Στρατόπεδο Μπούλκες στη Γιουγκοσλαβία. Ένας επίγειος παράδεισος για τους Έλληνες κομουνιστές…

  Στο Μπούλκες χαλκεύθηκαν ψυχές και διαπλάσθηκαν συνειδήσεις για την εξόντωση της Ελληνικής φυλής. Εκεί η έννοια της προδοσίας υποβαθμίσθηκ...

 

Στο Μπούλκες χαλκεύθηκαν ψυχές και διαπλάσθηκαν συνειδήσεις για την εξόντωση της Ελληνικής φυλής. Εκεί η έννοια της προδοσίας υποβαθμίσθηκε, γιατί επικράτησε η ομαδική προδοσία. Συνολικά εκπαιδεύθηκαν περίπου 3.000 συμμορίτισσες και συμμορίτες. Ανάλογο στρατόπεδο λειτούργησε για το 1945 και στο Ρούμπικ, κοντά στα Τίρανα της Αλβανίας, όπου εκπαιδεύθηκαν αρκετές σειρές στελεχών του ΚΚΕ.

 

Στο Μπούλκες οι Έλληνες κομουνιστές βρέθηκαν σε έναν επίγειο παράδεισο, όπου επιχείρησαν το πρώτο πείραμα της «αταξικής κοινωνίας», με κολεκτίβες, δικό τους νόμισμα (!), ιδεολογική «καθαρότητα», στη βάση των αρχών του μαρξισμού-λεννινισμού, όπως τον ερμήνευε ο Στάλιν, που σκόπευαν να εφαρμόσουν στη «λεύτερη Ελλάδα». Σύντομα όμως ο επίγειος παράδεισος είχε ματατραπεί σε επίγεια κόλαση για τους περισσότερους. Με την εγκατάστασή τους άρχισαν τα επεισόδια για την «προδοσία» της Συμφωνίας της Βάρκιζας και για την «παράδοση της εξουσίας στον εχθρό».

 

Γράφει ο Αντιστράτηγος ε. α. Κωνσταντίνος Πατιαλιάκας

 

Μετά τα αιματηρά γεγονότα του Δεκεμβρίου 1944 και πριν ακόμα στεγνώσει το μελάνι, με το οποίο είχε υπογραφεί η Συμφωνία της Βάρκιζας στις 12 Φεβρουαρίου 1945, η ηγεσία του ΚΚΕ αποφάσισε να στείλει, κατόπιν συμφωνίας με το Τίτο, χιλιάδες στρατιωτικά στελέχη, φανατικά μέλη καθώς και μέλη που είχαν εγκληματίσει απάνθρωπα, κατά τη διάρκεια της κατοχής, στο Μπούλκες (Σημερινή ονομασία Μάγκλιτς), αφενός για να εκπαιδευθούν και να χρησιμοποιηθούν σε επικείμενη ένοπλη σύγκρουση στην Ελλάδα εναντίον της αστικής τάξης, που δεν αποκλειόταν ν΄αρχίσει σύντομα, και αφετέρου να αποφύγουν συλλήψεις και διώξεις από τη Δικαιοσύνη, όσοι είχαν διαπράξει εγκλήματα ή κινδύνευαν από τη <<λευκή τρομοκρατία>>. Συνολικά εκπαιδεύθηκαν περίπου 3.000 συμμορίτισσες και συμμορίτες. Ανάλογο στρατόπεδο λειτούργησε για το 1945 και στο Ρούμπικ, κοντά στα Τίρανα της Αλβανίας, όπου εκπαιδεύθηκαν αρκετές σειρές στελεχών του ΚΚΕ.

Στο Μπούλκες οι Έλληνες κομουνιστές βρέθηκαν σε έναν επίγειο παράδεισο, όπου επιχείρησαν το πρώτο πείραμα της <<αταξικής κοινωνίας>>, με κολεκτίβες, δικό τους νόμισμα(!), ιδεολογική <<καθαρότητα>>, στη βάση των αρχών του μαρξισμού-λεννινισμού, όπως τον ερμήνευε ο Στάλιν, που σκόπευαν να εφαρμόσουν στη <<λεύτερη Ελλάδα>>. Σύντομα όμως ο επίγειος παράδεισος είχε ματατραπεί σε επίγεια κόλαση για τους περισσότερους. Με την εγκατάστασή τους άρχισαν τα επεισόδια για την <<προδοσία>> της Συμφωνίας της Βάρκιζας και για την <<παράδοση της εξουσίας στον εχθρό>>. 

Η ελεγχόμενη από τον Νικ. Ζαχαριάδη τοπική κομματική ηγεσία αντέδρασε σκληρά και απάνθρωπα. Όσοι δεν υπάκουαν στην επίσημη γραμμή του κόμματος παρακολουθούνταν και εδιώκονταν αμείλικτα. Ο χαφιεδισμός και η τρομοκρατία κυριαρχούσαν στο στρατόπεδο και τα πράγματα αγρίεψαν, όταν επήλθε η σύγκρουση των Στάλιν και Τίτο. Οι διαμένοντες στο στρατόπεδο με τις οικογένειές τους, όσοι είχαν, χωρίσθηκαν σε δύο αντίπαλες παρατάξεις με το μίσος να θεριεύει ανάμεσά τους και να διαπράττονται απίστευτες ωμότητες. Αρκετοί απ΄αυτούς δολοφονήθηκαν και τα πτώματά τους πετάχθηκαν σε παρακείμενα πηγάδια, ενώ άλλοι στέλνονταν σ΄ ένα <<γκούλαγκ>> σε νησάκι του Δούναβη, κοντά στο Μπέλενε της Βουλγαρίας για <<διαπαιδαγώγηση>>. Το Μπούλκες δημιούργησε μια φήμη, που ξεπέρασε τα σύνορα της Γιουγκοσλαβίας. Το όνομά του όμως έγινε διαβόητο για το απάνθρωπο, διεφθαρμένο σύστημα διοίκησης και του ολοκληρωτικού μηχανισμού ελέγχου της ζωής των άλλων συντρόφων σ΄ αυτό.

Επειδή η κατάσταση στο στρατόπεδο είχε λάβει ανησυχητικές διαστάσεις ο Ν. Ζαχαριάδης έστειλε τον Μιχάλη Πεχτασίδη, σκληρό στέλεχος της ΟΠΛΑ Αθηνών, για να επιβάλει τη γραμμή του κόμματος. Μόλις ανέλαβε τα ηνία της κοινότητας πρωτοστάτησε στις εκκαθαρίσεις, μέχρι της εκτέλεσής του από τους Μενέλαο Υποδηματόπουλο και Σεραφείμ, αγνώστων λοιπών στοιχείων, τους οποίους είχε στείλει ο ίδιος ο Ζαχαριάδης για να τον εκτελέσουν. Ο Βασίλειος Γκανάτσιος(Χείμαρρος), αργότερα <<Στρατηγός του Δημοκρατικού Στρατού>>, περιέγραψε την εκτέλεση του δήμιου Μ. Πεχτασίδη, ως ακολούθως: <<Όλα ήταν προσυνεννοημένα. Ενώ άρχισαν να μιλούν, πετάχτηκε ο Σεραφείμ με το τσεκούρι και αφού εκστόμισε μια χυδαία βρισιά, τον χτύπησε δύο φορές. Μια από τη δεξιά πλευρά στο λαιμό και μια από την αριστερή. Του έκοψε το κεφάλι. Τον βάλανε στη λεκάνη, που γέμισε από αίμα. Από κάτω ήταν έτοιμο το κάρο. Τον φόρτωσαν τυλιγμένο σε μια κουβέρτα και τον πέταξαν σε κάποιο πηγάδι>>.

 

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

 

Στο Μπούλκες χαλκεύθηκαν ψυχές και διαπλάσθηκαν συνειδήσεις για την εξόντωση της Ελληνικής φυλής. Εκεί η έννοια της προδοσίας υποβαθμίσθηκε, γιατί επικράτησε η ομαδική προδοσία. Ας δούμε όμως πως περιγράφουν την απαράδεκτη κατάσταση του Μπούλκες οι:

 

1. Η Μαργαρίτα Λαζαρίδου, που έζησε στο Μπούλκες, στο βιβλίο της <<Πόλεμος και αίμα>>, χαρακτηρίζει απάνθρωπες τις συνθήκες, οι οποίες επικρατούσαν στο Μπούλκες. Την ανάγκασαν ν΄αφήσει το μικρής ηλικίας παιδί της και, αφού τέθηκε επικεφαλής 130 ανταρτισσών και ανταρτών, στάλθηκε στην Ελλάδα, στις τάξεις του <<Δημοκρατικού Στρατού>>.

 

2. Ο Dominique Eudes στο βιβλίο του <<Οι καπετάνιοι. Ο Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος 1943-1949>> έγραψε: <<Το χωριό είχε γίνει ένα είδος εργαστηρίου, όπου σε μια νοσηρή ατμόσφαιρα πραγματώνεται το κακέκτυπο ενός αστυνομικού κράτους. Άνθρωποι που δεν είναι διεστραμμένοι, ούτε παρανοϊκοί, καλοί πολεμιστές, ενσυνείδητοι και επιμελείς, πραγματικά υπάκουοι και μαλακοί και ταυτόχρονα αμείλικτοι, εφάρμοζαν ένα σύστημα ολοκληρωμένης δυσπιστίας στο όνομα του επαναστατικού ζήλου>>.

 

3. Ο Ν. Ζαχαριάδης κατά το κλείσιμο της ομιλίας του στην 3η Συνδιάσκεψη του κόμματος(1950) είπε: <<Στο Μπούλκες ενώ μπορούσε να είναι ένα στερεό, υγιές φυτώριο για την ανάδειξη και δημιουργία στελεχών, γίνηκε από πολλές απόψεις εστία μόλυνσης...Τη βασική ευθύνη τη φέρνει η καθοδήγηση του κόμματος, το Πολιτικό Γραγείο και πρώτ΄απ΄όλα οι σύντροφοι Πετρής Ρούσσος και Γιάννης Ιωαννίδης, που δεν είδαν αυτήν την κατάσταση και δεν την διόρθωσαν. Υποτάχθηκαν στη σαπίλα, τους έφαγαν οι συγγενικότητες και οι φιλίες με τον Πεχτασίδη, που ήταν πράχτορας του Ράγκοβιτς. Δεν πήγαν να δούνε την κατάσταση από κοντά και να διορθώσουν αυτή τη σαπίλα...>>

 

Αλλά και το Πολιτικό Γραφείο του ΚΚΕ το 1951 με απόφασή του αναγνώρισε πως << Στο Μπούλκες επιβλήθηκε ένα καθεστώς φόβου, τρομοκρατίας, χαφιεδισμού και φαυλοκρατίας, που έπνιγε κάθε ελευθερία γνώμης και καλλιεργούσε συστηματικά το πνεύμα της δουλικότητας, της υποταγής και της κολακείας>>.

 

ΠΗΓΕΣ

 

1. Ο Αντισυμμοριακός Αγών 1945-1949 του Υποστρατήγου Δημητρίου Ζαφειρόπουλου.

 

2. Πόλεμος και Αίμα της Μαργαρίτας Λαζαρίδου.

 

3. Οι καπετάνιοι. Ο Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος 1943-1949 του Dominique Eudes.

 Σχολιάστε το άρθρο μας

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.  To ιστολόγιο μας δεν υιοθετεί τις απόψεις των αρθρογράφων, ούτε ταυτίζεται με τα θέματα που αναδημοσιεύει από άλλες ενημερωτικές ιστοσελίδες και δεν ευθύνεται για την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και το περιεχόμενό τους.

Ακολουθήστε το ellinikiafipnisis.blogspot.com 

στο Facebook...

στο Twitter

στο Viber

στο Telegram

στο GAB...

κοινοποιήστε το και στους φίλους σας!