Η.Π.Α. : Σε αναζήτηση σκληρής στάσης απέναντι στον Καντάφι

Οι κυρώσεις οι οποίες επιβλήθηκαν στο καθεστώς της Λιβύης είναι αυστηρές και περιλαμβάνουν ταξιδιωτική απαγόρευση, πάγωμα τραπεζικών λογαρια...

Οι κυρώσεις οι οποίες επιβλήθηκαν στο καθεστώς της Λιβύης είναι αυστηρές και περιλαμβάνουν ταξιδιωτική απαγόρευση, πάγωμα τραπεζικών λογαριασμών και απειλές για ποινική δίωξη.
Όλα αυτά συντελούν στην αποστολή ενός ισχυρού μηνύματος στην Λιβύη ότι η εξουσία που ασκεί ο Καντάφι πλέον είναι παράνομη και μη αποδεκτή, με την συμπάθεια να βρίσκεται στον Λιβυκό λαό και τις όποιες πράξεις της διεθνούς κοινότητας να προσανατολίζονται στην εξυπηρέτηση του σκοπού τους. Τα μέλη του καθεστώτος Καντάφι δεν είναι πλέον ευπρόσδεκτα σχεδόν σε όλο τον κόσμο.
Ωστόσο, η στρατηγική που ακολουθείται μέχρι στιγμής από τις ΗΠΑ και γενικότερα από τους δυτικούς μπορεί να πείσει πολλούς Λιβύους αξιωματούχους ότι δεν υπάρχει πρόθεση να παρθούν περαιτέρω μέτρα και ότι μπορούν εύκολα να διαπραγματευτούν την φυγή τους στο εξωτερικό. Για άλλους όμως, και ιδιαίτερα για αυτούς κοντά στο Καντάφι, οι κυρώσεις, η απειλή της διεθνούς δίωξης και η προώθηση των αντικαθεστωτικών, μπορεί να τους πείσουν να μείνουν, να οχυρωθούν στις πόλεις της Τρίπολης και της Σίρτης και να πολεμήσουν.
Για να το κατορθώσουν αυτό ο Καντάφι και οι υποστηρικτές του θα χρησιμοποιήσουν όλα τα στρατιωτικά μέσα που έχουν στην διάθεση τους προτού παραδοθούν με αποτέλεσμα την κλιμάκωση της βίας. Για αυτό το λόγο ζητείται περαιτέρω δράση από τις ΗΠΑ, και την ΕΕ πρέπει να ζητήσουν την επιβολή ζώνης απαγόρευσης πτήσεων υπό την εξουσία των ΝΑΤΟικών δυνάμεων.
Ο Καντάφι έχει χρησιμοποιήσει μαχητικά αεροσκάφη ενάντια στους επαναστάτες και δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι θα σταματήσει τις προσεχείς ημέρες τους βομβαρδισμούς όσο έχει αυτή την δυνατότητα. Αυτό όχι μόνο θα αυξήσει τις μαζικές απώλειες αλλά θα εκτείνει την διάρκεια της σύγκρουσης με τους επαναστάτες, που είναι ελαφρά εξοπλισμένοι και έχουν λιγοστή εκπαίδευση, να διστάζουν να προχωρήσουν εναντίον του μισθοφορικού στρατεύματος (παρά αυτήν την εκτίμηση, βλέπουμε τις τελευταίες μέρες τα επαναστατικά στρατεύματα να προχωρούν με στρατηγικές κινήσεις εναντίον του μισθοφορικού στρατεύματος και να σημειώνουν καθοριστικές νίκες, διαθέτοντας επίσης το στρατηγικό πλεονέκτημα της γνώσης της ενδοχώρας... επομένως είναι αμφισβητήσιμο το κατά πόσον είναι απαραίτητη η Δυτική επέμβαση για την επίτευξη του στρατιωτικού στόχου των επαναστατών). Παραμένει βέβαια ο κίνδυνος της ένταξης ομάδων από άλλες περιοχές στην μάχη, όπως έχει συμβεί σε προηγούμενες συρράξεις στον ευρύτερο χώρο, το οποίο θα προκαλέσει σοβαρές επιπλοκές στις μελλοντικές σχέσεις με την Λιβύη, οι οποίες θα καθοριστούν σε μεγάλο βαθμό από την έκβαση της μάχης.
Η μη ανάληψη δράσης από τις ΗΠΑ δίνει ένα χτύπημα στην αξιοπιστία τους με την Χίλαρι Κλίντον να υποστηρίζει ότι η κατάσταση μπορεί να εκτραχυνθεί και να γίνει η Λιβύη μια δεύτερη Σομαλία(η οποία “κυβερνάται” από μια κυβέρνηση που έχει σχηματιστεί υπό την επίβλεψη του ΟΗΕ, οι συνθήκες ζωής είναι τραγικές και η πειρατεία έχει γίνει ο μόνος τρόπος για την εξασφάλιση της επιβίωσης- χαρακτηριστική περίπτωση αποτυχημένης διεθνούς διαχείρισης κρίσης μαζί με την Βοσνία-Ερζεγοβίνη που θεωρείται μοντέλο αποτυχημένου κράτους). Τα μέτρα που έχουν παρθεί θα λειτουργήσουν μακροπρόθεσμα και έμμεσα, ενώ τα αμερικανικά πολεμικά πλοία παραμένουν κοντά στις λιβυκές ακτές άπρακτα.
Οι Αμερικανοί αξιωματούχοι υποστηρίζουν ότι η επιβολή μιας ζώνης απαγόρευσης πτήσεων θα έχει μηδαμινή ανταπόκριση στον κατά βάση πόλεμο ξηράς που διεξάγεται ανάμεσα στις δύο ομάδες. Υπάρχει ο φόβος ότι θα δεσμευτούν αμερικανικές δυνάμεις μακροχρόνια εάν η σύγκρουση δεν λήξει, όπως στο Ιράκ το 1990, επιφύλαξη που πρέπει να τεθεί σε σύγκριση με την πιθανότητα γρηγορότερης λήξης του πολέμου. Επίσης, φόβοι ότι η Ρωσία και η Κίνα, που εφαρμόζουν μια πολιτική μη επέμβασης στα εσωτερικά μιας χώρας, δεν θα πρέπει να εμποδίζουν τις ΗΠΑ να θέσουν το ζήτημα ενώπιον του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Επιπλέον, ο Υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ δηλώνει ότι δεν κρίνει σοφή μια ακόμα επέμβαση των ΗΠΑ σε χώρα της Μέσης Ανατολής, ενώ η Χίλαρι Κλίντον είπε ότι πολλοί θα υποστηρίξουν ότι οι ΗΠΑ εισβάλλουν για το πετρέλαιο (να σημειωθεί ότι ο πρόεδρος της Βενεζουέλας Τσάβεζ, υποστηρικτής μεν του καθεστώτος Καντάφι και σταθερός αντίπαλος των ΗΠΑ, το δήλωσε ήδη).
Αν ληφθεί στρατιωτική δράση στη Λιβύη δεν θα πρέπει επ' ουδενί να γίνει μονομερώς από ένα κράτος. Για να αποδείξει η διεθνής κοινότητα ότι πιστεύει στην διεθνή διακυβέρνηση και ότι ο κόσμος δεν ποδηγετείται από τα αμερικανικά συμφέροντα, τα όποια μέτρα ληφθούν θα πρέπει να ληφθούν στα πλαίσια του ΟΗΕ, που είναι ένας οικουμενικός οργανισμός στον οποίο είναι μέλη το σύνολο των κρατών του κόσμου, και όχι του ΝΑΤΟ. Είναι καιρός οι ΗΠΑ να αποδείξουν ότι κινούνται προς όφελος της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας όπως ορίζουν οι αρχές του ΟΗΕ και να λαμβάνουν δράση από κοινού με το σύνολο της διεθνούς κοινότητας και όχι με ηγεμονικές και αλαζονικές πρωτοβουλίες με στόχο να διαμορφώσουν ένα status quo που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους. Η κατάσταση έχει αλλάξει άρδην και πρέπει πλέον η αμερικανική ηγεσία να αντιμετωπίζει με περισσότερο σεβασμό και σύνεση τις εξελίξεις σε διεθνές επίπεδο. Ας μην ξεχνάμε ότι την τελευταία φορά που επενέβησαν ως παγκόσμιοι χωροφύλακες διασύρθηκαν παγκοσμίως (πόλεμος του Βιετνάμ).
Πηγή