Ο «προδευτικός» ατομοκεντρισμός το εργαλείο της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης

Η δήθεν «προοδευτική» ιδεολογία που χρησιμοποιεί η παγκοσμιοποίηση και τα όργανά της εντός των εθνικών κρατών, στην ουσία εισάγει βόμβα σ...

Η δήθεν «προοδευτική» ιδεολογία που χρησιμοποιεί η παγκοσμιοποίηση και τα όργανά της εντός των εθνικών κρατών, στην ουσία εισάγει βόμβα στα θεμέλια των ισχυρών συλλογικοτήτων εθνικών και κοινωνικών.

Η ιδεολογία αυτή που εμφανίζεται με το προσωπείο του ψευδοανθρωπισμού, χαρακτηρίζεται ως «προοδευτικός» ατομοκεντρισμός.

Του Πέτρου Χασάπη

Στην νέα «προοδευτική» – χαλαρή συλλογικότητα που θέλει να κατασκευάσει η ιδεολογία αυτή, τίποτα δεν πρέπει να είναι δεδομένο. Δεν θα υπάρχουν σταθερές αξίες ούτε συλλογικές στοχεύσεις. Τα πάντα θα ξεκινούν από τις επιθυμίες και τις επιλογές του ατόμου που βαφτίζονται «ατομικά δικαιώματα». Οι «δικαιωματιστές» φτιάχνουν νόμους όπου το άτομο θα έχει πλήρη ελευθερία να επιλέγει για τον εαυτό του, αυτό που μέχρι τώρα θεωρούταν εθνικά και κοινωνικά μη αποδεκτό ή και πρακτικά αφύσικο.

Οι «δικαιωματιστές» ισχυρίζονται ότι είναι ανθρωπιστές, αλλά φυσικά δεν είναι, δεν είναι ο ανθρωπισμός η ιδεολογία τους. Άλλο πράγμα είναι ο ανθρωπισμός. Στην πράξη, εισάγουν έναν άκρατο ατομοκεντρισμό, που διαμορφώνει έναν απόλυτο εγωκεντρισμό, ενάντια σε κάθε συλλογική δέσμευση και ηθικό κανόνα, επίτηδες για να διαλύσουν τις παραδοσιακές και ειδικά τις εθνικές συλλογικότητες. Στην ουσία αγνοούν τον άνθρωπο και χρησιμοποιούν το άτομο, αναδεικνύοντας την ενστικτώδη ατομική ηδονοθηρία του ατόμου, προκειμένου να προκαλέσουν «ατομική αντίδραση» εντός των κοινωνιών για τη διάλυσή τους εκ των έσω. Ο απώτερος στόχος τους είναι να οδηγηθούν τελικά τα άτομα απροστάτευτα κάτω από την εξουσία νέων ιδιωτικών οργανισμών με τους οικονομικούς ολιγάρχες στην κορυφή, οι οποίοι και θα διαθέτουν ακόμα και ιδιωτικούς μισθοφορικούς στρατούς. Είναι η υπέρτατη κατάσταση του νεοφιλελευθερισμού, σε αντίθεση με την υπέρτατη κατάσταση του κομμουνισμού, όπου παρατηρείται συντριβή του ατόμου και δημιουργία μιας υπέρτατης κρατικής οντότητας με μια συγκεκριμένη κομματική νομενκλατούρα στην εξουσία.

Παρατηρείστε ότι, ενώ οι «δικαιωματιστές» προσπαθούν να προστατέψουν την κάθε ατομική επιλογή και ατομική απόκλιση ως δικαίωμα και μάλιστα προστατευμένο με ισχυρές νομοθεσίες περί «προσωπικών δεδομένων» και με ισχυρές μη κρατικές δήθεν «Ανεξάρτητες» Αρχές και ΜΚΟ, την ίδια στιγμή δεν αναγνωρίζουν κανένα πολιτικό δικαίωμα στο άτομο. Πολιτικό δικαίωμα που θα του έδινε πραγματική εξουσία στα χέρια του για να συμμετέχει δημοκρατικά στο γίγνεσθαι της εθνικής συλλογικότητας στην οποία ανήκει και να καθορίζει το ίδιο το μέλλον του. Αν μη τι άλλο αυτό πρέπει να προβληματίσει για τους πραγματικούς στόχους των «δικαιωματιστών». Προφανώς η εκλογή απόμακρων πολιτικών αντιπροσώπων, η οποία ισχύει ακόμα σήμερα μέχρι να καταργηθεί κι αυτή, και στην οποία το άτομο οδηγείται στις κάλπες ετερροκατευθυνόμενο από την ισχυρή προπαγάνδα του συστήματος, δεν αποτελεί σοβαρό πολιτικό δικαίωμα.

Βλέπουμε λοιπόν, πως οι «δικαιωματιστές» της παγκοσμιοποίησης δεν σέβονται στην ουσία το άτομο. Αντίθετα το εκμεταλλεύονται και το χρησιμοποιούν ωμά για να διαλύσουν τις εθνικές κυρίως συλλογικότητες, που είναι το βασικό εμπόδιο της παγκοσμιοποίησης. Αυτό θα το παρατηρήσετε σε κάθε νομοσχέδιο που εισάγεται στην κάθε Βουλή. Αν σας ξενίζει και παραξενεύει το γεγονός ότι οι «δικαιωματιστές» μάχονται σήμερα ξεδιάντροπα στην Ελλάδα, εκτός των άλλων, για να προστατεύσουν ως ατομικό δικαίωμα την κάθε παρανομία των λάθρα εισβαλλόντων στη χώρα μας και ταυτόχρονα στρέφονται με βία εναντίον των Ελλήνων που ανησυχούν, χαρακτηρίζοντάς τους ως εθνικιστές, ρατσιστές και φασίστες, για να τους ακυρώσουν μέσω της ψυχολογικής τρομοκρατίας, ελπίζω τώρα να έχετε τις απαντήσεις σας.

Η ιδεολογία του «προοδευτικού» ατομοκεντρισμού είναι θελκτική μεν και παρασύρει εύκολα το άτομο, καθόσον διευκολύνει την αχαλίνωτη ικανοποίηση των ενστίκτων του και την κάθε είδους ηδονοθηρία και έτσι καλλιεργεί μια ψευδαίσθηση ελευθερίας σε ατομικό επίπεδο, συνδυαζόμενη με μια ψευδοευδαιμονία μέσω της κατανάλωσης, αλλά εδώ ακριβώς παραμονεύει ο κίνδυνος της έκθεσης του ατόμου στη δουλεία των σύγχρονων δουλεμπόρων, μετά τη διάλυση ή την ατόνηση της συλλογικότητας στην οποία ανήκει ο καθένας μας και στην οποία ολοκληρώνεται ως άτομο και ως άνθρωπος.

ΥΓ. Κάποιοι πατριώτες στη χώρα μας κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου και φωνάζουν «πρώτα η Ελλάδα πρώτα οι Έλληνες» έχοντας πλήρη επίγνωση του τι παίζεται. Αυτούς τους πατριώτες πρέπει να τους ακούσουμε πριν να είναι αργά. Η Λύση είναι μια ισχυρή εθνική κοινωνία, την οποία θα συγκροτούν και θα συγκαθορίζουν δημοκρατικά ελεύθεροι άνθρωποι.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου