Η εθνική παιδεία και ο χαρακτήρας της

Η μεγαλύτερη επένδυση τής Εθνικής Κοινότητας είναι ο ανθός τής νεότητας, είναι τα γεννήματά μας, τα παιδιά τής Ελληνικής Φυλής. Γρά...

Η μεγαλύτερη επένδυση τής Εθνικής Κοινότητας είναι ο ανθός τής νεότητας, είναι τα γεννήματά μας, τα παιδιά τής Ελληνικής Φυλής.

Γράφει ο Καραχάλιος Σπυρίδων του Κωνσταντίνου

Και μια εκ των σπουδαιότερων εργασιών τής πολιτικής διοικήσεως, χρέος μέγα και ιερό τής Πολιτείας είναι η παροχή Εθνικής Παιδείας. Είναι η μόρφωση των παιδιών μας με γνώμονα την Ιερή και την Εθνική μας Παράδοση, σε συνδυασμό με την γνώση ειδικού περιεχομένου, για την αξιοποίηση των χαρισμάτων τής νεολαίας μας σε συγκεκριμένα πεδία γνώσεως που σχετίζονται με την κοινωνία και την εργασία.

Η αποστολή τής Εθνικής Παιδείας είναι πολυδιάστατη διαδικασία που διασφαλίζει την κοινωνική αρμονία, την συνέχιση τής εθνικής και θρησκευτικής μας Παράδοσης, την ανάπτυξη τής Πατρίδος. Η Εθνική Παιδεία οφείλει να δίδει στους νεαρούς βλαστούς τής Φυλής μας κοινωνική και εγκυκλοπαιδική μόρφωση από κοινού. Είναι η κοινωνικοποίηση τού παιδιού, η συνύπαρξή του με το σύνολο των μελών τής Εθνικής Κοινότητος. Είναι η διαμόρφωση σωστού χαρακτήρα και γυμνασμένου σώματος. Είναι η Πίστη στο Θεό, την Πατρίδα και την Οικογένεια. Είναι τέλος η εγκύκλιος γνώση γενικού περιεχομένου επάνω στη γλώσσα, την ιστορία, τις επιστήμες, την τεχνολογία, τις τέχνες.

Η Ελληνική Παιδεία εντάσσει στην κοινωνική διεργασία τα μέλη τής κοινωνίας μας από τα πρώιμα χρόνια τής ζωής τους. Πρώτο σχολειό των ελληνοπαίδων είναι οι γονείς τους, με την φροντίδα των οποίων μαθαίνουν να μιλούν την γλώσσα που τούς έδωσε ο Θεός. Μέσα στην ζεστή αγκάλη τής οικογένειας, τα παιδιά μας αρθρώνουν τούς πρώτους φθόγγους και παράλληλα διδάσκονται αρετή, τιμιότητα, ήθος και φυσικά Πίστη. Εν συνεχεία, εντάσσονται στους κόλπους τής σχολικής κοινότητος προκειμένου να βαθύνουν και να εξειδικεύσουν τις γνώσεις τους, με το ίδιο πάντα πνεύμα. Διότι ο σκοπός τής Εθνικής Παιδείας είναι να γίνουν τα ελληνόπουλα εξίσου καλοί και χρήσιμοι πολίτες.

Στις μέρες τής αστικής δημοκρατίας οι πολιτικάντηδες εφευρίσκουν σκοπίμως και διατεταγμένα εκ των νεοταξικών τους αφεντικών, λόγους και αιτίες για να διχάσουν τον Ελληνισμό. Αυτό πράττουν και στο μείζον ζήτημα τής Παιδείας. Αγαπημένο πεδίο κομματικών συγκρούσεων είναι ο φορέας τής μορφώσεως των παιδιών μας, αν δηλαδή θα έχει αυτός δημόσιο ή ιδιωτικό χαρακτήρα. Ωστόσο, αυτό το δομικό περιεχόμενο τής Παιδείας είχε επιλυθεί από τα πρώτα χρόνια τής εθνικής συλλογικής μας ζωής, όταν ο Ελληνισμός ήταν κραταιός γεννήτορας πολιτισμού με τις αυτοκρατορίες του μέσα στην πλάση.

Το πρώτο ζήτημα που λαμβάνει τη θέση του στην κλίμακα τής μορφώσεως τής νεολαίας μας είναι η διαμόρφωση τού γνωσιακού περιεχόμενου και ο έλεγχος τής σωστής λειτουργίας των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων από το εθνικό μητροπολιτικό κέντρο, από το εθνικό κράτος και το υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Πίστεως. Τα βιβλία που διδάσκονται τα ελληνόπουλα πρέπει να προάγουν την αλήθεια, την ικανότητα, τον προσανατολισμό των δεξιοτήτων, την αγάπη των πολιτών, την προσήλωση στα ιδανικά τής Φυλής μας, την ορθή δομή τής γλώσσας. Να παρέχεται χριστιανική και ελληνική παιδεία στα ελληνόπουλα, δίχως παρεκτροπές και διαφοροποιήσεις στα εκπαιδευτικά ιδρύματα.

Αφού λοιπόν φορέας τής εκπαιδευτικής πολιτικής καθίσταται με σαφήνεια το ελληνικό κράτος, τότε το εκπαιδευτικό ίδρυμα που σέβεται και εφαρμόζει τον γενικό κανόνα μπορεί να λειτουργήσει και να παράσχει ανεμπόδιστα τις υπηρεσίες του. Το οικονομικό κόστος τής Εθνικής Παιδείας επιμερίζεται εξίσου τόσο στον δημόσιο τομέα όσο και στον ιδιωτικό παράγοντα, με την προϋπόθεση ότι ο πάροχος τής εκπαιδευτικής γνώσεως είναι οπωσδήποτε Έλλην και συμμορφώνεται με τις υποδείξεις τής Ελληνικής Πολιτείας. Από την στιγμή που ο ιδιώτης παρέχει ελληνική παιδεία κρατικής κατεύθυνσης στον ίδιο βαθμό με το δημόσιο σχολείο, το δημόσιο και το ιδιωτικό σχολείο συνυπάρχουν.

Το Εθνικό Κράτος στηρίζει το δικαίωμα στην μόρφωση όλων των παιδιών τού Ελληνισμού μας, δίχως διαχωρισμούς σε κοινωνικές τάξεις. Η σχολική ύλη και η διευκόλυνση των λειτουργικών εξόδων των σχολείων στηρίζεται από το σύνολο των πολιτών μέσω των ειδικά διαμορφωμένων φόρων που κατευθύνονται αποκλειστικά στην εκπαίδευση. Η επιστασία και η διοίκηση τής εκπαιδευτικής διαδικασίας στο δημόσιο σχολείο ανήκει εξ ολοκλήρου στο κράτος. Στο δε ιδιωτικό σχολείο ασκεί την επιστασία και την διοίκηση ο ιδιώτης, ο οποίος ωστόσο υπάρχει και στηρίζεται από το κράτος μονάχα στον βαθμό που απασχολεί ελληνικό διδακτικό προσωπικό και τηρεί τούς εκπαιδευτικούς νόμους τού Ελληνικού Κράτους.

Η οικονομική κατάσταση των ελληνικών οικογενειών σε καμία περίπτωση δεν επηρεάζει την πρόοδο τής μαθητιώσας νεολαίας. Όλα τα σχολεία τού Ελληνικού Κράτους, δημόσια και ιδιωτικά, είναι προσανατολισμένα να παράσχουν γνώση ανεξαρτήτως οικονομικής δυνάμεως των Ελλήνων. Ειδικότερα στην περίπτωση των ελληνικών ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων, η στήριξη τού κράτους και η νομιμότητα των εκπαιδευτηρίων αυτών παρέχεται με την υποχρέωση των ιδιωτών να εξασφαλίζουν τουλάχιστον το 40% των μαθητικών θέσεων σε παιδιά φτωχών ελληνικών οικογενειών. 

Την εκπαιδευτική πολιτική λοιπόν την εφαρμόζει απολύτως το Ελληνικό Εθνικό Κράτος και την ύλη των σχολικών συγγραμμάτων την διαμορφώνουν εκπαιδευτικοί με ορθόδοξη πίστη, εθνικό φρόνημα και ελληνικό αίμα. Η νομοτέλεια τής πλάσης και η αλήθεια τηρούνται στο ακέραιο. Το εθνικό δίκαιο και το εθνικό συμφέρον κατευθύνουν αποκλειστικά την παρεχόμενη γνώση επάνω στα αυταπόδεικτα στοιχεία και τις ανάγκες τής εξειδίκευσης τής ελληνικής κοινωνίας. Η δε παρεχόμενη γνώση συνδέεται με τις ανάγκες τής ελληνικής αγοράς εργασίας. Κάθε ελληνόπουλο εξερχόμενο από την ανώτατη βαθμίδα εκπαίδευσης, εισέρχεται απευθείας στην αγορά εργασίας με βάση τον επαγγελματικό προσανατολισμό.