Προς ένα διαδίκτυο των λαών και όχι των ολιγαρχών

  Το διαδίκτυο είναι η αιχμή του δόρατος της παγκοσμιοποίησης. Είναι εικόνα και ομοίωσή της. Στην ουσία, μας φανερώνει το πως θα είναι η κ...

 

Το διαδίκτυο είναι η αιχμή του δόρατος της παγκοσμιοποίησης. Είναι εικόνα και ομοίωσή της.

Στην ουσία, μας φανερώνει το πως θα είναι η κοινωνία του μέλλοντος, όπως δηλαδή την οραματίζονται οι γκλομπαλιστές.

Του Χασάπη Πέτρου

Μερικοί ολιγάρχες έχουν αιχμαλωτισμένους στις διαδικτυακές πλατφόρμες τους δισεκατομμύρια ανθρώπους. Έχουν αποθηκευμένα, στις τεράστιες ψηφιακές αποθήκες τους, τα προσωπικά δεδομένα των χρηστών, όλες τις δραστηριότητές τους και τις επικοινωνίες τους, τις φωτογραφίες τους, τα βίντεό τους, με λίγα λόγια ολόκληρη τη ζωή τους. Μπορούν όποτε θέλουν να κάνουν χρήση αυτών των στοιχείων και προς το παρόν έχουν μετατρέψει τους χρήστες σεεμπορεύσιμο προϊόν τους μέσω της στοχευμένηςδιαφήμισης.

Έτσι ακριβώς θα είναι και η συνολική παγκοσμιοποίηση. Λίγοι διεθνείς ολιγάρχες, θα έχουν εξουσία επί ζωής και θανάτου πάνω στους ανθρώπους, σε μια παγκοσμιοποιημένη κοινωνία – ανθρώπινο «χυλό»,  χωρίς εθνικές, θρησκευτικές ή πολιτισμικές αναφορές. Χωρίς εθνική ανεξαρτησία και επομένως λαϊκή κυριαρχία. Χωρίς δηλαδή συνεκτικά στοιχεία μεταξύ των ανθρώπων και ως εκ τούτου χωρίς φυσικά δυνατότητα μαζικής αντίδρασης και αμφισβήτησης του παγκόσμιου συστήματος.

Για να επανέλθουμε στο διαδίκτυο, αυτή η κατάσταση πρέπει να σπάσει. Το διαδίκτυο, δηλαδή η ηλεκτρονική ψηφιακή επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων, είναι κοινωνικό αγαθό και δεν μπορεί να είναι μονοπώλιο κάποιων ελίτ, για την εκμετάλλευση ανθρώπων. Στο συγκεκριμένο θέμα επικρατούν αυτή τη στιγμή δύο διαφορετικές αντιλήψεις. Η μία λέει ότι θα πρέπει να βρεθούν τρόποι χρήσης των διαδικτυακών υποδομών που ήδη υπάρχουν, ενώ η δεύτερη λέει ότι θα πρέπει να γίνει ένα παράλληλο διαδίκτυο έξω από το υπάρχον.

Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα της πρώτης άποψης είναι το ψηφιακό νόμισμα. Οι εφευρέτες του ψηφιακού νομίσματος, χρησιμοποιούν την ήδη υπάρχουσα υποδομή σε δίκτυα, σε hardware και σε software και μέσα από αυτά, κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα νόμισμα, παρακάμπτοντας τα τραπεζικά συστήματα. Κάποιον παρόμοιο τρόπο, με εφαρμογή πιο εξελιγμένης μορφής της τεχνολογίας του blockchain, σκέφτονται οι υποστηρικτές αυτής της άποψης, για να καταφέρουν τελικά οι άνθρωποι να παρακάμψουν τις υπάρχουσες ψηφιακές πλατφόρμες και τον κεντρικό έλεγχο και να κινηθούν έξω από αυτές, χωρίς δυνατότητα ελέγχου από κανέναν και με απόλυτη προστασία των προσωπικών τους δεδομένων.

Η δεύτερη αντίληψη, δεν θέλει καμία εξάρτηση από τους ιδιοκτήτες του διαδικτύου και συστήνει κάτι καινούργιο. Μια απευθείας διασύνδεση των ανθρώπων, με ελεύθερους browsers και χωρίς παρόχους. Ένα διαδίκτυο ελεύθερο, όπου το κάθε τερματικό (pc, laptop, smartfoneκ.λ.π.), θα λειτουργεί ως σταθμός διαμεσολάβησης, παρακάμπτοντας όχι μόνο τις μεγάλες ψηφιακές πλατφόρμες, αλλά και τους παρόχους internet και τηλεφωνίας, με ταυτόχρονη χρήση της τεχνολογίας του blockchain για να προστατεύεται από hackers του συστήματος. Ένα νέο παράλληλο δίκτυο, έξω από το υπάρχουν δίκτυο, χρησιμοποιώντας είτε τα καλώδια του ηλεκτρισμού, είτε μικρές κεραίες προσαρμοσμένες στις κεραίες των τηλεοράσεων, για δημιουργία τοπικών ή εθνικών κοινοτήτων, είτε και τα υπάρχοντα δίκτυα του διαδικτύου, για παγκόσμια αποκεντρωμένη και ελεύθερη επικοινωνία. Θυμάμαι μάλιστα στις αρχές, όταν ακόμα το διαδίκτυο έκανε τα πρώτα του βήματα, κάποιοι ξεκίνησαν μια προσπάθεια με ατομικές κεραίες από σπίτι σε σπίτι. Κάτι δηλαδή σαν την τεχνολογία 5G σε μικρογραφία. Όμως αυτό δεν περπάτησε τότε, κυρίως γιατί οι ευκολίες που έφερε το υπάρχον συγκεντρωτικό διαδίκτυο, ήταν πολύ ελκυστικές και η προσπάθεια εγκαταλείφθηκε. Όμως όσο πιο ασφυκτική και ελεγχόμενη γίνεται η κατάσταση, τόσο και οι σκέψεις αυτές επανέρχονται.

Οι άνθρωποι δεν θα πάψουν ποτέ να επαναστατούν, αυτή είναι ευτυχώς η ανθρώπινη φύση μας. Και οι ανωτέρω δύο αντιλήψεις είναι σκέψεις και προσπάθειες σύγχρονων επαναστατών ενάντια σε μια υπερσυγκεντρωτική ψηφιακή παγκοσμιοποίηση, όπως αντίστοιχα τέτοιες προσπάθειες γίνονται και στον πολιτικό χώρο, από κόμματα και προσωπικότητες που μάχονται υπέρ της ελευθερίας και αυτοδιάθεσης των λαών, δηλαδή υπέρ των ελεύθερων εθνικών κρατών, κατά της υπερσυγκεντρωτικής παγκόσμιας διακυβέρνησης που εισάγει η παγκοσμιοποίηση.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου