αποτυχία παντού και οποιουδήποτε να συμβάλλει, ουσιαστικά, στην αντιμετώπιση αυτών τωνπροβλημάτων.

Παραθέτω ορισμένα παραδείγματα:

Η Μεσόγειος Θάλασσα: Ο πρώην υπουργός Περιβάλλοντος της Ιταλίας είπε ότι παρόλες τις  επί τριάντα χρόνια προσπάθειες προστασίας της Μεσογείου, η κατάσταση έχει επιδεινωθεί. . . . Πολλά από τα ψάρια που τρώμε προέρχονται από τη Μεσόγειο, οπότε αν την ρυπαίνουμε, μολύνουμε τους εαυτούς μας. . . . Τοεπίπεδο του υδράργυρου στα ψάρια είναι 20 φορές υψηλότερο από το μέγιστο επίπεδο που ορίζει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας του ΟΗΕ, ενώ η πρόσληψη πολυκυκλικώνυδρογονανθράκων από τα πετρέλαια και τον άνθρακα – είναι 100 φορές υψηλότερη των επιτρεπτών επιπέδων.

Η Κασπία Θάλασσα: Η πετρελαϊκή βιομηχανία είναι μια από τις κύριες πηγές ρύπανσης της Κασπίας Θάλασσας. Δύο χώρες, το Αζερμπαϊτζάν και το Τουρκμενιστάν, εξορύσσουν πετρέλαιο από την ανοιχτή θάλασσα, ενώ η Ρωσία σχεδιάζει να ξεκινήσει εξορύξεις τα επόμενα ένα ή δύο χρόνια. Επίσης, έχει μολυνθεί το έδαφος και τα υπόγεια ύδατα από γεωργικά χημικά, φυτοφάρμακα, ενώ εμφανίζονται κατακρημνίσεις στο έδαφος λόγω κακών μεθόδων άρδευσης.

Η Λίμνη Βαϊκάλη: Η λίμνη Βαϊκάλη, που τροφοδοτείται από 300 ποτάμια, είναι η βαθύτερη του κόσμου (περισσότερο από ένα μίλι), και η παλαιότερη (30 εκατομμύρια χρόνια) λίμνη και αποτελεί το μεγαλύτερο υδάτινο όγκο γλυκού νερού. Η Βαϊκάλη είναι πλέον άκρως μολυσμένη, κυρίως από τον χαρτοπολτό, τις χαρτοβιομηχανίες και τις πετρελαιοκηλίδες.

Η Λίμνη Αράλη: Η Αράλη, στην Κεντρική Ασία, έχει πλημμυρίσει από λύματα, φυτοφάρμακα και λιπάσματα. Όταν η τότε Σοβιετική Ένωση εξέτρεψε τους ποταμούς Ama Dariya και Syrdariya, που τροφοδοτούσαν την Αράλη, για να επιτύχει την καλλιέργεια βαμβακιού στην έρημο, δημιουργήθηκε οικολογική και ανθρώπινη καταστροφή. Αυτή η λίμνη που ήταν η τέταρτη μεγαλύτερη ηπειρωτική, μια «εσωτερική» θάλασσα, είναι πλέον έρημος. Η ανθρώπινη δυστυχία είναι τεράστια. Η φυματίωση είναι ευρύτατα διαδεδομένη, ενώ ο καρκίνος, οι πνευμονοπάθειες και η παιδική θνησιμότητα αποτελούν ασθένειες που εμφανίζονται με συχνότητα 30 φορές μεγαλύτερη από το παρελθόν επειδή το πόσιμο νερό είναι πολύ μολυσμένο με αλάτι, λιπάσματα βαμβακιού και φυτοφάρμακα.

Η Λίμνη Onondaga: Η λίμνη Onondaga της Νέας Υόρκης, που τροφοδοτεί τη λίμνη Οντάριο, είναι πλέον μεταξύ των πιο μολυσμένων στον κόσμο, καλυμμένη με επικίνδυνες χημικές ουσίες της Olin Corporation, μιας από τις εταιρείες εκείνες που εναποθέτουν τόνους τοξικών χημικών ουσιών στο «Love Canal», καταστρέφοντας την πόλη. Η Olin έστειλε επίσης 40 τόνους υδραργύρου στη Νικαράγουα και το έχυσε στη λίμνη Managua.

Οι Μεγάλες Λίμνες: Η βιομηχανία και οι αγρότες γύρω από τις Μεγάλες Λίμνες χρησιμοποιούν τις λίμνες για να τις ρυπαίνουν με χημικά απόβλητα, όπως πολυχλωροδιφαινύλια (PCBs) για την παραγωγή ηλεκτρολογικού εξοπλισμού και οργανοχλωριούχαφυτοφάρμακα, όπως τα «dieldrin» και DDT. Μια έκθεση της καναδικής κυβέρνησης αναφέρει ότι η ζωή κοντά στις Μεγάλες Λίμνες προκαλεί μεγάλους κινδύνους στην ανθρώπινη υγεία. Οι επιστήμονες εντοπίζουν όλο και περισσότερες ενδείξεις ότι οι ρύποι στο ύδωρ προκαλούν, ιδιαίτερα στα παιδιά, ύπουλες βλάβες του νευρικού συστήματος και στειρότητα στους ενηλίκους.

Ο ποταμός Hudson: Οι άνθρωποι που ζουν στις μικρές και μεγάλες πόλεις, κατά μήκος του ποταμού Hudson της Νέας Υόρκης, ενημερώνονται ότι δεν πρέπει να τρώνε τα ψάρια του γιατί περιέχουν χημικές ουσίες PCB (πολυχλωριωμέναδιφαινύλια), ούτε να πίνουν ή να κολυμπούν στα νερά του.

Ο ποταμός Νείλος: Η ρύπανση του Νείλου περιλαμβάνει αστικά λύματα, βιομηχανικά «μαύρα σημεία» και οικιακά απορρίμματα που κατευθύνονται κατά μήκος των 120 χιλιομέτρων που ο ίδιος καταλήγει, συναντώντας τη Μεσόγειο. Η πόλη Damietta της Αιγύπτου, με πληθυσμό άνω των 914.614, επιβαρύνεται από αυτή τη βαρύτατη σε έκταση μόλυνση του ποταμού επειδή γι αυτήν αποτελεί τη μοναδική πηγή ύδρευσής της. Οι περισσότεροι από τους μισούς ασθενείς που υποβάλλονται σε θεραπεία στο Νοσοκομείο της Damietta υποφέρουν από ασθένειες και λοιμώξεις του ήπατος και των νεφρών λόγω του μολυσμένου νερού που πίνουν.

Τα τροπικά δάση του Αμαζονίου: Οι περιβαλλοντολόγοι εκτιμούν ότι περίπου 2,5 εκατομμύρια στρέμματα του τροπικού δάσους του Αμαζονίου τέθηκαν σε κίνδυνο ή καταστράφηκαν στο πλαίσιο των ερευνών για πετρέλαιο της Texaco στο Εκουαδόρ. Είναι καταστροφή για τη ζούγκλα που ερημώνεται και οι άνθρωποί της πεθαίνουν από καρκίνο. 

Τα μέλη μιας αυτόχθονης φυλής από τον Αμαζόνιο, στο Περού καταγγέλλουν τον πετρελαϊκό γίγαντα Occidental Petroleum στο Ανώτατο Δικαστήριο της Καλιφόρνιας. . . Ο Andres SandiMucushua, ο εκπρόσωπος της φυλής δήλωσε: «Ο λαός μου είναι άρρωστος και πεθαίνει εξαιτίας του Οξειδίου. Το νερό στα ρέματα μας δεν είναι κατάλληλο για να πιούμε και δεν μπορούμε πλέον να τρώμε τα ψάρια από τα ποτάμια μας ή τα ζώα από τα δάση μας ».

Ο Αμαζόνιος: Τα τελευταία 20-30 χρόνια, τα σαρκοβόρα αρπακτικά έχουν περιοριστεί σε μεγάλο βαθμό και οι ιθαγενείς ψαράδες αντιμετωπίζουν όλο και περισσότερους κινδύνους για την υγεία. Το δελφίνι του Αμαζονίου το 1994 συμπεριλήφθηκε στην κατηγορία των απειλούμενων ειδών. Η βίδρα Γίγαντας έχει ενταχθεί στον κατάλογο σε είδος υπό εξαφάνιση από το 1973. Στους κύριους παραποτάμους, τα επιδημιολογικά και τοξικολογικά δεδομένα έχουν δείξει υψηλά επίπεδα υδραργύρου στους πληθυσμούς των παρόχθιων περιοχών που τρέφονται με ψάρια.

Ο Γιανγκτσέ : Ο ποταμός Γιανγκτσέ  αποτελεί το μεγαλύτερο σύστημα αποχέτευσης της Κίνας. Σύμφωνα με την κινεζική Ακαδημία Επιστημών, μόνο στην υδαταποθήκη των Τριών Φαραγγιών «πάνω από 3.000 βιομηχανικές και μεταλλευτικές επιχειρήσεις, εκβάλουν πάνω από ένα δισεκατομμύριο τόνους αποβλήτων ετησίως, τα περισσότερα των οποίων περιέχουν πάνω από 50 διαφορετικούς ρύπους. Στα λύματα περιλαμβάνονται δηλητηριώδη στοιχεία, όπως ο υδράργυρος, το κάδμιο, το χρόνιο, το αρσενικό, η φαινόλη, ο μόλυβδος και το κυάνιο. 

Ο Κόλπος του Μεξικού: Σήμερα, στον Κόλπο μεταφέρεται τρεις φορές περισσότερο άζωτο, σε σύγκριση με τα επίπεδα πριν από 30 χρόνια ή οποιαδήποτε άλλη χρονική περίοδο στην ιστορία. Ο ποταμός του Μισισιπή εισέρχεται στον Κόλπο σαν ‘τοξική σούπα’. Κάθε καλοκαίρι υπάρχει μια περιοχή νότια της ακτής της Λουϊζιάνα, μεγαλύτερη από την Μασαχουσέτη, που είναι υποξική. Τα ύδατα της περιοχής αυτής δεν έχουν επαρκές οξυγόνο για τη θαλάσσια ζωή.

Ο Ινδικός Ωκεανός: Κατά τη διάρκεια μιας ερευνητικής αποστολής έξι εβδομάδων, από τον Φεβρουάριο έως τον Απρίλιο του 1999, μια ομάδα επιστημόνων από τις ΗΠΑ, την Ευρώπη, την Ινδία και τα νησιά Μαλδίβες, που συμμετείχαν στο Πείραμα του Ινδικού Ωκεανού (INDOEX), βρήκε μια μάζα ρύπανσης μεγάλου μεγέθους, τόσο μεγάλη όσο η περιοχή των Ηνωμένων Πολιτειών – τέσσερα εκατομμύρια τετραγωνικά μίλια ή 100 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα. Οι μολυσμένες περιοχές περιλαμβάνουν την Αραβική Θάλασσα, μεταξύ της Ινδίας και της Αραβικής Χερσονήσου και τον κόλπο της Βεγγάλης, μεταξύ Ινδίας και Νοτιοανατολικής Ασίας. Οι χώρες που βρίσκονται στον Ινδικό Ωκεανό περιλαμβάνουν τη Σρι Λάνκα (Κεϋλάνη) και τις Μαλδίβες, που βρίσκονται νοτιοδυτικά της Ινδίας. Όλη η ινδική υποήπειρος περιβάλλεται από μαζική ρύπανση.

Όσον αφορά τον Ατλαντικό και τον Ειρηνικό, αρκεί να σας θυμίσω αυτά που διαβάζετε και ακούτε εδώ και αρκετές δεκαετίες: το θάνατο των κοραλλιογενών υφάλων που είναι ζωτικής σημασίας για την τροφική αλυσίδα των ωκεανών, τη ρύπανση από τις πυρηνικές δοκιμές,  τη μόλυνση από φυτοφάρμακα και λιπάσματα από μεγάλα αγροκτήματα, τα φάρμακα – από την ασπιρίνη, έως τα αντισυλληπτικά χάπια, τα αντιβιοτικά που εκκρίνονται και μολύνουν τις θάλασσες. Έχετε ενημερωθεί να αποφεύγετε τον ξιφία του Ειρηνικού ενώ σολομό και τόνο δεν θα πρέπει να καταναλώνετε περισσότερο από μία φορά την εβδομάδα και σε καμία περίπτωση κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Στη συνέχεια, είναι η «όξινη βροχή» . Η χρήση του άνθρακα ως πρωτογενούς καυσίμου αποτελεί σημαντική πηγή μόλυνσης,με διοξείδιο του θείου και υδράργυρο, του αέρα και των υδάτων της γης. Το σύννεφο της σκόνης και της αιθάλης της Κίνας ταξιδεύει μέχρι τις Ηνωμένες Πολιτείες. Στην Καλιφόρνια, ο καθηγητής Tom Cahill παρακολουθεί τη ρύπανση στον Ειρηνικό και πολλά από τα στοιχεία που βλέπει αυτές τις μέρες προέρχονται από την Κίνα. «Εκτιμάται ότι η Κίνα μπορεί να προκαλέσει κάποια στιγμή πενταπλάσια ρύπανση από ό,τι σήμερα».

Η σκόνη άνθρακα, που αναμειγνύεται με τον αέρα, από τους σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής με καύση άνθρακα, επιστρέφει στη γη σαν όξινη βροχή και χιόνι. Το θειικό, το νιτρικό και το ανθρακικό οξύ που προέρχεται από τα αυτοκίνητα, τα φορτηγά και τα εργοστάσια είναι τα άλλα βασικά συστατικά της όξινης βροχής.

«Ως αποτέλεσμα όλων αυτών, εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα δέντρων στις βορειοανατολικές ΗΠΑ απειλούνται ή πεθαίνουν, όπως επίσης και δάση σε όλη τη Σκανδιναβία και τη Δυτική Ευρώπη». 

«Στην Ζιζέρα της Τσεχικής Δημοκρατίας ολόκληρα τμήματα δασών έχουν χαθεί, ενώ η όξινη βροχή έχει καταστρέψει μεγάλο τμήμα του διάσημου Μαύρου Δάσους της Γερμανίας που συχνά αναφέρεται ως νεκρό». 

«Λόγω της ταχείας βιομηχανικής ανάπτυξης, η όξινη βροχή αποτελεί το επικείμενο καταστροφικό αποτέλεσμα για την Κίνα, την Ινδία, τη Ρωσία και τη Δημοκρατία της Κορέας. Οι εκπομπές διοξειδίου του θείου στην Ασία προβλέπεται να τριπλασιαστούν μεταξύ των ετών 2015 και 2025». 

«Και δεν είναι μόνο τα δέντρα που τραυματίζονται από την όξινη βροχή. Όταν αυτή πέφτει στις λίμνες, στα ρέματα και τα ποτάμια, το οξύ σκοτώνει τα έντομα, τα ψάρια και τα πουλιά. Τα ρέματα της πέστροφας της ‘Virgina’ πεθαίνουν, όπως και πολλές από τις λίμνες, τα ρέματα και τα ποτάμια της Ουαλίας».

«Οι ωκεανοί του πλανήτη γίνονται όλο και πιο όξινοι. Η περιεκτικότητά τους σε οξύ αυξήθηκε κατά 30% τις τελευταίες δεκαετίες, επηρεάζοντας όλα τα έμβια όντα ή ό,τι εξαρτάται από αυτά, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων».

«Ήδη, η βιομηχανία ‘Big-Coal’ των ΗΠΑ (που περιλαμβάνει τις‘Big-Oil’, ‘Big Natural Gas’ και ‘Big-Nuclear’, δεδομένου ότι έχουν πλέον συγχωνευθεί) πιέζει για περισσότερα».

Ο Antrim Caskey δηλώνει: « Καθώς ο αμερικανικός λαός και ο κόσμος αρχίζουν να αναγνωρίζουν την ανάγκη προσανατολισμού στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, η ‘Big Coal’ πιέζει με τα βρώμικα καύσιμά της ως λύση για την ενεργειακή κρίση των Ηνωμένων Πολιτειών. Η ‘Big Coal’ και οι υποστηρικτές της οραματίζονται μια μελλοντική τεχνολογία «καθαρού άνθρακα», με την υγροποίηση και την αεριοποίηση του άνθρακα, εγκλωβίζοντας υπογείως τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα και αποθηκεύοντάς τες υπογείως. Όμως οι επιστήμονες και οι περιβαλλοντολόγοι υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχει «καθαρός άνθρακας». Το Εθνικό Συμβούλιο Προστασίας των Πηγών υποστηρίζει ότι ο όρος “καθαρός άνθρακας” έχει την ίδια βαρύτητα με τον όρο “αβλαβή τσιγάρα”. 

«Η εξόρυξη και ο καθαρισμός του άνθρακα αποδεκατίζει αναπόφευκτα οικοσυστήματα και κοινότητες». Ο RobertKennedy Jr. γράφει: «Ο άνθρακας είναι φτηνός μόνο αν αγνοηθούν τα καταστροφικά περιβαλλοντικά κόστη, τα νεκρά δάση και λίμνες από την όξινη βροχή, η δηλητηριασμένη αλιεία σε 49 κράτη και τα παιδιά με κατεστραμμένο εγκέφαλο και υγεία από τις εκπομπές υδραργύρου, τα εκατομμύρια των ασθματικών και οι χαμένες ημέρες εργασίας. Αν ο αμερικανικός λαός μπορούσε να δει τι έχω δει από τον αέρα και στο έδαφος κατά τη διάρκεια ταξιδιών στα κοιτάσματα άνθρακα του Κεντάκι και της Δυτικής Βιρτζίνιας, τα ισοπεδωμένα βουνά και τις κατεστραμμένες ζωές, θα είχε γίνει επανάσταση στη χώρα αυτή».

“Οι εκπρόσωποι του ‘Big Coal’ τρίβουν τα χέρια τους με την προοπτική της εξόρυξης των υπερήφανων βουνών των ΗΠΑ προκειμένου να πουλήσουν τεράστιες ποσότητες άνθρακα στην Κίνα, οι επιχειρήσεις εξόρυξης άνθρακα της οποίας οδηγούν στοθάνατο 6.000 ανθρακωρύχους ετησίως”.

Σύμφωνα με μια εκτίμηση που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Time, «η μείωση των εκπομπών διοξειδίου του θείου κατά 50%μόνο στις Βορειοανατολικές ΗΠΑ, θα κοστίσει 7 δισεκατομμύρια δολάρια, ετησίως. Αν πράγματι έτσι έχουν τα πράγματα, τότε το σχετικό κόστος, παγκοσμίως, θα ανέλθει σε τρισεκατομμύρια. Και αυτό όμως το γεγονός δεν θα κάλυπτε καμία από όλες τις άλλες περιβαλλοντικές καταστροφές».

«Ο καθαρισμός μόνο της ‘Μεγάλης Σκουπιδόμαζας του Ειρηνικού’ δεν αποτελεί επιλογή», υποστηρίζει ο Chris Parry από την Παράκτια Επιτροπή  της Καλιφόρνιας· και οι συνάδελφοί του συμφωνούν.

Η ‘Μεγάλη Σκουπιδόμαζα του Ειρηνικού’ μπορεί να αποτελέσει την απόλυτη εικονική αναπαράσταση του τι πράττουμε εμείς οι άνθρωποι ενάντια στο περιβάλλον μας. «Ένα τεράστιο νησί σκουπιδιών, διπλάσιο από το μέγεθος του Τέξας, που επιπλέει στον Ειρηνικό μεταξύ του Σαν Φρανσίσκο και της Χαβάης, η σκουπιδόμαζα αυτή αποτελείται από 80% πλαστικές ουσίες, ζυγίζει πάνω από 3,5 εκατομμύρια τόνους και αυξάνεται με γρήγορο ρυθμό». 

«Δεδομένου του μεγέθους της, του περιεχομένου και της απόστασής της από τη ξηρά, η αφαίρεση της σκουπιδόμαζας θα ήταν μια επιχείρηση πολλών τρισεκατομμυρίων δολαρίων, απαιτώντας τον σχεδιασμό και την κατασκευή ειδικού εξοπλισμού. Μια δεύτερη, μικρότερη σκουπιδόμαζα κινείται μεταξύ Χαβάης και Ιαπωνίας».

Τι μπορεί να γίνει για την παγκόσμια καταστροφή που έχω περιγράψει;  Την περιβαλλοντική ερήμωση, την εξάλειψη της κοινωνικής ύπαρξης, την προστασία της γης, την απασχόληση; 

Αν και είμαι ανοιχτός στο όποιο επιχείρημα, η απάντησή μου στο ερώτημα αυτό είναι Τίποτα!  Τίποτα έως ότου και εκτός εάν η σημερινή δομή της παραγωγής και της διανομής διαλυθεί και αντικατασταθεί. 

Η ανησυχία, όλων των κυβερνήσεων, σε όλο τον κόσμο τις ώθησε να ψηφίσουν νόμους με στόχο την εξυγίανση των χειμάρρων, των λιμνών και των θαλασσών και τη ρύθμιση του βιομηχανικού όζοντος. Όμως τα προβλήματα συνεχίζουν να επιδεινώνονται. 

Μια ειλικρινής εξέταση της μόλυνσης που προκαλεί το σημερινό σύστημα στον αέρα του πλανήτη, τα ρέματα, τις λίμνες, τα ποτάμια και τις θάλασσες με μυριάδες ρύπους από μυριάδες πηγές, το πετρέλαιο, τον υδράργυρο, το αρσενικό, το μόλυβδο, το κάδμιο, το άζωτο, το κυάνιο, το τολουόλιο, το στυρόλιο, το φωσφορικό άλας, το διοξείδιο του θείου, τα αντιβιοτικά και τα πολυχλωριωμένα διφαινύλια, η υπερβολική χρήση πυρηνικής ενέργειας, και οι εξίσου ανεδαφικές προτάσεις για την «ασφαλή» αποθήκευση των πυρηνικών αποβλήτων, μαζί με την κατάργηση θέσεων εργασίας τόσο στον Πρώτο όσο και τον Τρίτο κόσμο, μπορεί να οδηγήσει σε ένα και μόνο συμπέρασμα. 

Ότι το καπιταλιστικό σύστημα δεν είναι πλέον σε θέση να σταματήσει τα παγκόσμια καταστροφικά προβλήματα που δημιουργεί και να  οικοδομήσει ένα καλύτερο κόσμο.  “Capitalist states are no more capable of solving the disastrousproblems they‘re causing than nomadic slave communities couldhave built houses and chateaux for feudal Europe, or Europeanfeudal communities could have satisfied the need for factories, and the clothing, weaponry, railways, steam engines and trainsthose factories produced.” Και αυτό μας οδηγεί σε ένα από τα θεμελιώδη ερωτήματα μας.

Εφόσον η σημερινή δομή δεν είναι σε θέση να σταματήσει το παγκόσμιο κατακλυσμό που δημιουργεί, είναι ανίκανη να οικοδομήσει έναν καλύτερο κόσμο.

Τα κράτη δεν μπορούν πλέον να επιλύουν τα καταστροφικά προβλήματα που προκαλούν όπως ακριβώς δεν μπορούσαν οι νομαδικές κοινότητες των σκλάβων να χτίζουν σπίτια και κάστρα στη φεουδαρχική Ευρώπη ή οι ευρωπαϊκές φεουδαρχικές κοινότητες δεν μπορούσαν να ικανοποιήσουν τιςανάγκες για τα εργοστάσια και τα είδη ένδυσης, τις ατμομηχανές και τα τρένα που παρήγαγαν αυτά τα εργοστάσια. 

Αυτό μας οδηγεί στο τρίτο των θεμελιωδών μας ερωτημάτων:

Αν το σημερινό καπιταλιστικό σύστημα έχει μετατραπεί σε ένα σύστημα που στερείται αυτοελέγχου, τότε αυτό, όπως και οι προκάτοχοί του, έχει δημιουργήσει έναν επίσης πιο αποτελεσματικό διάδοχο που οι καπιταλιστές είναι υποχρεωμένοι να γαλουχήσουν, για να μπορέσουν να επιβιώσουν; 

“Once that question has been posed, the answer screams forrecognition.”Από τη στιγμή που τίθεται αυτή η ερώτηση, πρέπει να δοθεί μια απάντηση. Υποστηρίζεται ότι η επίλυση όλων αυτών των προβλημάτων απαιτεί την ύπαρξη ενός διαφορετικού συστήματος από αυτό εντός του οποίου τώρα βιώνουμε.

Νικόλαος Λ. Μωραΐτης. Ph.D.

Διεθνείς Σχέσεις, Θεωρία Διεθνούς Συστήματος,

Συγκριτική Πολιτική,

Εξωτερική Πολιτική των ΗΠΑ.

Καλιφόρνια, U.S.A.  Οκτώβριος 2019

Πηγή