ΤΕΛΙΚΑ ΕΓΙΝΕ ΚΙ ΑΥΤΟ. Οι Κούρδοι στην Τουρκία ζήτησαν και στο κοινοβούλιο, με πρόταση νόμου, να προστεθούν στο τουρκικό αλφάβητο γράμματα απ...
ΤΕΛΙΚΑ ΕΓΙΝΕ ΚΙ ΑΥΤΟ. Οι Κούρδοι στην Τουρκία ζήτησαν και στο κοινοβούλιο, με πρόταση νόμου, να προστεθούν στο τουρκικό αλφάβητο γράμματα από άλλες γλώσσες και διαλέκτους, εννοώντας κυρίως τα γράμματα της κουρδικής. Στην πρόταση αναφέρεται ότι αυτή κατατέθηκε για να αρθούν οι απαγορεύσεις σχετικά με τη χρήση της κουρδικής γλώσσας και για να μπορεί η μητρική γλώσσα να χρησιμοποιείται και για την ονοματοθεσία, δίχως να υπάρχει ποινική διαδικασία. Ωστόσο, το ζήτημα της γλώσσας, με δεδομένο το πλαίσιο που χαράσσουν οι κεμαλικές μεταρρυθμίσεις, με τις οποίες θεσμοθετήθηκε το 1928 το νέο λατινικό αλφάβητο, μαζί όμως με τις φωνητικές διαφορετικότητες που παρατηρεί κανείς στην τουρκική κοινωνία, ως προς την προφορά, είναι ένα ζήτημα που ξεπερνά κατά πολύ το όριο της πολιτικής ή του νόμου.
ΚΑΤ' ΑΡΧΑΣ, με βάση τη γλωσσική μεταρρύθμιση του 1928, τέθηκε στην Τουρκία ο στόχος για μία γλώσσα και προφορά που είχε για μοντέλο την ομιλούμενη στην Κωνσταντινούπολη τουρκική.
Το θέμα όμως αποκτά διάσταση προβλήματος επειδή οι γλωσσικές ιδιαιτερότητες είναι αρκετές στην Τουρκία. Η κουρδική και η αραβική, για παράδειγμα, είναι δύο χωριστές γλώσσες που ομιλούνται στην Τουρκία. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι τίθεται μόνο θέμα πολυγλωσσίας. Μαζί με αυτό τίθεται και θέμα προφοράς. Ετσι, οι ήχοι κάποιων γραμμάτων της τουρκικής είναι πολύ δύσκολο να προφερθούν από σημαντικό τμήμα του πληθυσμού. Επιπρόσθετα, κάποια τμήματα του πληθυσμού που μιλούν γλώσσες όπως η κουρδική ή η αραβική, προφέρουν ήχους οι οποίοι δεν προβλέπονται στο τουρκικό αλφάβητο.
ΕΑΝ ΕΞΕΤΑΣΕΙ κανείς το θέμα με βάση κριτήρια όπως η επίσημη γλώσσα κ.λπ., τότε φυσικά και δεν είναι δυνατόν να τεθεί θέμα αλλαγής στο τουρκικό αλφάβητο. Κανένα κράτος δεν θα επέτρεπε κάτι τέτοιο. Και υπό την έννοια αυτή, η προσπάθεια αλλαγής ή μεταμόρφωσης του τουρκικού αλφάβητου από πολιτικής άποψης δεν έχει σταθερό στήριγμα. Διότι άλλο είναι να επιτρέπεται η χρήση κάποιας γλώσσας και άλλο οι φθόγγοι κάποιας ξένης προς την τουρκική γλώσσα να ενταχθούν στο τουρκικό αλφάβητο, δηλαδή στο αλφάβητο της επίσημης γλώσσας.
Σημειωτέον, οι μόνες γλώσσες που με βάση τη Συνθήκη της Λωζάννης έχουν ισχύ στην Τουρκία, πέραν της τουρκικής, είναι η ελληνική, η εβραϊκή και η αρμενική. Μπορεί δηλαδή ένας Ελληνας, Εβραίος ή Αρμένιος μειονοτικός να ζητήσει μεταφραστή σε ακροαματική διαδικασία δικαστηρίου στην Τουρκία. Το ίδιο ισχύει και για τη μειονότητα στη Θράκη. Η γλώσσα στην περίπτωση την τελευταία, όμως, αντιλαμβάνεται κανείς ότι δεν είναι η «μουσουλμανική» διότι τέτοια δεν υπάρχει.
ΑΡΓΑ Ή ΓΡΗΓΟΡΑ το γλωσσικό αυτό ζήτημα θα τεθεί στην Τουρκία. Αυτό θα είναι έντονο στον βαθμό που η διαδικασία αυτή θα συνοδεύεται κι από άλλες διαδικασίες, όπως η περισσότερη θρησκευτικοποίηση στην κοινωνία, η «μεσανατολικοποίησή» της, που θα σημαίνει περισσότερη επιρροή του αραβικού πολιτισμικού στοιχείου, ή άλλες πολιτικές διαδικασίες σχετικά λόγου χάρη με το Κουρδικό. *
Του ΑΡΗ ΑΜΠΑΤΖΗ
Από ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια
Μπορείτε να γράψετε και να σχολιάσετε τα πάντα, αλλά αν το κείμενο σας περιέχει υβριστικούς χαρακτηρισμούς σας ενημερώνουμε ότι δεν θα δημοσιεύεται. Σε περίπτωση καθυστέρησης δημοσίευσης των σχολίων ζητούμε συγγνώμη και παρακαλούμε να μην βγάζετε αυθαίρετα συμπεράσματα. Με σεβασμό και εκτίμηση η διαχείριση του ιστολογίου