Η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη ως γαλάζιος ΣΥΡΙΖΑ

Πλέον φαίνεται ξεκάθαρα ότι οι δεξιοί, πατριώτες και εθνικά σκεπτόμενοι, οι οποίοι στήριξαν την Νέα Δημοκρατία εναντίον της Αριστερής...

Πλέον φαίνεται ξεκάθαρα ότι οι δεξιοί, πατριώτες και εθνικά σκεπτόμενοι, οι οποίοι στήριξαν την Νέα Δημοκρατία εναντίον της Αριστερής Κυβερνήσεως του ΣΥΡΙΖΑ έχουν τρείς επιλογές.

Του Κωνσταντίνου Αλεξίου

Στις εθνικές εκλογές του 2019 ο Κ. Μητσοτάκης κατάφερε να κερδίσει τον ΣΥΡΙΖΑ και να επιτύχει την απαιτούμενη κοινοβουλευτική πλειοψηφία για να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση, εκμεταλλευόμενος το κλίμα εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ που είχε διαμορφωθεί στην Ελληνική κοινωνία εξαιτίας των πανεθνικών συλλαλητηρίων για το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων και την υπερφορολόγηση.

Με βάση τα exit polls των εθνικών εκλογών η ΝΔ κατάφερε να συσπειρώσει τους συντηρητικούς και εθνικά σκεπτόμενους Έλληνες πολίτες, στερώντας από την Χρυσή Αυγή την είσοδο της στο ελληνικό κοινοβούλιο και ωθώντας πολλά μικρότερα δεξιά κόμματα στην αποχή, χαρακτηριστικά παραδείγματα το ΛΑ.Ο.Σ. και η Νέα Δεξιά. Μετά από τόσο καιρό «δεξιάς» διακυβέρνησης και οι πλέον καλοπροαίρετοι παρατηρούν ότι όχι μόνο δεν προσπάθησαν να ανατρέψουν την ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς, αλλά προχώρησαν στις θέσεις της.

Καταρχήν, θεωρώ χρήσιμο να παρουσιάσω συνοπτικά τα στοιχεία εκείνα που συνθέτουν την Δεξιά ιδεολογία διαχρονικά, αφήνοντας προς το παρόν εκτός συζήτησης τις ιδεολογικές στρατηγικές που ποικίλουν κατά περιόδους και κυμαίνονται από πιο συναινετικές , όπως την δεκαετία του 1950 στην Δ. Ευρώπη, έως περισσότερο πολωτικές, όπως επί Μάργκαρετ Θάτσερ στην Μ. Βρετανία. Αυτό το κάνω διότι μεταβάλλονται λόγω των συνθηκών και δεν μας παρέχουν ένα σταθερό σημείο αναφοράς. Έτσι στα κοινωνικά ζητήματα είναι συντηρητική, δίνοντας έμφαση σε παραδοσιακούς θεσμούς και ταυτότητες όπως η οικογένεια και το έθνος. Ενώ, σε ζητήματα ποινικής νομοθεσίας προσβλέπει κυρίως στον παραδειγματισμό και στην προστασία του κοινωνικού συνόλου από τους εγκληματίες, θέτοντας σε δευτερεύουσα μοίρα τον σωφρονισμό. Όσον αφορά την οικονομία έχει φιλελεύθερο προσανατολισμό, ευνοώντας πολιτικές laissez faire, αν και όταν υπάρχει κίνδυνος για την κοινωνική συνοχή λόγω ακραίων οικονομικών ανισοτήτων ακολουθείται η πολιτική του ενός έθνους .

Τέλος, στις διεθνείς σχέσεις και την εξωτερική πολιτική συμπλέει με την ρεαλιστική προσέγγιση, τουτέστιν αντιλαμβάνεται τις ισορροπίες με όρους ισχύος, εθνικού συμφέροντος και την διεθνή κοινότητα ως άναρχο περιβάλλον.

Έχοντας κατανοήσει κανείς τα παραπάνω αντιλαμβάνεται ότι οι κατά καιρούς δηλώσεις του Πρωθυπουργού και πολλών Υπουργών του έρχονται σε πλήρη αντίθεση με την Δεξιά ιδεολογία. Πριν μερικούς μήνες και σε συζήτηση στην Βουλή για το μείζον πρόβλημα του λαθρομεταναστευτικού ο ίδιος ο Κ. Μητσοτάκης δήλωσε τα εξής: «Μακριά από εμάς οποιαδήποτε ξενοφοβία ή οποιοσδήποτε ρατσισμός. Είμαι υπερήφανος όταν πηγαίνω σε παρελάσεις και βλέπω μια κοινωνία η οποία μετατρέπεται σε πολυπολιτισμική σιγά – σιγά» και εδώ φαίνεται ότι η διαφωνία με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι στην ταχύτητα με την οποία θα γίνει η μετατροπή και όχι στην ίδια την μετατροπή. Από την άλλη, στα οικονομικά φαίνεται ότι οι μειώσεις φόρων και η μείωση ενός υπερτροφικού δημοσίου έχουν ξεχαστεί και μάλιστα προαναγγέλλει ότι θα κινηθεί προς την αντίθετη κατεύθυνση, δηλώντας λίγο η πολύ πως είναι  Φιλελεύθερος, οι καιροί όμως ευνοούν μια πιο κευνσιανή προσέγγιση. Το αποκορύφωμα σε όλα αυτά ήρθε με την δήλωση του Υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια, ο οποίος φαίνεται να βασίζεται σε ένα ανύπαρκτο διεθνές δίκαιο και διεθνή κοινότητα και πάνω ας ελπίσουμε στον φόβο του προσπάθησε να μειώσει το γεγονός της de facto κατάληψης ελληνικού εδάφους από τους Τούρκους στον Έβρο, αναφέροντας πως «πρόκειται για μερικά στρέμματα».

Πλέον φαίνεται ξεκάθαρα ότι οι δεξιοί, πατριώτες και εθνικά σκεπτόμενοι, οι οποίοι στήριξαν την Νέα Δημοκρατία εναντίον της Αριστερής Κυβερνήσεως του ΣΥΡΙΖΑ έχουν τρείς επιλογές. Από την μία μπορούν να σωπάσουν και να συνεχίζουν να στηρίζουν τον Κ. Μητσοτάκη, αφήνοντας την πατρίδα να καταντήσει προτεκτοράτο του Ερντογάν και ισλαμοποιημένη, και από την άλλη να τον πιέσουν να αλλάξει πολιτική, εκφράζοντας την δυσαρέσκεια τους. Και αν ακολουθήσουν την δεύτερη πορεία ας του θυμίσουν, ότι μπορούν να τον εγκαταλείψουν και να στραφούν σε άλλους σχηματισμούς, οι οποίοι ήδη κάνουν την εμφάνιση τους, αφήνοντας τον με τους φίλους του από το ΠΑΣΟΚ και το ΠΟΤΑΜΙ.

Από eksergesi-ellinon

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου