Τιμή και μνήμη για τους ήρωες του ΄21 και φωτεινό παράδειγμα για την ζωή μας να είναι πάντα αυτοί ! Για να μπορούμε να είμαστε περήφανοι...
Τιμή και
μνήμη για τους ήρωες του ΄21 και
φωτεινό παράδειγμα για την ζωή μας να είναι
πάντα αυτοί ! Για να μπορούμε να είμαστε περήφανοι για την ιστορία που με
άφθονο αίμα έγραψαν!
...Όταν οι άντρες του Αλή
πασά έφτασαν στην αποθήκη, ο Σαμουήλ έβαλε φωτιά και μαζί με τους πέντε
συντρόφους του ανατινάχθηκαν. Δεν παραδόθηκαν, παρά μόνο στον Θεό. Η αυτοθυσία
πέρασε στην ιστορία. Άλλωστε, οι Σουλιώτες ήταν γνωστοί για τον ηρωισμό και τον
πατριωτισμό τους...
Του Γιώργου Νικολαΐδη
Με αφορμές την συμπλήρωση 200 ετών από την έναρξη της Ελληνικής
Επανάστασης καθώς και την επέτειο της
Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης (21 Μαρτίου), τιμούμε με το ταπεινό μας αυτό πόνημα
την μνήμη των ηρώων μας και συνάμα τους ποιητές ανά τον κόσμο, μέσω του
εκφραστικού μας, αριστοτέχνη του λόγου Αριστοτέλη Βαλαωρίτη.
Η Εταιρεία Συγγραφέων θέσπισε την Ημέρα Ποίησης το
1998. Τον Οκτώβριο του 1999, στη Γενική Διάσκεψη της UNESCO
στο Παρίσι, η 21η Μαρτίου ανακηρύχθηκε Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης ως πρώτη ημέρα
μετά την εαρινή ισημερία, που συνδυάζει το φως από τη μία και το σκοτάδι από
την άλλη όπως η ποίηση, το φωτεινό πρόσωπο της αισιοδοξίας με το σκοτεινό του
πένθους.
. «… Πατρίδα,
να μακαρίζεις γενικώς όλους τους Έλληνες, που θυσιάστηκαν για σένα, να σ’
αναστήσουνε, να ξαναειπωθείς άλλη μία φορά ελεύθερη πατρίδα, που ήσουνα χαμένη
και σβησμένη από τον κατάλογο των εθνών…» μας (υπεν)θυμίζει ο Μακρυγιάννης. Η
Ελληνικά Επανάσταση υπήρξε όμως και μνημονεύεται, και ως κορυφαίο πολιτικοστρατιωτικό γεγονός
για τη σύγχρονη Ιστορία της Ευρώπης, μιας και επέφερε αλλαγές που είχαν
αντίκτυπο στα κατοπινά χρόνια.
Μα αλίμονο..! Πάντα θα ξεφυτρώνουν οι “λίγοι” αμαθείς
και ανιστόρητοι, αξιοθρήνητοι αντιρρησίες
της ιστορίας μας, που πάντα θα θεωριτικολογούν νομίζοντας πως κάνουν «επανάσταση
ενάντια στο κατεστημένο» και φυσικά πάντα θα τους ανέχεται η πλειονότητα της
κοινωνίας μας. Ας τους αφήσουμε εκεί που επέλεξαν να βρίσκονται. Να
βαυκαλίζονται αναμεταξύ τους και να παίρνουν ο ένας απ΄τον άλλο κουράγιο και…
σπρέι για να καταστρέφουν κάποια γκράφιτι με ήρωες της Επανάστασης.
Επαγγελματίες ασυγκίνητοι τυπολάτρες, αιωνίως καταδικασμένοι να ξεκινούν την κάθε
τους κουβέντα «ανάποδα και αμφισβητώντας».
Γιατί στίχοι όπως οι τελευταίοι του «Σαμουήλ», «…και
με τες πρώτες αστραπές και με τα πρωτοβρόχια χλωρό χορτάρι φύτρωσε, δάφνες, έλιές, μυρτούλες, ελπίδες, νίκες και σφαγές - χαρές κ' ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ !! « μάλλον δεν «άγγιξαν» ποτέ την έρμη και
αξιολύπητη, ανθελληνική τους ψυχή…
Τιμή και
μνήμη για τους ήρωες του ΄21 και
φωτεινό παράδειγμα για την ζωή μας να είναι πάντα αυτοί ! Για να μπορούμε
να είμαστε περήφανοι για την ιστορία που με άφθονο αίμα έγραψαν!
Με θυσίες, ανείπωτο πόνο και θάρρος! Και με τόση λαχτάρα αιώνων για ιδανικά και ΛΕΥΤΕΡΙΑ !!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!
Ο Ρήγας Φεραίος και ο Αδαμάντιος Κοραής βγάζουν την Ελλάδα από τον τάφο της.
Σύντομη
ιστορική αναδρομή:
Στις 13 Δεκεμβρίου του 1803 το Σούλι ήταν υπό την πολιορκία του Αλή Πασά. Μετά από πολυήμερη άμυνα, οι Σουλιώτες λύγισαν από την πείνα και τις κακουχίες και αναγκάστηκαν να συνθηκολογήσουν. Συμφώνησαν να παραδώσουν τα όπλα τους και να απομακρυνθούν από το Σούλι. Ο κοσμοκαλόγερος Σαμουήλ έμεινε τελευταίος, μαζί με λίγους συντρόφους του, ηλικιωμένους και βαριά τραυματίες, για να παραδώσουν την μπαρουταποθήκη, που ήταν μέσα στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής, σε έναν βραχότοπο. Όταν οι άντρες του Αλή πασά έφτασαν στην αποθήκη, ο Σαμουήλ έβαλε φωτιά και μαζί με τους πέντε συντρόφους του ανατινάχθηκαν. Δεν παραδόθηκαν, παρά μόνο στον Θεό. Η αυτοθυσία πέρασε στην ιστορία. Άλλωστε, οι Σουλιώτες ήταν γνωστοί για τον ηρωισμό και τον πατριωτισμό τους....
Αριστοτέλης Βαλαωρίτης (1824 - 1879)
Γεννήθηκε στην Αγία Μαύρα Λευκάδας. Ήταν επικός ποιητής του αρματολισμού - ένας από τους πιο διακεκριμένους Επτανήσιους ποιητές του 19ου αιώνα και πολιτικός. Στην περίπτωση του Βαλαωρίτη ο τίτλος του «εθνικού ποιητή» δόθηκε διότι «αντλούσε σχεδόν αποκλειστικά τα θέματά του από τη νεώτερη ελληνική ιστορία και επειδή υπερασπίστηκε την εθνική ιδέα όχι μόνο με το λόγο του αλλά και εμπράκτως». Όμως με δεδομένο πως και άλλοι ποιητές και πεζογράφοι της εποχής του αντλούσαν από το ίδιο υλικό, η Έρη Σταυροπούλου (καθηγήτρια Νεοελληνικής Φιλολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή τού Πανεπιστημίου Αθηνών), εξηγεί πως η διάκριση αυτή του Βαλαωρίτη οφειλόταν: α) στη δημοτική γλώσσα που χρησιμοποίησε –θελκτικό στοιχείο για το ακροατήριό του μα που άρμοζε και με το «ήθος και τη φωνή των διαφόρων ηρώων του», β) στο πάθος και το τραγικό μεγαλείο με το οποίο πρόβαλε τους ήρωές του, γ) η συγκυρία επέτεινε όλα αυτά. Κι έτσι ήταν επακόλουθο οι κριτικοί να επισημάνουν «διαρκώς θετικά», αυτά τα δεδομένα, «αναδεικνύοντας τον Βαλαωρίτη στον εγκυρότερο ποιητικό εκφραστή της Μεγάλης Ιδέας.
Δείτε το βίντεο με την απαγγελία
Δεν υπάρχουν σχόλια
Μπορείτε να γράψετε και να σχολιάσετε τα πάντα, αλλά αν το κείμενο σας περιέχει υβριστικούς χαρακτηρισμούς σας ενημερώνουμε ότι δεν θα δημοσιεύεται. Σε περίπτωση καθυστέρησης δημοσίευσης των σχολίων ζητούμε συγγνώμη και παρακαλούμε να μην βγάζετε αυθαίρετα συμπεράσματα. Με σεβασμό και εκτίμηση η διαχείριση του ιστολογίου