Η Τουρκία αποκαλύπτεται – Θέλει συνεκμετάλλευση όχι λύση

Η Τουρκία αισθανόμενη πίεση στο μέτωπο της Συρίας, θα επιχειρήσει να βρει διέξοδο σε Ελλάδα και Κύπρο. Προετοιμασία του εδάφους για...

Η Τουρκία αισθανόμενη πίεση στο μέτωπο της Συρίας, θα επιχειρήσει να βρει διέξοδο σε Ελλάδα και Κύπρο.

Προετοιμασία του εδάφους για κινήσεις στο Κυπριακό με φόντο τα ενεργειακά γίνονται από πλευράς της Άγκυρας, παρόλο που η προσοχή του καθεστώτος Ερντογάν σε αυτή τη φάση στρέφεται στο Συριακό και το Μεταναστευτικό.

Γράφει ο Βενιζέλος Κώστας

Καλά ενημερωμένες πηγές αναφέρουν πως, η Τουρκία αισθανόμενη πίεση στο μέτωπο της Συρίας, θα επιχειρήσει να βρει διέξοδο σε Ελλάδα και Κύπρο. Τα δεδομένα που διαμορφώνονται δεν προδικάζουν εξελίξεις και μάλιστα θετικής κατάληξης. Ωστόσο, ο σχεδιασμός φαίνεται να υπάρχει για την περίοδο μετά τις ψευδοεκλογές στα κατεχόμενα, που χρονικά τοποθετούνται τον ερχόμενο Απρίλιο.

Η Τουρκία σαφώς και αντιμετωπίζει τις αξιώσεις της σε Ελλάδα και Κύπρο ως πακέτο. Η πακετοποίηση Κυπριακού, ενεργειακών και ελλαδοτουρκικών, αποτελεί έναν σχεδιασμό, που έχει τύχει επεξεργασίας και στηρίζεται στην τακτική της έντασης. Η Άγκυρα υλοποιεί έναν σχεδιασμό επιβολής, που χαρακτηρίζεται από ένταση και νέα τετελεσμένα.

Η κορύφωση των προκλήσεων, το συνεχές φλερτάρισμα με θερμό επεισόδιο, σε θάλασσα, στεριά, εσχάτως στα ελληνοτουρκικά σύνορα στον Έβρο (χωρίς αυτό να είναι επιδίωξη, αλλά μπορεί να προκύψει από ατύχημα), θα σύρει, σύμφωνα με τον τουρκικό σχεδιασμό, Ελλάδα και Κύπρο σε διάλογο με τουρκικούς όρους. Το καθεστώς Ερντογάν αντιμετωπίζει την περιοχή μέσα από τον δικό του χάρτη, τον οποίον με κάθε ευκαιρία παρουσιάζει κομπάζοντας ο Ερντογάν. Δηλαδή, όλα σχεδόν «Γαλάζια Πατρίδα».

Θέλει η Τουρκία να λύσει το Κυπριακό; Η απάντηση είναι αρνητική κι αυτό δεν το υποστηρίζουν οι κυβερνήσεις Ελλάδος και Κύπρου, αλλά όσοι αξιωματούχοι ξένων κυβερνήσεων και οργανισμών συνομιλούν με ομολόγους τους της Τουρκίας. Τι επιδιώκει η Τουρκία; Έλεγχο της περιοχής, ελέγχοντας με τον ένα ή τον άλλο τρόπο Ελλάδα και Κύπρο (φινλανδοποίηση, καθιστώντας, δηλαδή, αμφότερες χώρες περιορισμένης κυριαρχίας). Στην περίπτωση της Κύπρου ενδεχομένως να συναινέσει σε μια συμφωνία, που ουσιαστικά θα είναι σταθμός για τα επόμενα βήματα, για το σχέδιο Β. Δεν θα είναι τελική συμφωνία (στρατηγική συμφωνία, ενδιάμεση), η οποία όμως θα καθορίζει το τοπίο για το τι μέλλει γενέσθαι.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι οι σχεδιασμοί επιβολής νέων τετελεσμένων συνεχίζονται από τουρκικής πλευράς στη νεκρή ζώνη. Αλλά και με άλλες κινήσεις, όπως το άνοιγμα της Αμμοχώστου και η ναυτική βάση στο Τρίκωμο, που μέχρι σήμερα δεν έχει ξεκινήσει η υλοποίηση. Οι σχεδιασμοί αυτοί σαφώς και δεν δείχνουν χώρα η οποία είναι έτοιμη να συζητήσει σοβαρά την επίτευξη συμφωνίας στο Κυπριακό.

Είτε διά εκβιασμού είτε μέσω συμφωνίας

Προτεραιότητα για την Άγκυρα είναι το θέμα του φυσικού αερίου. Γι' αυτό και υπάρχει έντονη προσπάθεια είτε να ακυρωθεί το ενεργειακό πρόγραμμα της Κυπριακής Δημοκρατίας είτε να εμπλακεί σε αυτό η Τουρκία. Πώς μπορεί να γίνει τούτο; Είτε διά εκβιασμού και πιέσεων είτε διά μιας συμφωνίας. Ένα από τα όπλα εκβιασμού για την τουρκική πλευρά είναι το θέμα της Αμμοχώστου.

Στους σχεδιασμούς της Άγκυρας είναι και η πρόταση για μορατόριουμ στις έρευνες για όλες τις πλευρές, ενώ επιμένει στη δημιουργία δικοινοτικής επιτροπής για το φυσικό αέριο για να υπάρξει συναπόφαση ως προς το ενεργειακό πρόγραμμα και συνεκμετάλλευσης (αυτό αφορά και το Αιγαίο). Τη λογική της συναπόφασης φαίνεται να καλοβλέπουν και διάφοροι τρίτοι και γι' άλλα ζητήματα, όπως εσχάτως με το ζήτημα του κορονοϊού. Να διαμορφωθεί ένας μηχανισμός, όπως αυτό που προτείνει ο ΟΗΕ για στρατιωτικά θέματα, για «συντονισμό» στα θέματα καθημερινότητας. Αυτό, βεβαίως, παραπέμπει όχι στην αναβάθμιση του ψευδοκράτους αλλά στην υποβάθμιση της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο slpress