Η χούντα μας ήρθε από αριστερά...! Τόσα χρόνια μας λένε να προσέχουμε τους εθνικιστές, τους ακροδεξιούς, τους φασίστες. Τόσα χρόνια μας λένε...
Η χούντα μας ήρθε από αριστερά...!
Τόσα χρόνια μας λένε να προσέχουμε τους εθνικιστές, τους ακροδεξιούς, τους φασίστες. Τόσα χρόνια μας λένε ότι οι δεξιοί είναι εν δυνάμει δικτάτορες. Τόσα χρόνια μας λένε να συμπορευτούμε με την αριστερά για να είμαστε σίγουροι.
Αποδεχτήκαμε ότι δεν είμαστε εμείς οι απόγονοι εκείνου του ενδόξου αρχαίου έθνους άλλα κάποιοι που τυχαία βρεθήκαμε και καπηλευτήκαμε τον τόπο και την ιστορία του. Μετά μας είπαν να μη στενοχωριόμαστε, γιατί έτσι και αλλιώς εκείνο το αρχαίο έθνος δεν ήταν δα και τόσο σημαντικό. Τους ακούσαμε και σε αυτό. Πήγαμε αριστερά, αρνηθήκαμε το ένδοξο και αποδεχτήκαμε, γεμάτοι ενοχές το «χουντικό» παρελθόν μας και γεμάτοι λύπη για τους καημένους ανήμπορους «μετανάστες».
Προστατεύαμε τους κατατρεγμένους αριστερούς, δηχθήκαμε μαθήματα ανθρωπιάς από αυτούς τους ανιδιοτελείς φιλάνθρωπους. Αλλάξαμε την ιστορία στα σχολειά μας για να ξεχάσουμε τους «ομοφυλόφιλους» πρόγονους μας, για να ξεχάσουμε τον «σφαγέα» Μέγα Αλέξανδρο και να αποκαταστήσουμε τον παρεξηγημένο Κεμάλ.
Αποδεχτήκαμε την ανυπαρξία μας για να μην προσβάλλουμε τους γύρω λαούς. Προσπαθήσαμε πολύ να μη μιλάμε, να μην διαμαρτυρόμαστε, να μη θυμόμαστε, να μη θυμώνουμε. Γίναμε ένα αόρατο έθνος. Είμαστε εδώ αλλά είναι σαν να μην είμαστε.
Γεμίσαμε τύψεις και ενοχές για τα δεινά;;; που μας είπαν ότι επιφέραμε στο πλανήτη. Εγκαταλείψαμε τη λογική και το ρίξαμε στο συναισθηματισμό για να μας δώσουν άφεση αμαρτιών. Έτσι αρχίσαμε να νιώθουμε καλύτερα. Να χαλαρώνουμε, να μην κοιτάμε πίσω, να έχουμε εμπιστοσύνη στους κριτές και σωτήρες μας…
Επαναπαυτήκαμε…
Η χούντα ήρθε από αριστερά…
Ο κόσμος αρχικά μούδιασε …
Θα προτιμούσα να έχω γεννηθεί σε μια περίοδο όπου τα αντανακλαστικά του λαού μας ήταν ενεργά και άμεσα, ώστε να προλαβαίνει και να αναστέλλει εξίσου γρήγορα, κάθε εθνοκτόνα προσπάθεια. Βλέπω ότι δυστυχώς αυτό δεν ισχύει.
Κάποιος έλεγε ότι αν μπορείς να μάθεις από τα χαστούκια της ζωής, θα αποφύγεις τις σφαλιάρες. Φαίνεται ότι δε θα το αποφύγουμε. Οι σημερινοί Έλληνες θέλουν κάτι έντονο. Θα γίνει, είναι αναπόφευκτο. Είναι ευχή και κατάρα. Ευχή για να ξυπνήσουμε, κατάρα γιατί η αναταραχή που θα έρθει θα είναι χείριστη.
Οι Έλληνες γνωρίζουν. Καθυστερούν την οργή τους για να μείνουν στην ψευδαίσθηση της ήρεμης ζωής και να κερδίσουν λίγο χρόνο ξεγνοιασιάς. Είναι δύσκολο από τον καναπέ στο αντάρτικο. Όμως ο μύθος του ειρηνικού κόσμου τελείωσε. Η ειρήνη συνυπάρχει με πόλεμο. Πάντα έτσι ήταν. Η ζωή δεν είναι στατική. Ποτέ δεν ήταν. Μας παραμύθιαζαν. Μας κοίμιζαν.
Γνωρίζουν και οι κυβερνώντες. Προσχωρούν τα σχέδια τους ελπίζοντας ότι οι Έλληνες θα συνεχίσουν να κοιμούνται. Επικαλέστηκαν το συναίσθημα μας, όμως ο κόσμος των συναισθημάτων δεν έχει μόνο ενοχές, λύπηση, κακομοιριά, φόβο…έχει επίσης θύμο και οργή. Έχει ένστικτα επιβίωσης αρχέγονα…
Η χούντα ήρθε από αριστερά…
Ο κόσμος αρχικά μούδιασε …
Η ΟΡΓΗ ΕΠΕΤΑΙ…
Αναγνώστης
Τόσα χρόνια μας λένε να προσέχουμε τους εθνικιστές, τους ακροδεξιούς, τους φασίστες. Τόσα χρόνια μας λένε ότι οι δεξιοί είναι εν δυνάμει δικτάτορες. Τόσα χρόνια μας λένε να συμπορευτούμε με την αριστερά για να είμαστε σίγουροι.
Αποδεχτήκαμε ότι δεν είμαστε εμείς οι απόγονοι εκείνου του ενδόξου αρχαίου έθνους άλλα κάποιοι που τυχαία βρεθήκαμε και καπηλευτήκαμε τον τόπο και την ιστορία του. Μετά μας είπαν να μη στενοχωριόμαστε, γιατί έτσι και αλλιώς εκείνο το αρχαίο έθνος δεν ήταν δα και τόσο σημαντικό. Τους ακούσαμε και σε αυτό. Πήγαμε αριστερά, αρνηθήκαμε το ένδοξο και αποδεχτήκαμε, γεμάτοι ενοχές το «χουντικό» παρελθόν μας και γεμάτοι λύπη για τους καημένους ανήμπορους «μετανάστες».
Προστατεύαμε τους κατατρεγμένους αριστερούς, δηχθήκαμε μαθήματα ανθρωπιάς από αυτούς τους ανιδιοτελείς φιλάνθρωπους. Αλλάξαμε την ιστορία στα σχολειά μας για να ξεχάσουμε τους «ομοφυλόφιλους» πρόγονους μας, για να ξεχάσουμε τον «σφαγέα» Μέγα Αλέξανδρο και να αποκαταστήσουμε τον παρεξηγημένο Κεμάλ.
Αποδεχτήκαμε την ανυπαρξία μας για να μην προσβάλλουμε τους γύρω λαούς. Προσπαθήσαμε πολύ να μη μιλάμε, να μην διαμαρτυρόμαστε, να μη θυμόμαστε, να μη θυμώνουμε. Γίναμε ένα αόρατο έθνος. Είμαστε εδώ αλλά είναι σαν να μην είμαστε.
Γεμίσαμε τύψεις και ενοχές για τα δεινά;;; που μας είπαν ότι επιφέραμε στο πλανήτη. Εγκαταλείψαμε τη λογική και το ρίξαμε στο συναισθηματισμό για να μας δώσουν άφεση αμαρτιών. Έτσι αρχίσαμε να νιώθουμε καλύτερα. Να χαλαρώνουμε, να μην κοιτάμε πίσω, να έχουμε εμπιστοσύνη στους κριτές και σωτήρες μας…
Επαναπαυτήκαμε…
Η χούντα ήρθε από αριστερά…
Ο κόσμος αρχικά μούδιασε …
Θα προτιμούσα να έχω γεννηθεί σε μια περίοδο όπου τα αντανακλαστικά του λαού μας ήταν ενεργά και άμεσα, ώστε να προλαβαίνει και να αναστέλλει εξίσου γρήγορα, κάθε εθνοκτόνα προσπάθεια. Βλέπω ότι δυστυχώς αυτό δεν ισχύει.
Κάποιος έλεγε ότι αν μπορείς να μάθεις από τα χαστούκια της ζωής, θα αποφύγεις τις σφαλιάρες. Φαίνεται ότι δε θα το αποφύγουμε. Οι σημερινοί Έλληνες θέλουν κάτι έντονο. Θα γίνει, είναι αναπόφευκτο. Είναι ευχή και κατάρα. Ευχή για να ξυπνήσουμε, κατάρα γιατί η αναταραχή που θα έρθει θα είναι χείριστη.
Οι Έλληνες γνωρίζουν. Καθυστερούν την οργή τους για να μείνουν στην ψευδαίσθηση της ήρεμης ζωής και να κερδίσουν λίγο χρόνο ξεγνοιασιάς. Είναι δύσκολο από τον καναπέ στο αντάρτικο. Όμως ο μύθος του ειρηνικού κόσμου τελείωσε. Η ειρήνη συνυπάρχει με πόλεμο. Πάντα έτσι ήταν. Η ζωή δεν είναι στατική. Ποτέ δεν ήταν. Μας παραμύθιαζαν. Μας κοίμιζαν.
Γνωρίζουν και οι κυβερνώντες. Προσχωρούν τα σχέδια τους ελπίζοντας ότι οι Έλληνες θα συνεχίσουν να κοιμούνται. Επικαλέστηκαν το συναίσθημα μας, όμως ο κόσμος των συναισθημάτων δεν έχει μόνο ενοχές, λύπηση, κακομοιριά, φόβο…έχει επίσης θύμο και οργή. Έχει ένστικτα επιβίωσης αρχέγονα…
Η χούντα ήρθε από αριστερά…
Ο κόσμος αρχικά μούδιασε …
Η ΟΡΓΗ ΕΠΕΤΑΙ…
Αναγνώστης
Δεν υπάρχουν σχόλια
Μπορείτε να γράψετε και να σχολιάσετε τα πάντα, αλλά αν το κείμενο σας περιέχει υβριστικούς χαρακτηρισμούς σας ενημερώνουμε ότι δεν θα δημοσιεύεται. Σε περίπτωση καθυστέρησης δημοσίευσης των σχολίων ζητούμε συγγνώμη και παρακαλούμε να μην βγάζετε αυθαίρετα συμπεράσματα. Με σεβασμό και εκτίμηση η διαχείριση του ιστολογίου