Θα μπορούσε ο Βίκτορ Όρμπαν να έχει δίκιο για την Ουκρανία; Υπάρχουν σοβαρά ερωτήματα σχετικά με το εάν η ένταξη στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ θα ήταν καλή ιδέα…

  Η Ρωσία δεν χάνει τον πόλεμο, η Ουκρανία έχει βαθύ πρόβλημα διαφθοράς και η κοινή γνώμη σε ΕΕ και ΗΠΑ μεταστρέφεται. Έχει άδικο ο Ορμπάν π...

 

Η Ρωσία δεν χάνει τον πόλεμο, η Ουκρανία έχει βαθύ πρόβλημα διαφθοράς και η κοινή γνώμη σε ΕΕ και ΗΠΑ μεταστρέφεται. Έχει άδικο ο Ορμπάν που λέει όχι στην έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων;

Γιατί οι Ευρωπαίοι ηγέτες είναι τόσο πρόθυμοι να ξεκινήσουν ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Ουκρανία; Είναι πραγματικά διατεθειμένοι να δεχτούν μια μέρα την κατεστραμμένη από τον πόλεμο χώρα στην Ένωση, παρά το γεγονός ότι ένα μέρος της πιθανότατα θα είναι υπό κατοχή – όπως έκαναν με την Κύπρο; Ή μήπως θέλουν να χορηγήσουν στην Ουκρανία καθεστώς υποψηφιότητας μόνο για πολιτικούς λόγους, γνωρίζοντας ότι θα είναι σχεδόν αδύνατο να γίνει πραγματικό μέλος – όπως έκαναν με την Τουρκία; 

 

Άρθρο του Κωνσταντίνου Μπογδάνου στο Brussels Signal

Καθώς οι Ευρωπαίοι ηγέτες πρόκειται να συγκεντρωθούν και να συζητήσουν την πιθανή ένταξη της Ουκρανίας στην ΕΕ, ο Βίκτορ Όρμπαν αναλαμβάνει την ευθύνη που εξέφρασε έντονες ανησυχίες σχετικά με το εάν η Ουκρανία έχει ή όχι θέση στην Ένωση. Ωστόσο, ενώ ο Ούγγρος ηγέτης παρουσιάζεται ως ο περίεργος άνθρωπος, όχι μόνο συμφωνούν μαζί του πολλοί Ευρωπαίοι, αλλά από ορισμένες απόψεις μπορεί να έχει και δίκιο.

Όταν ξέσπασε ο πόλεμος στην Ουκρανία τον Φεβρουάριο του 2022, η καταδίκη της εισβολής της Ρωσίας σε ένα κυρίαρχο ευρωπαϊκό κράτος ήταν σχεδόν ομόφωνη εντός της ΕΕ. Δύο χρόνια αργότερα, με δισεκατομμύρια που δαπανήθηκαν για την ενίσχυση του ουκρανικού στρατού και της οικονομίας, με βαρύ τίμημα σε τομείς της ευρωπαϊκής οικονομίας και στη συνολική ανάπτυξη της ΕΕ, και με την τελευταία ουκρανική αντεπίθεση να έχει αποτύχει, τα πράγματα έχουν αλλάξει αρκετά .

Η Ρωσία έχει πλέον καταλάβει και ελέγχει σταθερά τις περισσότερες ρωσόφωνες περιοχές της Ανατολικής Ουκρανίας. Ανεξάρτητα από το πόση στρατιωτική βοήθεια λάβει το Κίεβο, δεν φαίνεται πιθανό ότι θα καταφέρει να διώξει τον ρωσικό στρατό από το Λουχάνσκ, το Ντόνετσκ, τη Ζαποριζία, τη Χερσώνα ή την Κριμαία. Οι περισσότεροι γεωπολιτικοί αναλυτές καταλαβαίνουν ότι αυτό είναι ένα «τετελεσμένο γεγονός». Τι άλλο μπορεί να κάνει τώρα η Δύση για να στηρίξει την Ουκρανία; Δώστε του καθεστώς υποψηφιότητας στην ΕΕ, λένε κάποιοι.

Σύμφωνα με το επίσημο Europa.eu «η ΕΕ και οι πολίτες της στέκονται σε πλήρη αλληλεγγύη με την Ουκρανία και τον λαό της». Ωστόσο, αυτό δεν είναι ακριβώς έτσι. Ενώ η ΕΕ έχει λάβει πρωτοφανή μέτρα για να στηρίξει την Ουκρανία, οι Ευρωπαίοι δεν είναι πλέον ενωμένοι να το κάνουν με κάθε κόστος. Όσο περισσότερο διαρκεί ο πόλεμος, τόσο περισσότερο εκδηλώνονται πολιτικά οι ουδετεριστικές τάσεις. Πάνω από όλα, οι άνθρωποι γίνονται λιγότερο πρόθυμοι να αποδεχθούν την απώλεια της ευημερίας λόγω αλληλεγγύης με την Ουκρανία.

Σύμφωνα με τη δημοσκόπηση του Ευρωβαρόμετρου, η οποία διεξήχθη στα τέλη Αυγούστου, πριν από την ανεπιτυχή καλοκαιρινή αντεπίθεση της Ουκρανίας και τον πόλεμο στη Γάζα, «το 65 τοις εκατό των Ευρωπαίων πολιτών ήταν υπέρ της οικονομικής και οικονομικής στήριξης της Ουκρανίας και το 57 τοις εκατό υποστήριξε την αγορά και προμήθεια στρατιωτικού εξοπλισμού και εκπαίδευσης στην Ουκρανία». Ταυτόχρονα, το 65 τοις εκατό θεώρησε ότι η ΕΕ πρέπει να υποστηρίξει την πορεία της Ουκρανίας προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.

Ωστόσο, σε μεταγενέστερη δημοσκόπηση του Γερμανικού Ταμείου Μάρσαλ των Ηνωμένων Πολιτειών (GMF) η υποστήριξη προς την Ουκρανία έχει μειωθεί σημαντικά. Στην Ιταλία, για παράδειγμα, η αντίθεση στη στρατιωτική βοήθεια έχει αυξηθεί από 30 τοις εκατό σε 40 τοις εκατό, ενώ μεταξύ των 14 χωρών που συμμετείχαν στην έρευνα, οι ερωτηθέντες στη Γερμανία (52 τοις εκατό) και τη Γαλλία (49 τοις εκατό) είναι τώρα από τις λιγότερο υποστηρικτικές προσφέροντας στην Ουκρανία καθεστώς υποψήφιας για ένταξη στην ΕΕ.

Τα πράγματα έχουν αλλάξει και σε πολιτικό επίπεδο, με νέους ηγέτες στο κάδρο. Ο Geert Wilders είναι γνωστός εδώ και πολύ καιρό για την αντίθεσή του στη στρατιωτική βοήθεια προς την Ουκρανία. Η Σλοβακία, η οποία έχει περιγραφεί από τον πρώην Υπουργό Εξωτερικών της Ουκρανίας Pavlo Klimkin ως το πιο φιλορωσικό έθνος της ΕΕ, έχει τώρα νέο πρωθυπουργό, τον Robert Fico, ο οποίος έχει ήδη ενημερώσει τον Πρόεδρο της Επιτροπής Von der Leyen ότι θα σταματήσει τη στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία. . Τον Νοέμβριο η Giorgia Meloni είπε σε δύο Ρώσους φαρσέρ σε μια κλήση –νομίζοντας ότι μιλούσε με αξιωματούχους της Αφρικανικής Ένωσης– ότι «υπάρχει μεγάλη κούραση (…) από όλες τις πλευρές. Όλοι καταλαβαίνουν ότι χρειαζόμαστε μια διέξοδο». 

Στην απέναντι όχθη, όλο και περισσότεροι πολίτες των ΗΠΑ συμφωνούν με τον Ιταλό πρωθυπουργό. Σύμφωνα με την τελευταία δημοσκόπηση του Fox News, που κυκλοφόρησε πριν από λιγότερο από ένα μήνα, το 54 τοις εκατό τάσσεται υπέρ της αποστολής οικονομικής βοήθειας στην Ουκρανία, μειωμένη κατά 9 μονάδες από τον Ιανουάριο, όταν το 63 τοις εκατό την υποστήριξε. Ο πόλεμος στη Γάζα έχει πολύ να κάνει με αυτό. Δεν υπάρχουν αρκετά μετρητά και πυρομαχικά τόσο για το Κίεβο όσο και για το Τελ Αβίβ. Οι Ρεπουμπλικάνοι, ειδικότερα, είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία υπέρ της εξόδου από τον πόλεμο κατά της Ρωσίας. Εάν ο Τραμπ κερδίσει τον Νοέμβριο του 2024, η Ουκρανία δεν θα μπορεί πλέον να υπολογίζει στην Ουάσιγκτον.

Έτσι, όταν ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας λέει ότι η Ευρώπη και η Δύση πρέπει να βρουν έναν τρόπο ώστε όλες οι πλευρές να καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και να συμφωνήσουν να τερματιστεί αυτός ο πόλεμος, μιλά για πολλούς. Έχει επίσης δίκιο όταν περιγράφει την Ουκρανία ως «μία από τις πιο διεφθαρμένες χώρες στον κόσμο». Και έχει δίκιο όταν τονίζει ότι το τεράστιο μέγεθος του αγροτικού τομέα της Ουκρανίας θα κατέστρεφε την κοινή γεωργική πολιτική της ΕΕ σε μια νύχτα.

Ένα σημαντικό ερώτημα είναι: Γιατί οι Ευρωπαίοι ηγέτες είναι τόσο πρόθυμοι να ξεκινήσουν ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Ουκρανία; Είναι πραγματικά διατεθειμένοι να δεχτούν μια μέρα την κατεστραμμένη από τον πόλεμο χώρα στην Ένωση, παρά το γεγονός ότι ένα μέρος της πιθανότατα θα είναι υπό κατοχή – όπως έκαναν με την Κύπρο; Ή μήπως θέλουν να χορηγήσουν στην Ουκρανία καθεστώς υποψηφιότητας μόνο για πολιτικούς λόγους, γνωρίζοντας ότι θα είναι σχεδόν αδύνατο να γίνει πραγματικό μέλος – όπως έκαναν με την Τουρκία; 

Και στα δύο σενάρια, η Ουκρανία είναι από πολλές απόψεις μια προβληματική περίπτωση, επομένως οι επιφυλάξεις είναι έγκυρες. Και δεν είναι μόνοι του Όρμπαν.

Ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος διετέλεσε βουλευτής από το 2019 έως το 2023

Σημ: Το άρθρο έχει μεταφραστεί από την αγγλική έκδοση

Σχολιάστε το άρθρο μας

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.  To ιστολόγιο μας δεν υιοθετεί τις απόψεις των αρθρογράφων, ούτε ταυτίζεται με τα θέματα που αναδημοσιεύει από άλλες ενημερωτικές ιστοσελίδες και δεν ευθύνεται για την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και το περιεχόμενό τους.

Ακολουθήστε το ellinikiafipnisis.blogspot.com 

στο Facebook...

στο Twitter

στο Viber

στο Telegram

στο GAB...

κοινοποιήστε το και στους φίλους σας!