Παιχνίδια αντοχής...

  Ξεκάθαρη η προσπάθεια ὑποβολής της ἰδέας σὲ μία ἤδη «κατεργασμένη», ἤτοι φοβικὴ καὶ αὐτοκαταστροφική, «κοινὴ γνώμη» ὅτι οἱ ἔνοχοι τοῦ δυστ...

 

Ξεκάθαρη η προσπάθεια ὑποβολής της ἰδέας σὲ μία ἤδη «κατεργασμένη», ἤτοι φοβικὴ καὶ αὐτοκαταστροφική, «κοινὴ γνώμη» ὅτι οἱ ἔνοχοι τοῦ δυστυχήματος εἶναι στὴν πραγματικότητα οἱ Ἕλληνες, ὥστε νὰ ἐμπεδώσουν «ἀνθρωπιστικά», μὲ τὴν ἀνάλογη δόση συναισθηματικοῦ ἐκβιασμοῦ, τὸν συντελούμενο ἐποικισμό της χώρας τους καὶ νὰ πάρουν ὁριστικὰ ἀπόφαση τὴν δρομολογημένη ἀντικατάστασή τους...

Δὲν αἰσθάνομαι διόλου ὑποχρεωμένος νὰ πενθήσω στὸ ὄνομα ὁποιουδήποτε ἀνθρωπισμοῦ γιὰ τὴν ὅποια μοῖρα τῶν ἀνθρώπων ποὺ ἔρχονται γιὰ νὰ ἐγκατασταθοῦν στὴν γῆ-μου, νὰ λεηλατήσουν τοὺς πόρους-μου, νὰ ἐγκληματίσουν ἐναντίον τῶν συμπατριωτῶν μου καὶ στὸ τέλος νὰ ἀντικαταστήσουν τὸ ἔθνος-μου.

 

Άρθρο από Τὸ Ἔνζυμο

Τὰ συστημικότατα «Νέα» ἀναρωτιοῦνται φωναχτὰ καὶ σὲ πρῶτο πληθυντικὸ πόσους νεκροὺς «πρόσφυγες» ἀντέχουμε (ἐμεῖς, οἱ Ἕλληνες), ὑποβάλλοντας τὴν ἰδέα σὲ μία ἤδη «κατεργασμένη», ἤτοι φοβικὴ καὶ αὐτοκαταστροφική, «κοινὴ γνώμη» ὅτι οἱ ἔνοχοι τοῦ δυστυχήματος εἶναι στὴν πραγματικότητα οἱ Ἕλληνες, ὥστε νὰ ἐμπεδώσουν «ἀνθρωπιστικά», μὲ τὴν ἀνάλογη δόση συναισθηματικοῦ ἐκβιασμοῦ, τὸν συντελούμενο ἐποικισμό της χώρας τους καὶ νὰ πάρουν ὁριστικὰ ἀπόφαση τὴν δρομολογημένη ἀντικατάστασή τους ἀπὸ τοὺς ἀγαπημένους τους ἐπιχώριους ἡγέτες καὶ τοὺς προσφιλεῖς τους ἐξωχώριους θεσμούς.

Ὁπότε τὸ πραγματικὸ ἐρώτημα (πρὸς τὴν «κοινὴ γνώμη») εἶναι τελικῶς πόσους ζωντανοὺς Ἕλληνες ἀντέχουμε (ἐμεῖς, οἱ Ἕλληνες). Τέτοια ἐρωτήματα μονάχα σὲ μία αὐτοκτονικὴ «κοινωνία» μποροῦν νὰ τεθοῦν. Ποὺ εἶναι μία κοινωνία ἄκρας ἠλιθιότητας ὅταν ὑπερηφανεύεται γιὰ τὸν πόσο ἀνοικτόμυαλη καὶ κοσμοπολίτικη εἶναι -δηλαδὴ κοντολογὶς γιὰ τὸ πόσο ἀντικαταστάσιμη εἶναι.

Διότι μία κοινωνία ποὺ ζεῖ εἰς βάρος του ἑαυτοῦ της καὶ τοῦ μέλλοντός της, δηλαδὴ τῶν ἀπογόνων της, εἶναι μία «κοινωνία» ἄκρατου ἐγωισμοῦ, ποὺ ἔχει ἐπιλέξει νὰ πεθάνει -ἀλλὰ οὐδεὶς ἀναντικατάστατος. Δὲν εἶναι μόνο οἱ χιλιάδες «αὐτοκτονημένοι» μιᾶς κρίσης χωρὶς τέλος ἤ τὰ θύματα τῆς διάλυσης τοῦ συστήματος ὑγείας. Ἔχουμε τὴν διάθεση νὰ πρήξουμε τὴν «κοινὴ γνώμη» λιγάκι παραπάνω.

Εἶναι ὁ ἐτήσιος ἀριθμὸς τῶν 300.000 ἀμβλώσεων, δηλαδὴ τῆς μαζικῆς δολοφονίας ἀγέννητων παιδιῶν, ποὺ καθιστᾶ πρώτη τὴν Ἑλλάδα στὸν ἀριθμὸ τῶν ἐκτρώσεων μέσα στὴν ἤδη ἐμβρυοκτονική, παρηκμασμένη καὶ θνήσκουσα Εὐρώπη, τὴν στιγμὴ ποὺ οἱ χῶρες προελεύσεως τῶν πάσης φύσεως «μεταναστῶν καὶ προσφύγων» εἶναι χῶρες δημογραφικῆς ἄνθισης ἤ δημογραφικοῦ ὀργασμοῦ, ἄν λάβουμε ὑπ' ὄψιν μας μάλιστα τὸ μεγάλο μαιευτήριο τοῦ κόσμου, δηλαδὴ τὴν Ἀφρική, ἀπὸ τὴν ὁποία πολλὲς δεκάδες ἑκατομμύρια προτίθενται νὰ μεταναστεύσουν στὸ προσεχὲς μέλλον στὴν Εὐρώπη. 

Λυπᾶμαι, ἀλλὰ καὶ οἱ ἀνθρώπινες ζωὲς εἶναι στατιστικῶς μετρήσιμες. Ὅπως εἶναι καὶ οἱ ἐκατοντάδες χιλιάδες ἐμβρυοκτονίες, ποὺ στὴν προκειμένη περίπτωση ἀφήνουν τὴν «κοινωνία» μας ἐντελῶς ἀδιάφορη γιὰ τὸ πραγματικὸ μόνιμο ἐθνικὸ πένθος ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ ἔχει κηρύξει, ἄν ἦταν ὄντως ἀποφασισμένη νὰ ζήσει.

Λυπᾶμαι, ἀλλὰ οἱ ἐτήσιοι νεκροὶ τοῦ κυκλώματος τῶν «προσφυγικῶν ροῶν» -μὲ τὴν ἐμπροσθοφυλακὴ τῶν «ἀλληλέγγυων» καὶ τῶν ΜΚΟ νὰ κρύβει τὶς χρυσότοκες μαφίες τῶν ἀνθρωποδιακινητῶν- εἶναι σταγόνα στὴν θάλασσα τῆς Μεσογείου μπροστὰ στοὺς τεράστιους ἀριθμοὺς τῆς ἀθρόας εἰσβολῆς τῶν ἀμάχων.

Ὅμως, δὲν αἰσθάνομαι διόλου ὑποχρεωμένος νὰ πενθήσω στὸ ὄνομα ὁποιουδήποτε ἀνθρωπισμοῦ γιὰ τὴν ὅποια μοῖρα τῶν ἀνθρώπων ποὺ ἔρχονται γιὰ νὰ ἐγκατασταθοῦν στὴν γῆ-μου, νὰ λεηλατήσουν τοὺς πόρους-μου, νὰ ἐγκληματίσουν ἐναντίον τῶν συμπατριωτῶν μου καὶ στὸ τέλος νὰ ἀντικαταστήσουν τὸ ἔθνος-μου.

Οὔτε αἰσθάνομαι καμμία ὑποχρέωση νὰ ἀγαπήσω τοὺς ἐξ ἀντικειμένου ἐχθροὺς τοῦ δικοῦ μου ἔθνους καὶ νὰ τοὺς ὑποστηρίζω ἐναντίον τοῦ ἔθνους μου.

Καὶ δὲν ἔχω τίποτα νὰ ἀπολογηθῶ σὲ κανέναν ἀπ' ὅσους, ἀπὸ τὸ Κολωνάκι μέχρι τὰ Ἐξάρχεια, διακηρύττουν μὲ τὸν ἕναν ἤ τὸν ἄλλον τρόπο ὅτι θέλουν νὰ πεθάνει ἡ Ἑλλάδα γιὰ νὰ ζήσουν αὐτοί.

Καὶ δὲν λυπᾶμαι καθόλου (μὰ καθόλου) γιὰ τὴν Τριπολιτσά.

Εὔχομαι μονάχα νὰ μὴν χρειαστεῖ νὰ μπῶ προηγουμένως στὸν κόπο γιὰ νὰ κάνω στὸ τέλος τὸν ἀπολογισμὸ ποὺ ἔκανε ὁ Καποδίστριας ὅταν τὸ 1828 ἐρωτώμενος ἀπὸ τὶς Μεγάλες Δυνάμεις γιὰ τὸ πόσοι μουσουλμᾶνοι διαβιοῦν στὸν Μωριᾶ ἀπάντησε: 42.750 πρὶν τὴν Ἐπανάσταση καὶ τώρα κανένας.

Ἀντίκειται ἄλλωστε καὶ στὸ πνεῦμα τοῦ ἀντιρατσιστικοῦ νόμου.

Σχολιάστε το άρθρο μας

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.  To ιστολόγιο μας δεν υιοθετεί τις απόψεις των αρθρογράφων, ούτε ταυτίζεται με τα θέματα που αναδημοσιεύει από άλλες ενημερωτικές ιστοσελίδες και δεν ευθύνεται για την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και το περιεχόμενό τους.

Ακολουθήστε το ellinikiafipnisis.blogspot.com 

στο Facebook...

στο Twitter

στο Viber

στο Telegram

στο GAB...

κοινοποιήστε το και στους φίλους σας!