O Μύθος των μεταδοτικών ασθενειών καταρρίπτεται - Μέρος 1: Τα πειράματα της ισπανικής γρίπης του Rosenau (1918)

  Εδώ είναι κάτι που δεν θα διαβάσετε ποτέ στις συστημικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Κατά τη διάρκεια της ισπανικής γρίπης του 1918, η οποία...

 

Εδώ είναι κάτι που δεν θα διαβάσετε ποτέ στις συστημικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.

Κατά τη διάρκεια της ισπανικής γρίπης του 1918, η οποία θεωρείται ο πιο μεταδοτικός ιός όλων των εποχών, ερευνητές της Υπηρεσίας Δημόσιας Υγείας και του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ προσπάθησαν να προσδιορίσουν τι προκάλεσε τη γρίπη και πόσο μεταδοτική ήταν πραγματικά. Ωστόσο, τα αποτελέσματα των πειραμάτων τους απέδειξαν ότι η γρίπη δεν ήταν καθόλου μεταδοτική...

 

Πηγή: Viroliegy

Μετάφραση: Απολλόδωρος – Συνεργάτης του Ελλήνων Αφύπνιση

 

Ακολουθεί μια σύντομη επισκόπηση των όσων έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια των μελετών:

Η κατάσταση της επιστήμης, της μικροβιολογίας και των εμβολίων γύρω στο 1918

"Ίσως οι πιο ενδιαφέρουσες επιδημιολογικές μελέτες που διεξήχθησαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας του 1918-1919 ήταν τα πειράματα σε ανθρώπους που διεξήχθησαν από την Υπηρεσία Δημόσιας Υγείας και το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ υπό την επίβλεψη του Milton Rosenau στο Gallops Island, το σταθμό καραντίνας στο λιμάνι της Βοστώνης, και στο Angel Island, το αντίστοιχο στο Σαν Φρανσίσκο. Το πείραμα ξεκίνησε με 100 εθελοντές του Πολεμικού Ναυτικού που δεν είχαν ιστορικό γρίπης. Ο Rosenau ήταν ο πρώτος που ανέφερε τα πειράματα που διεξήχθησαν στο Gallops Island τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο του 1918.69 Οι πρώτοι εθελοντές του έλαβαν αρχικά ένα στέλεχος και στη συνέχεια διάφορα στελέχη του βακίλου του Pfeiffer με ψεκασμό και μπατονέτα στη μύτη και τον λαιμό τους και στη συνέχεια στα μάτια τους. Όταν η διαδικασία αυτή απέτυχε να προκαλέσει ασθένεια, άλλοι εμβολιάστηκαν με μείγματα άλλων οργανισμών που απομονώθηκαν από το λαιμό και τη μύτη ασθενών με γρίπη. Στη συνέχεια, ορισμένοι εθελοντές έλαβαν ενέσεις αίματος από ασθενείς με γρίπη. Τέλος, 13 από τους εθελοντές μεταφέρθηκαν σε θάλαμο γρίπης και εκτέθηκαν σε 10 ασθενείς με γρίπη ο καθένας. Κάθε εθελοντής έπρεπε να δώσει το χέρι σε κάθε ασθενή, να μιλήσει μαζί του από κοντά και να του επιτρέψει να βήξει απευθείας στο πρόσωπό του. Κανένας από τους εθελοντές σε αυτά τα πειράματα δεν εμφάνισε γρίπη. Ο Rosenau ήταν σαφώς προβληματισμένος και προειδοποίησε να μην εξάγονται συμπεράσματα από τα αρνητικά αποτελέσματα. Έκλεισε το άρθρο του στο JAMA με μια χαρακτηριστική αναγνώριση: "Μπήκαμε στο ξέσπασμα της επιδημίας με την ιδέα ότι γνωρίζαμε την αιτία της νόσου και ήμασταν αρκετά σίγουροι ότι γνωρίζαμε πώς μεταδίδεται από άτομο σε άτομο. Ίσως, αν μάθαμε κάτι, αυτό είναι ότι δεν είμαστε αρκετά σίγουροι για το τι γνωρίζουμε για την ασθένεια".[ 69 ] (σελ. 313)

Η έρευνα που διεξήχθη στο Angel Island και η οποία συνεχίστηκε στις αρχές του 1919 στη Βοστώνη διεύρυνε την έρευνα αυτή με τον εμβολιασμό με τον στρεπτόκοκκο Mathers και με τη συμπερίληψη της αναζήτησης παραγόντων που περνούσαν από φίλτρο, αλλά παρήγαγε παρόμοια αρνητικά αποτελέσματα. [ 70 ] -[ 72 ] Φαινόταν ότι αυτό που αναγνωριζόταν ως μία από τις πιο μεταδοτικές μεταδοτικές ασθένειες δεν μπορούσε να μεταδοθεί υπό πειραματικές συνθήκες".

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2862332/#!po=60.7527

Οι μελέτες στο Gallops και στο Angel Island, που έλαβαν χώρα σε διαφορετικές ακτές σε διαφορετικές χρονικές περιόδους, έδειξαν ότι όσο κι αν προσπάθησαν οι ερευνητές, δεν μπορούσαν να μεταδώσουν τη "θανατηφόρα" ισπανική γρίπη από άρρωστους σε υγιείς ανθρώπους. Εργάστηκαν πολύ σκληρά για να μολύνουν τους εθελοντές με πολλούς τρόπους και προσπάθησαν να λάβουν υπόψη τους τυχόν παράγοντες που ενδεχομένως παρεμπόδιζαν τη μετάδοση. Δυστυχώς, δεν κατάφεραν καθόλου να μεταδώσουν τον "ιό" σε κάθε περίπτωση.

Για μια πιο εμπεριστατωμένη ματιά στο τι συνέβη στο νησί Gallops, παρέχω την πλήρη έκθεση του Milton Rosenau με μια περίληψη στο τέλος:

ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΤΡΟΠΟΥ ΔΙΑΔΟΣΗΣ ΤΗΣ ΓΡΙΠΗΣ MILTON J. ROSENAU, MD BOSTON

"Τα πειράματα που περιγράφονται εδώ πραγματοποιήθηκαν σε ένα νησί στο λιμάνι της Βοστώνης, σε εθελοντές που αποκτήθηκαν από το Πολεμικό Ναυτικό. Το έργο διεξήχθη από μια ομάδα αξιωματικών που είχαν αποσπαστεί για τον σκοπό αυτό, από το Ναυτικό των ΗΠΑ και την Υπηρεσία Δημόσιας Υγείας των ΗΠΑ, αποτελούμενη από τον Δρ G. W. McCoy, διευθυντή της Υγειονομικής Βιβλιοθήκης, τον Δρ Joseph Goldberger, τον Δρ Leake και τον Δρ Lake, όλοι από την πλευρά της Υπηρεσίας Δημόσιας Υγείας των ΗΠΑ- και συνεργαζόμενη με τους εν λόγω αξιωματικούς ιατρούς, ήταν μια ομάδα που επίσης είχε αποσπαστεί για τον σκοπό αυτό από την πλευρά του Ναυτικού των ΗΠΑ, αποτελούμενη από τον Δρ J. J. Keegan, τον Δρ De Wayne Richey και εμένα.

Η ίδια η εργασία διεξήχθη στο νησί Gallops, το οποίο είναι ο σταθμός καραντίνας του λιμανιού της Βοστώνης και είναι ιδιαίτερα κατάλληλο για επιχειρήσεις αυτού του είδους, εξυπηρετώντας επαρκώς τους σκοπούς της απομόνωσης, της παρατήρησης και της συντήρησης της μεγάλης ομάδας των εθελοντών και του προσωπικού που είναι απαραίτητο για τη φροντίδα τους.

Οι εθελοντές ήταν όλοι στην πιο ευαίσθητη ηλικία, κυρίως μεταξύ 18 και 25 ετών, μόνο λίγοι από αυτούς ήταν γύρω στα 30 έτη- και όλοι ήταν σε καλή φυσική κατάσταση. Κανένας από αυτούς τους εθελοντές, 100 συνολικά σε αριθμό, δεν είχε "γρίπη"- δηλαδή, από τα πιο προσεκτικά ιστορικά που μπορέσαμε να αποσπάσουμε, δεν έδωσαν καμία αναφορά σε κάποια εμπύρετη κρίση οποιουδήποτε είδους κατά τη διάρκεια του χειμώνα, εκτός από μερικούς που επιλέχθηκαν σκόπιμα, ως έχοντες μια τυπική κρίση γρίπης, προκειμένου να εξεταστούν ζητήματα ανοσίας και για τον σκοπό του ελέγχου.

Τώρα, προχωρήσαμε μάλλον προσεκτικά στην αρχή, χορηγώντας μια καθαρή καλλιέργεια του βακίλου της γρίπης, του βακίλου του Pfeiffer, σε μάλλον μέτρια ποσότητα, στα ρουθούνια μερικών από αυτούς τους εθελοντές. Αυτά τα πρώτα πειράματα δεν θα σταματήσω να τα αναφέρω, αλλά θα περάσω αμέσως σε αυτό που μπορώ να ονομάσω Πείραμα 1.

ΤΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ ΣΤΟ ΝΗΣΙ GALLOPS

Καθώς οι προκαταρκτικές δοκιμές αποδείχθηκαν αρνητικές, γίναμε πιο τολμηροί, και επιλέγοντας δεκαεννέα από τους εθελοντές μας, δώσαμε στον καθένα από αυτούς μια πολύ μεγάλη ποσότητα μείγματος δεκατριών διαφορετικών στελεχών του βακίλου Pfeiffer, μερικά από τα οποία είχαν ληφθεί πρόσφατα από πνεύμονες κατά τη νεκροψία- άλλα ήταν υποκαλλιέργειες διαφορετικής ηλικίας, και καθένα από τα δεκατρία είχε, φυσικά, διαφορετικό ιστορικό. Τα εναιωρήματα αυτών των οργανισμών ψεκάζονταν με ψεκαστήρα στη μύτη και στα μάτια και πίσω στο λαιμό, ενώ οι εθελοντές ανέπνεαν. Χρησιμοποιήσαμε μερικά δισεκατομμύρια αυτών των οργανισμών, σύμφωνα με τις εκτιμώμενες μετρήσεις μας, σε κάθε έναν από τους εθελοντές, αλλά κανένας από αυτούς ΔΕΝ αρρώστησε.

Στη συνέχεια προχωρήσαμε στη μεταφορά του ιού που λάβαμε από τα κρούσματα της νόσου- δηλαδή, συλλέξαμε το υλικό και τις βλεννώδεις εκκρίσεις του στόματος και της μύτης και του λαιμού και των βρόγχων από τα κρούσματα της νόσου και το μεταφέραμε στους εθελοντές μας. Το υλικό αυτό το λαμβάναμε πάντα με τον ίδιο τρόπο: Ο ασθενής με πυρετό, στο κρεβάτι του, έχει μπροστά του μια μεγάλη, ρηχή διάταξη που μοιάζει με δίσκο, και ξεπλένουμε το ένα ρουθούνι με κάποιο αποστειρωμένο διάλυμα αλατιού, χρησιμοποιώντας ίσως 5 κ.ε., το οποίο αφήνουμε να τρέξει μέσα σε αυτόν τον δίσκο- και αυτό το ρουθούνι φυσάει δυνατά μέσα στον δίσκο. Αυτό επαναλαμβάνεται με το άλλο ρουθούνι. Στη συνέχεια ο ασθενής κάνει γαργάρες με λίγο από το διάλυμα. Στη συνέχεια λαμβάνουμε λίγη βρογχική βλέννα μέσω του βήχα, και στη συνέχεια σκουπίζουμε τη βλεννογόνο επιφάνεια κάθε ρινικού κόγχου και επίσης τη βλεννογόνο μεμβράνη του λαιμού. Τοποθετούμε αυτές τις μπατονέτες με το υλικό σε μια φιάλη με γυάλινα σφαιρίδια και προσθέτουμε όλο το υλικό που λαμβάνουμε στο δίσκο. Αυτό είναι το υλικό που μεταφέρουμε στους εθελοντές μας. Σε αυτό το συγκεκριμένο πείραμα, στο οποίο χρησιμοποιήσαμε δέκα εθελοντές, καθένας από αυτούς έλαβε μια σχετικά μικρή ποσότητα από αυτό, περίπου 1 κ.εκ. ψεκάστηκε σε κάθε ρουθούνι και στο λαιμό, ενώ ενέπνεε, και στο μάτι. Κανείς από αυτούς δεν αρρώστησε. Κάποιο από το ίδιο υλικό διηθήθηκε και ενστάλαξε σε άλλους εθελοντές, αλλά δεν έδωσε κανένα αποτέλεσμα.

Τώρα, μπορώ να αναφέρω σε αυτό το σημείο ότι οι δότες ήταν όλοι ασθενείς με γρίπη σε νοσοκομεία της Βοστώνης- άλλοτε στο Ναυτικό Νοσοκομείο των ΗΠΑ στο Τσέλσι, άλλοτε στο Νοσοκομείο Peter Bent Brigham, όπου είχαμε πρόσβαση σε κατάλληλα περιστατικά. Είχαμε πάντα κατά νου το γεγονός ότι ΔΕΝ έχουμε κανένα κριτήριο για τη γρίπη- γι' αυτό θα ήθελα να τονίσω το γεγονός ότι ποτέ δεν παίρναμε ένα μεμονωμένο περιστατικό πυρετού, αλλά επιλέγαμε τους δότες μας από μια ξεχωριστή εστία ή εστία της νόσου, μερικές φορές μια επιδημία σε ένα σχολείο με 100 περιστατικά, από τα οποία επιλέγαμε τέσσερα ή πέντε τυπικά περιστατικά, προκειμένου να αποφύγουμε λάθη στη διάγνωση της γρίπης.

Τώρα, σκεπτόμενοι ότι ίσως η αποτυχία αναπαραγωγής της νόσου στα πειράματα που περιέγραψα οφειλόταν στο γεγονός ότι λαμβάναμε το υλικό από τα νοσοκομεία της Βοστώνης και στη συνέχεια το μεταφέραμε στον κόλπο του Gallops Island, πράγμα που απαιτούσε μερικές φορές τέσσερις ώρες προτού οι εθελοντές μας λάβουν το υλικό, και πιστεύοντας ότι ο ιός ήταν ίσως πολύ εύθραυστος και δεν μπορούσε να αντέξει αυτή την έκθεση, σχεδιάσαμε ένα άλλο πείραμα, στο οποίο λάβαμε μια μεγάλη ποσότητα υλικού και, με ειδικές ρυθμίσεις, το κατεβάσαμε εσπευσμένα στο νησί Gallops- έτσι ώστε το διάστημα μεταξύ της λήψης του υλικού από τους δωρητές και της χορήγησής του στους εθελοντές μας ήταν μόνο μία ώρα και σαράντα λεπτά, συνολικά. Κάθε ένας από αυτούς τους εθελοντές σε αυτό το πείραμα, δέκα στον αριθμό, έλαβε 6 κ.εκ. από το μικτό υλικό που περιέγραψα. Το έλαβαν σε κάθε ρουθούνι- το έλαβαν στο λαιμό και στο μάτι- και όταν σκεφτείτε ότι χρησιμοποιήθηκαν συνολικά 6 κ.ε., θα καταλάβετε ότι ένα μέρος του καταπίεσαν. Κανείς τους δεν αρρώστησε.

Στη συνέχεια, σκεπτόμενοι ότι ίσως δεν ήταν μόνο ο χρόνος που προκαλούσε τις αποτυχίες μας, αλλά και το αλατούχο διάλυμα -γιατί είναι πιθανό το αλατούχο διάλυμα να είναι εχθρικό για τον ιό -- σχεδιάσαμε ένα άλλο πείραμα για να εξαλείψουμε τόσο τον παράγοντα του χρόνου όσο και το αλατούχο διάλυμα, καθώς και όλες τις άλλες εξωτερικές επιδράσεις. Σε αυτό το πείραμα είχαμε μικρές μπατονέτες στην άκρη ραβδίων και μεταφέραμε το υλικό απευθείας από μύτη σε μύτη και από λαιμό σε λαιμό, χρησιμοποιώντας ένα σωληνάριο West για την καλλιέργεια του λαιμού, έτσι ώστε να λαμβάνουμε το υλικό όχι μόνο από τις αμυγδαλές αλλά και από τον οπίσθιο ρινοφάρυγγα.

Χρησιμοποιήσαμε δεκαεννέα εθελοντές για αυτό το πείραμα, και ήταν κατά τη διάρκεια της επιδημίας, όταν είχαμε τη δυνατότητα να επιλέξουμε ανάμεσα σε πολλούς δότες. Μερικοί από τους δότες ήταν την πρώτη ημέρα της νόσου. Άλλοι ήταν τη δεύτερη ή την τρίτη ημέρα της νόσου. Κανένας από αυτούς τους εθελοντές που έλαβαν το υλικό που μεταφέρθηκε έτσι απευθείας από τα κρούσματα ΔΕΝ αρρώστησε με οποιονδήποτε τρόπο. Όταν λέω ότι κανένας από αυτούς δεν αρρώστησε με οποιονδήποτε τρόπο, εννοώ ότι αφού έλαβαν το υλικό απομονώθηκαν στη συνέχεια στο νησί Gallops. Η θερμοκρασία τους λαμβανόταν τρεις φορές την ημέρα και εξετάζονταν προσεκτικά, φυσικά, και υπό συνεχή ιατρική παρακολούθηση κρατούνταν για μια ολόκληρη εβδομάδα πριν αφεθούν ελεύθεροι και ίσως χρησιμοποιηθούν ξανά για κάποιο άλλο πείραμα. Όλοι οι εθελοντές έλαβαν τουλάχιστον δύο, και ορισμένοι από αυτούς τρεις "ενέσεις", όπως το εξέφρασαν.

Το επόμενο πείραμά μας συνίστατο σε ενέσεις αίματος. Πήραμε πέντε δότες, πέντε περιπτώσεις γρίπης στο εμπύρετο στάδιο, μερικές από αυτές πάλι αρκετά νωρίς στην ασθένεια. Πήραμε 20 κ.ο.κ. από τη φλέβα του βραχίονα του καθενός, φτιάχνοντας συνολικά 100 κ.ο.κ., τα οποία αναμείχθηκαν και κατεργάστηκαν με 1% κιτρικό νάτριο. Δέκα c.c. του κιτρικού ολικού αίματος εγχύθηκαν σε καθέναν από τους δέκα εθελοντές. Κανένας από αυτούς ΔΕΝ αρρώστησε με οποιονδήποτε τρόπο. Στη συνέχεια συλλέξαμε πολύ βλεννώδες υλικό από το ανώτερο αναπνευστικό σύστημα και το φιλτράραμε μέσω φίλτρων Mandler. Ενώ τα φίλτρα αυτά συγκρατούν τα βακτήρια συνηθισμένου μεγέθους, επιτρέπουν τη διέλευση "υπερμικροσκοπικών" οργανισμών. Αυτό το διήθημα εγχύθηκε σε δέκα εθελοντές, ο καθένας από τους οποίους έλαβε 3,5 κ.εκ. υποδόρια, και κανένας από αυτούς δεν αρρώστησε με οποιονδήποτε τρόπο.

Το επόμενο πείραμα σχεδιάστηκε για να μιμηθεί ο φυσικός τρόπος με τον οποίο εξαπλώνεται η γρίπη, τουλάχιστον ο τρόπος με τον οποίο πιστεύουμε ότι η γρίπη εξαπλώνεται, και δεν έχω καμία αμφιβολία ότι εξαπλώνεται, μέσω της ανθρώπινης επαφής. Το πείραμα αυτό συνίστατο στη μεταφορά δέκα εθελοντών μας από το νησί Gallops στο Ναυτικό Νοσοκομείο των ΗΠΑ στο Chelsea, σε έναν θάλαμο με τριάντα κρεβάτια, όλα γεμάτα με γρίπη.

Είχαμε προηγουμένως επιλέξει δέκα από αυτούς τους ασθενείς ως δότες- και τώρα, αν με ακολουθήσετε με έναν από τους εθελοντές μας σε αυτόν τον θάλαμο και θυμηθείτε ότι οι άλλοι εννέα έκαναν ταυτόχρονα το ίδιο πράγμα, θα έχουμε μια εικόνα του τι ακριβώς συνέβαινε σε αυτό το πείραμα:

Ο εθελοντής οδηγήθηκε στο κρεβάτι του ασθενούς- του συστήθηκε. Κάθισε δίπλα στο κρεβάτι του ασθενούς. Έδωσαν τα χέρια, και. με οδηγίες, πλησίασε όσο πιο κοντά μπορούσε, και μίλησαν- για ζωντανά λεπτά. Στο τέλος των πέντε λεπτών, ο ασθενής εξέπνευσε όσο πιο δυνατά μπορούσε, ενώ ο εθελοντής, ρύγχος με ρύγχος (σύμφωνα με τις οδηγίες του, περίπου 2 ίντσες μεταξύ των δύο), έλαβε αυτή την εκπνοή -αναπνοή, και ταυτόχρονα ήταν εισέπνεε καθώς ο ασθενής εξέπνεε. Αυτό το επανέλαβαν πέντε φορές και το έκαναν αρκετά πιστά σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις.

Αφού το έκαναν αυτό πέντε φορές, ο ασθενής έβηξε απευθείας στο πρόσωπο του εθελοντή, πρόσωπο με πρόσωπο, πέντε διαφορετικές φορές.

Μπορώ να πω ότι οι εθελοντές ήταν απόλυτα άψογοι στην εκτέλεση της τεχνικής αυτών των πειραμάτων. Το έκαναν με υψηλό ιδεαλισμό. Ήταν εμπνευσμένοι από τη σκέψη ότι θα μπορούσαν να βοηθήσουν άλλους. Πέρασαν το πρόγραμμα με υπέροχο πνεύμα. Αφού ο εθελοντής μας είχε αυτό το είδος επαφής με τον ασθενή, μιλώντας και κουβεντιάζοντας και σφίγγοντας το χέρι μαζί του για πέντε λεπτά, και λαμβάνοντας πέντε φορές την αναπνοή του και στη συνέχεια τον βήχα του πέντε φορές απευθείας στο πρόσωπό του, πήγε στον επόμενο ασθενή που είχαμε επιλέξει, και το επανέλαβε αυτό, και ούτω καθεξής, μέχρις ότου ο εθελοντής αυτός είχε αυτό το είδος επαφής με δέκα διαφορετικά περιστατικά γρίπης, σε διαφορετικά στάδια της νόσου, ως επί το πλείστον φρέσκα περιστατικά, κανένα από τα οποία δεν ήταν ηλικίας άνω των τριών ημερών.

Θα θυμόμαστε ότι ο καθένας από τους δέκα εθελοντές είχε αυτού του είδους τη στενή επαφή με τον καθένα από τους δέκα διαφορετικούς ασθενείς με γρίπη. Τους παρακολουθούσαν προσεκτικά επί επτά ημέρες - και κανένας από αυτούς δεν αρρώστησε με οποιονδήποτε τρόπο.

ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ ΣΤΟ PORTSMOUTH

Σε εκείνο το σημείο, ήρθαν οι διακοπές, το υλικό μας εξαντλήθηκε και διακόψαμε προσωρινά τις εργασίες μας.

Στην πραγματικότητα, αισθανθήκαμε μάλλον έκπληκτοι και κάπως μπερδεμένοι, και δεν ήμασταν σίγουροι για τον επόμενο δρόμο που έπρεπε να ακολουθήσουμε, και θεωρήσαμε ότι θα ήταν καλύτερα να πάρουμε μια μικρή ανάσα και να ξεκουραστούμε.

Ξεκινήσαμε μια άλλη σειρά πειραμάτων τον Φεβρουάριο που διήρκεσε μέχρι τον Μάρτιο, χρησιμοποιώντας και πάλι πενήντα εθελοντές που επιλέχθηκαν προσεκτικά από τον Ναυτικό Εκπαιδευτικό Σταθμό του Ντιρ Άιλαντ. Αυτά τα πειράματα δεν θα τα αναφέρω λεπτομερώς. Θα έπαιρναν πάρα πολύ χρόνο. Ήταν απλά σχεδιασμένα και το πρόγραμμα ήταν προσεκτικά σχεδιασμένο, αλλά ο τρόπος με τον οποίο εξελίχθηκαν τα πράγματα έγινε πολύ συγκεχυμένος και μπερδεμένος. Θα αναφέρω δύο περιπτώσεις για να εξηγήσω τι εννοώ με αυτό- και τις αναφέρω επειδή είναι εξαιρετικά διδακτικές και πολύ ενδιαφέρουσες.

Τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο, η επιδημία ήταν σε ύφεση. Δυσκολευτήκαμε να βρούμε δότες. Δεν ήμασταν σίγουροι για τη διάγνωσή μας, καθώς δεν είχαμε κανένα κριτήριο γρίπης. Επομένως, αισθανθήκαμε πολύ τυχεροί όταν μάθαμε για ένα ξέσπασμα επιδημίας που λάμβανε χώρα στο Portsmouth Naval Prison, λίγες ώρες βόρεια της Βοστώνης. Φορτώσαμε αμέσως δύο αυτοκίνητα γεμάτα με τους εθελοντές μας και τρέξαμε στο Πόρτσμουθ και εκεί επαναλάβαμε πολλά πράγματα που περιέγραψα στην πρώτη σειρά πειραμάτων μας. Στο Πόρτσμουθ, τυπικές θήκες για τους δωρητές και μεταφορά του υλικού απευθείας στους εθελοντές μας. Μέσα σε τριάντα έξι ώρες περίπου, ο μισός από τον αριθμό που εκθέσαμε προσβλήθηκε από πυρετό και πονόλαιμο, με αιμολυτικούς στρεπτόκοκκους παρόντες και αναμφίβολα ως τον αιτιολογικό παράγοντα. Όλοι οι κλινικοί γιατροί που είδαν αυτές τις περιπτώσεις σε διαβούλευση συμφώνησαν μαζί μας ότι επρόκειτο για συνηθισμένες περιπτώσεις πονόλαιμου.

Ένα άλλο περιστατικό: Ένας από τους αξιωματικούς μας, ο Dr. L., ο οποίος είχε έρθει σε στενή επαφή με την ασθένεια από αρχές Οκτωβρίου, συνέλεξε υλικό από έξι υγιείς άνδρες στο Ναύσταθμο του Portsmouth , οι οποίοι θεωρούσαμε ότι μπορεί να βρίσκονταν στην περίοδο επώασης της νόσου -- προσπαθούσαμε να πάρουμε υλικό όσο το δυνατόν νωρίτερα, επειδή όλα τα στοιχεία φαίνεται να δείχνουν ότι η λοίμωξη είναι μεταδοτική σε πρώιμο στάδιο της νόσου. Κανένας από τους έξι άνδρες ΔΕΝ προσβλήθηκε από γρίπη, αλλά ο Dr. L. προσβλήθηκε σε τριάντα έξι ώρες από κλινική κρίση γρίπης, παρόλο που είχε ξεφύγει από όλα τα υπόλοιπα συμπτώματα της επιδημίας.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Νομίζω ότι πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί για να μην βγάλουμε θετικά συμπεράσματα από αρνητικά αποτελέσματα αυτού του είδους. Πρέπει να ληφθούν υπόψη πολλοί παράγοντες. Οι εθελοντές μας μπορεί να μην ήταν ευαίσθητοι. Μπορεί να είχαν ανοσία. Είχαν εκτεθεί όπως όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι είχαν εκτεθεί στην ασθένεια, αν και δεν έδωσαν κλινικό ιστορικό επίθεσης.

Ο Δρ McCoy, ο οποίος με τον Δρ Richey, έκανε μια παρόμοια σειρά πειραμάτων στο Goat Island του Σαν Φρανσίσκο, χρησιμοποίησε εθελοντές που, ως γνωστόν, δεν είχαν εκτεθεί καθόλου στην επιδημία, είχαν επίσης αρνητικά αποτελέσματα, δηλαδή δεν μπόρεσαν να αναπαράγουν την ασθένεια. Ίσως υπάρχουν παράγοντες, ή ένας παράγοντας, στη μετάδοση της γρίπης που δεν γνωρίζουμε.

Στην πραγματικότητα, μπήκαμε στο ξέσπασμα με την ιδέα ότι γνωρίζαμε την αιτία της νόσου και ήμασταν αρκετά σίγουροι ότι γνωρίζαμε πώς μεταδόθηκε από άτομο σε άτομο. Ίσως, αν έχουμε μάθει κάτι, είναι ότι δεν είμαστε σίγουροι για το τι γνωρίζουμε για την ασθένεια. "

https://zenodo.org/record/1505669/files/article.pdf?download=1

ViroLIEgy 101: Πάρτε τα ίδια συμπτώματα της νόσου και δώστε της ένα νέο όνομα.

Συνοψίζοντας:

• Κανένας από αυτούς τους εθελοντές, 100 συνολικά, δεν είχε «γρίπη». εκτός από μερικούς που επιλέχθηκαν σκόπιμα προκειμένου να δοκιμαστούν ερωτήσεις ασυλίας και για λόγους ελέγχου
• Τα προκαταρκτικά πειράματα που χρησιμοποιούν καθαρή καλλιέργεια βάκιλλου Pfeiffer, σε σχετικά μέτρια ποσότητα ψεκασμένη στα ρουθούνια μερικών από τους εθελοντές, απέτυχαν να παράγουν αποτελέσματα
• Σε δεκαεννέα από τους εθελοντές δόθηκε μια πολύ μεγάλη ποσότητα μείγματος δεκατριών διαφορετικών στελεχών του βακίλλου Pfeiffer
• Τα εναιωρήματα αυτών των οργανισμών ψεκάστηκαν με έναν ατμοποιητή στη μύτη και στα μάτια και πίσω στο λαιμό, ενώ οι εθελοντές εισέπνεαν
• Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις τους, χρησιμοποίησαν μερικά δισεκατομμύρια από αυτούς τους οργανισμούς σε κάθε έναν από τους εθελοντές, αλλά κανένας από αυτούς δεν αρρώστησε
• Συνέλεξαν το υλικό και τις βλεννώδεις εκκρίσεις του στόματος και της μύτης και του λαιμού και των βρόγχων από περιπτώσεις της νόσου και το μετέφεραν σε εθελοντές
• Στο συγκεκριμένο πείραμα με δέκα εθελοντές, ο καθένας έλαβε μια σχετικά μικρή ποσότητα εκκρίσεων βλέννας, περίπου 1 cc ψεκάστηκε σε κάθε ρουθούνι και στο λαιμό, ενώ εμπνέει και στο μάτι
• Κανένας από αυτούς τους 10 εθελοντές δεν αρρώστησε και μέρος του ίδιου υλικού φιλτραρίστηκε και ενστάλαξε σε άλλους εθελοντές , αλλά δεν έδωσε αποτελέσματα
• Δεν είχαν κριτήριο γρίπης, αλλά επέλεγαν δότες από μια ξεχωριστή εστία ή ξέσπασμα της νόσου, μερικές φορές μια επιδημία σε ένα σχολείο με 100 περιστατικά, από τα οποία επέλεγαν τέσσερις ή πέντε τυπικές περιπτώσεις για να αποτρέψουν λάθη στη διάγνωση της γρίπης
• Φοβούμενοι ότι ο χρόνος των 4 ωρών από τη συλλογή του δείγματος έως τη χρήση μπορεί να είχε παρεμποδίσει τη μετάδοση, τα δείγματα συλλέχθηκαν και χρησιμοποιήθηκαν εντός 1,5 ώρας
• Καθένας από τους 10 εθελοντές σε αυτό το πείραμα έλαβε 6 cc από τα μικτά υλικά που περιγράφηκαν προηγουμένως
• Το έλαβαν σε κάθε ρουθούνι. το έλαβε στο λαιμό, και κάποιο από αυτό το κατάπιε, αλλά κανένας από τους εθελοντές δεν αρρώστησε
• Φοβούμενοι το διάλυμα αλατιού στο μείγμα στη συνέχεια, το εξάλειψαν ως μεταβλητή καθώς και όλες τις άλλες εξωτερικές επιρροές
• Σε αυτό το επόμενο πείραμα είχαν μικρές μπατονέτες στην άκρη των ραβδιών και μετέφεραν το υλικό απευθείας από τη μύτη στη μύτη και από το λαιμό στο λαιμό, χρησιμοποιώντας έναν δυτικό σωλήνα για την καλλιέργεια του λαιμού, έτσι ώστε να ληφθεί το υλικό όχι μόνο από τις αμυγδαλές , αλλά και από τον οπίσθιο ρινοφάρυγγα
• Δεκαεννέα εθελοντές χρησιμοποιήθηκαν και κανένας δεν αρρώστησε με κανένα τρόπο
• Όταν ο Rosenau λέει ότι κανείς δεν αρρώστησε με οποιονδήποτε τρόπο, λέει προσεκτικά ότι:
1. Αφού έλαβαν το υλικό, οι εθελοντές απομονώθηκαν στο νησί Gallops
2. Η θερμοκρασία τους γινόταν τρεις φορές την ημέρα και εξετάζονταν προσεκτικά
3. Ήταν υπό συνεχή ιατρική παρακολούθηση και κρατήθηκαν για μια ολόκληρη εβδομάδα πριν αφεθούν ελεύθεροι
4. Μερικά χρησιμοποιήθηκαν ξανά για άλλα πειράματα
5. Όλοι οι εθελοντές δέχτηκαν τουλάχιστον δύο, και κάποιοι από αυτούς τρεις «βολές» όπως το εξέφρασαν
• Το επόμενο πείραμα συνίστατο σε ενέσεις αίματος
• Πήραν πέντε δότες, πέντε κρούσματα γρίπης αρκετά νωρίς στη νόσο, και άντλησαν 20 cc από τη φλέβα του βραχίονα του καθενός, φτιάχνοντας συνολικά 100 cc, τα οποία αναμίχθηκαν και υποβλήθηκαν σε θεραπεία με 1 τοις εκατό, κιτρικού νατρίου
• Δέκα κυβικά εκατοστά του πλήρους αίματος με κιτρικό ένεση εγχύθηκαν σε κάθε έναν από τους δέκα εθελοντές και κανένας από αυτούς δεν αρρώστησε με κανέναν τρόπο
• Το βλεννώδες υλικό από την ανώτερη αναπνευστική οδό συλλέχθηκε και διηθήθηκε
• Αυτό το διήθημα εγχύθηκε σε δέκα εθελοντές, ο καθένας έλαβε 3,5 cc υποδόρια και κανένας από τους εθελοντές δεν αρρώστησε με κανέναν τρόπο
• Το επόμενο πείραμα σχεδιάστηκε για να μιμηθεί τον φυσικό τρόπο με τον οποίο εξαπλώνεται η γρίπη μέσω της ανθρώπινης επαφής
• Αυτή ήταν η διαδικασία όπως περιγράφεται από τον Rosenau:
1. Ο εθελοντής οδηγήθηκε στο κρεβάτι του ασθενούς
2. Εισήχθη και κάθισε δίπλα στο κρεβάτι του ασθενούς
3. Έδωσαν τα χέρια και με οδηγίες, πλησίασε όσο μπορούσε και μίλησαν για πέντε λεπτά
4. Στο τέλος των πέντε λεπτών, ο ασθενής εξέπνευσε όσο πιο δυνατά μπορούσε, ενώ ο εθελοντής, ρύγχος με ρύγχος (σύμφωνα με τις οδηγίες του, περίπου 2 ίντσες μεταξύ των δύο), έλαβε αυτή τη ληγμένη αναπνοή και ταυτόχρονα ανέπνεε καθώς ο ασθενής εξέπνευσε
5. Το επανέλαβαν πέντε φορές και το έκαναν αρκετά πιστά σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις
6. Αφού το έκαναν αυτό για πέντε φορές, ο ασθενής έβηχε απευθείας στο πρόσωπο του εθελοντή, πρόσωπο με πρόσωπο, πέντε διαφορετικές φορές
7. Στη συνέχεια, ο εθελοντής προχώρησε σε άλλους 9 ασθενείς σε διαφορετικά στάδια ασθένειας και η διαδικασία που περιγράφηκε παραπάνω επαναλήφθηκε εξ ολοκλήρου με τον καθένα
• Και οι δέκα εθελοντές που πέρασαν χρόνο και με τους δέκα ασθενείς παρακολουθήθηκαν προσεκτικά για επτά ημέρες — και κανένας από αυτούς δεν αρρώστησε με κανέναν τρόπο
• Αφού πραγματοποίησε τα διάφορα πειράματα που περιγράφηκαν παραπάνω και τα αρνητικά αποτελέσματα που προέκυψαν, ο Rosenau παραδέχεται ότι ένιωθαν μάλλον έκπληκτοι και κάπως μπερδεμένοι και δεν ήταν σίγουροι για τον επόμενο τρόπο να στραφούν
• Σε περαιτέρω πειράματα, μετά από περίπου τριάντα έξι ώρες μετά τον ενοφθαλμισμό, οι μισοί από τον αριθμό που εξέθεσαν εμφανίστηκαν με πυρετό και πονόλαιμο, με παρουσία αιμολυτικού στρεπτόκοκκου, ο οποίος αναμφίβολα θεωρήθηκε ως ο αιτιολογικός παράγοντας
• Όλοι οι κλινικοί γιατροί που είδαν αυτές τις περιπτώσεις σε συνεννόηση συμφώνησαν με τους ερευνητές ότι επρόκειτο για συνηθισμένες περιπτώσεις πονόλαιμου
• Ένας γιατρός, ο οποίος συνέλεξε υλικό από 6 υγιείς άνδρες που πιστεύεται ότι ήταν στα πρώτα στάδια της γρίπης, αρρώστησε ο ίδιος με γρίπη ενώ οι 6 άνδρες παρέμειναν υγιείς
• Ο Δρ McCoy, ο οποίος με τον Δρ Richey, έκανε παρόμοια σειρά πειραμάτων στο Goat Island, στο Σαν Φρανσίσκο, χρησιμοποίησε εθελοντές που δεν είχαν εκτεθεί καθόλου στην επιδημία και είχαν επίσης αρνητικά αποτελέσματα και δεν μπορούσαν να αναπαραγάγουν την ασθένεια
• Το τελικό συμπέρασμα του Rosenau:

• «Στην πραγματικότητα, μπήκαμε στο ξέσπασμα με την ιδέα ότι γνωρίζαμε την αιτία της νόσου και ήμασταν αρκετά σίγουροι ότι γνωρίζαμε πώς μεταδόθηκε από άτομο σε άτομο. Ίσως, αν έχουμε μάθει κάτι, είναι ότι δεν είμαστε σίγουροι για το τι γνωρίζουμε για την ασθένεια. "

Τα πειράματα του Rosenau ήταν μόνο ένα από τα πολλά που επιχείρησαν και απέτυχαν να μεταδώσουν έναν «ιό» στους ανθρώπους με «φυσικούς» και πειραματικούς τρόπους. Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, διεξήχθησαν περαιτέρω πειράματα στην ανατολική ακτή στο Angel Island, τα οποία επίσης απέφεραν αρνητικά αποτελέσματα. Υπάρχουν πολλές άλλες μελέτες στις αρχές του 20ου αιώνα που κατέληξαν στα ίδια συμπεράσματα. Ένα από αυτά περιγράφεται λεπτομερώς σε αυτή την περίληψη που προέρχεται από μια μελέτη του 1921:

Μελέτες γρίπης III. Προσπάθειες καλλιέργειας διηθήσιμων ιών από κρούσματα γρίπης και κρυολογήματος

Sara E Branham, Ivan C Hall

The Journal of Infectious Diseases, 143-149, 1921

« Αυτά τα πειράματα δεν προσφέρουν στοιχεία που να υποστηρίζουν τη θεωρία ότι η αιτία είτε του κοινού κρυολογήματος είτε της γρίπης είναι ένας διηθήσιμος ιός . Στην προσπάθεια καλλιέργειας διηθήσιμων ιών από τις ρινοφαρυγγικές εκκρίσεις σε κρυολογήματα και γρίπη, δεν βρέθηκαν πτώματα στις «καλλιέργειες» που δεν μπορούσαν να βρεθούν επίσης σε αυτούς από φυσιολογικά άτομα, σε μάρτυρες σε όλα τα απλά μέσα που εξετάστηκαν και σε κενές διαφάνειες. Αναγνωρίζεται ότι τα αρνητικά πειράματα, που περιορίζονται στην απόπειρα καλλιέργειας ενός διηθήσιμου ιού και δεν περιλαμβάνουν προσπάθειες αναπαραγωγής της νόσου σε ζώα, δεν προσφέρουν πειστικές αποδείξεις ότι δεν εμπλέκεται τέτοιος ιός. Δεν μπορούν να εξαχθούν συμπεράσματα σχετικά με τη γρίπη, λόγω των ελάχιστων περιπτώσεων που εξετάστηκαν, καθώς και του γεγονότος ότι δείγματα δεν συλλέχθηκαν κατά τα πρώτα στάδια της νόσου. Ωστόσο, τα ομοιόμορφα αρνητικά αποτελέσματα που προέκυψαν με έναν μεγάλο και αντιπροσωπευτικό αριθμό κρυολογημάτων δεν είναι χωρίς σημασία ».

https://scholar.google.com/scholar?cluster=15073126220601141127&hl=el&as_sdt=0,28#d=gs_qabs&u=%23p%3Dh6eO0W-ALtEJ

Υπάρχουν πολλά στοιχεία ενάντια στον μύθο της μολυσματικότητας. Οι ερευνητές έχουν προσπαθήσει επανειλημμένα και απέτυχαν να μεταδώσουν αόρατους «ιούς» από άνθρωπο σε άνθρωπο. Λόγω αυτών των πρώτων αποτυχημένων πειραμάτων που αναιρούν τον μύθο της μετάδοσης της ασθένειας από άνθρωπο σε άνθρωπο, αυτού του είδους οι μελέτες με ανθρώπινα υποκείμενα κρίθηκαν ανήθικες και τελικά σταμάτησαν. Αντίθετα, τα στοιχεία για τους «ιούς» προήλθαν από πειραματικά δημιουργηθείσες ασθένειες μέσω αφύσικών ενέσεων αλεσμένων ζωικών ιστών αναμεμειγμένων με τοξικές χημικές ουσίες/πρόσθετα στον εγκέφαλο, τα μάτια, τη μύτη, το λαιμό, τις φλέβες, κ.λπ. άλλων ζώων. Δεδομένου ότι η ιολογία δεν μπορούσε να δείξει τη μετάδοση της ασθένειας από άνθρωπο σε άνθρωπο, αποφάσισαν να ξεγελάσουν τους ευκολόπιστους και τους αδαείς δημιουργώντας πειραματική ασθένεια μέσω του βασανισμού των ζώων. Προφανώς ο πολύ πιο «ηθικός» δρόμος.

Σχολιάστε το άρθρο μας

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.  To ιστολόγιο μας δεν υιοθετεί τις απόψεις των αρθρογράφων, ούτε ταυτίζεται με τα θέματα που αναδημοσιεύει από άλλες ενημερωτικές ιστοσελίδες και δεν ευθύνεται για την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και το περιεχόμενό τους.

Ακολουθήστε το ellinikiafipnisis.blogspot.com 

στο Facebook...

στο GAB...

στο Twitter

κοινοποιήστε το και στους φίλους σας!