Κορωνοϊός και «Μεγάλος αδερφός»

Ίσως, οι μεγαλύτεροι κοινωνικοί αγώνες δεν δίνονται τώρα, αλλά θα δοθούν μετά την εξαφάνιση της πανδημίας… Κοινωνικές έριδες και ...

Ίσως, οι μεγαλύτεροι κοινωνικοί αγώνες δεν δίνονται τώρα, αλλά θα δοθούν μετά την εξαφάνιση της πανδημίας…

Κοινωνικές έριδες και διαφωνίες εν μέσω πανδημίας και απαγόρευσης κυκλοφορίας.

Γράφει ο Ελευθέριος Ανδρώνης

Μέχρι σήμερα, είχαμε τους «μένουμε σπίτι» εναντίον των «γεμίζουμε τις παραλίες και τα πάρκα».

Αυτούς που έφυγαν για τα χωριά τους, εναντίον αυτών που παρέμειναν στις πόλεις.

Μόνιμοι κάτοικοι χωριών και νησιών, εναντίον περιστασιακών επισκεπτών.

Χειροκροτητές μπαλκονιών εναντίον σκεπτικιστών των πληκτρολογίων.

Άπληστοι συλλέκτες χαρτιών υγείας, μασκών και αντισηπτικών εναντίον όλων.

Fake news εναντίον αληθινών ειδήσεων.

Ανεύθυνοι πολίτες εναντίον υπεύθυνων.

Νέοι άνθρωποι εναντίον γεροντότερων.

Γέροι άνθρωποι, εναντίον των μέτρων καραντίνας.

Και από αύριο, τους υποστηρικτές της καθολικής απαγόρευσης κυκλοφορίας, εναντίον των αρνητών και παραβατών.

Και μέσα σε όλο αυτό το χαοτικό κλίμα, μια κυβέρνηση που προσποιείται πως για κάθε αρνητική εξέλιξη στο θέμα της καταπολέμησης του COVID – 19, φταίνε αποκλειστικά και μόνο οι ανυπότακτοι πολίτες.

Και πως πρέπει να δεχτούν κάθε μέτρο και κάθε απαγόρευση που εφαρμόζει η κυβέρνηση, αδιαμαρτύρητα και απροβλημάτιστα, διότι γίνεται πάντοτε για το «γενικό καλό».

Τα συστημικά μέσα ενημέρωσης, φροντίζουν να στηρίζουν σθεναρά αυτήν τη «γραμμή» με όλους τους τρόπους. Ακόμα και «παραφουσκώνοντας» γεγονότα και ειδήσεις, προκειμένου να συντηρήσουν αμείωτο τον φόβο που εκπέμπεται ανεξέλεγκτος από τους τηλεοπτικούς δέκτες.

Ενώ οι πολίτες βρίσκονται εύλογα σε ένα κλίμα σύγχυσης και φόβου, την ίδια στιγμή ανοίγεται ένα «λαμπρό» πεδίο για να εφαρμοστούν νεοταξικές πολιτικές που υπό κανονικές συνθήκες θα χρειαζόντουσαν χρόνια ή και δεκαετίες για να γίνουν αποδεκτές από τις πλειοψηφίες.

Όσο εμείς βρισκόμαστε σε θέση άμυνας και αναγκαστικής ή ηθελημένης παραχώρησης ατομικών ελευθεριών και εκτοξεύοντας ευθύνες ο ένας στον άλλον, φαίνεται πως στο παρασκήνιο, κάποια κέντρα εξουσίας ξεκίνησαν να εργάζονται πυρετωδώς, για να επωφεληθούν από αυτήν την (παγκόσμια και εγχώρια) κρίση και να πετύχουν όσα περισσότερα μπορούν.

Έχει ενδιαφέρον να θυμηθούμε πως όταν η Ελλάδα πέρασε από μία άλλου είδους εθνική κρίση, τα capital controls το 2015, σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, η χρήση του πλαστικού χρήματος από τους Έλληνες πολίτες, τριπλασιάστηκε.

Έτσι και στην παρούσα κρίση, για την οποία ουδείς γνωρίζει για πόσο διάστημα θα κρατήσει, βλέπουμε πως και πάλι προωθείται μαζικά η χρήση καρτών και το ηλεκτρονικό εμπόριο.

Ο καταναλωτής θα εξοικειωθεί και θα συνδεθεί ακόμα περισσότερο με τις ηλεκτρονικές συναλλαγές, και τα μετρητά ήδη αντιμετωπίζονται από πολλούς σαν μιαροί, εν δυνάμει φορείς του ιού που πρέπει να εκλείψουν.

Παράλληλα, διαβάζουμε για προτάσεις και έρευνες πολυεκατομμυριούχων μεγιστάνων όπως ο Bill Gates, να εφαρμοστούν σε πολίτες μαζικά μέτρα «ψηφιακής πιστοποίησης» για να πιστοποιείται ηλεκτρονικά, το ποιος νόσησε από τον κορονοϊό, ποιος έκανε το (μελλοντικό) εμβόλιο και ποιος όχι.

Ως ψηφιακό πιστοποιητικό, εννοούν την υποδόρια ή επιδερμική τοποθέτηση ενός μικροτσίπ που θα εσωκλείει το ακριβές ιατρικό ιστορικό κάθε πολίτη. Δηλαδή ό,τι ακριβώς ισχύει και για τα κατοικίδια ζώα.

Ακόμα, διαβάζουμε για νέες εφαρμογές κινητών στη Νότια Κορέα, οι οποίες εντοπίζουν σε πραγματικό χρόνο και δείχνουν σε χάρτη, που ακριβώς βρίσκεται ο κοντινότερος άνθρωπος – φορέας κορονοϊού.

Ενημερωθήκαμε για ανησυχητικές δηλώσεις όπως αυτή του Ιταλού περιφερειάρχη του Βένετο, Λούκα Ζάια, ο οποίος εκτίμησε ότι η παρακολούθηση των ατόμων μέσω των κινητών τους τηλεφώνων «είναι μια εξαιρετική λύση», προκειμένου να γίνονται σεβαστά τα μέτρα περιορισμού.

Παρακολουθήσαμε στους δέκτες μας τον υφυπουργό Προστασίας του Πολίτη, Νίκο Χαρδαλιά, να δηλώνει με αυστηρό και δυσοίωνο ύφος, πως «η ελληνική πολιτεία γνωρίζει και γνώριζε ποιοι περνούν τα διόδια».

Ακούσαμε και διαβάσαμε δηλώσεις από πρώην και νυν Έλληνες πολιτικούς, που μίλησαν για την επιτακτική ανάγκη μιας παγκόσμιας διακυβέρνησης, ώστε να επιτευχθεί μια πιο αποτελεσματική αντιμετώπιση εναντίον της απειλής της πανδημίας.

Βλέπουμε την αργία της Κυριακής να «ξηλώνεται» σιγά σιγά στις συνειδήσεις του λαού, μέσα από «περίεργες» αποφάσεις της κυβέρνησης. Τα super markets να παραμένουν ανοιχτά και τις Κυριακές, ενώ είναι αυτονόητο, πως οι υπόλοιπες έξι ημέρες της εβδομάδας είναι υπεραρκετές για να ψωνίσουν οι πολίτες τις απαραίτητες προμήθειες.

Είδαμε να γίνονται πρωτοφανή γεγονότα, όπως η απαράδεκτη σύλληψη του Μητροπολίτη Κυθήρων Σεραφείμ, και ο σχηματισμός δικογραφίας εις βάρος του, επειδή… τόλμησε να πάει κόντρα στη φασιστική απαγόρευση όλων των ακολουθιών, και να τελέσει τους Χαιρετισμούς της Παναγίας.

Όλα αυτά, και άλλα πολλά γεγονότα που συμβαίνουν αυτές τις παράξενες μέρες που διανύουμε, θα πρέπει σίγουρα να μας θέτουν σοβαρούς προβληματισμούς και να μας κρατούν σε εγρήγορση και επαγρύπνηση.

Το παγκοσμιοποιημένο μοντέλο ξεμπροστιάστηκε μέσα σε λίγες μόνο μέρες, από έναν ιό. Τα σύνορα των χωρών έγιναν ως δια μαγείας και πάλι χρήσιμα και αναγκαία για όλους. Οι κρατικοποιήσεις ήρθαν ξανά στο τραπέζι των πιθανών επιλογών. Η δήθεν «Ευρωπαϊκή οικογένεια» ξεγυμνώθηκε και αυτή, στροβιλιζόμενη μέσα σε μία δίνη εσωστρέφειας όλων των Ευρωπαϊκών κρατών.

Βασικές ατομικές ελευθερίες γίνονται από μέρα σε μέρα, αντικείμενα διαπραγμάτευσης ή και απαγόρευσης.

Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει σίγουρα, αν κάποια από αυτά τα μέτρα είναι προσωρινά ή ήρθαν για να μείνουν.

Είναι ανάγκη να έχουμε την προσοχή μας στραμμένη, όσο στο προσκήνιο, τόσο και στο παρασκήνιο των εξελίξεων.

Ίσως, οι μεγαλύτεροι κοινωνικοί αγώνες δεν δίνονται τώρα, αλλά θα δοθούν μετά την εξαφάνιση της πανδημίας…

Από sportime.gr

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου