Τι είναι Ελλάδα;

Γράφει ο Γιώργος Χαραλαμπίδης Όλο και περισσότερο τις τελευταίες μέρες παρουσιάζεται στον διαδικτυακό χώρο το ερώτημα: « Τι είναι Ελλάδα; »...

Γράφει ο Γιώργος Χαραλαμπίδης
Όλο και περισσότερο τις τελευταίες μέρες παρουσιάζεται στον διαδικτυακό χώρο το ερώτημα: « Τι είναι Ελλάδα; » ή το εξ’ ίσου ενδιαφέρον « Τι είναι Έλληνας; » καθώς και το « Γιατί η παγκόσμια εξουσία ξέσπασε με τόση μανία στην Ελλάδα; ».
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Πρώτα τι είναι εξουσία.
Η ανθρώπινη δράση καθώς και η αντίδραση σε δεδομένη δράση μπορεί να είναι μία από τις:
Βία – Υποκρισία – Αδιαφορία – Λόγος.
Εξουσία είναι ο χώρος που επικρατούν οι τρεις πρώτες.
Συνήθως η δράση και η αντίδραση εμπεριέχουν μίγμα των παραπάνω συμπεριφορών.
Ο Λόγος είναι η συμπεριφορά του υγιούς και ώριμου ανθρώπου.
Δηλαδή του ανθρώπου που θέλει και μπορεί η νόησή του να είναι συνεισφορά και των τεσσάρων:
Ενστίκτου – Λογικής – Συναισθήματος – Συνείδησης.
Ο Λόγος μπορεί να απαντήσει σε όλες τις δυνατές ερωτήσεις: Τι; Πώς; Πού; Πότε; Γιατί; Και κυρίως στην τελευταία.
Οι δύο μεγάλες, καταλυτικές θα έλεγα, ανθρώπινες δυνατότητες που ξεπερνούν εμπόδια και φωτίζουν σκοτάδια, στην μεγάλη πορεία του είδους μας, είναι:
Η δυνατότητα συνεργασίας πολλών ανθρώπων και ανθρώπινων ομάδων σε κοινούς στόχους και το συνεχές πλάτεμα και βάθεμα της ανθρώπινης γνώσης.
Κάθε μια απ’ αυτές γίνεται αντικείμενο προσπάθειας ιδιοποίησης, από αυτούς που θέλουν με κάθε τρόπο να άρχουν.
Την αξία στα πράγματα προσθέτουν τρεις κυρίως πηγές:
Ο πόνος (τόσο η κοπιαστική προσπάθεια όσο και ο πόνος που προέρχεται από λάθη, παραλείψεις, άδικες συμπεριφορές και βέβαια η υπενθύμιση ότι υπάρχει φθορά και θάνατος)
Ο χρόνος (η διάρκεια, η υπομονή, η επιμονή, η μνήμη, η αλήθεια, η γνώση, η αναγνώριση, είναι ελάχιστες από τις ουσιώδεις «ουσίες» που εναποθέτει ο χρόνος στην ανθρώπινη προσπάθεια)
Η αγάπη (αφοσίωση, θυσία, συγνώμη και συγχώρεση, αυτό που κερδίζει την στιγμή και μέσα από το διαχρονικό πέρασμα την κάνει αθάνατη και κατάκτηση όλων των ανθρώπων χωρίς εξαιρέσεις)
Τις δύο πρώτες δηλαδή τον πόνο και τον χρόνο μπορεί να τις διαχειριστεί και η εξουσία. Βέβαια το τίμημα είναι δυσβάσταχτο. Αφού ένα μεγάλο τμήμα της ανθρώπινης ομάδας χρησιμεύει αποκλειστικά για την παραγωγή αξίας, μέσω του πόνου και του χρόνου, και στη συνέχεια υποκριτικά και αδιάφορα πετιέται στον «Καιάδα». Την τρίτη, δηλαδή την αγάπη, μόνο ο Λόγος μπορεί να την παράγει.
Μόνο ο Λόγος μπορεί να δημιουργήσει πρωτοτυπία. Η επιστήμη και η τέχνη είναι παιδιά του Λόγου. Έτσι η εξουσία βλέποντας ότι δεν μπορεί να αποστερηθεί της τρίτης ουσίας της αξίας, χρησιμοποιεί την συνταγή «διαίρει και βασίλευε» για να χειραγωγήσει την αγάπη, την συνταγή «Βαβέλ» για να διαλύσει επικίνδυνες γι αυτήν συγκεντρώσεις ανθρώπων που αντιλαμβάνονταν το βρώμικο παιχνίδι της και την συνταγή «πόλεμος» για να εξαφανίσει ότι της ήταν δυσάρεστο.
Ο Λόγος:
Δεν είναι φλύαρος
Δεν ανέχεται το ψέμα και την απάτη
Απεχθάνεται το μυστικό
Είναι κάτι αντίθετο από τη βία
Η αδιαφορία των ανθρώπων είναι για τον Λόγο, το πιο επικίνδυνο δηλητήριο
Γεννιέται και «ανδρώνεται» στην ανθρώπινη νόηση
Αναπαράγεται με κάθε μετάδοση από άνθρωπο σε άνθρωπο και εξαπλώνεται στον χώρο και τον χρόνο
Τροφοδοτεί και τροφοδοτείται ακατάπαυστα και από τη λογική και από το συναίσθημα, έχει συνείδηση του εγώ, του πλησίον, της ομάδας, του περιβάλλοντος, του κόσμου
Χωρίς τον Λόγο ο άνθρωπος θα ήταν σαν τον πίθηκο. Χωρίς τον άνθρωπο ο Λόγος δεν έχει τόπο. Αλλά τότε δεν θα υπάρχει τόπος ούτε για το συναίσθημα ούτε για τη λογική.
Επειδή οι συμπεριφορές Βία – Υποκρισία – Αδιαφορία, αποδυναμώνονται από τον Λόγο, είναι μοιραίο η επικράτηση του Λόγου να είναι το τέλος της εξουσίας
Η Ελλάδα ήταν ο χώρος που πρώτος δέχτηκε την αξία του Λόγου, τον καλλιέργησε και τον μετέδωσε.
Οι Έλληνες ήταν οι πρωτοπόροι της σποράς του. Όσες φορές ξεχνούσαν τον Λόγο και έπεφταν με βουλιμία στο χρήμα, το πλήρωσαν ακριβά. Έτσι και τώρα με την κρίση. Το χρήμα είναι πιστό σκυλί της εξουσίας. Θα κάνει οτιδήποτε για να σβήσει τον Λόγο, την Ελλάδα και τους Έλληνες. Δεν μπορεί να υπάρξει έξοδος με το χρήμα. Αν θέλουν λοιπόν οι Έλληνες για μια ακόμη φορά να γίνουν οι φορείς του Λόγου και να φωτίσουν με αυτόν, τον ήδη σκοτεινό πλανήτη μας που σέρνεται βαριανασαίνοντας κάτω από το πέλμα της εξουσίας, θα είναι γι’ αυτούς τιμή, και άξια ιστορική μνήμη για τις μελλοντικές γενιές. Δεν θα είναι η πρώτη φορά άλλωστε.
Αν όχι, θα χαθούν.
Υ.Γ.
Ο λόγος και οι προβληματισμοί που αναπτύσσονται σ’ αυτό που αποκαλείται Ελληνική μπλοκόσφαιρα τον τελευταίο χρόνο είναι προς τη θετική κατεύθυνση. Το θέμα είναι ότι:
1) Ο πολύς κόσμος μένει εγκλωβισμένος στη ενημέρωση της τηλεόρασης, χωρίς τη δυνατότητα να το αλλάξει αυτό. Ο εξαρτημένος χρειάζεται εξωτερική βοήθεια για να απεξαρτηθεί.
2) Ήδη προσπάθειες διχόνοιας και λασπολογίας βρίσκουν χώρο. Αυτές μακροπρόθεσμα θα λειτουργήσουν όπως οι βανδαλισμοί κατά την διάρκεια των διαδηλώσεων.
3) Ο κάθε ένας που δημοσιεύει κάτι, ας σκέπτεται όταν το κάνει, ότι απέναντι έχει τους γονείς του, τα παιδιά του, την οικογένειά του. Πρέπει να είναι κατανοητός και να γίνεται παράδειγμα προς μίμηση.
4) Το να κατορθώσεις η «κατινιά» να μην σε αλώσει είναι από μόνο του άθλος. Το να της δείξεις το αληθινό της πρόσωπο είναι σχεδόν θεϊκή παρέμβαση.