Εστιάζοντας στην εστίαση...

Η εστίαση είναι ένας από τους κλάδους που σηκώνουν το βάρος της νέας αναπάντεχης αυτής ανεργίας. Δυστυχώς τα δύσκολα δεν είναι πίσω μ...

Η εστίαση είναι ένας από τους κλάδους που σηκώνουν το βάρος της νέας αναπάντεχης αυτής ανεργίας. Δυστυχώς τα δύσκολα δεν είναι πίσω μας. Μπροστά είναι.

Του Νίκου Νυφούδη

Την ανάλυση της Statista για την πορεία του κλάδου της εστίασης στην ελληνική οικονομία την περίοδο 2019-2023 την είχα διαβάσει και πριν δύο χρόνια. Η έκθεση προέβλεπε το τέλος της ύφεσης του κλάδου μετά από εννέα χρόνια και τη μικρή ανάπτυξή του την επόμενη τετραετία.

Πράγματι, το 2019, η εστίαση στην Ελλάδα είχε καταγράψει αυξήσεις στις πωλήσεις, στον όγκο των συναλλαγών και στον αριθμό των καταστημάτων. Αναζήτησα την ανάλυση ξανά το βράδυ του πρωθυπουργικού διαγγέλματος. Αν ήμουνα ένας επαγγελματίας πολιτικός, ίσως απλώς να περιοριζόμουνα σε μια σκέψη για την περιορισμένη σημασία τέτοιων αναλύσεων που ποτέ δεν μπορούν να ενσωματώσουν στο μοντέλο τους το «τυχαίο» και το «απρόσμενο».

Όμως δεν είμαι ένας επαγγελματίας πολιτικός. Είμαι ένας επαγγελματίας της εστίασης. Και η ανάγνωση της έκθεση της Statista μετά την ανακοίνωση για την άρση των μέτρων ήταν για εμένα η πικρή συνειδητοποίηση ότι αυτή η κρίση δε θα έχει τις ίδιες συνέπειες για όλους. Για αυτό και κανένας πολιτικός δεν επιτρέπεται να περιορίζεται σε διαπιστώσεις για το μέγεθος του κακού και σε επικλήσεις του εθνικού μεγαλείου που θα κάνει και πάλι το θαύμα του.

Μια τέτοια έκθεση υπογραμμίζει ότι ο κλάδος της εστίασης, από τις πάλαι ποτέ ναυαρχίδες της «βαριάς» ελληνικής βιομηχανίας του τουρισμού, θα είναι από εκείνους που θα υποστούν τις βαρύτερες συνέπειες. Για αυτό και είναι απολύτως απαραίτητη η εστίαση της προσοχής των επαγγελματιών πολιτικών στους επαγγελματίες της εστίασης.

Εστιατόρια, ψητοπωλεία, καφέ και μπαράκια έκλεισαν πρώτα στις 13 Μαρτίου και θα ανοίξουν τελευταία κάποια απροσδιόριστη για την ώρα στιγμή τον Ιούνιο. Ναι, η πιθανότητα έντονου συχνωστισμού σε έναν χώρο εστίασης είναι μεγάλη και αυτό δικαιολογεί την επιφυλακτικότητα της κυβέρνησης έναντι του ενδεχομένου πλήρους λειτουργίας τους.

Η επερχόμενη κατάρρευση ενός σημαντικού κλάδου της οικονομίας ωστόσο δε δικαιολογεί την πλήρη απουσία σχεδίου μέτρων για τη στήριξη της εστίασης, ούτε την υπονοούμενη κατάσταση της εστίασης σε μία δράση πολυτελείας με την οποία δεν μπορούμε να ασχοληθούμε εν μέσω κρίσης. Και αν η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει ακόμα στη διάθεσή της τα σχετικά τεκμήρια, αρκούν μάλλον ως ενδείξεις οι εκτιμήσεις της Γερμανικής Ένωσης Εστιατορίων που εκτιμά ότι χωρίς πρόσθετη βοήθεια από το κράτος, απειλείται με εξαφάνιση το ένα τρίτο του κλάδου, δηλαδή πάνω από 70.000 επιχειρήσεις. Τα ανάλογα μεγέθη για μια χώρα όπως η Ελλάδα –στην οποία η εστίαση είναι σημαντικότερη ως κλάδος ακόμα και από το σύνολο της βιοτεχνικής και βιομηχανικής παραγωγής– θα ήταν καταστροφικά.

Οι επιλογές της κυβέρνησης δεν είναι πολλές, είναι όμως απλές. Κατά πρώτον, μείωση του φόρου προστιθέμενης αξίας στο φαγητό, στα ροφήματα και στο αλκοόλ σε μονοψήφιο ποσοστό ώστε να μην πιεστούν περαιτέρω οι αναμενόμενα χαμηλοί τζίροι των καταστημάτων εστίασης. Κατά δεύτερον, παροχή κεφαλαίου επανεκκίνησης ως ποσοστό του τζίρου της κάθε επιχείρησης εστίασης για το 2019, καθώς σε αντίθεση με τα άλλα κλειστά για δύο μήνες καταστήματα του εμπορίου, με την επανέναρξη της λειτουργίας της η εστίαση θα χρειαστεί πρώτες ύλες.

Μια τέτοια πρωτοβουλία θα απάλυνε τις πρώτες δυσκολίες για την εστίαση και παράλληλα το κεφάλαιο θα έπεφτε στην πραγματική οικονομία και θα αναμόχλευε όλη την προμηθευτική αλυσίδα. Κατά τρίτον, επιδότηση ασφαλιστικών εισφορών κατά 50% από το κράτος μέχρι το τέλος του έτους και παροχή κινήτρων μετατροπής συμβάσεων μερικής ή εκ περιτροπής απασχόλησης σε συμβάσεις πλήρους απασχόλησης προκειμένου να διατηρηθούν όσες περισσότερες θέσεις εργασίας είναι δυνατόν.

Οι σκέψεις δεν είναι σπουδαίες, όμως η αγνόησή τους θα φέρει γρήγορα την καταστροφή. Τον Ιούνιο, όχι πολύ αργότερα. Ήδη από την αρχή του lockdown υπολογίζεται ότι ο αριθμός των ανέργων αυξήθηκε κατά 100.000 άτομα, σύμφωνα με έρευνα κοινής γνώμης της Διανέοσις, χωρίς σε αυτούς να υπολογίζονται το ένα τρίτο του εργατικού πληθυσμού οι οποίοι βρίσκονται σε αναστολή εργασίας αυτήν τη στιγμή. Η εστίαση είναι ένας από τους κλάδους που σηκώνουν το βάρος της νέας αναπάντεχης αυτής ανεργίας. Δυστυχώς τα δύσκολα δεν είναι πίσω μας. Μπροστά είναι.

Άρθρο του Νίκου Νυφούδη, πρ. βουλευτή Β’ Θεσσαλονίκης και συντονιστή της δημοτικής παράταξης «ΠΟΛΗχρωμη Θεσσαλονίκη»

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου